รักนะ..นายตัวอ้วน

มิมิจัง กับ มิรูจัง วิ่งมาจนถึงคอนโดที่พวกเธออาศัยอยู่ 

"โอ๊ย เหนื่อยจริงๆ"(เสียงหอบ)

"ไม่ต้องบ่นเลย หล่อนจะพาฉันวิ่งหาสวรรค์วิมานอะไรจ้ายัยบ๋อง"

(อารมณ์สงสัยและเหนื่อยอย่างแรง)

"ก็ฉันตกใจไอ้อ้วนนั้นนี้"

"แล้วหล่อนจะวิ่งหนีเค้าทำไมอ่ะยะยัยมิมิ"

"ก็ฉันขะยะขะแยงไอ้อ้วนคนนั้นนี้"

" เป็นเอามากจริงๆด้วยเพื่อนฉัน ฉันว่าเค้าก็ไม่ได้น่า ขะยะขะแยง อะไรนักหนา

   เหมือนแบบที่หล่อนว่าซะหน่อยเพียงแค่เค้า อ้วน  ดำ  ตาตี้  ใส่แว่นตาหนา

   ก็แค่นั้น ฉันว่าหล่อนน่าจะดีใจซะด้วยซ้ำนะเพราะเค้ามีดีกรีเป็นถึงแชมเปี้ยนนักกิน

   อันดับหนึ่งของประเทศเลยนะ"

" อ่อ  หล่อนสนใจมันอะดิ"

"นี้ยัยมิมิ หล่อนอย่ามาเรียกพี่อ้วนของฉันว่า มัน นะยะหล่อน"

"งั้นก็ คุณ มิรูจัง เชิญเถอะจ้าฉันยกให้"(น้ำเสียงแบบหมั่นไส้นิดๆ)

"หล่อนแน่ใจแล้วนะยะ ยัยมิมิ"(พูดแกมล้อเล่น)

"ยะถ้าหล่อนจะเอาก็เอาไปเถอะ  เอออีกอย่างเชิญหล่อนชื่นชมเป็นคนเดียวเถอะยะ

  แต่ฉันขอบายแหละ ไปอาบน้ำดีกว่าเหนียวตัวไปหมดแล้ว"

"เดี๋ยวสิ ยัยมิมิ "( มิรูจัง นึกขำกับกิริยาของ มิมิัจัง)

"ไม่ต้องมาเรียกฉันจะอาบน้ำ  ลา  ลา  ล้า "(มิมิจังทำเป็นไม่ได้ยินเสียงของ มิรูจัง)

"มิมิ   มิมิ ดูอย่างนี้ทุกทีพอเถียงไม่ชนะทำเปลี่ยนเรื่องประจำเลยนะยัยมิมิ"