Secretly Boy หล่อร้าย คุณชายเอาแต่ใจ

1

This Secret is me

ปิ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ๆ ๆ ๆ

ๆๆ

ๆ

          "โว้ยยยยย!! รู้แล้วน่า ร้องอยู่ได้!!"เสียงนาฬิกาปลุกเจ้ากรรมส่งเสียงลั่นตอนฉันกำลังหลับสบายทุกทีเลยสิน่า ให้ตายเถอะ!
         ฉันบ่นกับตัวเองในใจแล้วเอื้อมมือไปปิดมันอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะมองไปนอกหน้าต่างที่มีแสงแดดอ่อนๆส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาเล็กน้อยบ่งบอกเวลาได้ว่า นี่คือรุ่งอรุณแห่งวันใหม่
         "หาววววววววว~~~~ วันนี้ไม่มีสอนสินะ =_="
         ฉันค่อยๆงัวเงียคลานออกมาจากผ้านวมหนาที่ปกคลุมร่างกายฉันให้ปลอดภัยตลอดทั้งคืนเพื่อมาหยิบดูตารางสอนในวันนี้ ทำไงได้ก็อากาศที่นี่มันหนาวนี่! ฉันเกิดที่แถบเมดิเตอร์เรเนียน จึงไม่ค่อยถูกกับอากาศแถบไซบีเรียเท่าไหร่
         "งั้นวันนี้ก็ว่างสินะ ไปเที่ยวที่ไหนดีล่ะฉันเพิ่งจะย้ายมาซะด้วยยังไม่มี เพื่... ว๊ากกกกกกกกก!!! =[]=! "
         ยังไม่ทันที่จะพูดจบเธอก็ต้องกรี๊ดร้องออกมาทันทีที่เห็นตัวประหลาดห้อยหัวอยู่ตรงหน้าต่างซึ่งพอเพ่งสายตาดูดีๆแล้วตัวที่ว่ามันคือ
         "นากา!!"
         "เปิด... - -"
         "มาทางปกติไม่เป็นรึยังไงกัน! ยังไงฉันก็ไม่เปิด!!"เขาชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแล้วถีบกระจกเข้ามาโดยไม่รีรอให้ฉันลุกไปเปิดให้ ไอบ้า! แล้วจะบอกทำมะเขืออะไรว่าให้เปิดให้! :(
         "อย่าถีบสิ!!!!"
         "ก็เธอช้า..."
         "โอเค... เข้ามาแล้วช่วยนั่งอยู่เฉยๆด้วย!"
         ฉันบอกเขาแล้วลุกไปปิดหน้าต่างอย่างหัวเสีย บุญเท่าไหร่แล้วเนี่ยที่หน้าต่างไม่แตกไม่งั้นต้องเปลืองเงินฉันอีก!!
         "พิศวาสฉันรึไง :)"
         "เปล่า... จะแจ้งตำรวจ - -" ว่าแล้วฉันก็หยิบมือถือมากดปุ่มหมายเลขเตรียมโทรหาตำรวจข้อหาคนบ้าบุกรุกแต่เจ้าตัวรีบคว้าโทรศัพท์ฉันไปทันทีแล้วทำหน้าพิเรนทร์ใส่อีก ฮือว์ ๆๆๆๆ มีลูกศิษย์ทั้งทีไม่ขอแบบไอบ้านี่ไม่ได้รึไงกัน! T^T
         
         เอาอาชีพครูและชีวิตแสนสุขของฉันคืนมานะไอบ้าาาาาาา!!!!! ლ(ಥ益 ಥლ
         
         "ท่านนากาคนนี้อุตส่าแวะมาหา 'ถึงเตียง' แท้ๆ"
         "ฉันเป็นครูนายนะ!! ระวังคำพูดหน่อย"
         "แต่ฉันจบ ดร.แล้ว - -"
         แค้นนนน!! แค้นโว้ยยยยย!!!!
         นี่เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ฉันหัวเสียสุดๆที่ได้รู้เรื่องราวบ้าบอของเขาเพิ่มจากผอ.

::ย้อนกลับไป 1 อาทิตย์ก่อนหน้านี้::

         "ห๊ะ!!? เด็กแสบข้างบ้าน"
         "ใช่! แสบมาก!!"
         ผอ.พูดย้ำอีกครั้งแล้วเน้นคำว่าแสบมากทำเอาฉันขนลุกซู่ก่อนจะกันไปมองนากาที่ยืนเล่นลูกโลกในห้องผู้อำนวยการที่คาดว่าราคาไม่ต่ำกว่าหลัก 7!!
         "ลุงก็เว่อร์ไป ผมก็แค่เด็กธรรมดาๆ"
         เขาแย้งกลับมาทั้งๆที่มือยังซนหยิบไอลูกกลมๆนั่นมาโยนเล่นเป็นลูกบาส เห้ย!!! ไอนั่นมันตีราคาเป็นเงินเดือนตลอดเกือบ 10 ปีของฉันได้เลยนะ!!! =[]=!!!
         "แล้วทำไมผู้อำนวยการไม่จัดการเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแบบเขาให้หมดฤทธิ์ไปซะเลยล่ะคะ - -"
         ฉันเสนอวิธีที่คิดว่าเป็นสิ่งทีดีที่สุดสำหรับทุกคนในโรงเรียนและเหล่ามวลมนุษย์โลกแต่กลับได้คำตอบที่ไม่อยากเชื่อเท่าไหร่จากผอ.
         "พูดไป... ที่จริงเขาอายุมากกว่าเธออีกนะ กอล์เรีย..."
         "ว่าไปนั่น เด็กมัธยมปลายที่ไหนจะมาอายุมากกว่าฉันล่ะคะ ^O^/"
         ก็จริงนี่! เด็กบ้าที่ไหนจะมาอายุมากกว่าฉัน ถ้ามีจริงก็คงเป็นเด็กโข่งเกเรไม่ก็โง่เกินบรรยายแล้ว!! ซึ่งดูจากองค์ประกอบโดยรวมของเขาล่ะก็เป็นไปไม่ได้ทั้งสองอย่างนั่นแหละ!
         "..." เขาไม่พูดอะไรแต่เดินมาหาฉันพร้อมกับเอาบัตรอะไรสักอย่างแปะที่หน้าผาก ขอย้ำ!! แปะที่หน้าผาก!อย่างเต็มแรง
         "นับว่านั่นเป็นหลักฐานที่ดีนะนาร์ก"
         ผู้อำนวยการมองแล้วยิ้มอย่างพึงพอใจกับการกระทำของเขาแต่ฉันไม่พอใจนะ ทำร้ายร่างกายกันเห็นๆ!! ว่าแต่ไอบัตรบ้านี่มันอะไรกัน!? ฉันเอื้อมมือคว้ามันลงมาจากหน้าผากที่ถึงแม้ตอนดึงมันจะเจ็บจนน้ำตาจะไหลก็เถอะ!! T^T
         "นี่มันบัตรประชาชน..."
         แน่นอน... ถึงบัตรประชาชนจะมีรูปที่ถ่ายออกมาแล้วน่าสะพรึงกันทุกคนแต่เขา... อา... แม้แต่ในบัตรประชาชนยังหล่อ... คนอะไร๊ หล่อจนกล้องยังบดบังความหล่อไม่ได้ =.,=
         แต่เดี๋ยว! นั่นไม่ใช่ประเด็น!!
         ฉันรีบรวบรวมสติก่อนจะอ่านรายละเอียดบนบัตรทั้งหมด... นากา เชลลิกซ์ วันเกิด กรุ๊ปเลือดบลาๆๆๆๆๆๆ ...ให้ตายเถอะหมอนี่เกิดก่อนฉันตั้ง 2 ปี!!! นี่มันบัตรจริงใช่มั้ย!!!
         "แน่นอนนั่นน่ะของจริง :)"
         "....!!!" เป็นพ่อมดรึยังไงตาบ้า!! มาอ่านใจฉันได้ยังไงกัน!!!
         "เอาเป็นว่า สนิทๆกันไว้เถอะนะพวกเธอสองคนน่ะ"
         "ได้ไง ผมหวงตัวนะ :(" เขาทำหน้าล้อเลียนจนน่าตบสักฉาดให้ลงดิ้นกับพื้นจริงๆ เพลียค่ะ!!
         "แล้วทำไมเขาถึงมาเป็นนักเรียนล่ะคะ...!"
         ผู้อำนวยการถึงกับส่ายหน้าแล้วเดินหนีไปในทันที แหม... ถ้าขนาดนี้ล่ะก็คงไม่ต้องบอกเหตุผลกันแล้วล่ะมั้งว่าทำไม ระอาแทน... แล้วนากาก็เดินมาทางฉันพรางยักไหล่เบาๆเป็นเชิงแล้วพูดว่า
         "ว่าง"
         สองคำสั้นๆจากใจฉันตอนนี้เลยนะ...
         
         ไอบ้า!

         "นั่งไทม์แมชชีนท่องเวลารึไงยัยเพี้ยน"
         เสียงกวนๆของเขาเรียกสติฉันกลับมาไม่ใช่แค่พูดเปล่าในมือเขามีสมุดและหนังสืออยู่สามเล่มซึ่งหลายเล่มก่อนหน้านั้นมันวางอยู่บนหัวฉัน! กร๊าซ!!
         "ถ้าฉันมีเวทย์มนตร์ขนาดนั้นล่ะก็ขอสาปให้นายกลายเป็นพิน็อคคิโอ้เวอร์ชั่นเศษไม้ไปแล้ว!"
         "เอาไว้ทิ่มแทงใจเธอสินะ หึ!"
         .... พะงาบ พะงาบ -0-
         "ฉันรู้ตัวว่าหล่อ ไม่ต้องจ้องนานก็ได้ ฉันหวงตัว :("
         ไอ้....ไอ้...!!! ให้ตายเถอะไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาประโคมด่าพ่อคุณตัวดีตรงหน้าแล้ว โว้ยยยย!! ฉันอยากจะพูดได้ทุกภาษาชะมัดจะได้เอาสรรพัดภาษามาด่าเจ้าอะมีบาที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันเนี่ย!
         "ถ้าว่างมากขนาดมากวนประสาทกันขนาดนี้ทำไมไม่ไปเรียน - -"
         "อยู่แกล้งเธอสนุกกว่าไปเรียน" 
         ดิ้นๆๆๆ หึ่ย!!ทำไมผู้ชานคนนีถึงเป็นต่อฉันได้ตลอดนะ! :(
         "อ่ะ! แฮมเบิร์กฉันคนนี้อุตส่าห์ลดตัวซื้ออาหารเช้ามาให้เชียวนะ"
         เขาโยนแฮมเบอร์เกอร์เนื้อที่ใส่ชีสเต็มปากเต็มคำเต็มจนล้นแทบซึมออกมานอกห่อเลยทีเดียว... นี่ก่ะจะขุนฉันไปประกวดนางงาม Full Fat! ชิงเงินรางวัลรึยังไงกัน!
         "ฉันไม่เรียกอาหารขยะนั่นว่าอาหารเช้าหรอกนะ! :( !" ฉันโยนมันกลับไปแล้วเดินตรงไปเพื่อจะเปิดประตูออกไปอาบน้ำ แต่ก็ดันเห็นเขาที่หันหน้าไปทางอื่นแล้วสบถกับตัวเองโดยไม่ออกเสียงว่า 'ชิ! เรื่องมาก' ไอ้...!!! ถ้าจะบ่นก็หันมาบ่นกันตรงๆเลยสิปัดโธ่!!
         "อย่ามาซนในบ้านฉันล่ะ ขอฉันอาบน้ำ 10 นาที"
         " :) รับทราบ..."
         ไอคำว่ารับทราบของเขานี่แหละที่ไม่อยากจะไว้ใจ ไอรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นอีก โว้ยยย!! อาบน้ำดีกว่าโมโหๆๆสมแล้วที่ผู้อวยการเรียกว่าเจ้าเด็กแสบน่ะ! หึ่ย!!
         อา~~~ เวลาส่วนตัวนี่มันดีจริงๆ ฉันค่อยๆปลดเสื้อผ้าและชั้นในออกจนหมดก่อนจะหย่อนขาลงไปเพื่อสัมผัสน้ำเป็นการเช็คดูว่าอุ่นพอรึยัง = ="
         จากนั้นก็ลงไปนอนแช่ในอ่างน้ำอย่างมีความสุขพรางคิดอะไรเพลินๆไปเรื่อย จะว่าไปคิดถึงบ้านเกิดเหมือนกันแหะ~ ถึงฉันจะมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานเท่าไหร่ก็เถอะ แต่ที่นี่ไม่มีทะเลสวยๆกับหาดทรายขาวแบบบ้านฉันเลย มีแต่ทะเลน้ำแข็งกับทุ่งหิมะ... แต่ฉันก็ชอบที่นี่นะ! โดยเฉพาะ หมาลากเลื่อนเนี่ยน่ารักมากอยากหามาเลี้ยงไว้สักตัว

         บึ้ม!!

         "หะ... เห้ย!? =[]="

         ทันทีที่เสียงบึ้มดังขึ้นมาฉันก็ผวาสุดตัวออกจากอ่างอาบน้ำส่วนมือก็คว้าเอาผ้าเช็ดตัวมานุ่งแบบลวกๆแล้วรีบสาวเท้าออกจากห้องน้ำมายังจุดเกิดเหตุ

         "ทำบ้าอะไรของนายน่ะ!"
         "อาหารเช้า..." เขาพูดเรียบๆด้วยใบหน้าที่ดำเป็นปื้น พรืดดดดดด!! เห็นแล้วอยากขำชะมัด ถึงจะเปรอะแต่ก็ยังอูดีอยู่นั่นแหละ น่าหมันไส้! (เอ๊ะยังไงกันแน่?)
         "ไหนล่ะอาหารเช้า" ฉันถามแล้วสอดสายตาหาสิ่งที่เรียกว่าอาหารเช้าแต่สายตาก็สุดอยู่ที่ก้อนตะโกดำ!! ที่ดูจากรูปร่างแล้วน่าจะเป็นออมเล็ต ={}=
         "ย.. อย่าบอกนะว่าคือไอนี่" ฉันถามแล้วชี้อย่างรับไม่ได้
         "มันแค่ผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย" เขายักไหล่แล้วโยนก้อนตะโก(?)ในมือทิ้งอย่างไม่ไยดีพร้อมกับเตรียมอุปกรณ์ลงครัวใหม่
         "ถ้าทำไม่เป็นก็ไม่ต้องมาดเยอะก็ได้ ฉันทำให้"
         "..."
         "ถ้าไม่อยากกินฝีมือฉันก็ออกไปกินข้างนอกก็ได้"
         "ถึงแม้เธอจะชวนฉันเดทฉันก็ไม่ไปหรอก ฉะนั้นอะไรให้ฉันกินตอนนี้ซะ" พูดจบเขาก็ถอดผ้ากันเปื้อนลายกระต่ายออกแล้วเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
         ห๊ะ!? ผ้ากันเปื้อน!!! ฉันพลาดอะไรไปรึเปล่า ไม่นะ!!! ใครก็ได้ขอไทม์สลิปให้ฉันที!!จะกลับไปถ่ายรูปเจ้ายักษ์นั่นใส่ผ้ากันเปื้อนลายแอ๊บแบ๊ว!
         "อ้อลืมบอกไปอีกอย่าง... ถึงตอนนี้ฉันจะหิวข้าวจนแทบไม่มีแรงแต่สภาพเธอตอนนี้น่ะ... ปลุกแรงฉันได้ถึง 30ล้านแรงม้าเลยล่ะนะ :P"
         กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! ไอบ้านี่!
         "งั้นก็ไสหัวออกไปนั่งรอนิ่งๆเลยไป!"
         "การกระทำกับความคิดไม่ตรงกันไม่สนุกเลย บู่ววว" เขาทำหน้าล้อเลียนฉันแล้วโดดกลับไปนั่งในห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม
         ให้ตายสิไอพ่อมดงี่เง่า!! เป็นผู้วิเศษมาจากไหนถึงอ่านใจฉันได้น่ะ! งานนี้ต้องมี ล้างจาน! เอ้ย! ล้างแค้น!
       
         เดี๋ยวนะ!? ฉันคิดอะไรเด็ดๆออกแล้ว~~ =.,=
         ฉับพลันกอร์เลียก็ลงมือทำอาหารเช้าอย่างสุดฝีมือพร้อมใส่เครื่องปรุงสูตรลับแสนพิเศษที่เพิงคิดได้เมื่อกี้ลงไปในอาหารด้วยทันที
         "หึหึ... แค่คิดก็สนุกแล้ว"

ตัดฉับ!!

อัพตอนที่ 1 จบแล้วจ้า~~~~~~

ไว้ค่อยมาแปะตอน 2 เนอะ!! #เผ่น