Secret Ledder สาวเท้าไฟทลายกำเเพงใจหนุ่มแบดบอย

 Say humph (huh huh, huh huh)
Say humph (huh huh, huh huh)
Say humph (huh) Say humph (huh)
난 내 맘대로 내 멋대로 해 (huh huh, huh huh)
นัน แน มัม แด โร แน มอต แท โร แฮ (huh huh, huh huh)

เสียงเพลงหยุดลงเมื่อเพื่อนตัวแสบของฉัน ยุนฮานา มากดหยุดเพลงทั้งที่ฉันยังซ้อมเต้นอยู่ - -*

"Hey!!!!!! เจสซี่เพื่อนรักมาคุยกับฉันก่อนดิ มัวแต่ซ้อมเต้นอยู่ได้อ่ะ" ยุนฮานาทำงอนเเก้มป่อง

"นี่!!!!ฉันสอนเต้นนะยะ ไม่ได้ขายเสื้อผ้าอย่างเธอซักหน่อยที่จะว่างมากกกกกกกมานั่งบ่นได้อย่าง

เธอ"ฉันแขวะมันไปชุดหนึ่ง "พอฉันไม่บ่นแล้วก็ได้ย่ะเชอะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า"ยุนฮานาพูดพลางทำ

ตาพราวระยับ ฉันคิดในใจว่า 'มันทำตาอย่างนี้ต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายแน่ๆ'ฉันนึก แต่ความคิดฉันถูก

ทำลายลงเมื่อเพื่อนตัวดีกรี๊ดลั่นโรงเรียนสอนเต้นของฉัน หล่อนกรี๊ดพลางชี้มือไปทางประตูฉันหันไปพบ

ผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาหล่อเหลาราวกับดาราหลุดออกมาจากนิตยาสาร ผิวขาวราวกับน้ำนมที่ผู้หญิงบ้าง

คนเห็นเป็นต้องอาย ตาเรียวรีชั้นเดียวบ่งบอกว่าต้องเป็นลูกครึ่งแน่นอน ภายในดวงตานั้นมีประกายระยิบ

ระยับเหมือนดาวบนท้องฟ้า ริมฝีปากเรียวรีได้รูป  จมูกโด่งเป็นสัน คางมีรอยบุ๋มใต้ริมฝีปากบอกถึงเจ้าตัว

มีความมั่นใจในตัวเองสูง ผ่านไปหลายนาทีกว่าฉันกับยัยฮานาจะหายตาค้าง ยัยฮานาใจกล้าถามเขาว่า

"คุณชื่ออะไรหรอค่ะ"ยัยฮานาถามพลางส่งสายตาหวานฉ่ำไปให้ เขาจึงตอบมาว่า"ผมชื่อ ลีมินโฮ

ครับ เอ่อ ที่นี่โรงเรียนสอนเต้น M ใช่มั๊ยครับ"เขาถาม ฉันกำลังจะตอบแต่ยัยเพื่อนตัวดีกลับแย่งฉัน

ตอบว่า"ใช่ค่ะ ที่เนี่ยโรงเรียนสอนเต้น M ค่ะ อ๋อฉันลืมเเนะนำตัวไป ฉันชื่อ ยุนฮานา เจ้าของร้านเสื้อ

ผ้า N ค่ะเเล้วนี่ เจสซิก้า เจ้าของโรงเรียนแห่งนี้ค่ะ "หล่อนผายมือมาทางฉัน "สวัสดีค่ะคุณลีมินโฮ"ฉันพูด  "เรียกผมว่ามินโฮก็ได้ครับ อ๋อ ผมจะมาฝากน้องของผมเรียนเต้นที่นี้ได้ไหมครับ"เขาถาม"ได้ซิคะ"ฉันตอบอย่างรวดเร็ว"นี้คือรูปของน้องชายผมครับ"เขายื่นให้  'ทำไมหน้าตาคุ้นๆนาาา'

"งั้นฉันขอตัวไปซ้อมเต้นก่อนนะคะ จะคุยกะยัยฮานาต่อก็ได้นะคะ"ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินไปห้องซ้อมเต้นทันที  "เออ คุณฮานาครับผมขอไปดูคุณเจสซี่ซ้อมเต้นได้ไหมครับ"มินโฮพูดขึ้น"ได้ค่ะ ไปดูค่ะไปดู"ยัยฮานาพูดเเล้วเดินนำไปห้องซ้อมเต้น  มินโฮเดินเข้าไปพร้อมกับฮานา ฮานาเปิดประตูเข้าไปเห็นฉันเต้นอยู่มินโฮเดินเข้ามาไม่ทันไรฉันฏ้สะดุดขาตัวเองล้ม เอ๊ะ!!!!!ทำไมพื้นมันไม่เเข็งนะ ฉันเงยหน้าขึ้นก็ต้องตกใจอย่างเเรงเมื่อหน้าของมินโฮเเละหน้าของฉันเกือบชนกัน หน้าของเราชิดกันจนรู้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย