Long Time Dead [[[[ ดินแดนมรณะ ]]]]

ณ พิพิทธพัณฑ์แห่งหนึ่ง ในลอนดอน เวลา 23.00น. 

"เอลวียา... เดี๋ยวก่อนสิเอลวียา... เธอจะรีบไปไหนกันเนี่ย" วิลเลี่ยมตะโกนถามเพื่อนสาว

หลังจากที่เห็นหล่อนรีบเปิดประตูลงจากรถเปอร์โยเปิดประทุนสีแดงของตนซึ่งขับมาส่ง

เธอที่หน้าพิพิทธพัณฑ์นี้ 

วิลเลี่ยมเห็นว่าเพื่อนสาวของตนไม่พูดอะไรเลย รีบเดินเข้าไปในพิพิทธพัณฑ์อย่างเดียว

ดังนั้นตนจึงรีบจอดรถดับเครื่องยนต์อยู่ที่หน้าพิพิทธพัณฑ์นี้ แล้วรีบวิ่งไปตามหลังเอลวี

ยาไปอย่างเร่งรีบ 

"เอลวียา นี่เธอจะทำไรหน่ะ นี่มันเวลาที่พิพิทธพัณฑ์ปิดแล้วหน่ะ" ชายหนุ่มรีบเดินตาม

เข้ามาอย่างกระชั้นชิด แล้วจะต้องการถามเพื่อพยายามหาคำตอบจากเพื่อนสาว 

"เข้าไม่ได้นะครับ" ยามคนหนึ่งเดินเข้ามาห้ามเอลวียาไว้ "ที่นี่ปิดแล้วนะครับ ได้โปรดทำ

ตามด้วยครับ" 

"ฉันมากับตำรวจนะ" หญิงสาวชี้ไปทางด้านหลัง ก่อนที่เพื่อนหนุ่มจะกึ่งวิ่งกึ่งเดินมายก

ตราตำรวจให้ยามคนนั้นดู ยามเลยให้ผ่านไปได้ 

"นี่เธอจะไม่บอกกับฉันหน่อยหรือว่าเธอกำลังทำอะไร เอลวียา..." วิลเลี่ยมเดินมาทันแล้ว

จึงเดินไปดักข้างหน้าแล้วยื่นหน้ามาชะโงกถามเพื่อนสาวใกล้ ๆ 

"เดี๋ยวเธอก็จะรู้เองวิลเลี่ยม" หญิงสาวพูดทั้ง ๆ ที่กำลังเดินหน้าเชิดตรงไปข้างหน้า ไม่

ได้มองหน้าต่อคู่สนทนาของเธอแต่อย่างใด 

แล้วหล่อนก็เดินมาหยุดอยู่ที่ซุ้ม ๆ หนึ่งซึ่งเป็นซุ้มของสั ต ว์ ประหลาดจากต่างดาวที่

กลุ่มนาซ่าจับตัวมาได้ แล้วนำมาโชว์ยังสถานที่แห่งนี้ 

หมอสาวมองไปที่สั ต ว์ตัวหนึ่งซึ่งเป็นสั ต ว์ ที่รูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่มี 4 แขน และมี

เขี้ยวซี่บน 2 เขี้ยวที่ใหญ่ยื่นออกมานอกปาก ตัวสีแดงเรื่อ ร่างกายใหญ่โตกำยำ แล้วมี

ป้ายเขียนบอกไว้ว่า "เดม่อนเรด เดวิล1984 ขออุทิศให้กับคณะกลุ่มนาซ่า 214 ที่ได้นำสั
 
ต ว์ตัวนี้มาให้เยาวชนรุ่นหลังได้ดูและศึกษา ทางคณะกลุ่ม 214 ได้ค้นพบเจ้าตัวนี้อยุ่ใน

เกาะ ๆ หนึ่ง ซึ่งอยู่ในหมู่เกาะแปซิฟิก เมื่อคณะได้ค้นพบมันแล้ว มันก็พุ่งตรงเข้ามาทำ

ร้ายสมาชิกในคณะทันที แต่ในสมาชิกที่ไม่โดนทำร้ายต่างก็พากันล้อมจับไว้ได้ และนำ

มาส่งให้แก่สถาบันแห่งนี้ สั ต ว์ตัวนี้ยังระบุไม่แน่ชัดว่าเป็นสั ต ว์จำพวกไหนกันแน่
 
เพราะทางคณะแพทย์ต่างก็ระดมความคิดแต่ก็ยังหาสายพันธุ์ไม่ได้ คาดว่านะจะมา

จากนอกโลก" 

"ในตอนนั้นฉันก็เป็นหนึ่งในคณะจัดหาสายพันธุ์ของเจ้าตัวนี้ด้วย" หญิงสาวพูดให้แก่

เพื่อนหนุ่มฟัง 

"นั่นมันก็ 20 กว่าปีมาแล้วนะ ตอนนั้นเธอยังเป็นนักเรียนแพทย์อยู่เลยนี่" ชายหนุ่ม

พูดกลับไป "เอ๊ะ!! แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการมาที่นี้หยั่งงั้นเหรอ" ไม่วายยังถามหาคำตอบ

อีกครั้งหนึ่ง 

เมื่อได้ยินดังนั้นหมอสาวจึงหยิบลิ้นออกมาจากในกระเป๋าเสื้อนอกของหล่อน แล้วเดิน

ข้ามโซ่ที่ปิดกันคนเข้าแล้วเดินไปหยุดอยู่ข้าง ๆ สั ต ว์ตัวนั้น ก่อนที่จะชูลิ้นขึ้นมาแล้ว

บอกกับเพื่อนหนุ่มว่า 

"ที่จริงลิ้นอันนี้มันไม่ใช่ลิ้นของมนุษย์นะ แต่เป็นลิ้นของเจ้าตัวนี้ต่างหาก!!!!" สิ้นเสียง

ของเจ้าหล่อน ชายหนุ่มถึงกับอึ้งไปซักพักหนึ่งก่อนจะพูดปลอบใจตัวเอง 

"เฮ่ย... ไม่ม้างง เธออำฉันเล่นอยู่ใช่ไหม๊" 

"เธอเดินมาดูใกล้ ๆ สิ แล้วเธอจะรู้" หญิงสาวพูดกลับไปในเชิงเชื้อชวน
 
ตำรวจหนุ่มจึงเดินเข้าไปตามคำของเพื่อนสาว แล้วเขาก็ต้องตกใจเมื่อได้เห็นในสิ่งที่ตน

เองไม่อยากหวังให้มันเกิด นั่นก็คือ ในปากของเจ้าสั ต ว์ตัวนี้ไม่มีลิ้นอยู่ และเขาก็มอง

สลับไปมาระหว่างลิ้นที่เอลวียายกถือโชว์อยู่กับขนาดปากของเดม่อนเรด เดวิล แล้วเขา

ก็ต้องค้นพบสิ่งที่ตนเองไม่เชื่อด้วยตนเอง!!! 

"เป็นยังไงหล่ะ" หญิงสาวกล่าวพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะเก็บลิ้นใส่เข้าไปในกระเป๋า

เสื้อนอกตามเดิม 

--------------------------------------------------

"แล้วเธอจะทำอะไรต่อไป เมื่อรู้ว่ามันเป็นลิ้นของเจ้าสั ต ว์นั่นแล้ว" 

วิลเลี่ยมถามเพื่อนสาวขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินกลับออกมายังรถของตำรวจหนุ่ม 

"ฉันคงต้องไปหาความจริงว่า เจ้านั่นมาที่นี้จริง ๆ หรือเปล่า" หญิงสาวตอบกลับไปพร้อม

กับเปิดประตูขึ้นไปนั่งที่คนขับอย่างเสร็จสรรพ "มานี่ฉันขับเอง" 

"บ้าน่า... นั่นมันอันตรายนะ เธอคนเดียวจะไปพิสูจน์ว่าความจริงกับเจ้าสั ต ว์ประหลาดตัว

นั้นอ่ะนะ" เพื่อนหนุ่มถามกลับไปด้วยความเป็นห่วงแกมไม่เชื่อคำพูดของเพื่อน 

"แล้วเธอจะไม่ช่วยฉันเหรอ วิลเลี่ยม" หญิงสาวพูดเสร็จหันกลับไปมองเพื่อนตำรวจที่นั่ง

อยู่ข้างคนขับเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับยิ้มที่มุมปาก ทำเอาตำรวจหนุ่มถึงกับยิ้มแหย ๆ 

แล้วก็ส่ายหัวกับความดื้อรั้นของเจ้าหล่อน


-----------------------------------------------------------------------------------------------