Teach Love สอนภาษารัก ให้นายน่ากั๊กแสนหวาน

3.3

เขียนโดย lookpear

วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 10.26 น.

  3 ตอน
  8 วิจารณ์
  6,324 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) Help Me....

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากที่ฉันขายโจ๊กเมื่อเช้าเสร็จ บ่ายๆ ฉันก็ออกไปเรียน ต้องหิ้วสัมภารกไปเยอะกว่าวันก่อนๆ เพราะเมื่อเช้า ไอพีชมันรีบมาจนมันลืมของสำคัญบางอย่างไว้ที่บ้าน ก็คือ"กีต้าร์ไฟฟ้า"แสนหวงของมันนั่นเอง เพราะทุกๆเย็นมันจะไปเล่นดนตรีที่บาร์ไนท์คลับ ซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านฉันซักเท่าไหร่ เลิกเรียนเสร็จมันก็จะหอบกีต้าร์ไปที่บาร์ แล้วก็ไปนั่งดีดแต๊วๆให้สาวๆที่เต้นเย๋งๆเป็นหนอนย่างกริ๊ดกันสลบเล่น น่าตาไอพีชก็ดีอยู่นะ มันเคยเล่าให้ฟังว่า แฟนคลับมันเยอะมากๆ ที่บาร์น่ะ ฉันก็ไม่ค่อยเชื่อซักเท่าไหร่หรอกนะ เพราะถึงยังไง แฟนคลับของฉันก็ต้องเยอะกว่าอยู่แว้ว 55 [ คิดไปเองอ่ะเปล่า ขนาดน้องหมาตัวน้อยน่ารักยางเมินเรยง่า - -* ]

~~~~รับโทรศัพท์ด้วยจร้า รับโทรด้วยเจ๊~~~~

แปลกมั้ยล่ะ เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉัน อย่าถามเลยว่าใครตั้งให้ ไอพีชนั่นแหละ มันแอบเอาโทรศัพท์ฉันเปลี่ยนเสียงตอนไหนก็ม่ายรุ้ แต่ฉันก็ขี้เกียจเปลี่ยนและ ใช้ก็ใช้วะ ถึงเสียงท่อนสุดท้ายมันจะดูอัปมงคลกับชีวิตฉันไปหน่อยนะ -=-*

"มีอะไร" เสียงฉันตอบคนที่อยู่ทางฟากนู้น [ ก็คนที่โทรมานั่นแระ จะพูดทำไมให้มันยืดยาวนะ -*-]

"แหม พี่ นี่น้องชายตัวเองนะ ทำไมทักอย่างนั่นล่ะ ทักให้ดีๆหน่อยจิ อย่างเช่น 'ฮัลโหล สวัสดีจ้ะคุณน้องชาย' อะไรประมาณเนี่ย^^"

"แหวะ นี่ขนาดฉันแค่ฟังแกพูดนะเนี่ย ยังอยากจะอ้วกใส่หน้าแกอยู่เลย o[]o^"

"เคๆ งั้นพี่ทักทายเเบบเดิมก็ได้ -=-*"

"แล้วนี่แกมีอะไรรึป่าวเนี่ย ตอนนี้ฉันอยู่บนรถเมล์นะเฟ้ย กำลังโหนรถเมล์อยู่ มีอะไรก็พูดมาเลย  บัดนาว!!! "

"ผมแค่จะโทรมาบอกว่า เมื่อเช้า"

"เมื่อเช้าแกลืมกีต้าร์ไว้ที่บ้าน ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังไปที่โรงเรียน แกเตรียมออกมารอรับกีต้าร์ตรงหน้าโรงเรียนได้เลยนะ"

" เฮ้ย!!!! พี่รู้ได้ไงอ่ะว่าผมลืมไว้ พี่นี่ช่างเป็นพี่ที่เเสนดีที่สุดที่ผมเจอมาเรยนะ รู้ใจผมทุกอย่าง I Love You So Much ^3^"

" แหงล่ะ ถ้าฉันไม่รู้ใจแก ฉันจะเป็นพี่น้องกะแกได้ยางงาย มัวเเต่พูดพร่ำทำเพลงอยู่นั่นแหละ อีกสองป้ายรถเมล์ก็จะถึงป้ายหน้าโรงเรียนแล้วนะ รีบออกมารอเอากีต้าร์เลย เเค่นี้นะ บายๆ"

~~~~~ หน้าโรงเรียน~~~~

เฮ้อ...-()-" ไอน้องคนนี้ เบื่อจริง บอกให้ออกมารอ แล้วหายหัวไปไหนล่ะเนี่ย ออกมาจากห้องซะทีสิ เดี๋ยวฉันก็เข้าห้องไม่ทันพอดี อุ๊ย... นั่นรถขายกล้วยปิ้งดีกว่า ซื้อไปกินรองท้องซักถุงที่ห้องดีกว่า~~~~~

" ป้าคะ กล้วยปิ้งถุงนึงค่ะ ^^ "

"ได้จ้ะแม่หนู นี่จ้ะ 20 บาทจ้ะ ^^"

"นี่ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"

"จร้า~~"

" เฮ้อ... หอมจาง..... ^*^ เฮ้ย!!!! ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉ้านนนน!!!!!! แกจาพาฉ้านนปายหนายยยย ช่วยด้วย !!!!! ช่วยด้วย!!!! HELP MEEEE!!!!! "

"พลั่ก" พวกมันต่อยท้องของฉันจนฉันสลบไป~

ต่อตอนหน้าจร้า~~~~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา