Music Like Music Love บทรักในเสียงเพลง

                                                                         19

“นี้ๆ พวกเธอรู้ยัง” เพื่อนสาวคนหนึ่งในห้อง

“อะไร” เพื่อนของหญิงสาวคนที่ 1

“เด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามาห้อง B (ห้องเด็กเรียนเก่งด้านการร้อง) น่ะ” เพื่อนสาวคนที่ 1

“ทำไม” เพื่อนสาวคนที่ 2

“ห้อง B เป็นเด็กที่เก่งด้านการร้องใช่ป่ะ” เพื่อนสาวคนที่ 1 ถาม

“อืม แล้วไง” เพื่อนสาวคนที่ 2 ตอบ

“แต่ว่าเด็กที่ย้ายมาเขาไม่ได้เก่งแค่การร้องแต่เก่งด้านดนตรีด้วยละ อีกอย่างนะย้ายมาทีเดียว 5 คนเลยด้วย” เพื่อนสาวคนที่ 1 ร่ายยาว

“ห๊ะ ย้ายมาทีเดียว 5 คน” เพื่อนสาวคนที่ 2 ร้องออกมาอย่างตกใจ

“ใช่ และอีกอย่างนะ หน้าตาดีใช่ได้ หล่อมากเลยด้วย นี้ฉันแอบถ่ายรูปพวกเขามาด้วยละ” เพื่อนสาวคนที่ 1 เอามือถืมออกมาจากกระเป๋า

“ไหนๆฉันอยากเห็น” เพื่อนสาวคนที่ 2 พูดอย่างสนใจ

“อุ๊ย หล่อมากเลย” เพื่อนสาวคนที่ 2 ร้องออกมา

“ใช่ไหมละ อ๊ายจะละลาย” เพื่อนสาวคนที่ 1 ทำท่าเพ้อ

“พวกเธอดูอะไรกัน ให้ฉันดูบ้างสิ” เพื่อนอีกคนในห้องพูดและเพื่อนผู้หญิงในห้องทยอยมากเรื่อย

  พวกเธอรู้ไหมบทสนทนานั้นได้มีใครแอบได้ยิน และนั้นมันทำให้เธอคนนี้มีสีหน้าไม่ดี

ทำไมนายถึงกลับมา ฉันกำลังลืมนายได้แล้ว ฉันกำลังเริ่มต้นใหม่ ทำไมนายต้องกลับมาตอนนี้<<<ซอ ฮยอนคิด

  ซอ ฮยอนคิดแบบนี้ น้ำตาก็เริ่มคลอหน้า ซอ ฮยอนส่ายหัวเพื่อความคิดนั้นจะหายไป

V

V

V

     พักเที่ยง...

  กรี๊ดดดด!!!

  เสียงกรี๊ดของพวกหญิงสาวดังในโรงอาหาร ทำให้สาวๆ Girls' Generation และหนุ่มๆ Super Junior หันไปมองต้นตอของเสียงกรี๊ด

  ชายหนุ่ม 5 คน เดินเข้ามาในโรงอาหาร และ 1 ในนั้นก็มีคนคนหนึ่งกำลังจ้องหาใครบางคน พอเจอก็ยิ้มออกมาและเร่งฝีเท้าเดินไปหาคนนั้นทันที

  ซอ ฮยอนที่มอง 5 หนุ่มเดินเข้ามาก็มองจนเพลินโดยไม่รู้เลยว่ามีใครกำลังเดินมาหา

“ไงซอ ฮยอนเจอกันอีกแล้วนะ” ยงฮวาทักซอ ฮยอน

  เสียงกรี๊ดหยุดในพริบตาแต่กลับมีเสียงซุบซิบนินทามาแทนที่ จองซูและเรียวอุคพร้อมเพื่อนๆก็มองดูเหตุการณ์

“เออ...ยงฮวา” ซอ ฮยอนเริ่มพูดไม่ออกไม่รู้จะพูดว่าไง

“เออ...นี้ๆฉันว่าเรารีบไปกินข้าวดีกว่านะ ฉันหัวแล้วนะซอ ฮยอน” ยูนอาที่ไกลิ่นอะไรไม่ดีเริ่มเข้ามาก็รีบเปลี่ยนเรื่องทัน Fa’Za : สมเป็นเพื่อนที่ดีจัง

“อะ...อืม” และซอ ฮยอนก็ถูกยูนอาลากไป เพื่อนๆของเธอก็เดินตามด้วย

“ตั้งสติหน่อยนะ” แทยอนพูด

“อย่าไปคิดมากละ” เจสสิก้าปลอบ

“อืมจ้ะ ขอบใจพวกเธอนะ” คำพูดของซอ ฮยอนทำให้เพื่อนของเธอยิ้ม เธอก็ยิ้มไปกับพร้อมกับเพื่อนของเธอด้วย

“นี้พวกแกฉันว่า ฉันจะยังไงไอยู่นะ” ฮีเชลพูด

“อะไรว่ะ” คยองพูด

“ซองมินแกบอกว่า 2 คนนั้นเป็นแฟนกันใช่ป่ะ” ฮีเชลถาม เพราะเขาจำได้ว่า 2 คนนั้นเป็นแฟนกัน(ตามที่ซองมินเล่ามา)

“อืมใช่ทำไม” ซองมินถามกลับ

“ถ้า 2 คนนั้นเป็นแฟนกัน แต่ทำไมซอ ฮยอนเหมือนจะทำไม่ใช่แฟนกันเลย” ฮีเชลเริ่มประเด็น

“เออใช่ฉันเห็นด้วย” ชงอุนแสดงความคิดเห็น

นั้นสิตอนเช้าเห็นยัยนี้มันเกรงๆ<<<จองซูคิด

“นั้นสิฉันก็เห็นด้วย” เรียวอุคก็เริ่มความคิดเห็น คำพูดนั้นทำให้จองซูหันไปมอง

“อะไร”

“เปล่า”

“ฉันว่าข้อมูลที่ซองมินให้มาอาจจะมีอีกก็ได้” ฮีเชล

“เอ๋ แกเริ่มจะเป็นนักสืบตอนไหนว่ะ” ยูฮยอนถามแกลบหยอก

“ตอนนี้แหละว่า ฉันว่าต้องไปถามีอกคนหนึ่งนะ” ฮีเชล

“ใครว่ะ” ยองอุนถามอย่างสงสัย

“ซอ ฮยอน” จองซูและเรียวอุคที่ได้ยินชื่อนี้ถึงกับหันไปมองซอ ฮยอนที่กำลังเดินไปนั่งโต๊ะกับเพื่อนๆก่อนใคร และตามหลังมาด้วยเพื่อนของพวกเขา...

 ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

หว่า~ ตอนนี้รู้สึกว่าสมองมันตันมากเลยอ่า กว่าจะแต่งออกมาเสร็จได้ แต่ก่อนใช่เวลาแค่ 20-30 นาทีเองอ่า แต่ตอนนี้เป็นชั่วโมงเลย แต่ก็พยายามอัพให้ได้ละนะ ยังไงก็ขอกำลังใจจาก เม้น โหวตด้วยนะ