Love?... นายรักฉันเหรอ?
mind_PF
1) จดหมาย?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ฟางครับ นอนได้แล้วนะ ดึกแล้ว เดี๊ยวพรุ่งนี้ไปเรียนสาย” โทโมะเดินเข้ามาหาน้องสาวของตัวเองที่นั่งใจลอยอยู่หน้าทีวีในห้องรับแขก ก่อนจะบอกให้เธอไปนอนเมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ตั้งใจดูทีวี
“....”
“ฟาง.. ฟางครับ”
“ห๊ะ?.. คะพี่โมะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?” สะดุ้ง เฮือก เมื่อรับรู้ว่าพี่ชายออกแรงเขย่าเธอมากขึ้นอีก
“พี่บอกว่า ฟางไปนอนได้แล้วนะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า เดี๊ยวไปสาย” พูดจบก็ดึงเธอให้ลุกขึ้น ก่อนจะเดินไปส่ง ถึงในห้อง
“นอนหลับฝันดีนะครับ”
ห่มผ้าให้เธออย่างทะนุถนอม ก้มลงจูบหน้าผากมน ก่อนจะดับไฟในห้องจนมืดสนิท แล้วจึงเดินออกไป
“เฮ้อออออ” คนในห้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะค่อยๆปิดเปลือกตา แล้วหลับไปในที่สุด
.
.
.
เช้าวันต่อมา
“พี่โมะ มอร์นิ่งค่ะ” ลงมาจากบนห้องก็เจอพี่ชายนั่งอ่านหนังสือพิมพ์พลางจิบกาแฟบนโต๊ะอาหารในมาดคุณชายแบบสุดๆ ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้ม พี่ชายเป็นการทักทาย
“มอร์นิ่งเช่นกันครับ” พูดเสร็จก็ยืดตัวขึ้นไปหอมแก้มเธอเบาๆ
“ทานข้าวเลยมั้ย เดี๊ยวพี่ให้ป้านุชจัดโต๊ะให้”
“ทานค่ะ”
“ป้านุชครับ ขอข้าวต้มกุ้งด้วยครับ” ตะโกนบอกแม่บ้านที่ทำงานอยู่ในครัว
“ค่ะ สักครู่นะค่ะ”
หลังจากนั้นไม่นาน ถ้วยข้าวต้ม 2 ถ้วย ก็ถูกยกมาวาง หน้าพวกเขาทั้งสองคน ฟางและโทโมะ ไม่รอช้า รีบจัดการอาหารตรงหน้า ก่อนที่โทโมะจะขับรถมุ่งไปยังมหาลัย เพื่อไปส่งฟาง เพราะวันนี้น้องสาวเค้ามีเรียนตอนเช้า
“ฟางไปเรียนแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ” ยกมือไหว้พี่ชายสุดหล่อ หยิบกระเป๋าจะลงจากรถ แต่ถูกโทโมะดึงมือเอาไว้ซะก่อน
“ค่ะ?”
“เลิกเรียนแล้วโทรหาพี่นะ ห้ามกลับบ้านเอง” กำชับน้องสาวเสียงดุ ทั้งที่ยังไม่ยอมปล่อยมือเธอ
“ค่ะ เรียนเสร็จแล้วฟางจะโทรหาค่ะ” รับคำยิ้มๆ ก่อนจะลงจากรถไป ยืนรอให้พี่ชายออกรถ กลับบ้าน เธอจึงยอมเดินขึ้นตึกไป
“ไอ้ฟางๆๆๆ” ทันทีที่เธอเดินเข้ามาในห้องเรียน เพื่อนสนิททั้งสอง ก็ประสานเสียงกันเรียกชื่อเธอทันที
“อะไรของพวกแกเนี่ย ยัยแก้ว ยัยเฟย์เสียงดังทำไม” ดุเพื่อนสาวทั้งสอง แต่เพื่อนเธอหาสนไม่ ลากเธอมานั่งที่ท้ายห้อง ก่อนจะยื่นซองจดหมายซองสีฟ้าซองหนึ่งให้เธอ
“อะไร” ถามเพื่อนกลับงงๆ ก็ดูสิ ยื่นซองอะไรมาให้เนี่ย ซองผ้าป่าเหรอ? (เอ่อ..เจ๊ ได้ข่าวว่าซองมันเป็นสีฟ้านะ -_-)
“พี่ป๊อปปี้ฝากจดหมายเนี่ยให้แก บอกว่าพอแกมาถึงให้เอาให้แกอ่านเลย” เฟย์พูดพร้อมยัดซองจดหมายใส่มือเธอ
“แกลองเปิดอ่านซิ จดหมายอะไร” แก้วพูดอย่างกระตือรือร้น พร้อมกับเร่งให้เธอรีบเปิด
“เร็วๆสิไอ้ฟาง” เฟย์เร่งอีกครั้ง เมื่อเห็นฟางไม่ทำอะไร เธอได้แต่คิดในใจ สองคนนี้ตื่นเต้นอะไรนักหนา
“เออๆ” ตอบพร้อมกับลงมือแกะซองจดหมายทันที
‘ฟาง วันนี้ทานข้าวเที่ยงเสร็จ ไปหาพี่ที่หลังตึกสถาปัตย์นะ พี่มีเรื่องจะบอก’
ไปให้ได้นะ :)
ป๊อปปี้
“พี่ป๊อปส่งมาให้จริงหรอ?” ถามเพื่อนสาวอย่างไม่แน่ใจ ก็ปกติ แม้แต่ทักทายเวลาเดินผ่านยังยากเลย
“อะ..อืม” แก้เฟย์พยักหน้าตอบพร้อมกัน ฟางที่เห็นดังนนั้นก็ยิ้มออกมาทันที ได้แต่ภาวนาให้พักเทียงเร็วๆ เพราะเธออยากจะร้เหลือเกิน พี่เค้าจะบอกอะไร
‘ฟาง เฟย์ขอโทษนะ แต่เฟย์อยากให้ฟางตัดใจจริงๆ’ เฟย์ที่นั่งมองฟาง ได้แต่เอ่ยขอโทษฟางอยู่ในใจ แม้ฟางจะไม่รู้ แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาได้สักนิดนึง
‘ฟางแก้วขอโทษนะ แต่แก้วคิดว่า ถ้าฟางตัดใจตอนนี้ ฟางอาจจะไม่เจ็บจนเกินไป’ แก้วเอ่ยขอโทษออกมาเช่นเดียวกับที่เฟย์ทำ เธอสงสารฟาง ไม่อยากให้เธอต้องมาหวังทั้งที่มันไม่มีความหวังอีกแล้ว เจ็บตอนนี้ ดีกว่าต้องทำใจยอมรับตอนที่เธอรักเค้าจนสุดหัวใจ....
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
จบแล้วค่ะตอนแรก ถ้ามันเน่าก็บอกกันได้ น้แมรับทุกคำบัญชา (?) 555 ก็อย่างที่บอกแต่งเรื่องแรก ถ้าไม่สนุกก็บอกกันนะค่ะ เจอกันตอนหน้าค่ะ ^3^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
