Music Like Music Love บทรักในเสียงเพลง
Smile_♥_FaZa
8) พบกันอีกครั้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ8
ทำไทถึงตามเราละ<<<ซอ ฮยอนคิด
ตั้งแต่ออกมาจากโรงเรียนแล้วซอ ฮยอนรู้สึกเหมือนมีใครตามมา ซอ ฮยอนเลยรีบวิ่งเข้าไปในซอกกำแพงใกล้ๆที่มืดๆและขวานหาของที่จะมาทุ้มคนที่ตามเธอมา และซอ ฮยอนได้หยิบไม้แท่งใหญ่มาพร้อมที่จะทุ้มคนที่ตามเธอมา
“เอ๋ หายไปนะ ไวจัง” เสียงผู้ชายนี้<<<ซอ ฮยอนคิด
“เมื้อกี้ยังเห็นหลังเธออยู่เลย” เธอคนนั้น หมายถึงฉันเหรอเปล่า<<<ซอ ฮยอนคิด
ตึกๆ <<<เสียงเท้าของผู้ชายคนนั้น
ซอ ฮยอนเตรียมยกแขนขึ้นเหนือศีรษะและก้าวออกมาจากซอกกำแพงอย่างช้าๆและโชงกหน้าออกมาเพื่อที่จะดูผู้ชายคนนั้น แต่กลับไม่เห็นมีใครสักคน เหรอว่าจะไปแล้ว<<<ซอ ฮยอนคิด
“นี้เธอ” เสียงผู้ชายดังมาจากทางด้านหลังและมีอะไรหนักๆวางที่ไหลเธอด้วย(นั้นมือของคนนั้น:Fa'Za)
“กรี๊ดดดด!!! อย่าเข้ามานะ” ซอ ฮยอนตกใจเลยกรีดร้องออกมาพร้อมหลับตาปี๋ และเป็นชาตญาณของผู้หญิงไม้ที่อยู่ในมือของซอ ฮยอนเลยเขวี้ยงไปหาคนที่มาจับตัวเธอ ผู้ชายคนนั้นก็น่าจะรู้เลยเหวี่ยงตัวหลบได้ทันและเอามือมาจับไม้ของซอ ฮยอน
“นี้เธอเล่นแรงไปไหม”
“แล้วนะ นายเป็นใคร” ซอ ฮยอนถามตะกุกตะกะและไม่ยอมลืมตาขึ้นมาตัวก็สั่นไปหมด
“นี้เธอจำฉันไม่ได้เหรอ”
“ฉันเคยเจอกับนายเหรอ”
“เคยสิ ที่ร้านอาหารในตอนนั้นไง จำไม่ได้เหรอ” ซอ ฮยอนเลยค่อยๆลืมตาขึ้นมามองคนตรงหน้า และต้องตกใจเมื่อคนตรงหน้าคือจองซู
“นาย...”
“ไงจำได้แล้วเหรอ” จองซูยกมือขึ้นพร้อมยิ้มหวานมาให้
ตอนแรกซอ ฮยอนหน้าแดงที่ได้เห็นหน้าจองซูแต่ตอนนี้ความโมโหมาเยือนแล้ว ซอ ฮยอน
เขวี้ยงไม้ออกจากมือและมองจองซูอย่างเอาเรื่อง
“นายตามฉันมาทำไมห๊ะ!!!”
“ใคร? ใครตามเธอ”จองซูทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ นั้นทำให้ซอ ฮยอนปรอทความโกรธของเธอเพิ่มสูงขึ้นเป็น 2 เท่า
“นายไง”ซอ ฮยอนชี้หน้าจองซู จองซูเอามือปัดมือของซอ ฮยอนออกก่อนจะพูดว่า...
“ฉันเหรอ อ๋อพอดีบ้านฉันไปทางเดียวกับเธอเลยตามมาน่ะ” อันที่จริงบ้านของจองซูไปอีกซอยถัดไปจากที่พวกเขายืนอยู่ และที่ตามมานั้นใจของจองซูมันรู้สึกอยากจะส่งเธอให้ถึงบ้านยังไงไม่รู้และขาก็ตามซอ ฮยอนมาเรื่อยๆ
“เหรอ นั้นนายก็กลับบ้านนายไปซะไม่ต้องมาตามฉัน” ซอ ฮยอนเดินเหวี่ยงตัวจองซูและเดินไป จองซูหันหลังก่อนพูดว่า
“นี้ฉันชื่อ ปาร์ค จองซู แล้วเธอละ” จองซูตะโกนตามหลังซอ ฮยอน ซอ ฮยอนหันหลัง
“ทำไมฉันต้องบอกชื่อนายด้วย” ซอ ฮยอนตะโกนกลับ
“ไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ย่ะ” ซอ ฮยอนหันหลังเตรียมจะเดินต่อ แต่ว่า
“บอกหน่อยหน่า” ซอ ฮยอนถอนหายใจออกมาทีหนึ่งก่อนจะหันหลัง
“ซอ ฮยอน ฉันชื่อซอ ฮยอน” พอซอ ฮยอนบอกไปแล้ว จองซูก็ยิ้มออกมาทันที
“นั้นกลับบ้านดีๆละ ฉันเป็นห่วง”
“ห๊ะ นายห่วงฉัน ห่วงทำไม”
“ไม่มีอะไร รีบกลับเถอะเดี๋ยวจะค่ำซะก่อน”
“อะ อืม”ซอ ฮยอนก็ทำตามที่จองซูบอกเลยหันหลังพร้อมกับงงคำพูดของจองซูและก้าวเดิน
จองซูมองซอ ฮยอนจนไกลสายตา เขาหันหลังและนึกถึงคำพูดของเขาที่พูดไปเมื่อกี้
“นั้นกลับบ้านดีๆละ ฉันเป็นห่วง” เราพูดแบบนั้นออกไปได้ไง<<<จองซูคิด
จองซูส่ายหัวแรงๆเพื่อที่จะความคิดนั้นจะหายไปบ้างและเดินกลับบ้านไป
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
เห็นมีคนบอกว่า"ตอนหน้าขอเอายาวหน่อย"Fa'Zaเลยจัดให้ค่ะ(ไม่รู้ยาวพอไหมนะ)
สุดท้ายนี้ก็เช่นเคยเม้น+โหวตกันเยอะๆนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
