LOVE <3 Devil รักนายจัง นายปีศาจ

'' หา ! ว่าไง นะ ให้หนูเเต่งงานกับ ... ''

'' ใช่ เเล้ว จ้า !หนูต้องเเต่งงานกับ มิก จ้า ^^  '' น้า มินนี่ ย้ำให้ฉันเข้าใจ อีกครั้ง 

''ไม่เอา ! นะคะ ผู้หญิงตั้งเยอะตั้งเเยะทำไมต้องเป็นหนูละคะ ''

'' อ้อ ...! เเม่ลืม บอกไปว่า หนูถูกหมั้นตั้งเเต่ เด็กเเล้ว จ้า ^0^ '' เเม่พูด 

' ถูก หมั้น ! เเม่หมายความว่า ไง ... '

'' คือ.. งี้จ้า หนูก็รู้ดีนะ ว่าเเม่เปนเพื่อน กับ น้า มินนี่ ตั้งเเต่ไหนเเต่ไร เเละ สนิทกันมาก เมื่อเเม่ กับน้ามีลูก เเม่เห็นว่าเราสองคน เหมาะ กันดี เลยให้ลูกทั้งสอง หมั้น กันนะจ้า '' 

''อ่าา !'' ฉันช็อค เมื่อได้ทราบข่าว ร้ายที่สุดในชีวิต ถ้าต้องใช่ชีวิตกับตานี้ ในอนาคตละก้ ทำนายได้เลยว่า ไม่รอด 100% ฟันธง /

มิกเขยิบ เข้ามาใกล้ฉันไม่รุจุดประสงค์ของตานี้ ว่าเข้ามาใกล้ทำไม  

'' เธอ เปน ของ ฉัน เเล้ว ว '' มิกกระซิบ ที่หูฉันเบาๆ  

''นายพูด บ้าอะไร นะ ?! '' 

'' โอ้ ... ที่รัก จะเขินน ทำไมละ ''

'' เขินน บ้าอะไรของนาย ยะ ! '' 

เขาเข้ามาสวมกอดฉัน พร้อมทำสายตา ที่ดูโรเเมนติกไม่น้อย !

'' นี้ ลูกทั้งสอง เป็น... '' น้ามินนี่ ถาม 

'' ใช่ครับ เเม่ เราเปน 'เเฟน'กันน '' 

เท่าที่จำได้ฉันเพิ่งเจอกับหมอนี้เมื่อกี้ ไม่ใช่ เหรออเเล้ว มันจะเปนเเฟนกันได้ไงละ   

'' ว้ายย จริงเหรอ เนี้ย ? ''  

'' เเม่มันไม่ใช่ อย่างนั้น นะ เเม่ ! '' พูดยังไม่ทันจบ อีตา มิก ก้พูดเเทรกขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจ ฉัน

''จริงครับ จริงทุกอย่าง เราเป็นแฟนกัน คับ ''

'' มะ ไม่ ใช่ นะ '' ยิ่งฉันพูดเท่าไหร่ มิกก้ ยิ่งกอดฉันเเน่น กว่าที่ กอดครั้งเเรก ฉันรู้สึก จะหายใจไม่ออกเเล้ว สิ

''งั้น เเม่ไปเที่ยวกับน้ามินนี่ก่อนนะเเม่จะยกเวลานี้ให้เปนของลูกทั้งสองคนนะ  จ้ะ มีความสุขมากๆนะ ^*^ ''

'' โชคดีนะ จ้ะ รีบไปดีกว่า คุณพี่ ฮุฮุ'' 

บรื้ออออ ~ เสียงรถยนต์ของ คุณเเม่ แล่น ไปไกลสุดลูกหูลูกตา 

'' นี้ ! นายรู้ไมว่านาย พูดอะไร ? ออกไป คุณเเม่กับคุณน้า เข้าใจผิด หมดเเล้วเห็นไม เล่าา '' >''<

''เเล้ว ไง ก้ยังไง ๆ เราก้ต้องเเต่งงาน กันยุเเล้วนิ เปนแฟนกันตอนนี้ ก้ไม่เห็นเสียหายไร นี้ '' 

'' เเต่ฉันพึ่งเจอกะนาย เมื่อกี้เองนะ จะมาเป็นแฟน กันได้ไงเล่า  ''

'' จะเป็นไม่เป็น '' คำถามนี้ เหมือนเป็นสัญญาณ บอกรางร้าย กับฉัน เเต่ใครจะยอม ละในเมื่อฉันไม่ได้ รักเขาซะหน่อย เเละอีกอย่างฉันเองก้ มีคนที่ ชอบยุเเล้ว ด้วยย

ฉันรีบดึงมือเขาออก  เเล้ว ตะโกน ใส่ หน้าเขา '' ไม่ ! ไม่เปน '' 

เขาเเสยะยิ้ม เเล้วถวน คำถาม อีกครั้ง '' เเน่ใจนะ '' สายตาเขาดูเจ้าเลห์ กว่า นางมารร้ายในละคร 

'' ใช่ฉันเเน่ใจ มากๆด้วย ! '' ฉัน ยังคงมั่นใจในคำตอบที่ฉันตอบไป 

'' ฮืม ...ฉันบอกเเล้ว ไง ว่า เธอ เป็นของฉัน '' จากนั้น เขาอุ้มตัวฉัน ฉันดิ้นสุดตัว ใช้่ทั้งมือทั้งเท้า ทุบตีเขา เเต่เขากลับไม่รุ สึกอะไร เลย ด้วยซ้ำ 

'' ปล่อยฉันเส่ !'' 

''ไม่ !ไม่ปล่อย จนกว่าจะไปถึง 'ห้องของ ฉัน' ... ''

''หมายความว่าอย่าง ไงนายจะทำอะไรฉันนะ ?! ''

''เดี่ยวก้รุ น่าา ''

เมื่อมาถึงหน้า ประตู อีตามิกใช้เท้าถีบ ประตู ดัง 'ปัง'จากนั้น เขาก้โยนตัวฉัน ไปทางเตียงของ เขา ก่อนที่ เขาจะล็อคประตูห้อง กรุ้บ !

'' สำเร๊จ ! ดิ้นเก่งไม่เบานิเทอ ~'' เสียงเขาในตอนนี้ มันที่ไม่ต่างจาก เสียงชายโรคจิต คนหนึ่ง

เขาเดิน เข้า มาใกล้ ขึ้นเรื่อย ๆ จนขึ้นมา นั่งอยู่บนเตียงเเล้ว ค่อยๆ คาน มาหาฉัน 

คานเข้า มาใกล้ ขึ้นเรื่อยๆ ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ 

'' ไป ไปไกล ๆนะ ไอ้ โรคจิตต ''

''ไม่เธอดื้อกับฉันเองนะ ''

''ก้ฉันไม่ได้รักนาย นิ ! >o<''

เขามองหน้าฉันอย่าง ไม่พอใจ 

 ก่อนที่จะเข้า มา จับมือฉัน ดันกับกำเเพง เเล้วเอาหน้าเข้าใกล้ๆ

''เธอจะเป็นเเฟนฉันรักฉันได้ หรือยัง ? ''

ฉันหลับตาปี๋ ฉันไม่อยากสบตา กับตาบ้าโรคจิต

''ไม่ ! ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ''

เขาจับฉันนอน บนเตียงเเล้ว ก็ จับเเขนไว้  เเล้ว เอาหน้าเข้ามาใกล้ ๆ 

'' รีบตอบตกลง สิ ก่อนที่ ฉันจะจูบ เธอ ''

'' พูดอะไร อย่างงั้นนะ! ฉันไม่เคย จูบ กับใครมาก่อนเเละไม่คิดจะจูบเลยด้วยอย่ามาทำให้มันง่ายไปหน่อยเลย ''

'' 1 2 .. ''

''อะ นี้นาย ''

''3 4 ..''

''หยุดนับเส่ ''

''ก้ตอบ ตกลงฉันมาก่อสิ  5 6.. ''

ทำไงดี ถึงเวลาวิกิต เเล้ว ฉันจะต้องเป็นเเฟนตาบ้องตื้น นี้จริงๆ หรอ เนี้ย ><''

'' 7 8 9... ''

''โอเค ๆ หยุดนับซะที ''

ฉันจะต้อง เป็นแฟนตา นี้จริงหรอเนี้ย อ้ากกก !

'' เฮ้อออ ~ ฉันยอม เปนเเฟนนายก็ได้ ''

ฉันมองหน้าเขา เขายิ้มเหมือนผู้ชนะ ไม่เปนไร หรอก เปนแฟน แปบ เดียวเดี่ยวก้ เลิก ฮึๆ 

''ปล่อยฉันสักที  ฉันจะอยากจะออกจากห้องมรณะ นี้สักที เบื่อเต็มทนเเล้ว ''

พรึบ ! เขายอมปล่อย อย่างง่ายดาย 

ฉัน รีบเดินไปเพื่อ จะเปิดประตู ออกจากห้องมรณะ นี้ซะที 

''เดี่ยว ! เธอจะไปไหน '' เออนั้น สิ ฉันจะไปไหนเนี้ย ?? อ้อ ๆ ใช่ต้องเปนบ้านสิ ! ใช่ฉันจะกลับบ้าน 

'' กลับบ้าน ยะ '' 

''นี้ เธอ จะกลับไ้ด้ไงในเมื่อ คุณน้าพิจิกายัง ไม่กลับมา  ''

'' ฉันมาเอง ฉันก็ต้องกลับ เองได้ เส่ นี้ ดูถูกฉันเกินไปเเล้วนะ -*-''

'' อ้อ หรอ นี้ มันก้6โมงเย็นเเล้ว นะ เธอไม่กลัวพวกโรคจิตบ้างหรือไง ''

''ที่ฉันควรจะกลัว คือนาย มากกว่า ! เพราะนายเอง ก้ไม่ต่างจากพวกรคจิตหรอก เเบร่ '' >:P