ปีกนางฟ้า (Angel Wing)

The Book Of Darkness

VII

       ทางด้านคฤหาสน์โรมานอฟ ชายแก่กำลังเดินไปเดินมาด้วยอารมณ์โมโห อยู่ภายในห้องโถง แล้วมาหยุดยืนมองแท่นหินที่ว่างเปล่า “พวกหนูโสโครกมันต้องชดใช้ ที่บังอาจมาขโมยของของข้า” ด้วยน้ำเสียงที่อาฆาตแค้น บุรุษชุดดำเดินเข้ามาหาชายแก่
“อย่ากังวนไปเลยนายท่าน” ชายแก่หันมองบุรุษหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆตนเอง
“หนังสือเล่มนั้น ไม่มีใครเหมาะสมที่จะครอบครองมัน เท่านายท่านอีกแล้ว” เมื่อชายแก่ได้ยินที่บุรุษหนุ่มบอกก็หัวเราะขึ้นมา
“นั้นสินะ หนังสือเล่มนั้นมัน คู่ควรจะอยู่กับข้าไม่ใช้ พวกหนูโสโครกพวกนั้น”เมื่อพูดจบก็หัวเราะต่อ บุรุษหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ๆชายแกยิ่งกว่าเดิม
“นายท่าน” ชายแก่หยุดหัวเราะแล้วหันกลับมามองคนที่เรียกตนเอง
“ผม ยังไม่ได้สิ่งตอบแทน ที่นำข่าวมาแจ้งนายท่านเลย” ชายแก่ได้ยินสิ่งที่บุรุษหนุ่มพูดขึ้นก็หัวเราะออกมาพร้อมๆกับจ้องมองบุรุษ หนุ่ม “นึกว่าเรื่องอะไร” แล้วหันไปสั่งคนรับใช้ให้นำของมีค่ามา บุรุษหนุ่มมองชายแก่แล้วยิ้มขึ้น พร้อมๆกับดึงดาบออกมาจากกำไลข้อมือของตนเอง แล้วแทงเข้าที่ชายแก่ โดยที่ชายแก่ไม่ทันได้ตั้งตัว แล้วกระซิบขึ้นที่ข้างๆหูของชายแก่
“สิ่งตอบแทน ขอเป็นวิญญาณของนายท่านก็แล้วกันนะครับ” แล้วดึงดาบออกจากตัวชายแก่ ชายแก่เอามือกุมท้องแล้วทรุดลงกับพื้นทันทีพร้อมกับจ้องมองบุรุษหนุ่มที่ยืน อยู่เบื้องหน้าตนเองด้วยแววตาเครียดแค้น รายกายของชายแก่ค่อยๆสลายกลายเป็นขี้เถ้าไป เหลือไว้แต่เพียง ลูกแก้วสีดำตรงกลางลูกแก้วมีก้อนผลึกสีส้มอยู่ ลอยอยู่ในระดับสายตาของบุรุษหนุ่ม บุรุษหนุ่มยื่นมือไปหยิบลูกแก้วสีดำ พร้อมๆกับบ่นพึมพำขึ้น “แค่ ความละโมบ เองหรอกหรอ” แล้วถอนหายใจ พร้อมๆกับหยิบลูกแก้วสีดำที่ลอบอยู่กินเข้าไป พวกยามที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ต่างตกตะลึงทำอะไรไม่ถูกจึงรีบวิ่งหนีกันไปคนละ ทิศ ละทาง บุรุษหนุ่มยืนมองพวกยามที่กำลังวิ่งหนีเอาตัวลอดด้วยสายตาสมเพช แล้วหยิบการ์ดสีดำออกมาจากกำไลข้อมือแล้วโยนไปด้านหน้า การ์ดสีดำลอยอยู่กลางอากาศแล้วแตกออกกลายเป็น อุโมงค์ สีดำลอยอยู่กลางอากาศ ชั่วครู่หนึ่งก็มีสิ่งมีชีวิตใส่ผ้าคุมขาดๆสีดำ มือมีแต่กระดูกถือเคียว ไม่มีเท้าลอยอยู่กลางอากาศ ดวงตาสีแดงฉานอยู่ภายใต้ผ้าคลุม ทยอยกันออกมาจากอุโมงค์สีดำ เป็นจำนวนมาก บุรุษหนุ่มเดินไปที่หน้าต่าง แล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า แล้วหันกลับมามองพวกตัวที่ใส่ผ้าคลุมสีดำ
“จัดการ เมือง นี้ซะ” ด้วยน้ำเสียงที่สนุกสนาน เหล่าตัวที่ใส่ผ้าสีดำ ต่างทยอยกันออกจากบริเวณคฤหาสน์ มุ่งหน้าไปทางตัวเมือง บุรุษหนุ่มเดินออกมาด้านนอกตัวคฤหาสน์ แล้วลอยขึ้นมากลางอากาศ จ้องมองดูเหล่าตัวที่สวมผ้าคลุม ที่กำลังมุ่งหน้าไปทางตัวเมืองก็ขยับยิ้มขึ้น สายลมพัดพาหมู่เมฆยามราตรีที่ บดบังดวงจันทร์ออก เผยให้เห็นดวงจันทร์กลมมนสีแดงฉาน และทางฟ้าสีแดงราวกลับเลือด ในยามราตรีนี้ พร้อมกับสายลมแห่งความตาย ที่กำลังพัดเข้าสู่เมือง ราเทียน่า อย่างเงียบงัน......
         พวกรีฟอสเมื่อวิ่งมาถึงตัวเมืองก็ได้ยินเสียงงานเทศการดังมาจากบริเวณทาง ด้านจัตุรัส รีฟอสจึงบอกทั้งสองคนให้แยกกันหนี แล้วคืนพรุ่งนี้เจอกันที่ ราเบอรี่บาร์ ราทารี่ และ เจราส ต่างพยักหน้ารับแล้ววิ่งไปคนละทาง รีฟอสวิ่งไปทางจัตุรัสเพื่อนำของไปส่งที่ บาร์ในตัวเมือง เมื่อเริ่มเข้าใกล้บริเวณจัตุรัส ผู้คนก็เริ่มมากขึ้น รีฟอสเดินผ่านผู้คนมากมายมาจนถึง จัตุรัสใจกลางเมือง ขณะที่กำลังจะดินต่อไป กลับมีเสียงเรียกชื่อตนเองดังขึ้น
“รีฟอส รีฟอส” รีฟอสหันมองต้นเสียงที่เรียกตนเองทันที เมื่อหันมาก็พบว่าคนที่เรียกตนเองคือ เทียน่า

เทียน่าเมื่อเห็นรีฟอสหยุดเดินก็รีบเดินเข้ามาหารีฟอส พร้อมกับถามรีฟอสขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สงสัย
“เธอ จะรีบไปไหน” รีฟอสจ้องมองเทียน่าที่ยืนอยู่แล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“ทำไม เธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ” เทียน่ามีสีหน้างงๆเมื่อรีฟอสถาม
“ฉันก็ มาเดินเที่ยวงานกับคุณแม่ น่ะสิ” แล้วหันไปมองมาสเตอร์ที่กำลังเดินเข้ามา มาสเตอร์เห็นรีฟอสที่มีท่าทางระวังตัวก็ถามขึ้น
“ทำไมเธอ มาอยู่ที่นี่ล่ะจ๊ะ” พร้อมๆกับจ้องมองรีฟอสเพื่อรอฟังคำตอบ แต่ไม่ทันที่รีฟอสจะได้ตอบคำถามของมาสเตอร์
ก็ มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาแต่ไกล ผู้คนต่างวิ่งหนีกันอลหม่าน เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาเป็นระยะๆขณะที่เทียน่ากำลังตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่ เกิดขึ้น ก็มีคนวิ่งเข้ามาชนเทียน่าจนล้มลง เมื่อรีฟอสเห็นเทียน่าล้มลงก็ทิ้งห่อผ้าที่ถือยู่ แล้วรีบไปพยุงเทียน่าลุกขึ้น ขณะที่กำลังพยุงเทียน่าลุกขึ้นยืนรอบๆบริเวณที่มาสเตอร์และเทียน่ายืนอยู่ก็ ปราศจากผู้คน รีฟอสหันมองรอบๆบริเวณที่ยืนอยู่ที่บัดนี้กลับไร้ผู้คน แต่ยังคงได้ยินเสียงกรีดร้องลอยมาตามสายลม เป็นระยะๆ

“ไม่เป็นอะไร นะ” รีฟอสถามเทียน่าที่ยืนอยู่ข่างๆด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง แล้วหันมองมาทางมาสเตอร์ที่กำลังหันมองรอบๆบริเวณอยู่
“รีบ ไปจากที่ นี่กันเถอะ ครับ” มาสเตอร์ก็พยักหน้า เห็นด้วย รีฟอสคว้ามือเทียน่าแล้วกำลังจะเดินออกจากบริเวณจัตุรัส แต่กลับมีบุรุษหนุ่มปรากฏตัวขึ้นมายืนขวางทางเอาไว้
“จะรีบไป ไหนกัน” รีฟอสมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็จำได้ทันที่ว่าเขาเคยเจอที่คฤหาสน์ของ โรมานอฟ รีฟอสเอ่ยถามชายหนุ่มชุดดำขึ้นทันที
“นายต้องการ อะไร” บุรุษหนุ่มก็หัวเราะขึ้น แล้วชี้ไปที่ห่อผ้าที่ตกอยู่ใกล้ๆกับรีฟอส รีฟอสก้มลงเก็บห่อผ้าขึ้นมาถือไว้ในเมื่อ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ พวกตัวสวมผ้าคลุมขาดๆสีดำ ดวงตาแดงฉาน ในมือถือเคียว กำลังล้อมพวกรีฟอสอยู่ เทียน่าขยับเข้ามาใกล้รีฟอส มือของเทียน่าที่จับรีฟอสอยู่นั้นกำลังสั่น จนรีฟอสรู้สึกได้ รีฟอสจึงหันมากระซิบบอกเทียน่าเบาๆ
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะปกป้องเธอ เองไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น” เทียน่ามองสบตารีฟอส ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นและปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก บุรุษหนุ่มจ้องมองรีฟอสด้วยท่าทางสนใจ
“เจ้าหนุ่ม” รีฟอสหันมองต้นเสียงที่เอ่ยเรียกตนเอง
“ทำไม ข้าถึงสัมผัสความกลัวไม่ได้จากตัวเจ้าเลย” พร้อมๆกับมอง รีฟอสด้วยสายตาสนอกสนใจ
“ปกติ พวกมนุษย์ จะเป็นสิ่งโสโครก ถ้าเจอสิ่งที่อ่อนแอกว่าก็จะอวดเบ่ง” “แต่ถ้าเจอสิ่งที่ตัวเองหวาดกลัว ก็จะหลีกหนี” พร้อมๆกับเดินเข้ามาใกล้ๆรีฟอส
“แต่เจ้าหนุ่ม นายไม่เหมือนมนุษย์ทั่วๆไป ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงก็ ไม่มีทางลอด แต่นายก็ยังไม่หลีกหนี” เมื่อพูดจบก็ยื่นมือมาตรงหน้ารีฟอส
“ส่งหนังสือเล่มนั้นมาซะ แล้วมากับข้า” ด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง รีฟอสหันมองรอบๆบริเวณก็รู้ว่าไม่มีทางเลือกจึงส่งห่อผ้าให้ แต่ก่อนที่บุรุษหนุ่มจะทันได้จับห่อผ้า กลับมีก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ตกลงมา ตรงบริเวณที่บุรุษหนุ่มยืนอยู่ แต่เขากลับหลบพ้น รีฟอสเห็นเช่นนั้นจึง ไม่รอช้า ขว้างมีดออกไปหวังจะจบชีวิตบุรุษหนุ่มในทันที มีดของเขาเข้าเป้าทั้งหมด บุรุษชุดดำล้มลงกับพื้นทันที รีฟอสหยิบมีดขึ้นมาเตรียมไว้ในมือ แล้วจ้องมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่กลับมีคนกระโดดลงมายืนข้างๆรีฟอสแทน ด้วยสันชาติญาณ รีฟอสจึงเหวี่ยงมีดไปด้านข้างทันที แต่ปลายมีดกลับถูกหยุดด้วยสิ่งที่คล้ายกับไม้เท้า
“ใจเย็นๆรีฟอส” รีฟอสดึงมีดออกจากไม้เท้าแล้วหันมอง ชายหนุ่มที่กระโดดลงมายืนข้างๆตนเอง
“เจราส” ขณะที่รีฟอสกำลังตกตะลึงกับการปรากฏตัวของเจราส กลับมีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาจากชายชุดดำที่นอนอยู่ พร้อมๆกับกำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นยืน แล้วยกมือขึ้นดึงมีดออกจากใบหน้าของตัวเอง พร้อมๆกับจ้องมองมาทางรีฟอสด้วยสายตาที่ถูกใจยิ่งกว่าเดิม
“ชักถูกใจเข้าไป อีกล่ะชิ นอกจากจะไม่เกรงกลัวพวกเราแล้ว ยังใจเย็นจนสามารถเล่นงานข้าคนนี้ได้ด้วย” เมื่อพูดจบก็ขว้างมีดเข้าใส่เทียน่าทันที เมื่อรีฟอสเห็นเช่นนั้นก็เอาตัวเองเข้ามาขวางทางมีด ปลายมีดจึงปักเข้าที่หน้าอกของรีฟอสทันที ชายชุดดำมองการกระทำของรีฟอสด้วยสายตาสมเพช
“มนุษย์ ก็ยังคงเป็น มนุษย์ อยู่วันยังค่ำ” รีฟอสล้มลงกับพื้นทันที เทียน่าเมื่อเห็นรีฟอสล้มลงก็รีบเข้ามาประคองรีฟอสทันที แล้วมองรีฟอสที่กำลังเจ็บปวดอยู่ น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง หยดลงบนใบหน้าของรีฟอส ชายชุดดำหันมองมาทางเจราส
“นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอ กับ พวกยมทูตที่เมืองนี้” เจราสจ้องมองชายชุดดำที่พูดขึ้น
“ฉันเองก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าจะได้เจอกับ พวก ผู้บงการ (Dictator) ที่นี่” ชายชุดดำยิ้มรับแล้วพูดต่อ
“ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่แน่นอน อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ เหมือนที่พวกนายชอบพูดไง” ด้วยน้ำเสียงที่สนุกสนาน
“นั้น สิ นะ” เจราสหยิบการ์ดสีดำออกมาจากกำไลข้อมือ แล้วโยนออกมาด้านหน้า เมื่อชายชุดดำเห็นสิ่งที่

เจ ราสกำลังจะกระทำ ก็สั่งให้พวกผ้าคลุมสีดำจัดการกับเจราสทันที พวกผ้าคลุมดำต่างพากันกลูเข้าใส่เจราสทันที แต่กลับมีเสียงเอ่ยขึ้น “วงแหวนน้ำแข็ง (Ice Ring)” เกิดน้ำแข็งขึ้นเป็นวงกลมรอบบริเวณที่เจราสยืนอยู่ แล้วขยายตัวออกไปรอบๆด้าน พวกผ้าคลุมดำ ที่ต่างถูกไอเย็นสีฟ้าสัมผัส ต่างเป็นน้ำแข็งในทันที แล้วหล่นกระแทกกับพื้นจนแตกละเอียดกลายเป็นเศษน้ำแข็งไป มาสเตอร์มองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยท่าทางเฉยๆ แต่เทียน่ามองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยท่าทางตกตะลึง สายลมพัดผ่านพวกเจราส ทั่วทั้งเมืองมีแต่ความเงียบสงัด เจราสจ้องมองชายชุดดำที่ยืนอยู่
“ให้ พวก เศษ (Remainder) มาจัดการนี้ไม่ดูถูกกันไปหน่อยหรอ” ชายชุดดำยิ้มขึ้น แล้วจ้องมองสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าของเจราส มีตัวเม่นสีฟ้า (Blue Porcupine) ยืนอยู่
“นั้นสินะ” เจราสสั่งเม่นสีฟ้า“หอกน้ำแข็ง (Ice)” ตัวเม่นสีฟ้าก็สลัดขนบนตัวออก กลายเป็นแทงน้ำแข็งมากมายพุ่งเข้าใส่ชายชุดดำทันที ชายชุดดำมองน้ำแข็งมากมายที่กำลังพุ่งเข้ามาตนเอง ก็กระโดดหลบขึ้นไปยืนกลางอากาศ แต่ทว่าเจราสได้เตรียมหอกน้ำแข็งไว้ด้านบนด้วย จึงสั่งให้พุ่งเข้าใส่ชายชุดดำที่ลอยอยู่กลางอากาศทันที ชายชุดดำโดนแท่งน้ำแข็งจำนวนมากเข้ากระแทกในทันที จนกระเด็นตกลงไปในบ้านแล้วมีเสียงระเบิดดังขึ้นหลายๆครั้ง ทำให้ไอน้ำแข็งฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ รีฟอสค่อยๆยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าตนเอง เพราะรู้สึกว่ามีคราบน้ำอยู่บนใบหน้า เมื่อเทียน่าเห็นรีฟอสลืมตาขึ้นก็เรียกให้มาสเตอร์มาดูบาดแผล มาสเตอร์ก้มลงมองรีฟอสที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเทียน่า
“เป็นยังไง บ้างจ๊ะ” รีฟอสมองมาสเตอร์แล้วยิ้มรับ
“ก็ ไม่ เลวร้ายมากครับ” มาสเตอร์ยิ้มรับ เทียน่าจ้องมองรีฟอสที่เจ็บอยู่ด้วยสายตาเป็นห่วง เมื่อรีฟอสเห็นเช่นนั้นจึงยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่อาบอยู่บนแก้มของ เทียน่า
“ฉัน ไม่เป็น อะไรหรอก” เทียน่ามองคนเจ็บที่อยู่ในอ้อมแขนที่ทำปากดีก็พยักหน้ารับ แล้ว ยิ้มให้ เมื่อไอเย็นเริ่มจางลง บริเวณโดยรอบที่โดนหอกน้ำแข็ง ก็จับตัวกันกลายเป็นน้ำแข็ง เจราสจ้องมองชายชุดดำที่ทรุดอยู่ท่ามกลางน้ำแข็งมากมาย ที่มีอาการบาดเจ็บหลายแห่ง มาสเตอร์จ้องมองชายชุดดำที่พยามพยุงตัวเองลุกขึ้นยืน จึงควักการ์ดในกระเป๋าเสื้อออกมา แล้วโยนมาด้านหน้า การ์ดสีขาวแตกออกกลายเป็น "ผีเสื้อสีน้ำตาล(Broun Butterfly)" เจราสหันมองมาสเตอร์ด้วยท่าทางแปลกใจ ที่มาสเตอร์สามารถใช้สัตว์เวทมนต์ได้ เพราะเจราสสัมผัสไม่ได้ถึงกลิ่นอายของยมทูต หรือ เทวทูต ไม่ได้เลยจากตัวของมาสเตอร์ ขณะที่เจราสกำลังจะเอ่ยถาม มาสเตอร์ก็สั่งสัตว์เวทมนต์ทันที “หอกดิน (soil)” ผีเสื้อที่บินอยู่ก็กระพือปีก พร้อมๆกับปรากฏเสาหินแหลมคมพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินบริเวณที่ชายชุดดำทรุดอยู่ ทันที เกิดเสียงถล่มของบ้านหลายหลังในบริเวณใกล้เคียง เบื้องหน้าของมาสเตอร์กลับกลายเป็น กองเศษอิฐ และ เศษไม้ เจราสมองสิ่งที่มาสเตอร์ทำก็หันมาถามมาสเตอร์ทันที
“เธอเป็นใครกัน แน่” มาสเตอร์หันมองคนถามแล้วยิ้มให้
“ก็มนุษย์ ธรรมดา สิจ๊ะ” ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม เมื่อเจราสได้ยินคำตอบของมาสเตอร์ตอบก็มีท่าทางไม่พอใจ
“อย่ามาทำตลก มนุษย์ที่ไหนจะสามารถใช้ สัตว์เวทมนต์ได้” มาสเตอร์ก็ยิ้มรับ แล้วก้มลงดูบาดแผลของ

รีฟอส แล้วหันมาถามเจราส
“ไม่ มี เวทรักษาบ้างหรอจ๊ะ” เจราสเดินเข้ามาใกล้ๆรีฟอส แล้วยกไม้เท้าขึ้นเตรียมจะร่ายมนต์ แต่กลับเกิดเสียงระเบิดดังขึ้น ที่บริเวณกองเศษไม้ ทุกคนต่างหันมองที่มาของเสียงทันที ชายชุดดำลอยตัวอยู่เหนือเศษอิฐ และไม้ บนร่างกายมีอาการบาดเจ็บหลายแห่ง ชายชุดดำจ้องมองคนที่ทำให้ตัวเองบาดเจ็บด้วยสายตาอาฆาตแค้น พร้อมๆกับดึงการ์ดออกมาจากกำไลข้อมือ แล้วโยนมาเบื้องหน้าตนเอง มาสเตอร์มองสิ่งที่ชายชุดดำกำลังจะกระทำ ก็เตรียมตัวสู้ต่อ เจราสสั่งสัตว์เวทมนต์ในทันที “หมอกน้ำแข็ง (Ice Fog)” ตัวเม่นสีฟ้าพ่นหมอกสีฟ้าออกมาจากปาก อย่างรวดเร็วไปทางชายชุดดำที่ยืนอยู่ สิ่งที่หมอกสีฟ้าสัมผัสถูกกลายเป็นน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนที่หมอกสีฟ้าจะถึงชายชุดดำ เขาก็หายตัวไปจากบริเวณนั้นอย่างไร้ร่องรอย เมื่อเจราสเห็นท่าไม่ดีจึงบอกให้ทุกคนระวังตัว แต่ไม่ทันขาดคำ ชายชุดดำก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของมาสเตอร์ แต่มาสเตอร์รู้ทันจึงสั่งสัตว์เวทมนต์ทันที “โล่ดิน (Shield)” ผีเสื้อก็ขยับปีก แล้วปรากฏโล่สีน้ำตาลขึ้นมาบริเวณด้านหลังของมาสเตอร์ลอยอยู่กลางอากาศ ชายชุดดำเปลี่ยนแขนของตนเองให้กลายเป็นหอก แล้วแทงเข้าใส่มาสเตอร์แต่ทว่าโล่สามารถสกัดไว้ได้ เมื่อเจราสเห็นชายชุดดำอยู่ด้านหลังของมาสเตอร์ก็ดึงดาบออกมาจากกำไรข้อมือ แล้วพุ่งเข้าหาชายชุดดำทันที แต่ทว่าโล่ที่ป้องกันมาสเตอร์อยู่กลับแตกละเอียด จึงทำให้หอกแทงทะลุผ่าน เข้าไปหามาสเตอร์หอกแทงทะลุผ่านร่างของมาสเตอร์ในทันที เทียน่าเมื่อมองเห็นมาสเตอร์ถูกแทง ก็กรี้ดร้องขึ้น
“แม่” ด้วยน้ำเสียงที่ตกตะลึง รีฟอสที่บาดเจ็บอยู่เมื่อเห็นมาสเตอร์โดนหอกแทงทะลุร่างก็ตะโกนขึ้น
“แก” ด้วยน้ำเสียงที่เครียดแค้นแล้วพยายามลุกขึ้นยืนพร้อมๆกับขว้างมีดเข้าใส่ชาย ชุดดำ เจราสพุ่งเข้าหาชายชุดดำพร้อมดาบแหลมคนที่อยู่ในมือ หอกที่แทงทะลุร่างมาสเตอร์เปลี่ยนกลับกลายเป็นมือตามเดิม ชายชุดดำดึงบางสิ่งบางอย่างออกไปจากร่างของมาสเตอร์ เมื่อเห็นเจราสที่พุ่งเข้ามา และมีดของรีฟอสที่ขว้างมา ชายชุดดำก็หายตัวไปอีกครั้ง ทำให้มีด และ ดาบของทั้งสองคนพลาดเป้าในทันที เทียน่ารีบวิ่งเข้ามาหามาสเตอร์ที่นอนอยู่แล้วตะโกนเรียกแม่ ตลอด พร้อมๆกับน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง มาสเตอร์จ้องมอง เทียน่าที่เรียกตนเองอยู่ก็ยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของเทียน่า แล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนที่ร่างกายของมาสเตอร์จะค่อยๆเริ่มกลายเป็นขี้เถ้าไป เทียน่าเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ยกร่างของมาสเตอร์ขึ้นมากอด แต่ทว่าร่างมาสเตอร์กลับกลายเป็นขี้เถ้าล่วงลงสู่พื้น เมื่อรีฟอสเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็รีบวิ่งเข้ามาหาเทียน่า เทียน่าอยู่ในสภาพที่ น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง ดวงตาเหม่อเลยเหมือนคนไร้สติ รีฟอสจับไหล่ของเทียน่าเขย่าเพื่อเรียกสติของเทียน่าให้กลับคืนมา พร้อมๆกับเรียกชื่อ เทียน่ามองรีฟอสที่อยู่ตรงหน้าแล้วพูดขึ้นทั้งน้ำตา
“คุณ แม่ แม่ เขา.....”พร้อมๆกับร้องไห้ออกมารีฟอสจึงดึงตัวเทียน่าเข้ากอด เจรอสมองทั้งสองคนแล้วพยายามมองหาชายชุดดำ ชายชุดดำลอยอยู่กลางอากาศไม่ห่างมากนัก กำลังจ้องพวกรีฟอสอยู่ แล้วก้มลงมองดูสิ่งที่ล้วงออกมาจากมาสเตอร์ที่อยู่ในมือตนเอง เป็นลูกแก้วกลมๆสีขาวตรงกลางลูกแก้วสีขาวมีก้อนผลึกสีส้มลอยอยู่ภายใน ชายชุดดำจ้องมองสิ่งที่อยู่ในมือตนเองพร้อมๆกับพูดขึ้น
“ความรุ่งโรจน์ เองหรอกหรอ” แล้วกินลูกแก้วเข้าไป ร่างกายของชายชุดดำเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง บาดแผลทั่วร่างเริ่มหายอย่างรวดเร็ว และ เจราสก็สัมผัสถึงพลังเวทที่เพิ่มมากขึ้นภายในตัวชายชุดดำ เจราสจึงไม่รอช้า ดึงการ์ดสีดำออกมาจากกำไลข้อมืออีกใบ แล้วโยนไปด้านหน้าตนเอง การ์ดสีดำแตกออกกลายเป็นตัว “เม่นสีเหลือง (Yellow porcupines)” ทันที มาปรากฎอยู่ด้านหน้าตนเองคู่กับเม่นอีกตัว เจราสกระโดดเข้าไปหาชายชุดดำที่ลอยอยู่กลางอากาศ พร้อมกับยกดาบฟันลงไป แต่ชายชุดดำแค่เบี่ยงตัวเพียงเล็กน้อยก็พ้นจากคนดาบ แล้วเตะเข้าที่ชายโคลงของ เจราสทันที แต่เจราสยกมือขึ้นมากันไว้ทัน จึงกระเด็นถอยไปด้านข้าง ชายชุดดำจ้องมองเจราส ที่กระเด็นไปด้านข้างก็ยิ้มขึ้น แล้วดึงเคียวออกมาจากกำไรข้อมือ แล้วพุ่งเข้าหา

เจราสทันทีพร้อมกับตวัดเคียวจากด้านข้าง เข้าหาเจราสอย่างรวด เร็ว แต่ เจราสใช้ดาบกันไว้ทัน ชายชุดดำปล่อยมือจากเคียวแล้วซัดหมัดเข้าที่ใบหน้าของเจราสทันที หมัดกระแทกใบหน้าของเจราส อย่างจัง จนทำให้เจราสเซไปด้านหลังด้วยอาการมึนงง ชายชุดดำไม่รอช้าเรียกเคียวที่กำลังจะตกถึงพื้นขึ้นมาไว้ในมือ แล้วพุ่งเข้าหา เจราสที่กำลังมึนงงอยู่ แต่กลับมีมีดเล็กสองสามเล่มพุ่งขึ้นมาจากด้านล่าง เข้าใส่ตนเอง ชายชุดดำใช้เคียวปัดมีดที่พุ่งเข้ามา แล้วก้มลงมองที่มาของมีด รีฟอสเงยหน้าขึ้นมองชายชุดดำที่ลอยอยู่ด้วยแววตาเครียดแค้น ข้างๆมีเทียน่ายืนอยู่ด้วยท่าทางและสายตาที่ไม่ต่างไปจากรีฟอส ขณะที่ชายชุดดำกำลังจ้องมอง

รีฟอสอยู่เพียงชั่วครู่ เดียว เจราสก็เข้าประชิดตัวชายชุดดำแล้วเตะเข้าที่ชายโคลงอย่างจัง ชายชุดดำกระเด็นตกลงไปด้านล่างทันทีเกิดเสียงระเบิดดังขึ้น ในบริเวณที่ชายชุดดำตกลงกระแทก เจราสไม่รอช้าเรียกสัตว์เวทมนต์ทั้งสองตัวให้ลอยขึ้นมาเบื้องหน้าตนเอง พร้อมๆกับสั่งสัตว์เวทมนต์ทันที “หมอกน้ำแข็ง (Ice Fog)” ตัวเม่นสีฟ้า พ่นหมอกออกจากปากเข้าใส่บริเวณที่ชายชุดดำตกลงไป ทั่วบริเวณกลายเป็นน้ำแข็งในทันที

เจราสจึงสั่งสัตว์เวทมนต์ต่อ “ศรสายฟ้า (thunder)” เม่นตัวสีเหลืองสะบัดขนขึ้นไปด้านบน แล้วตกลงมากลายเป็นสายฟ้าเหลืองหลายสายผ่าลงบริเวณที่เป็นน้ำแข็ง เกิดเสียงระเบิดหลายรอบ ทั่วบริเวณที่โดนสายฟ้าผ่าลงมาเป็นหลุมเป็นบ่อ ไม่เหลือสภาพของบ้านสักหลังในบริเวณนั้น เจราสลอยลงมายืนใกล้ๆกับที่รีฟอสยืนอยู่ “เป็นยังไง ยังไหวมั้ย” พร้อมๆกับจ้องมองสภาพของรีฟอสที่ดึงมีด ออกจากอกแล้ว แต่เลือดยังคงไหลไม่หยุด รีฟอสยิ้มรับแล้วมองไปทางบริเวณที่ชายชุดดำตกลงไป