ยาหยีที่รัก

“เธอไล่ฉัน?”  แววตาเศร้าของคอนลันดัมทอดมองฉัน  ฉันรู้ รู้ว่าเขาไม่หยุดที่ฉันหรอก…แต่ฉันอาจจะหยุดที่เขาเพราะฉันไม่เคยมีใครที่ทำแบบนี้มาก่อน

                “ฉันไม่ได้ไล่แต่ฉันเหนื่อยอย่านอนนายกลับไปเถอะ”   ขณะเดียวกันที่ร่างบางกำลังหันหลังกลับเอวบางก็ถูกรวบไว้แนบกำลังแผงอกกว้าง  

“คืนนี้ขอผมค้างได้รึเปล่าครับ?”  เสียงเซ็กซี่ที่กำลังอ้อนวอนค้างคืนที่นี่

                “ไม่จ๊ะ ที่รัก^^ ฉันเหนื่อยแล้วขอตัวไปนอนนะ”   เธอผละตัวออกจากอ้อมแขนนั้นแล้วเดินขึ้นไปข้างบนห้องปิดประตูห้องทันทีทิ้งให้ชายร่างสูงยืนอยู่ข้างนอกเพียงคนเดียวนานเท่านานจนเขาตัดสินใจหันหลังกลับไปแล้วแล่นรถคันหรูออกจากบ้านของเธออย่างรวดเร็ว รัเซียล้มตัวลงนเตียงไซส์คิงนานเท่านาน….

               

10:45 p.m.

                จากใบหน้าที่สวยใสไร้เดียงสาถูกแต่งเติมจนไม่ทิ้งใบหน้านั้นไว้ดวงตาที่ถูกกรีดด้วยอายไลเนอร์และแต่งเติมด้วยมาสคาร่าสีสวยมองตัวเองในกระจกแล้วลุกขึ้นยืนหมุนตัวเองอยู่ในกระจก เดรสสั้นเกาะอกที่เทาสั้นรองเท้าสีชมพูโอรสคู่โปรดถูกจับมาใส่อีกครั้ง ไม่ลืมที่จะหยิบกล้องCannon 60D ตัวเก่งไปด้วยเธอเดินลงจากห้องแล้วผ่านไปตรงออดี้คันโปรดแล้วทะยานมุ่งตรงไปSANTA CLUB ทันที 

                ไม่นานนักออดี้TT จอดอยู่หน้า visit tower ร่างบางสาวเท้าออกจากออดี้เผยโฉมน่ากินออกมาจากสปอร์ตคันหรูรัสเซียยัดกล้องใส่ใน jaspal หนังสีดำละเมื่อมแล้วเดินนวยนาดเข้าไปทันที

 

ZANTA NIGHTCLUB

                ควันบุหรี่และกลิ่นแอลกอฮอล์และเสียงเพลงครุ่กครุ่นในคลับ เธอค่อยๆ สอดส่องสายตาดูเป้าหมายและภาพนั้นสะเทือนใจของเธอมากขอบตาเริ่มร้อนผ่าวฟันที่ถูกรัดด้วยยางสีสวยขบกันแน่นเลือดที่สูบฉีดไหลเวียนในร่างกายด้วยความจำใจเธอต้องยกกล้องขึ้นมาถ่าย…ภาพที่เลิฟซีนกำลังลิ้มรสจูบกับสาวปริศนาที่ไม่เผยโฉมหน้าให้ปาปารัชซี่อย่างเธอเห็น มันเจ็บปวดเป็นบ้า! ผู้ชายสกปรกเอ๊ย! นายมันจะมั่วเกินไปแล้วนะ! เลิฟซีน

                ภาพหลายช็อตถูกเก็บมาจนครบ…หมดภารกิจฉันแล้วคืนนี้

                “ดราย มาร์ตินี่” ฉันสั่งค๊อกเทลมาดริ้งค์หนึ่ง มือเรียวสวยกำลังกระดกเข้าปากแต่กลับถูกยื้อไว้ด้วยมือของใครบางคน เธอหันไปมองเจ้าของมืออย่างสงสัย

                “นาย?”  คอนลันดัมแกะมือของเธอออกแล้วยกดริ้งค์ที่รัสเซียสั่งกระดกรวดเดียวจนหมดเขาวางค่าชาร์ทไว้ตรงเคาน์เตอร์แล้วลากรัสเซียมายังมุมลับตาคนแล้วรัวคำถามใส่เธอทันที

                “ไหนบอกอยากนอน? แล้วที่นี่มันที่นอนเธอรึไง!!?”   

                “ก็แอบใกล้เคียงนะ^^”

                “อย่ากวนประสาทผมสิครับที่รัก^W^”             

“ฉันมาทำธุระของฉันไม่ได้มามั่วผู้หญิงเหมือนพวกนาย” ข้อมือน้อยๆถูกรวบแล้วยกขึ้นเหนือหัวคอนลันดัมเบียดตัวชิดร่างบางจนเทียบจะกลายเป็นร่างเดียวกัน

                “ธุระของเธอต้องแต่งตัวแบบนี้ ต้องมานั่งเสพแอลกอฮอล์งั้นเหรอ?”  แววตาซุกซนลึกๆแล้วมันเป็นอารมณ์โกรธอย่างเห็นได้ชัด…

                “นายไม่ได้จริงจังกับฉันแล้วนายจะมาหวงฉันทำไม? ปล่อยมือฉันลงได้แล้ว”  ใบหน้าหล่อคมโน้มเข้ามาใกล้เรื่อยๆลมหายใจอุ่นๆรดสัมผัสสันจมูกของฉัน

                “ฉันขอเวลาจัดการผู้หญิงพวกนั้น…ช่วยรอฉันหน่อยได้ไหม?”

                “…”    นายกำลังยื้อฉัน? งั้นเหรอ?  ฉันยิ้มเหยียดและปรายตามองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามทำให้แววตาของเขาฉายวาวโรจน์อย่างเห็นได้ชัด

                “อย่าทำแบบนี้กับผู้ชายอย่างฉัน…ฉันกำลังพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ทำอะไรที่เกินไปกว่านี้”

                “ปล่อยมือฉัน!”   ฉันออกแรงสะบัดตัวเองให้หลุดพ้นจากการถูกยกมือขึ้น มันเย็นรักแร้นะเฟ้ย! T^T

                “ทีหลังอย่าแต่งเดรสแบบนี้มาอีกรู้ตัวซะบ้าง! หน้าอกเก็บไว้ให้ฉันดูที่ห้องเถอะที่รัก^^” แล้วคอนลันดัมปล่อยมือฉันเป็นอิสระ

                “ไอ้หื่น! เอ๊ย! ชิชะ-33-/ /”   

                Loveseen’story#  

หนึ่งสายตากำลังมองชายและหญิงคู่หนึ่งกำลังเย้าหยอกกันอยู่ในมุมมืด ถึงเขาจะเจ้าชู้แต่ยอมรับว่าเขาอาจจะหยุดที่เธอก็ได้ผู้หญิงที่ร่ายล้อมตัวเขาไม่ได้ช่วยให้อารมณ์ของเขาดีเหมือนเมื่อก่อนเลยสักนิดแก้วอำพันหลายสิบแก้วเรียงรายอยู่กลางวงและขวดไวน์ขวดแอลกอฮอล์ต่างๆ

                “เฮ้ย! ไอ้เลิฟแกเป็นไรวะ? สาวๆไม่ถูกอกถูกใจหรือไง”   ไทรน์ถามผมพลางเล่นผมยัยซินเซียอยู่

                “ฉันหวั่นไหวผู้หญิงคนนั้นว่ะ”   คำพูดที่หลุดจากปากของเลิฟซีนเล่นทำเอาสี่ชีวิตที่นั่งข้างหันไปมองตามสายตาของเขาโดยเฉพาะไรเฟิลอมยิ้มร่วงออกจากปากของเขาอย่างไม่ได้นัดหมายเลยทีเดียวและต้องอึ้งที่เห็นภาพนั้นคอนลันดัมกำลังทำอะไรสักอย่างกับยัยปาปารัชซี่ที่เลิฟซีนเคยหมายตาไว้

                “นายยังไม่เลิกความคิดนั้นอีกรึไง เลิฟซีน?”  เสียงหวาน เซ็กซี่ของซินเซียดังขึ้นทำให้เขาหันมามองซินเซีย

                “โหย! สุดสวยครับผู้หญิงคนนั้นมันคือสิ่งที่ผมปารณนานะครับที่สำคัญผมไม่คิดว่าเพื่อนรักของผมจะเอาผู้หญิงคนนั้นไปกินซะก่อนน่ะ!-33-”   แอลกอฮอล์ที่อำพันถูกกระดกเข้าปากจนหมดแก้วแล้ววางแก้วลงตามมารยาท

                “แล้วสองสตรีที่นาบข้างนายล่ะ? จะว่ายังไง?”   ซินเซียถามขึ้นอย่างนึกสนุก

                สองสตรี-_-?  ที่นาบข้างผมตอนนี้ก็เช็คบิลคืนนี้ไง^^

                “ก็…ยังคิดไม่ออก^O^ ว่าจะต้นยำหรือผัดเผ็ดดี^[++++]^” 

“-________-^^^”ซินเซียทำหน้าเอือมกับคำตอบอย่างมาก

                “ฉันรู้ว่าทำไมยัยนั่นถึงเลือกลัน” เลิฟซีนชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ซินเซียทันทีที่ได้ยินคำพูดนี้

….เพราะไอ้ลันมันไม่ได้ทำตัวโหยหาผู้หญิงแบบนายไงล่ะ….  

                “โหย! อีกแล้ว! สุดสวยก็เห็นนี่นาว่าไอ้ลันมันหวังฟันชัดๆ กี่รายก็เสร็จมันหมดอ่ะ!-33- ผมไม่ยอมนะคนนี้ผมรักจริงหวังแต่ง”   เลิฟซีนโวยวายพลางผลักหัวยัยผู้หญิงสองคนที่กำลังล้วงถึงอะไรบางอย่างของเขาเหมือนหล่อนทั้งสองจะไม่พอใจแต่ต้องก้มหน้าเพราะถูกสายตาดุๆของเลิฟซีนปราม ผู้หญิงทุกชีวิตที่เข้ามาหาผมเชื่องกับเขายิ่งกว่าสุนัขที่บ้านแต่ทำไม…ยัยนั่นถึงไม่เป็นแบบนั้นนะ! เขานึกโกรธขึ้นมาเบาเบา

                “บางทีงานนี้อาจจะต้องมีใครที่อกหักก็ได้”   ซินเซียพูดจบยกแก้วแอลกอฮอล์คลอเคลียที่ริมฝีปากสุดเซ็กซี่

                “พูดงี้หมายความว่าไง?”  ผมถามซินเซียที่กำลังคลอเคลียกับขอบแก้ว…ยัยซินเซียอยู่ในสภาพนี้ผู้ชายอย่างผมเทียบจะอดใจไม่ไหวเลยล่ะขอบอก=..=/ /

                “นายและลันเรื่องผู้หญิงไม่มีใครเป็นรองอยู่แล้ว…แต่ขึ้นอยู่ที่ชั้นเชิงและหัวใจของยัยปาปารัชซี่นั่นต่างหากตอนนี้ให้ฉันเดาใจของยัยนั่นอาจจะอยู่ในกำมือของลันแล้วก็ได้”   ดวงตาคมกริบแวบมองเลิฟซีนที่ตีหน้านิ่งสนิท

”ฉันกลับล่ะ” คำบอกลาสั้นๆ จากซินเซียในค่ำคืนนี้เธอไม่ลืมหยิบหลุยล์วิสตองใบโปรดเดินนวดนาดออกไปจังหวะเดียวกันที่คอนลันดัมเดินกลับมาเขายิ้มทักซินเซียเล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นมา

“ไอ้ลันแกจริงจังกับยัยนั่นหรือเปล่าวะ?”  ผมเปิดฉากถามคอนลันดัมที่ตีหน้านิ่ง

“มันขึ้นอยู่ที่ตัวของยัยนั่นไง^^” 

“ถ้าแกไม่จริงจัง…อย่าทำร้ายเธอฉันขอล่ะ”  

“แกมีผู้หญิงอีกตั้งเป็นร้อยแคร์ทำไมกับยัยปาปารัชซี่นั่น” คอนลันดัมพูดพลางหยิบแก้วช๊อตขึ้นคลอเคลียริมฝีปาก

“ก็ผู้หญิงพวกนั้นไม่สำคัญเท่ายัยรัสเซียล่ะมั๊ง” ผมพูดพลางยักไหล่เบาเบา

“แกดูจริงจังเกินไปนะไอ้เลิฟ”   คอนลันดัมเอ่ยขึ้น

“แกอยากจะทำอะไรกับเธอฉันไม่ว่า…เห็นแก่ผู้ชายอย่างฉันบ้างว่ะ” ผมกระชับสูทสีขาวสะอาดตาของตัวเองแล้วลุกยืนขึ้น “บางทีผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นคนสุดท้ายของหัวใจก็ได้”

“ครับ^^ เพื่อนรัก”   คอนลันดัมตอบรับผมด้วยรอยยิ้มที่สดใส

 เว้ย! เซ็งเป็นบ้า!ผมเดินออกมาจากก๊วนเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงนั้นคืนนี้ไม่ว่ายัยผู้หญิงหน้าไหนเข้ามาถวายตัวผมก็ไม่เอาหรอก! เพราะยัยนั่นมันทำให้ผมเป็นแบบนี้เองนะ!

 ปกติคนที่อยู่ในคลับดึกสุดคือเจ้าของคลับและคอนลันดัมแต่คืนนี้ดูผิดปกติไปนิดนะ คอนลันดัมอยู่กับไทร์นและไรเฟิล อ้อ! อีกคนที่นั่งนิ่ง แทมแทม-_-;;

“ฉันว่าไอ้เลิฟมันผิดปกติว่ะ”   แทมแทมเอ่ยขึ้นพลางเขี่ยสมุนไพรดูดได้แล้วพ่นควันออกจากริมฝีปากสุดเซ็กซี่

“ก็ว่างั้นแหละว่ะ” คอนลันดัมเอ่ยขึ้นแล้วยกมือแปะกับไรเฟิลที่ยกมือรออยู่แล้ว

“บางทีแกควรจะถอยจากยัยปาปารัชซี่นั่นได้แล้วนะ…ไอ้ลัน” ไรเฟิลเอ่ยขึ้นแล้วโอบเอวสาวข้างกายซึ่งเขาเองยังไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนาม- -

 “ฉันไปละนะ…จะไปทำความรู้จักกับคนข้างๆ” และคนข้างๆ ของเขาคือสาวปริศนาที่กำลังยิ้มเค๊อะเขินอยู่ แทมแทมโบกมือไล่ส่ายหน้าเอือมๆ 

[End’loveseen story]

 

 

A day later @ university

ออดี้สีดำละเมื่อมขับเคลื่อนมาจอดเทียบคณะสื่อสารมวลชนเช่นเดิมดังวันวาน  รัสเซียหอบสัมภาระเดิมๆขึ้นไปที่ห้องทำงานของเจ๊ เธอเปิดประตูแล้วเอาสัมภาระวางไว้บนโต๊ะทำงานของเจ๊เธอทรุดตัวลงที่เก้าอี้หนังตัวใหญ่รอให้เจ๊ปอถ่ายโอนข้อมูลให้เสร็จ สักพักสายตาของเธอต้องสะดุดที่ทีวีพลาสมา 60 นิ้วที่กำลังฉายม้วนกล้องวงจรปิดภายในตึกอยู่…แลมเบอกินี่สีส้มอ่อนสดสวยสง่าทะยานเข้ามาจอดต่อท้ายออดี้สีขาวและเจ้าของรถไม่ยอมลงจากยาน ภาหนะของตัวเองเหมือนรอใครบางคน และใครบางคนที่รอไม่ใช่ใคร

ฉันเนี่ยแหละ= =+

“ฉันว่าท่าทางหมอนี่จะจริงจังกับเธอนะ”   เจ๊ปอเอ่ยขึ้นแค่นยิ้มน้อยๆ 

“เหอะๆ คิดว่ารัสเซียจะยอมง่ายๆหรือไง ผู้ชายแบบนั้นน่ะ ยี้! ”  ยิ่งรูปที่เขาจูบกับใครไม่รู้ที่ฉันกำลังถ่ายมาฉันยิ่งรู้สึกขนลุกเข้าไปใหญ่ผู้ชายบ้าอะไรจะควงผู้หญิงได้ไม่ซ้ำวัน ผู้หญิงหรือกางเกงใน เปลี่ยนบ่อยไปปะ!-O-/ /

“คอนลันดัมก็ไม่ต่างกันหร๊อกฉันเห็นควงผู้หญิงอื่นบ่อยแต่ช่วงนี้ดูเขาเงียบๆลงนะ” ฉันก็ไม่รู้ว่าคอนลันดัมคิดยังไงเหมือนกัน-..-  “เขาอาจจะตั้งใจเรียนก็ได้ เรียนตั้งคณะแพทย์มันเป็นธรรมดาที่ต้องหมกหมุ่นกับการเรียละมั๊ง”

     เหตุผลเยี่ยมนะ! * *

“คงงั้นมั๊งคะ มีแต่หมอนี่แหละที่ไม่เรียนเหมือนชาวบ้านเขาตามอยู่ได้-33- น่ารำคาญ” ฉันถอนหายใจเบาเบา

“อีกหน่อยบางทีเธออาจจะไม่พูดแบบนี้ก็ได้”   เจ๊พูดขึ้นแล้วเก็บอุปกรณ์ต่างๆ ของฉันยัดใส่ในกระเป๋าแล้วเลื่อนมันให้วางอยู่ตรงหน้าฉันเป็นเชิงบอกว่าเสร็จแล้ว   “เลิฟซีนมีหน้าตาและบุคลิกที่ยากที่ใครจะปฏิเสธแม้กระทั่งพวกกะเทยนะ แล้วเขาตามเธอแบบนี้นานๆ จะเหลือเหรอ”  

“เหลือไม่เหลือเจ๊รอดูละกันว่าแต่รูปเป็นไงบ้างคะ?” 

“สมกับเป็นปาปารัชซี่มือทอง”

“^^ค่ะ”

“เรื่องเงินฉันจะโอนเข้าให้นะ” 

“Up to you^O^”   ว่าแล้วฉันก็เดินออกจากห้องของเจ๊และกำลังเดินไปที่รถ ซึ่งแน่นอนว่าฉันทำใจไว้แล้วที่จะต้องประจันหน้ากับอีตาปีศาจนั่น!

“โอ้โห! ของเยอะเชียวเดี๋ยวฉันช่วย”   ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรเลิฟซีนวิ่งร่าเข้าเอาของของฉันไปถือ

“เปิดรถสิ” แถมยังบังคับให้ฉันเปิดรถอีก=_______=^^^ เมื่อเอาของไปวางในรถเสร็จเขาก็ปิดประตูแล้วยิ้มแป้นยืนพิงประตูรถ

“ขอบใจนะที่ช่วยเอาของไปเก็บ กลับไปได้แล้วฉันจะไปเรียน” 

“โอ๊ะๆ สุดสวยครับอย่าไล่ผมสิครับT^T เลิฟซีนน้อยใจเป็นนะ“ว่าแล้วเขาก็เอามือกุมอกข้างซ้ายไว้เห็นแล้วตลกชะมัด

“เจ็บมากไหม? ตรงที่เอามือกุมไว้น่ะ” ฉันถามหยั่งเชิงเพื่อรอคำตอบ

“มากเลยครับT^T มาม่ะ มาให้ผมกอดที รับรองหายเจ็บเลย” เลิฟซีนเข้ามากอดฉันแต่ฉันดันแผงอกกว้างของเขาไว้

“คนบ้า! หยุดเลยนะ ” ฉันนั่งยองๆลงกับพื้นจู่ๆ กุญแจรถของฉันถูกดึงไปหน้าตาเฉย

 “(‘ ‘)?? นายจะปล้นรถฉันเหรอ?!”

“ฉันไปส่งเธอที่คณะ เร็ว! “  มือใหญ่ๆดึงแขนฉุดฉันให้ลุกแต่แรงฉุดมันแรงจนทำให้ฉันทรงตัวกับส้นสูงไม่ไหวเลยเซเข้าไปกระทบกับแผงอกของเลิฟซีน

ดั้งฉันT^T

ลูบ~ ลูบ~ ลูบบ~ หักไหมนะ?? YOY/ /

โอ๊ยย หน้าม้าฉันกระเซิงหมด>33<!

“โอ๊ย! ไอ้หัวสนิมนายจะดึงฉันทำไมฮะ?เรียกกันดีๆ ก็ได้! ดูสิหน้าม้าฉันT^T ฉันตั้งใจจัดมาให้มันตรงนะย๊ะ!” เค้าก็จับคางของฉันหันมาตรงกับหน้าของเขาแล้วเอามือยีหัวฉันจนมันฟูยิ่งกว่ารังนกTOT ดีนะที่ฉันตัดบ๊อบน่ะไม่งั้นละก็…แม่เจ้า!OxO

“ไปเรียนกัน^O^”  เฮ้! เดี๋ยวฉันได้ข่าวมาว่าเราเรียนคนละคณะนะเฟ้ยยยยยยยยT#T\

“ไปเองสิ เกี่ยวไรกันเล่า!” 

“วันนี้ฉันไม่มีเรียนย๊ะ!” 

“แล้วแต่งตัวชุดนักศึกษามาทำไมครับ?”    หน๊อยยย! ทำมารู้ทัน เชอะ!

“มันเรื่องของฉัน!” 

“ไม่สนฉันจะไปส่ง! ขึ้นรถเร็ว!”   ไม่ทันที่เจ้าของรถจะปริปากพูดอะไรชายหัวทองดันหลังเธอให้เดินไปที่ประตูรถข้างๆ คนขับแล้วกดหัวเธอนั่งลงคล้ายๆ บังคับก็ไม่ปาน=___=   เลิฟซีนวิ่งวนมาฝั่งคนขับแล้วรีบแทรกตัวเข้าไปทันทีแล้วออกรถอย่างรวดเร็วไม่ทันที่รัสเซียจะเปิดประตูออกจากรถได้เลย ไม่นานออดี้สีดำละเมื่อมเงาวับระยับตาแล่นทะยานมาใกล้จะถึงหน้าตึกคณะของรัสเซีย

“นายมาส่งฉัน?”   ร่างบางปริปากเอ่ยขึ้น

“อื้ม! เธอจะบ้าให้ฉันเดินไปคณะตัวเองงั้นเหรอ?-*-??”   รู้สึกมันรถตู - -

“มันต้องเป็นแบบนั้น-w- / / ”  จบคำพูดของสาวเจ้าเล่นเอาชายร่างสูงอึ้งทีเดียวมันเหมือนไล่กันทางล้อมชัดๆ

“OoO/ /  ยัยบ้า! เธอจะบ้าเหรอ! ” เสียงนุ่มทุ้มโวยวายขึ้นเหมือนเด็กๆ จนทำให้คนข้างต้องปิดหูไว้

“นายมันเรื่องมากจริงๆ เลิฟซีน ไม่ต้องลงๆ ตอนบ่ายมารับฉันด้วย-_-”   เมื่อร่างบางกำลังหันไปหยิบของจากหลังรถเสียงแว้ดๆเกิดขึ้นอีก สร้างความรำคาญให้เธอมากทีเดียว- -

“เฮ้! ตอนบ่ายฉันติดเรียน=O=/ /” ประโยคนี้

“งั้นนายลงไปเอารถฉันไว้ตรงนี้ - - /” รัสเซียชี้ไปที่ถนนข้างนอกรถเป็นเชิงบอกให้เขารู้ว่าควรจะเดินออกไป

“เฮ้ย! OoO~~ เธอโหดร้ายกับฉันไปไหม? อีกอย่างเธอกล้ามากที่บังอาจไล่ฉันให้เดินไปน่ะ”   แล้วยังไง? ใครสนใจกันว่าใครไล่ใครคนแรก? ไม่เห็นอยากจะรู้- -

“อย่าเรื่องมาก ฉันบอกให้เดินก็เดินสิ- -”    แค่ 5 โลเองเดินไปมันจะตายรึไง- -!

“ไม่! เธอนั่นแหละ ต้องลงไป แล้วเดินมารอฉันที่คณะ -^- / / ” 

…หมอนี่- - เอาเรื่องเหมือนกันนะ...

ให้ฉันลงจากรถแล้วเรียนเสร็จให้เดินไป-_- เหอะ! ซึ้งกับคำพูดจัง

“ที่พูดตะกี้น่ะ...ผ่านสมองรึยัง?-__-??” 

“ก็ถ้าเธอบอกว่ามันใกล้เธอก็ต้องเดินได้ ฉะนั้นเธอต้องลงไป” เลิฟซีนยังคัดค้านหัวชมฝา

“-__-! อย่าพูดมากรถฉันทุกอย่างเป็นของฉัน ยกเว้น!”  รัสเซียหยุดริมฝีปากแล้วจ้องไปที่แววตาอ้อนวอนขอเลิฟซีนแล้วเอ่ยขึ้น “นาย” 

“’งั้นก็ทำให้ฉันเป็นของเธอซะสิ^^”  ต๊ายย! พูดได้ไม่อาย ฟ้าดิน! ‘มาเป็นของเธอ’

“ไอ้... - _- / / ลงไป”

“ไม่! -^- ”

“เดินแค่นี้ กระดูกสันหลังนายจะหลุดรึไง? -“- ?”

“เธอรู้ไหมตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเดินในมหา’ลัย และก็ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนห่ามๆกล้าไล่ฉันลงจากรถแบบเธอเลยซักนิด!”

ต๊ายย ~~ คุณชายเหลือเกิ้นนน!!

“อย่ามากเรื่องลงไปเดี๋ยวนี้”

“ไม่! >| |<”

“ลงไป” ฉันย้ำคำเดิมแล้วชี้ไปที่ถนน

“...” แววตาที่เคยขี้เล่นซุกซนเหมือนก่อนสบตาฉัน เพื่อขอความเห็นใจ ฉันก็ไม่เข้าใจว่ามันยากมากเลยรึไงแค่เดินเนี๊ย! จะหยิ่งไปไหน คิดว่าชาตินี้จะไม่เดินแล้วรึไงนะ!

“อย่าดื้อฉันบอกให้ลงไป”

“วิธีอื่นได้มั๊ย ฉันขอร้องล่ะ”.

“อย่าทำให้ฉัน.”  ฉันลูบหน้าที่แห้งผากของงตัวเองในใจนึกอดสงสารไม่ได้แต่มันเกินไปรึเปล่าไม่เคยเดินในมหา ‘ ลัย “หมดความอดทน…ลงไป”

“อย่าคิดว่าเธอจะสำคัญ ผู้ชายอย่างฉัน…” 

“มันน่ารำคาญ เรื่องมาก วุ่นวาย ตื้อ จุ้นจ้าน หน้าด้าน กะหล่อน ชีกอ ม่อสาว ไม่เข้าเรียน เวียนข้อสอบ…พอม่ะ?” 

“ยัย…=[]=/ /  ( พะงาบๆ )”  ฉันพูดตัดบทและสารยายความเลวของเค้าออกมา และนั่นทำให้รู้สึกแย่พิกลๆ ใบหน้าอ้อนวอนผลุบต่ำลง…น้ำใสเอ่อคลอรอบดวงตาของเค้าเองอย่าบอกนะ…เรื่องแค่นี้จะร้องไห้-O-!!

“ถ้าเธอต้องการ…ฉันก็จะเดิน” นัยน์ตาสีดำถ่านมองมาที่ฉันเล็กน้อย รอยยิ้มบางๆ ส่งมาให้ฉัน

“มารับด้วยนะ…ฉันจะรอ^^;;” เฮ้! นี่ฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่านะ( ‘ ‘ ) นี่ถ้ามีปาปารัชซี่อื่นมาถ่าย ฉันจะคิดพาดหัวข่าวให้เลยแหละ ‘ไฮโซลัดฟ้าสลัดน้ำตาให้ปาปารัชซี่มือทอง’  คึคึ^O^

ผลัก

ประตูรถออดี้ถูกเปิดลงและถูกปิดลงในเวลาเดียวกัน

ฟู่ว~~

ฉันถอนหายใจเบาเบา ทันที่หมอนั่นออกไป แต่ใจฉันนี่สิมันหวิวๆ ยังไงชอบกลเหมือนฉันเป็นคนผิดยังไงอย่างนั้นแหละ ฉันรอให้เลิฟซีนเดินไกลออกไปจนสุดลูกตาฉัน แผ่นหลังของเขาที่มีสูทพาดบ่าขนาดเดินคอตกยังดูดีชะมัด…ผู้ชายบ้าอะไรผิดหวังยังดูดี- -??  

ไม่กี่นาทีผ่านไป

เลิฟซีนหายไปแล้วส่วนฉันเคลื่อนรถไปข้างหน้าเพื่อไปวนอ้อมเอารถมาจอดแต่สายตากลับสะดุดกับอะไรบางอย่างตรงมุมทางเดินของฟุตบาทเส้นเดิมทั้งๆที่ฉันเคลื่อนรถออกไปนิดเดียว

=..=??  ผู้หญิงพวกนั้นมันรุมอะไร??

ไม่ได้ๆ ไทยมุงที่ไหน รัสเซียต้องมีที่นั่น!- w - 

ฉันจอดรถเรียบฟุตบาทแล้วหยิบกล้องลงไป

กระดึ๊บ~~กระดึ๊บ~~

“พี่เลิฟขาาาาาา*O*/ / ทำไมถึงมาเดินคนเดียวละคะ \ *w* /” สาวใส วัยกำลังเอาะ ปากนิด จมูกหน่อยเอ่ยขึ้นพร้อมเกาะแขนเลิฟซีนไว้แน่น

“เลิฟซีนนนนนนนน ขนาดเดินยังหล่อออ อ๊ากกกกก!! >O<” สุดสวยกระโปรงสั้น หุ่นอวบอึ๋มเข้ามากอดรั้งเลิฟซีนไว้ทำให้เขาถอยไปไหนไม่ได้ 

“น้องเลิฟคะ เบอร์โทรที่น้องขอพี่วันนั้น ไม่ต้อง พี่ให้กุญแจห้องเลยละกันคะ!+O+/ /”  สาวใหญ่วัยเอาะสวยเอ๊กซ์เซ็กซี่ดูดีใส่แว่นดูดีมีชาติตระกูลดึงแขนอีกข้างเลิฟซีนไว้เหมือนแย่งเสื้อเซลล์อย่างนั้นแหละ

“มาเป็นของฉันเถอะ>O<!!”  กะเทย ( สิ่งมีชีวิตที่แตกต่างจากบุคคลปกติ )  สองชีวิตวิ่งร่าเข้ามาดันหลังเขาไว้ทำให้เขาไปไหนไม่และยังมีผู้หญิงอีกมาที่หยุดมองเขาและวิ่งมาหาเขาราวกับเขาคือแม่เหล็กและคนเหล่านั้นคือเหล็กที่ถูกดูดจากหลายทิศ

“กริ๊ดดด! กล้ามเป็นมัดหุ่นเซ็กซี่น่ากินอะไรเช่นนี้! TWT คืนนี้เราไปหาอะไรกกินกันมั๊ยน้องเลิฟ>O<” นี่หรือคน- -

ฉันเริ่มค่อยจับภาพกดชัตเตอร์รัวๆ

กระดึ๊บ~~กระดึ๊บ~~ แทรกตัวเข้าไปอีกนิด

หัวทองๆ  นัยน์ตาดำถ่านใบหน้าที่กำลังตกใจและตอนนี้สูทที่เคยพาดบ่าถูกแคว้งทิ้งไปไหนแล้วหารู้ไม่

คึคึ….เสน่ห์ชายวอดวายได้เรื่อง>,.</ /

เอ่...หรือว่านี่เป็นอีกเหตุผลนึงที่หมอนี่ไม่อยากเดิน=..= ฉันว่าไม่ใช่หรอก คนนะไม่ใช่เงินทองแต่ลองคิดดูนะ (ยัยนางเอกเรื่องนี้มันมีเวลามาวิเคราะห์ วุ๊ยย! ) เลิฟซีนหาตัวจับยากและขึ้นชื่อเป็นผู้ชายหมายเลขหนึ่งเชียวนะ   อีกอย่างเขายังเป็นที่หมายปองและต้องการของผู้หญิง และ กะเทยด้วยนี่นา  ฉันควรกลับไปเอารถ??

( - -  )+  มันคงต้องเป็นแบบนั้น ว่าแล้วฉันจึงเดินกลับไปแล้วเคลื่อนรถมาใกล้ๆแหล่งชุมนุมให้ตายสิถ้าฉันบีบแตรรถจะมีใครปาขี้มาไหมเนี๊ย>+<

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

เสียงแตรรถของฉันได้ผลทำให้ทุกชีวิตหันมา “เลิฟซีน!  ขึ้นมา! ” เจ้าของชื่อหันมามองและรีบทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว

ปัง!

บรื้นนนนนนนนน~~~

ออดี้แล่นทะยานออกไปทันที….ฉันกลัว กลัวคนพวกนั้นจะเห็นหน้าฉันและจำได้ว่าฉันเป็นใคร…ฉันกลัวว่าคนที่จำได้ว่าฉันกับคอนลันดัมคบหาดูใจกันมาจะไปบอกเขา…ถ้าฉันถูกเล่าขึ้นมาล่ะก็T^T เฮ้ออ แต่คงไม่มีใครมองทันหรอกละมั๊ง

“เปลี่ยนใจหรือไง?”  คำถามแรกที่โผล่ออกมาจากปากของเขา

“จะลงไปใหม่ฉันก็ไม่ว่า” 

“โหยยย! อย่าใจร้ายกับผมสิคร๊าบบบบ  สุดสวย ”   เสียงออดอ้อนของเขามันให้เธอเผลอยิ้มออกมาจนคนเอ่ยปากเห็น “ฮั่นแน่ๆ ฉันอ้อนแค่นี้ทำมาได้ใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุดเลยนะ>O< / / ” 

“เงีบยไป ถ้าอยากถึงคณะอย่างสวัสดิ์ภาพ”   รัสเซียพยายามตั้งสติแล้วหุบยิ้มปั้นหน้าขรึมเข้าไว้…กลัว กลัวใจตัวเอง กลัวว่าสักวัน พื้นที่หัวใจที่เคยห่างจากรักมันถูกฟื้นฟูด้วยเขาอีกครั้ง…คอนลันดัมเป็นเพียงผู้ชายคนเดียวที่ฉันอยู่ด้วยแล้วมีความสุขแต่เขาไม่ใช่คนที่ฉันรัก…แค่หลงเท่านั้นเอง

“-33- ผู้หญิงอะไรใจร้ายจัง! ใจร้ายกับสุดหล่ออย่างผมได้ลงคอT^T”    เอิ่มม- -พูดมาแน่ใจแล้วเหรอว่าหล่อ

...ก็หล่อนะ( -/ / / / - )…

“นายนี่มัน! จิ๊! ”   ว่าแล้วฉันก็จอดรถที่หน้าคณะบริหาร “ถึงแล้ว” ฉันกำลังเปิดประตูลงแต่กลับมีมือดีมาคว้าไว้

“จะไปไหน?” 

“เอ้า! ฉันมาส่งนายแล้วฉันก็จะเดินไปที่ตึกของฉันอะไรของนายเนี๊ย!?”

“เธอจะทำยังไงไป?”

“เดิน-_-”

“ฉันให้เธอมาส่งที่คณะ…มันดูเห็นแก่ตัวไปนะ” เลิฟซีนยักไหล่ขึ้นพลางกรอกตาไปมา พึ่งตรัสรู้ใช่มั๊ย? ว่าเห็นแก่ตัว-_-!

“ไม่เป็นไรนะ^^ ผมจะไปรับสุดสวยที่ตึกเองครับ^-^”

จุ๊บ!

“O/ / / / O”   เลิฟซีนพรหมจูบที่แก้มของเธอเบาเบามันทำให้ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อยิ่งกว่าลูดสตอเบอรี่อีกแน่ะXOX    “ตาบ้า! มาหอมแก้มฉันได้ยังไง! ถอยไปนะ”   ฉันเอามือดันแผงอกกว้างของเขาแต่ไม่มีท่าที่ว่าจะทำให้เจ้าตัวถอยกลับได้เลย

“หืม? ให้ผมถอยงั้นเหรอ? หึหึ*w*” ใบหน้าเนียนใสไร้ที่ติเลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“เฮ้ย! ฉันพูดนายฟังไม่รู้เรื่องไง!”   ฉันแกล้งตวาดลั่น…นั่นมันทำให้เขาหยุดทุกพฤติกรรมแล้วนั่งนิ่งๆ

“ขอโทษคัรบUOU”   สามพยางค์ที่หลุดออกมามันทำให้ฉันหลุดหัวเหราะทันที ^O^ ผู้ชายอะไรจะกลัวผู้หญิงอย่งฉํนขนาดนี้

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายนี่มัน ตลกชะมัดเลยไปล่ะ^^/ /”   ว่าแล้วฉันก็ลงจากรถไปทันที่ มือเล็กลูบแก้มตัวเองเบาเบามุมยิ้มน้อยๆ เป็นบ้าไรฮะเราไปหวั่นไหวอะไรกับคนแบบนั้นน่ะ-/ / - บ้าชะมัด! พอมาถึงที่ตึกฉันรีบวิ่งเข้าคลาสเรียนทันที

14.0        โดยประมาณ

“จบเพียงเท่านี้ สวัสดีค่ะ”   สิ้นเสียงครูผู้เคารพยิ่ง ฉันรีบเผ่นออกมาจากคลาสทันที

 

-การสนทนาพิเศษ ในWhatsapp -

‘คืนนี้จับตาความเคลื่อนไหวของเลิฟซีนทีที่ไนต์คลับ’ 

แม่เจ้า!  Whatsapp จากเจ๊ส่งมาหาฉัน ใช่! พรุ่งนี้ ก็อปซิปมหา’ลัยจะออกแล้วนี่นา ( ‘ ‘ )!!

‘ต้องไปอีกเหรอคะ ข่าวแค่นั้นยังไม่พออีกเหรอเนี๊ย’ 1 นาที

‘ไม่พอต้องเอารูปมาพิจารณาอีกนะ …ไม่พอเธอต้องเขียนนื้อความอีก’   ส่งแล้ว 1 นาที

‘ค่ะคุณแม่ –O-’   ส่งแล้ว1 นาที  

-จบการสนทนาพิเศษ ในWhatsapp –

 

  ฉันเก็บ BB ลงใน JIMMY CHOO ใบโปรด เอ่อใช่! ลืมไปเลยว่ารถฉันอยู่ที่หมอนั่นน่ะ!-^-+ ให้ตายสิ- - ทำไมนะฉันต้องเจอเรื่องไร้ปัญญาด้วยฟร๊ะ!! เดินกลับไปรอก็ได้เว้ย! คนอย่างฉันแค่เดินไปกลับเอง+^+ เดี๋ยวๆ  ร้อนแบบนี้ให้ตายสิ ‘โกโก้เย็น’   ในเบเกอรี่คงดีแฮะ ว่าแล้วฉันเดินเข้าไปใต้ตึกสั่งโกโก้เย็นหนึ่งแก้วแล้วนั่งลงตรงมุมกระจกใสของร้านมันทำให้มองทะลุถึงข้างได้ชัดเจน…และเหมือนกับว่าจะเจอบางอย่าง

เฮ้ย! นั่นมัน! OoO++ 

ออดี้ของฉันถูกจอดตรงริมตึก  แสดงว่าหมอนั่น- -??  แสดงว่าหมอนั่นมารอฉันตั้งนานแล้วงั้นเหรอ?? - -  เอ๋( ‘ ‘ )

เลิฟซีนกำลังเสวนากับยัยผมบอล์น อ๋อ! แม่ดาวมหา’ลัย คณะฉันนี่เอง …แบบนี้กิ๊กกันชัวร์! แม่เจ้าโว๊ย! ฉากนี้พรากได้ไง! *O*+++ ฉันรีบยกกล้องซูมและถ่ายไว้

           แชะ

                อีกซูมเข้าใกล้เหมือนยิ่งจะเดาออกเลยว่า เลิฟซีนกำลังมีปัญหากับยัยดาวมหา’ลัย เอ๋(‘ ‘)??  จู๋ๆ เธอก็ผลักเลิฟซีนล่ะอ๊ะๆ  ระดับฉันมองไปกดชัตเตอร์ไป คิดไป ไม่พลาดอยู่แล้ว โฮะโฮะๆ ^O^+ + ไม่นานเลิฟซีนผลักเธอบ้างและ…

                โอ้! แม่เจ้า ผู้ชายอะไรโหดร้ายขนาดนี้O O!!

เขาตบเธอจนเซและผลักเธอจนล้มลงกับพื้นแล้วเหยียดสายตามองเหมือนกับยันั่นเป็นแมลงสาบ- - และเขาก็สตราท์รถออกทันที…T^T

                ฉันรีบคว้ากระเป๋าและโกโก้เย็นแล้ววิ่งออกจากร้านทันทีเพื่อตามออดี้ไปรองเท้าบูท 4 นิ้วเวร นี่ก็ลำบากเสียจริ๊ง! YOY และเมื่อออดี้จอดตงฟุตบาตรหน้าตึกฉันซึ่งกำลังวิ่งและรองเท้าทรยศทำให้ฉันสะดุด>O<

                “ว๊าย~~! ”

                ตุ๊บ~!

                เอี๊ยดด~~ ~!

                “เฮ้ย! คิดถึงฉันใจจะขาดจนต้องรีบวิ่งมาหาเลยเรอะ?! ^W^ โอ๋ๆ มามะ สุดสวยเค้าอยู่นี่แล้วะนตัวเองหายคิดถึงเค้าปะ?*O*”  

                >< ฉันคิดถึงบ้านปู่ทวดนายเส๊! ใช่เวลาเล่นไหมเนี๊ย -^- กล้องของฉันตกอยู่ตายละหวาา$~$ ฉันพยายามลุกขึ้นแล้วไปเก็บกล้องแต่ว่า…ฉันลอยขึ้นกลางอากาศ

                “เฮ้ย!  นายทำไรเนี๊ย~~! ”    ไม่ต้องได้ปริปากเลิฟซีนจับฉันยัดในรถแล้ววิ่งลงมาเก็บสัมภาระให้ฉันแล้วเอาของทุกอย่างวางไว้ข้างหลังยกเว้นกล้องเขากลับเอาแขวนคอแล้วเข้ามาในออดี้…ฮะ เฮ้ย! เขาเปิดดดูรูป!!OoO++

                “ยุ่งอะไรกับกล้องของฉัน! นายนิมัน! จิ๊! ”   ฉันเอื้อมไปดึงกล้องออกมาแล้วถอดเมนโมรี่ออกคามือของหมอนั่น

                “เอ๊า เธอมีความลับของที่รักตัวเองเหรอ^^?? (-^-)”  

                “เย้ย~! ตาบ้า! ใครที่รักนายพูดให้มันถูกๆ หน่อย...ฉัน...โสด!”  ฉันเอื้อมมือไปบิดหน้าของเขาให้เมินออกไปข้างนอกหน้าต่างของออดี้

                “ดูปากฉัน”

                “...”

                “ฉันโสด”   ฉันปล่อยมือออกจากใบหน้าของเขาเร็วกว่าที่ฉันจะเอ่ยปากเอะอะอะไรอีกออดี้สีดำละเมื่อมถูกเหยียบคันเร่งแทบจะมิด...( ‘ ‘)?? ใบหน้าที่เคยกระหล่อน แววตาที่ซุกซนมันจางหายไปกับสายลม นี่ฉันพูดอะไรผิด?ไปเหรอเนี่ย? ตาบ้านี่เลย...โกรธ??...ไรเนี๊ย?

                ฉันผิด? ที่บอกว่าโสด?

                ฉันผิดที่ปฏิเสธ? รักของคนข้างๆ

                ฉันผิด? ที่ให้ความหวัง?

                ฉันผิด ? ที่ทำให้เขาดูโง่และบ้าบอในสายตาชาวบ้าน?

                ....แล้วฉันไปทำสิ่งเหล่านั้นตอนไหน? มีแต่หมอนี่ที่วิ่งร่าเข้ามาเอง....

                ฉันกับลิฟซีนเงียบกันมาตลอดทางฉันมัวแต่กดบีบีเล่นส่วนเขาก็พาฉันเหาะจู่ๆ ล้อรถหยุดนิ่งคาร์ตถูกดึงขึ้นเป็นสัญญาญบอกว่าถึงแล้ว...-_-+++ 

                ถึงแล้ว?  ถึงไหนละเนี๊ย? ที่นี่ที่ไหนละเนี๊ย? ...