ภารกิจพิชิตใจนายน้ำแข็ง

-

เขียนโดย กะป้อย

วันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.06 น.

  1 การละลาย
  2 วิจารณ์
  4,209 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) GO GO GO!!!ไปเกหลี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ระหว่างวันที่5-6(?)ตอนเช้ามืดบนเครื่องบินสายไปเกาหลีมีเด็กสาวอายุราว18ปีกึ่งนั่งกึ่งนอนอยูบนเครื่องบินเธอได้นอนหลับอย่างสบายอกสบายใจ  แต่เมื่อกัปตันผู้ขับเครื่องบินประกาศว่า "ในอีก1ชั้วโมงเราจะพาคุณเข้าสู้เกาหลีกรุณาเตรียมตัวด้วย" เมื่อประกาศเสร็จเรียบร้อยหญิงสาวก็ได้สดุ้งตื่น"จะถึงแล้วหรอเนี่ย ฮาว...ยังง่วงอยู่เลย"หลังจากบ่นเสร็จก็รีบไปเข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

1ชั่วโมงผ่านไป(เร็วเกิน)

"อีกสักครู่เครื่องจะลงจอดเตรียมตัวรัดเข็มขัดเตรียมสัมภารให้เรียบร้อย"หลังจากที่เครื่องบินลงจอด

"วี้  ถึงซะทีแต้แม่อะทำไม้ทำไมต้องให้หนูบินตามมาทีหลังด้วยอะ  เออไปเอาระเป๋าก่อนดีกว่า"

ที่เคาเตอร์รับของคนที่เฝ้าเคาเตอร์"อะใช่คุณเจ้าขารึเปล่าคะคุรแม่ฝากนี่ไว้ให้คะ"เจ้าขา"ขอบคุณคะ"ไหนไหนแม่ฝากอะไรไว้มีจดหมายเขียนว่า

เจ้าขาลูกแม่แม่จะอยู่คนละที่กับลูกนะเพราะว่าบริษัทของแม่มันเออยังไงดีละ มันอยูไลจากโรงเรียนลูกนะจ๊ะถ้าลูกอยู่ที่เดียวกับแม่ก็ใช้เวลาเดินทางไปโรงเรียนด้วยรถใช้เวลา3ชั่วโมงอะนี้จ๊ะที่อยู่ลูก

บ้านเลที่xx\xเมืองxxxx

อ้าวแม่ทำงี้ได้ไงเนี่ยหนูจะรู้มั้ยเนียว่าที่พักหนูมันอยู่ที่ไหนไม่เป็นไรถามคนที่เคาเตอร์ก็ได้  เจ้าขาเดินไปที่เคาเตอร์พบว่า ไม่มีคนอยู่! อ่าไม่มีคนอยู่หรอไม่เป็นไร  ที่ไหนเล่าแล้วจะไปถูกมั้ยเนี่ย ระหว่างที่เดินไปนั้นเจ้าขาได้ไปเดินไปชนใครสักคน"อะขอโทษทีนะฉันเดินไม่ระวังเองขอโทษจริงๆ"พอเจ้าขาแหงนหน้าขึ้นไปก็ต้องพบว่าโอ้ใครวะมาใส่แว่นดำสูงกว่าเธอประมาน20ซม.ได้มั้ง "...ออชั้นสิต้องป็นฝ่ายขอโทษพอดีมันมองไม่เห็น"เจ้าขาพ่น(?)คำพูด"อ๊ายนี่นายจะมาหาว่าชั้นตัวเตี้ยงั้นเหรอ(ก็ประมาณนั้นแหละ-ป้อย//เดี๋ยวดิแกเป็นคนแต่ไม่ใช้เหรอ-เจ้าขา)หะ"หนุ่มลึกลับที่ไม่ยอมบอกชื่อ"ก็ประมาณนั้น"แล้วนายใส่แว่นทำไมนะ"แว่นเหรอ"โฮมายกอดโอมี้เอ้ยไม่ใช่มันอ่านใจชั้นได้

พอหนุ้มลึกลับถอดแว่นออก โอแม่จ้าวนี่มันเทวดาชัดๆหล่อเพอเฟ็ก(แล้วเมื่อกี้ยังว่าคนอื่นเค้า ปาว ปาว ปาวแล้วนี่อะไรเนี่ยมาชมเค้าเฉยเลย)"อะไรนะในมือเธอ"หลังจากพูดจบก็เข้ามาคว้ากระดาษของเจ้าขาไปเฉยเลยกว่าเจ้าขาจะรวบรวมสติได้ก็สายไปแล้ว"อาเอาคืนมานะ"เดียวความสูงที่แตกต่างจึงทำให้เธอระโดดหยองๆอยู่ประมาณคอเค้าเท่านั้นถ้ารวมแขนด้วยก็ประมาณผมนั้นแหละ"ไปไม่ถูกสินะ เดี๋ยวชั้นพาไปเอง"พูดไม่ว่าเปล่าพลางคว้ามือของเจ้าขาแล้วรีบบึงไปที่รถยี่ห้ออะไรสักอย่างนี่แหละแบบว่าไม่รู้จักข้างในหรูมากๆ

"เดี๋ยวชั้นไปส่งเอง"ว้าวสนุกมั้ยมั้ยคะพอดีมันเป็นเรื่องแรกหนูอยู่ชั้นป.6คะช่วยถ้าเข้ามาอ่านแล้วช่วยให้คะแนนด้วยนะคะถ้าจะติชมอะไรได้หมดคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา