โรงเรียนป่วน...ก๊วนคุณหนู

10.0

เขียนโดย Cat_Violet

วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 13.58 น.

  2 chapter
  3 วิจารณ์
  5,957 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) แนะนำตัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  สวัสดีค่ะฉันชื่อ แองเจิลลี่ วันนี้ฉันต้องมาแข่งขันเข้าการคัดเลือก'เด็กพิเศษ'ตามคำสั่งของคุณพ่อ ฉันกำลังรอคำอธิบายเกี่ยวกับด่านแรกจากกรรมการ  "ด่านนี้เป็นด่านทดสอบความเร็วและไหวพริบ ผู้เข้าแข่งขันจะต้องวิ่งเข้าเส้นชัยในขณะวิ่งให้หลบกับดักทั้งหลายด้วยสัญชาติญาณโดยกับดักของแต่ละคนจะไม่เหมือนกันตามจุดอ่อนของคนๆนั้นถ้าหลบกับดักไม่ได้จะกลับมาที่จุดเริ่มต้นใหม่แต่จะกลับมาถึงจุดเริ่มต้นได้แค่ 1 รอบเท่านั้นถ้าเกินจะหมดสิทธิ์แข่งขันทันทีพอถึงเส้นชัยแล้วจะมีประตูวาร์ปกลับมาและจะต้องวิ่งให้ได้อันดับที่1-14จึงจะผ่านการทดสอบแรก อีก5วินาทีทางเราจะพาท่านวาร์ปไปโดยอัตโนมัติ" ฉันนับในใจ 5 4 3 2 1 กรี๊ด!! จะไม่ให้กรี๊ดได้ไงล่ะ ก็มันวา๊ร์ไปทางใต้ดินแบบไม่ทันตั้งตัว พอมาถึงจุดเริ่มต้นที่มืดมากๆมีแค่คบเพลิง 1 อันและมีป้ายข้างๆบอกว่า Start อ๋อที่นี่คือจุดเริ่มต้นสินะ - -'' ฉันไม่วิ่งเพราะกลัวว่าจะไปเหยียบกับดักเข้าก็เลยเดินเร็วๆแทนเดินไปเรื่อยๆได้ยินเสียงเหมือนตัวอะไรเดินตามมาฟังจากเสียงแล้วตัวคงใหญ่น่าดู เสียงนั้นใกล้เรื่อยๆ ฉันหันไปดูเฮ้ย!!นั่นมันตัวแบล๊คเล๊ตนี่แบล๊คเล็ตมีสี่ขารูปร่างเหมือนกระทิงสีดำแต่มีเขี้ยวและกินเนื้อเหมือนเสือมีตาสีแดงเหมือนเลือดมันวิ่งเร็วมากทำให้ฉันต้องรีบวิ่งหนีมันเอาชีวิตรอดอ้าวซวยแล้วข้างหน้าทางแยกมีซ้าย ขวา ตรง ฉันเลือกทางตรงเพราะไม่มีเวลาคิดแล้ววิ่งไปเรื่อยๆไปโพล่เอาที่เขาวงกตเฮ้อกรรมจริงๆฉัน ฉันรีบเสกเวทย์บินบินขึ้นไปทันทีพอพ้นเขาวงกตนั้นก็มีแม่น้ำสายใหญ่แต่นี่สิคือปัญหามันไม่มีสะพานเวรกรรมอ๊ะข้างๆตัวฉันมีกระต่ายตัวหนึ่งมันพูดว่า"สวัสดี ข้าชื่อเฟล ข้าจะพาเจ้าไปทางลัด เจ้าจะไปกับข้าไหม" "ไปสิ"ว่าแล้วกระต่ายก็พาลัดเลาะไปทางข้างแม่น้ำที่มีป่ารกและครึ้มไปด้วยต้นไม้นานาชนิด มันพาฉันเข้าไปในถ้ำฉันชักเริ่มเอะใจแล้วสิเพราะถ้ำนี่มันเหมือนตรงแยกที่ฉันวิ่งหนีแบล๊คเล็ต ฉันเดินไปเรื่อยๆเจอทางแยกแบบเดียวกันเด๊ะัๆพอหันไปที่เจ้ากระต่ายมันก็หายไปเสียแล้วเฮ้อหลงไปเชื่อคนง่ายๆอีกแล้วสินะนี่แหละมั้นที่เขาบอกว่ากับดักจะสร็างตามจุดอ่อนของผู้แข่งฉันเลือกที่จะเดินไปทางซ้ายเดินไปเรื่อยๆชักได้กลิ่นเหม็นเน่าเหมือนซากศพ อ๊ะ นั่นมันซอมบบี้นี่ กรี๊ด! "เค้ากลัวแล้วออกไปนะออกไปไกลๆเลยแงๆ"เหมือนยิงห้ามมันยิ่งยุฉันเลยต้องรีบวิ่งหนีมันซะแล้ว โอ๊ย!! ขาเจ้ากรรมมันดันสะดุดหินน่ะสิ แล้วไอ้หินเจ้าเวรมันเป็นกับดักมีดบิน7เล่มฉันทำท่าสะพานโค้งลอดผ่านไปได้มีดบินเลยโดนซอมบี้แทนมาถึงทางแยกอีกล่ะฉันไปทางขวา(ก็มันมีทางเดียวที่ยังไม่ได้ไปนี่นา- -'')อ๊ะ มีป้ายเขียนไว้ว่า จงให้ความสุขกับผู้คนเหล่านั้นแล้วพวกเขาจะไม่ตามเจ้ามา 'เหมือนคนเขียนป้ายมันรู้เลยนะว่าเราวิ่งหนีซอมบี้กันอยู่'ฉันพึ่งนึกอะไรได้ก็เลยหยิบไวโอลินออกมาจากมิติของฉันแล้วสีมันให้พวกวอมบี้ฟัง ได้ผล พวกมันหยุดแล้วค่อยๆสงบนิ่งเหมือนเดิม ฉันลืมบอกไปว่าฉันกลัวผีมากๆ เฮ้อเซ็งกับดักทำไมมันเยอะอย่างนี้ T^T อ๊ะ เค้าเจอประตูบานใหญ่แล้วล่ะ^^ ผลักมันออกไปดีกว่า ฟิ้ว เฟี้ยว ฟ้าว(หลายเอ็ปเฟ็กแท้ - -'')มันคือฝูงค้างคาวปีศาจดูดเลือดฉันรีบก้มตัวหลบพอมันบินกันไปหมดแล้ว ฉันก็เดินต่อไป ว้าวเจอที่วาร์ปกับแล้วแต่ว่าจะได้อันดับที่เท่าไหร่แล้วจะติดไหมนะ ว่าแล้วก็เดินไปวาร์ป

 

+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+

เหมือนกับดักมันจะง่ายไปเนอะ...แต่ก็ช่างมันเหอะ(ถ้าเป็นไรเดอร์คงเอาตัวไม่รอดหรอก555+)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา