รักนายที่สุด เทพบุตรซุปตาร์

เฮ้อ! ชีวิตนี้มันลำบ๊ากกก!ลำบาก เป็นนักเขียน มีเงินมีทองใช้ดีๆอยู่แล้วก็ไม่ชอบ ดันเสล่อแยกตัวออกมาจากแก๊งนักเขียนที่ทำรายได้สูงสุดในไทยออกมาได้  สบายๆไม่ชอบ แค่โดนเพื่อนเหยียดหยามหน่อยเดียวก็ทำเป็นโชว์พราวจริงๆฉัน แล้วนี่จะแต่งนิยายอะไรก็ยังไม่รู้ คิดชีวิตไม่ได้ แต่งบทนำไม่ออก เดินเที่ยวห้างฯเพลินๆดีกว่าตู - - ไม่มีอะไรให้ทำนอกจากนี้แลวนี่นา

    หน้าห้างสรรพสินค้าชื่อดัง

ฉันเดินตรงฉับๆไปที่ร้านขายลูกชิ้นปิ้งเจ้าประจำ เจ๊แกจำหน้าฉันได้ ร้านป้าแกขายไม้ละ 5-15 บาทเองอ่ะ ถูกสุดๆเรียกว่าเดี๋บงนี้หาซื้อยากมาก 

"ไงป้า! วันนี้ขายไม้เท่าไหร่จ้ะ" ฉันถามป้าแกเพื่อให้แน่ใจ ไม่ได้ซื้อมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้วจะขึ้นราคารึเปล่าน้า เผอิญวันนี้หยิบตังค์ติดตัวมาแค่ 60 เอง ที่เหลอถือมาอีก 5000 ในกระเป๋ากะจะเอาไปฝากธนาคาร

"5 บาทหมดจ้า" อุ๊ย! ถูกไปป่าว แล้วงี้ป้าแกจะได้กำไรเหรอ....แต่ก็ดีแล้วแหละ อิอิ! ฉันหยิบฉับขึ้นมา 12 ไม้ ก็ 60 บาทพอดีสินะ

"60 บาทใช่มั้ยคะ?" ฉันยื่นไม้ลูกชิ้น 12 ไม่ให้ป้าแกแล้วล้วงตังค์ในกระเป๋า

"อ๋อ! อันนี้ 120 จ้า" หา! ป้าแกคูณ 2 เท่าให้เหรอไง

"อ้าว! ป้าบอก 5 บาทหมดไม่ใช่เหรอคะ?" ไม่ยอมๆๆ--

"อ๋อ! ไม้ละ 5 บาทมันหมดน่ะจ้ะ เหลือแต่ไม้ละ 10-15 บาท แล้วที่หนูหยิบมามัน 12 ไม้ ไม้ละ 10 บาท ก็ 120 บาทถ้วนจ้า" เอาไงดีอ่ะ ตังค์ที่จะเอาไปฝากก้มีแต่แบงค์ 1000

"ป้ามีตังค์ทอนมั้ยคะ?" ฉันยื่นแบงค์พันให้แล้วถามป้า

"ไม่มีหรอก!"ป้าแกตะคอกใส่ฉันแล้วอ่ะ

"งั้นไม่เอาแล้ว!" เชอะ! ไม่เอาก็ได้วะ ตะคอกใส่คนสวย ทำคนสวย'รมณ์เสีย

ฉับ!

อ๊ะ! มีคนเอากระเป๋าฉันไปอ่ะ มันวิ่งเร็วมากเลย

"ขโมยค่ะ!ช่วยด้วยค่ะ!ขโมยๆๆๆ!"