Oh my love! โอตาคุแว่นสุดซี๊ด จะกรีดหัวใจหนุ่มสุดแซ่บ

10.0

เขียนโดย sugar_sweet

วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 20.35 น.

  7 ตอน
  5 วิจารณ์
  12.78K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) เปิดงานสู่ความหดหู่ (75%)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 ภายในบ้านโทนมืด ซึ่งมีเด็กสาวกับหญิงชราพูดคุยสนทนากันอยู่ เด็กสาวได้แต่ทำหน้ามึนงงนิดหน่อย 

"อยากทานอะไร แก้กระหายหน่อยมั้ยจ้ะ?" หญิงชราเอ่ยปากถามเด็กสาว

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...^^"

"อย่าพูดอย่านั้นสิจ้ะ...เดี๋ยวคุณหนูจะว่าป้าเอาได้ ลงไปชั้นล่างกันเถอะจ้ะ" 

 หญิงสาวชราจูงมือเด็กสาวเดินออกไปจากห้องนอนของเจ้าของบ้านนี้ทันที แล้วพากันเดินลงไปข้างล่าง เด็กสาวเดินลงไปอย่างมึนงงเข้าไปอีก แต่ เธอรู้สึกว่าหญิงชราคนนี้เหมือนจะอมยิ้มอะไรแปลกๆอยู่ จนเธอสังเกตุเห็นชายร่างสูงยืนอยู่ในห้องครัว และสิ่งแรกที่เธอคิด คือ นั้นเหรอ? เจ้าของบ้านแห่งนี้!

"คุณหนูค่ะ.." 

 หญิงชราเอ่ยปากเรียกบุคคลที่ยืนอยู่ในห้องครัวนั้น ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา เธอกลับคิดว่า บ้านหลังนี้ใช้พลังจิตสื่อสารกันรึไง = =

"หือ?..."

"คุณหนูคนนี้ตื่นแล้วนะค่ะ.."

"ก็ให้นอนพักไปสิ...เดี๋ยวเธอก็ตกใจผมพอดี"

"แต่ คุณหนูเป็นคนช่วยไว้จะตกใจทำไมกันล่ะค่ะ! ^^"

"หือ?...ให้มันจริงเถอะครับ! - -" 

 เจ้าของเสียงทุ้มเข้มนั้นเดินออกมาจากห้องครัวทันที ร่างสูงในชุดยูกาตะสีดำ ใบหน้าและผิวพรรณที่ขาวนวล มีน้ำมีนวลจนน่าอิจฉา พร้อมใบหน้าที่หล่อเหลา และ จุดเด่นนั้นคือดวงตาสีเรียวคมพร้อมนัยน์ตาสีดำ เรือนผมสีดำขลับ หุ่นที่ผอมบาง จนผู้หญิงบางคนยังริษยา 

"สวมชุดยูกาตะนั้นอีกแล้วเหรอคะ?"

"ก็...เจ้าชุดนี้มันสบายกว่าหนิ - -" 

  เด็กสาวได้แต่ฟังเสียงสนทนาของทั้ง 2 คนนั้น เธอยืนหันหลังให้กับทั้ง 2 คนเพราะ มัวแต่ไปเหม่อมองวัตถุต่างๆที่วางอยู่อย่างสวยงาม และ อาจจะเป็นเพราะว่ามันเป็นสไตล์ญี่ปุ่นเสียด้วย เธอจึงสนใจในบ้านหลังนี้เหลือเกิน

"นี่เธอ!..มาบ้านคนอื่นแล้วจะมามองแบบนั้น...คิดจะขโมยของรึไง? - -"

 เสียงทุ้มเข้มของเจ้าของบ้าน(น่าจะ?)ดังขึ้นมา จนสมาธิของเธอหลุดออกไป เธอค่อยๆหันไปมองที่เจ้าของเสียง แต่ ถึงเธอจะอยากต่อว่าเขาซักสองสามคำ แต่ก็คงจะไม่ได้สิ เพราะ เขาเป็นคนช่วยเธอไว้หนิ

"ห...หา?...=_="

"เฮ้อ..."

 เธอสะดุ้งทันที เมื่อเห็นใบหน้าของผู้ช่วยเหลือเธอ ใบหน้าอันหล่อเหลาทำคิ้วตกนิดหน่อย เหมือนหงุดหงิด เธอแถบจะกรี๊ดออกมาใบหน้าร้าว เพราะ...คนที่ช่วยเธอเอาไว้ คือ....

"ก...เกลล์=[]="

"หือ?...ตอนนี้โปรดเรียกผมว่า คาเซ* เถอะ"

"คาเซ...งั้นเหรอ.."

"อืม ตอนนี้อย่าเรียกชื่อเก่านั้น ผมไม่ชอบ"

"ค..ค่ะ =^="

"อืม...มาดื่มชาก่อนมั้ยล่ะ"

"ม..ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ^O^"

"หืม?...มาเถอะ"

 เขาเดินนำเด็กสาวไปที่ห้องรับแขกซึ่งแนวญี่ปุ่นมากมาย -.- 

 

 

 

 

..........................................

 

เหลืออีกนิดเดียวค่ะ! >_< ไรเตอร์ขี้เกียจช่วงนี้! =w= การบ้านเยอะด้วยแหละค่ะ ถึงไม่ค่อยได้เข้ามานั่งอัพ 

ใครหลงเข้ามาก็ช่วย อ่าน + คอมเมนท์ด้วยนะคะ! ขอบคุณค่ะ! ^-^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา