รอยแค้น แสนรัก

ทัศพลจึงนัดให้มาคุยงานตอนบ่าย แต่พนักงานในการจัดไม่ว่างมาซักคน เจ้าของบริษัทจึงมาเองพร้อมกับผู้ช่วย

เมื่อถึงเวลานัด ทัศกับต้นก็รออยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งเป็นสถานที่นัด ชายหนุ่มใส่ชุดสูทเดินเข้ามาในร้านอย่างมีเสน่ห์ ชายคนนั้นคือ พิพัฒน์ เจ้าของบริษัท  ทั้งสามนั่งที่โต๊ะอาหาร

"แล้วผู้ช่วยที่บอกว่าจะมาล่ะครับ"ทัศไม่เห็นผู้ช่วยจึงถาม

"อ๋อ! พอดีว่ามีธุระนิดหน่อยน่ะครับ กำลังตามมา"พิพัฒน์ตอบ

"เป็นเกียรติมากเลยนะครับที่ได้มาคุยงานกับเจ้าของบริษัทเองแบบนี้"ต้นพูดขึ้น แต่ท่าทางไม่ไว้วางใจนัก

"แหม ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ บริษัทผมก็เป็นบริษัทเล็กๆเท่านั้นเองครับ"พิพัฒน์พูดอน่างถ่อมตัว แต่ในใจก็ไม่ไว้วางใจต้นเช่นกัน

"แต่คุณภาพไม่ด้อยเลยนะครับ อล่างนี้ต้องเรียกว่าเล็กพริกขี้หนูครับ"ทัศพูดขึ้น

"ขอบคุณครับ"พัฒน์ตอบ "ทำไมช้าจังเลยน้า"พัฒน์ดูเวลาว่าทำไมผู้ช่วยถึงมาช้าจัง

"ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ"ต้นบอกและแยกตัวไป

ร้านอาหารสไตล์โมเดิล บรรยากาศโรแมนติกมากๆ แต่พอถึงทางเข้า...............

"โอ๊ย" เสียงใครไม่รู้ดังขึ้น แต่เสียงนั้นทำให้ผมหยุดเดินทันที เพราะมีสิ่งหนึ่งเข้ามากระแทกตัวผม สิ่งนั้นช่างน่าหลงใหลเสียเหลือเกิน ผู้หญิงคนหนึ่ง ฌธอช่างราวกับเทพธิดา นางฟ้าที่ลงมาจากสวรรค์ เธอสวยมากจนผมไม่อาจละสายตาจากเธอได้ จนกระทั่งเสียงโครมคราม นั่นดก็คือเสียงแฟ้มเอกสารตกลงที่พื้น ตามด้วยเสียงร้องเมื่อสักครู่ ผู้หญิงคนนั้นล้มอยู่กับพื้น ผมจึงเข้าไปประคองเธอลุกขึ้น แต่ไม่ทันไร เธอทำท่าจะล้มอีก อาจจะเป็นเพราะว่าข้อเท้าเธอแพลง เมื่อเธอเอนผมจึงเข้าไปฉุดเธอมาไว้ในอ้อมแขนของผม แต่ไปทำอีท่าไหนไม่รู้หน้าของเธอกับผมแทบชิดติอดกัร ผมจ้องมองเธอนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ผมรู้แค่ว่า ดวงตาคู่นั้นมันชางมีมนตร์เสน่ห์เหลือเกิน จนทำให้ผมอยากจะอยู่แบบนั้นตลอดไป จนกระทั่งเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นว่า

"พิมพ์"

ผมจึงได้สติและผละออกจากตัวเขา แต่ยังคงประคองเธออยู่

"เป็นอะไรหรือเปล่าพิมพ์ แล้วนี่ทำไมถึง............."พัฒน์พูดขึ้นแล้วดึงตัวเธอออกมา ราวกับเป็นของรักของหวง

"อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ"พิมพ์ตอบ

"คุณรู้จัก............"ต้นสงสัย

"อ๋อ! เดี๋ยวไปที่โต๊ะดีกว่าครับ เดี๋ยวผมแนะนำให้รู้จัก" ทุกคนจึงไปที่โต๊ะอาหาร

"นี่พิมพ์ลภัทร ผู้ช่วยและ'น้องสาว'ของผมเองครับ"   "พิมพ์ นี่คุณรณพีร์ลูกค้าของเรา

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

"เช่นกันค่ะ"

"เรียกผมว่าต้นก็ได้นะครับ"ต้นมองพิมพ์ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

เมื่อคุยงานเสร็จ

"ผมกับต้นขอตัวก่อนนะครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานคครับ"ทัศพลบอกลา

"เช่นกันครับ"พัฒน์ตอบ แล้วก็แยกย้ายกัน