Music Like Music Love บทรักในเสียงเพลง

21

  หลังจากที่จองซูพาซอ ฮยอนเดินออกจากลุ่มๆเพื่อนๆของเธอแล้ว จองซูก็ก็พาซอ ฮยอนเดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงสวนย่อมหลังโรงเรียนข้างสระว่ายน้ำ ซอฮยอนเองก็เดินตามมาติดๆแบบเงียบๆ

“โอ๊ย!!!” เสียงหญิงสาวข้างหลังทำให้จองซูรีบหันไปดูด้วยทันควัน

  พอจองซูหันไปก็เห็นซอ ฮยอนล้ม พรางเอามือยันตัวเองขึ้นและมือข้างหนึ่งจับขาของเธอ

“เป็นไรมากไหม” จองซูเมื่อเห็นท่าทีของซอ ฮยอนจังรีบเดินเข้าไปหา(เพราะซอ ฮยอนเดินให้ห่างจากจองซูพอสมควร) พร้อมจับขาของเธอ ฉันพาเธอเดินมากไปหรือเปล่าทำไมถึงขาแดงแบบนี้ <<< จองซู

“ไม่เป็นไรมากหรอก” ซอ ฮยอนตอบกลับไปพร้อมยิ้มให้

“ไม่เป็นได้ไงขาเธอแดงแบบนี้” จองซูตำนิหน่อยๆ

“...”

“ฉันขอโทษ” จองซูเอ๋ยออกมา

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร แค่นี้เอง โอ๊ย!!!” ซอ ฮยอนเห็นว่าจองซูทำหน้าเหมือนตัวเองสำนึกผิดจริงๆแต่ เธอไม่อยากให้จองซูทำหน้าแบบนี้ เธอเลยลุกขึ้นเพื่อให้จองซูรู้ว่าเธอไม่เป็นจริงๆ แต่ว่าซอ ฮยอนลุกขึ้นเร็วไปทำให้ขอเธอที่ยังเจ็บอยู่ดันพลิก

     หมับ

  แต่ดีที่จองซูรับตัวเธอไว้ทัน และทั้ง 2 คนก็ล้มไปด้วยกัน เพราะซอ ฮยอนเอียงตัวมาด้านหน้า ตาประสานตา จมูกทั้ง 2 คนเกือบชนกัน

“เออ ขอโทษ” ซอ ฮยอนรีบลุกขึ้นมานั่งทันที เกือบแล้วสิ เกือบจะ...อ๊ายอย่าไปคิด <<<  ซอ ฮยอน

“ไม่เป็นไร” จองซูพูดพร้อมลุกขึ้นนั่ง พอสิ้นสุดเสียงจองซู ความเงียบก็มาปกคลุม

“ฉันถามอะไรหน่อยได้ไหม” หลังจากที่ไม่มีใครพูดออกมาถึง 1 นาที

“หืม”

“เธอเป็นไรกับ...ยงฮวา” พอคำถามนี้ออกจากปากของจองซู ซอ ฮยอนถึงกับพูดไม่ออกแล้วหันหน้าไปอีกทาง

“ถ้าเธอไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฉันก็แค่...” จองซูยังพูดไม่ทันจบ ซอ ฮยอนก็พูดขึ้นมาก่อน

“ฉันกับเขาเป็นแฟนกัน!!!” จองซูถึงกับตาโตด้วยความตะลึง

“ก็แค่เมื่อก่อน” ซอ ฮยอนหันหน้ามาและพูดเสียงเบาลง จองซูที่เริ่มหายจากการตะลึงจึงพูดขึ้น

“หมายความว่าอะไร” ซอ ฮยอนหันหน้ามามองจองซูก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องอดีต...

  ฝั่งของเพื่อนๆ...

“นี้พวกเธอจะเอาอะไรอีกไหม พวกฉันจะได้ไปซื้อทีเดียวเลย” ฮีเชลพูด

“นั้นสิจะเอาอะไรอีกน้อ”ยูนอาลากเสียงยาว

“โฮ นี้เยอะขนาดนี้แล้วจะเอาอะไรอีก” ดงเฮพูดพร้อมชี้กองขนมต่างๆที่อยู่หน้ายูนอาและเพื่อนๆ

“ช่วยม่ายด้าย พวกนายอย่ารู้เรื่องของเพื่อนฉันเองนี้” แทยอนพูดพร้อมทำท่าล้อเลียน

“ช่าย” เจสสิก้า

“เอ้า ซอ ฮยอนมาแล้วเหรอ ไปไหนมา จองซูได้ทำอะไรเธอไหม” ซันนี่พูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเธอเดินมา และคนอื่นๆก็หันไปดู

“นี้ พวกเธอเห็นฉันเป็นพวกชอบฉวยโอกาสเหรอ” จองซูถามเมื่อเดินมาถึง

“ช่าย นายน่ะดูเหมือนผู้คนที่ชอบฉวยโอกาสผู้หญิงแถวๆบ้านฉันเลย” ทิฟฟานี่

“บ้านเธอมีด้วยเหรอ” ชงอุนถาม

“ใช่ ทำไม” ทิฟฟานี่ตอบ

“ก็เปล่านี้ แค่สงสัย”

“สงสัยทำไม” ทิฟฟานี่ขมวดคิ้ว

“ถ้าเธอโดนฉุดฉันก็คิดว่า...” ชงอุนลากเสียงยาวตอนท้าย

“คิดว่าไร”

“คนที่ฉุดเธอเอาตาไหนมอง” ชงอุนพูดจบ ทิฟฟานี่ก็กัดปากด้วยความโมโห

“เออ นี้จองซูได้เปล่าว่ะ” ยูฮยอนถาม จองซูพยักหน้า

“เอ๋ นี้อย่าบอกนะว่าพวกนาย...” ยูนอาพูดเสร็จก็ปิดปาก

“ไอ้โรคจิต!!!”สาวๆพร้อมใจกัน

“โฮ นี้พวกต่างหากละที่โรคจิต คิดไปไกลถึงไหนแล้ว ไปเถอะจองซู” คยองพูด

“นี้ๆ จองซูได้ทำอะไรเธอไหม” ฮโย ยอนรีบวิ่งมาถามเป็นคนแรก

“เปล่าจ้ะ” ซอ ฮยอนส่ายหน้าก่อนตอบกลับไป และหันไปดูแผ่นหลังของคนที่เดินหายลับไป

นายคงเจ็บใช่ไหม...จองซู ซอ ฮยอน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

กลับมาแล้วจร๊~ หลังจากหายหน้าหายตามาเป็นอาทิตย์ ขอโทษละกันนะค่ะที่ค้างไว้เฮอ~พอดีว่ามันยุ่ง ทั้งเรื่องเรียน การบ้าน งานบ้าน แล้วมากิจกรรมอีก อ๊า~ ยุ่งไปหมดค่ะ กว่าจะหามาแต่งมาอัพได้ก็ยากอยุเหมือนกัน ยังไงก็ขอกำลังใจจากทุกความเม้น และโหวตด้วยนะคะ่ ขอบคุณค่ะ