LOVE ? เมื่อไร!!!....นายจะรักฉัน
15) จบแบบอึน O.o
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแฮกๆ แฮ่กๆ
“ไงล่ะ หมดสภาพเลยนะมึง”
“ไอ้รัส มึง จะทำไรแก้ว ปล่อยแก้วเดี๋ยวนี้”
“ปล่อยหรอ ได้ เฮ้ย ปล่อยว่าที่เมียกูหน่อย” มัน กับลูกน้อง ทำผมแสบมาก
ตอนนี้แก้วหมดสภาพเลยอ่ะ..............แต่เมื่อกี้มันพูดว่าไรนะ ว่าที่........ ชิ บังอาจ ผมไม่ยอม มึง
ผัวะ ผัวะ
“โอย เหนื่อยเป็นบ้า แก้ว แก้วๆตื่นๆ” ไอ้รัสมันสลบไปแล้ว ลูกน้องมันด้วย อิอิ เก่งว่ะ แต่
“พี่คิดว่า พี่จะพาแก้วหนีออกไปได้หรอ ห่ะ” อืออออออออ ฉันลืมตามากับเสียงที่ตามมา
ใช่ฉันแก้วและเสียงนั่นคือ
“เอพริล!!! เธอกับรัสรวมมือกันหรอ” เสียงพี่โมะตอบหนิ ฉันไม่ค่อยเข้าใจอะไรหรอกนะ
“ใช่ เพื่อที่จะเอาพี่กลับมา พี่รู้มั้ย หลงมันจนงอหัวไม่ขึ้นแล้ว ได้ ไหนๆก๊ไหนๆแล้ว
พริลจะเล่าเรื่อง 10 ปีที่แล้วให้ฟัง พริลเป็นคนไปตบแก้วก่อน แล้วพริลแกล้งว่าเจ็บ
ใช่พริลมันน่าด้าน แต่พริลยอมทำเพื่อให้นังแก้วมันเจ็บ”
“เอพริล เธอมัน..........”
“พูดไม่ออกหรอ ฮึก พริลขอโทดนะ แต่พริลจำเป็นต้องทำ!!!!!!”
ปัง ปัง
เสียงปืน 2 นัด เข้ามาที่ท้องของ.............
“แก้ว !!!!!!!!!! ”
.
.
.
.
.
“ปล่อย ปล่อยกูนะเว้ย ปล่อย พี่โช ช่วยผมด้วยสิ พี่”
“สำหรับเรื่องที่แกทำ ฉันไม่อภัยว่ะ”
pop…. โธ่ ถ้าพี่โชอภัยมันก้อยังไงอยู่นะ ดีนะที่เรามาทัน (มารถตำตรวจ-*-)
ว่าแล้วผมไปหา เพื่อนผมที่เลือดออกเต็มตัวดีกว่า อ่อ แล้วไม่ต้องถามพริลนะ ชี ไปโรงพักแล้ว
“เฮ้ย ไอ้โมะ แก้วเป็นไงบ้าง”
“แก แก้ว ฮึก แก้วอย่าหลับนะ เดียวหมอจะมาแล้ว” ไอ้โมะมันร้อง............ ซึ้งว่ะ (พูดจริงๆๆ)
“ฮึก โอย พะ ....พี่....ก...แก้ว ..รัก พี่...นะ”
ฟลึ่บ
“แก้วๆ แก้ว ฟืนสิ แก้วววววววววววววววววว”
เฮ้อ ความรักหนอความรัก มันน่าเศร้าอะไรเช่นนี้ หมอมาและ
ไม่รู้สิว่า แก้วจะรอดไม ยังไงก้อขอให้รอดแล้วกัน (ผมไม่ได้แช่ง) ไอ้โมะพี่โช ก้อนั่งรถไปเลยเป็นห่วงละสิ
เอาล่ะ แก้ว โมะ หมดยุคแล้ว หึๆๆๆ ผมมาแล้วววววววววววววว Pop……………
อยากจะบอกว่า.............. จบแล้วเดอค่า (เมิงจบ เ_ย ไรเนี่ย)
เม้นสุดท้ายกำลังใจ ต่อไป.......... อึนกันเลยใช่ม่ะ (เอาก้อเป็นว่ะ)
บ่ายย บ๊ายยยยย I LOVE ทุกคน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ