ค่ายเพลงบรรเลงรัก

"ไงพายุ เรียกแก้วออกมาพบมีไรหรอค่ะ หรือว่าคิดถึงแก้ว?" แก้วถามแฟนหนุ่มของตัวเอง
"แก้วครับ เราเลิกกันเถอะนะ" พายุพูดพร้อมยื่นสร้อยที่เขากับแก้วซื้อให้กันและกันให้แก้ว
"ทำไมค่ะพายุ พายุล้อเล่นใช่ไหมค่ะ บอกแก้วมาซิค่ะว่าพายุล้อเล่นอ่ะ" แก้วพยายามกลั้นน้ำตาไว้
"ผมพูดจริงครับแก้ว พรุ่งนี้ผมต้องบินไปเรียนต่อที่อังกฤษ แล้วผมก็คิดว่าแก้วคงรอผมไม่ไหว" พายุพูดพร้อมกอดแก้วเอาไว้
"งั้นพายุไปเถอะค่ะ แก้วกลับบ้านก่อนนะค่ะ" แก้วพูดแล้วเดินออกไป

ณ บ้าน ศิริมงคลสกุล

"ฮือๆ ม๊าค่ะ เค้าไปแล้วค่ะ พายุเค้าไปแล้วค่ะม๊า" แก้วพูดพร้อมกอดม๊าของตัวเองไว้แน่น

"เป็นไรลูก พายุเค้ามีคนอื่นหรอลูก" แม่ของแก้วถามแก้วอย่างเป็นห่วง
"เค้าต้องไปเรียนต่อเมืองนอกอ่ะค่ะม๊า เราก็เลยต้องเลิกกัน" แก้วพยายามทำเสียงปกติที่สุด
"งั้นก็ไม่ต้องไปเครียดหรอกนะลูก ผู้ชายดีๆยังมีอีกเยอะ" แม่มลพูดปลอบใจแก้ว
"ค่ะ ม๊า เออ ม๊าค่ะ วันนี้แก้วจะไปสมัครงานนะค่ะ" แก้วยืนเช็ดน้ำตาแล้วพูดกับแม่ของตัวเอง
"จ๊า รีบไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวเฟย์ฟางจะรอนะลูก" แม่มลพูดแล้วเดินเข้าไปในครัว

1ชั่วโมงต่อมา

"แก้วๆ อยู่ไหมเนี่ย ยัยแก้ว!!!" ฟางตะโกนลั่นบ้าน เพราะกดกริ่งแล้วไม่มีใครไปเปิด
"อยู่ๆๆๆ ยัยฟางแกจะตะโกนทำไมเนี่ย หนวกหู" แก้วบ่นเพราะเพื่อนสาวของตัวเองตะโกนดังมาก

"ก็แกไม่ไปเปิดประตูให้ชั้ลอ่า ชั้ลเลยต้องให้พี่ส้มเค้าไปเปิดให้" ฟางบ่นอย่างอารมณ์เสีย
"พอๆๆ พอเลย ทั้งพี่ฟางทั้งยัยแก้ว นั้นแหละ เถียงกันอยู่ได้ น่ารำคาญ" สาวแก้มบุ๋มทักขึ้ืน
"เออ ไปกันเถอะนะ เดี๋ยวพี่ทีมงานเค้ารอนาน" แก้วพูดปัดๆ
"เออป่ะ" สองสาวพี่น้องเดินออกไปจากบ้านของแก้ว
"พี่ส้มค่ะ แก้วฝากบอกม๊าว่า แก้วไปออร์ดิชั่นนะค่ะ" แก้วหันไปบอกหญิงสาวคนนึง
"ได้ค่ะคุณหนู" หญิงสาวคนนั้นตอบกลับ
"ป่ะไปกันได้แล้วยัยแก้ว เดี๋ยวเอารถชั้ลไปนะ" สาวแก้วบุ๋มบอกร่างบาง
"จ๊าๆคุณแม่ -_-'' แก้วพูดอย่างเซ็งๆ