stop หยุด ไม่งั้นผมจะรักคุณ

"นี่นี่ เธเป็นใครเหรอ??" เด็กหนุ่มชาวไทยหน้าตาเกาหลีเขามาถามเด็กสาวหน้าตาน่ารัก น่ากอด น่าชัง น่าหยิก(พอเหอะ= =;;) ซึ่งตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่ที่เกาอี้ไม้ยาวที่กำลังนั่งดูหงส์อยู่ริมแม่น้ำ

"คงจู แจรยง" เธอตอบเด็กหนุ่มและพอเธอพูดเด็กหนุ่มก็ทำหน้างงๆเพราะไม่เข้าใจในภาษาและคำที่เธอพูด เธอดูจากสีหน้าของเด็กหนุ่มจึงได้รู้ว่าเขาไม่ใช่คนเกาหลีและจึงได้เปลี่ยนคำพูดและภาษา

"ฉันเป็นคนเกาหลีชื่อว่า คงจู ที่แปลว่า เจ้าหญิง ส่วน แจรยง แปลว่า มังกร ร่วมกันก็......เจ้าหญิงมังกร^ ^"

"งั้นเค้าเรียกเธอว่า 'องค์หญิง' ได้ใช่มั้ย??" เด็กหนุ่มถามด้วยเสียงใสซื่อและน่ารักตามภาษาเด็ก

"อืม จะเรียกยังงั้นก็ได้ ^ ^ ว่าแต่......นายชื่อ'ไรอ่ะ" เด็กสาวนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองยังไม่รู้จักชื่อของเด็กหนุ่มตรงหน้าที่ยื่นอยู่ตรงหน้า

"อ่ะ!! แหะ แหะ เค้าลืมบอกชื่อตัวเอง^ ^;; เค้าชื่อ มินณ์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ นั่งด้วยได้มั้ยอา~ เค้าเหมื่อยแล้ว" มินณ์ทำเสียงออนเพราะตนนั่นยื่นคุยกับแจรยงนานจนเหมื่อยขาแล้ว= =

"อืม! นั่งเลย เค้าอยากหาเพื่อนอยู่พอดี^ ^" แจรยงเขยิบจากทีนั่งที่ตนเคยนั่งตรงกลางเป็นนั่งทางซ้ายสุดของที่นั่ง เพื่อให้มินณ์ที่เป็นเพื่อนใหม่ของตนนั่นได้นั่งด้วย

"มินณ์ชอบหงส์มั้ย??"

"อืม! เค้าก็ชอบนะ แต่เค้าชอบเต้นและก็ชอบร้องเพลงมากกว่า สักวันเค้าจะเป็นศิลปินแล้วองค์หญิงต้องเป็นแฟนคลับให้เค้านะ ^ ^" มินณ์พูดเสร็จก็มองมาที่แจรยง หรือ องค์หญิงของเค้านั่นเอง แจรยงเองก็มองหน้ามินณ์แล้วล่วงอะไรในกระเป๋าออกมาบางอย่าง พอเอามือออกมาก็เห็นเป็นสร้อยที่มีแหวนคู่ในแหวนนั่นมีรูปหงส์ครึ่งหนึ่งอยู่พอเอาแหวนมาประกบกันก็กลายเป็นรูปหงส์หนึ่งตัว

"เอาออกมาทำไมเหรอ??"

"......." แจรยงไม่พูดอะไรแต่กำลังปลดสร้อยออก เมื่อเอาแหวนออกมาได้ แจรยงก็ได้เอาแหวนหนึ่งวงมายื่นให้มินณ์ "

อ่ะ! เค้าให้เป็นสัญลักษณ์ของคำสัญญา เมื่อราเจอกันในอีกในเมื่อเราโต เราจะเจอมินณ์ในฐานะนักร้อง อืม.....เราตั้งฉายาให้มินณ์ว่า 'wonder boy' ชอบมั้ย??"

"ชอบมากเลยละ ขอบใจมากนะ องค์หญิง ^ ^"

"ส่วนเรา เมื่อมินณ์เจอเราอีกครั้ง เราจะเป็น........................"