The poison love ความรักที่ขมเหมือนยาพิษ

มิติของไวท์ เป็นมิติที่สวยงาม และในห้องๆหนึ่งมีเด็กสาวที่กำลังหลับไหลบนตียงนอนที่แสนจะนุ่มนวล "อืม...."เด็กสาวพึ่งรู้สึกตัวและำยายามดันตัวเองขึ้นมานั่งพิงอย่างสบายๆ "ตื่นแล้วเหรอ?"ปีศาจที่มีปีกสีดำถามขึ้น ทำให้เด็กสาวตกใจและเตรียมพร้อมที่จะสู้ "...ฉันไม่อยากทำอะไรเธอหรอก..เรื่องเมื่อคืนก็ขอโทษละกันนะ ฉันทำแรงเกินไปหน่อยน่ะ"เด็กหนุ่มพูดก่อนที่จะแกะผ้าพันแผลของเด็กสาว "เอ่อ...จ้ะ แต่ว่าฉันทำเองได้"เด็กสาวพูดพลางท่องเวทย์มนต์และมีหยดน้ำตกลงมาจากมือของเธอ เพียงแค่หยดเดียวก็ทำให้แผลหายได้ "เวทย์มนต์ของเธอนี่เจ๋งแฮะ...ถามอะไรหน่อย..เมื่อคืนมาที่มิติของพวกฉันทำไม?"เด็กหนุ่มพูด และคำถามนั้นสะดุดใจของเด็กสาว "คือ..ฉันมาหาตำราเวทย์ที่หายสาบสูญไป อาจารย์ที่สอนฉันเคยบอกว่า'ตำราเวทย์นั้นมีความมหาศาลมาก ถ้าผู้ใดที่ครอบครองมันได้จะเป็นแม่มด/พ่อมดที่มีพลังอมตะและมีพลังสูงสุด'" "และท่านเคยกล่าวอีกว่า'ตำรานั้นอยู่ในมิติของปีศาจ'ฉันก็เลยต้องเทเลพอร์ตมานี่ไงและยังเอิญเจอกับนายเข้า ก็นึกว่าเป็นปีศาจที่จะกินหัวใจของแม่มดก็เลย..."เด็กสาหยุดพูดก่อนและเด็กหนุ่มก็พูดแทรกขึ้นมา "จัดการ..แต่เธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอกนะ.."เด็กหนุ่มพูดและเตรียมจะออกจากห้อง แต่ถูกเด็กสาวคว้าข้อมือไว้ก่อน "เดี๋ยวสิ!ยะ..อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน..////"เด็กสาวพูดและหน้าของธอแดงขึ้นทีละนิดๆ "เฮ้อ~ว่าแต่เธอชื่ออะไร?"เด็กหนุ่มถอนหายใจและถามชื่อของเด็กสาว "วาเนียริน..เรียกง่ายๆว่า'ริน'ก็ได้.."เด็กสาวตอบ "ชื่อน่ารักดีนะ...^ ^"เด็กหนุ่มขึ้นพลางยิ้มให้เด็กสาว "ขอบใจ...( -////-)"เด็กสาวตอบและใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ