The Memory อดีตก่อรัก

The Memory อดีตก่อรัก

'พุธศักราช 2546'

"เฮ้ย ! เต๋อลาก่อนนะ สักวันเราคงต้องเจอกัน ^^ " ฉันบอกมือลาเพื่อนสนิทสุดๆ อย่างแหยๆ ถึงข้างนอกจะดูไม่คิดอะไร แต่ในใจโคตรเจ็บปวด TT

"อือ เก็บรูปคู่เราไว้ดีๆ นะเว่ย จะได้ไม่ลืมกัน ไปและ ^^" ฉันพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะโบกมือลาเป็นครั้งสุดท้าย รถค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปช้าๆ จนลับตา... เราคงไม่เจอกันอีกแล้วสินะ ...

เต๋อเป็นเพื่อนสนิทฉันมาตั้งแต่อนุบาล เราสนิทกันมากๆ ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด กินข้าวก็กินด้วยกัน และที่ฉันต้องโบกมือลาเต๋อวันนี้คือ พ่อของเต๋อเสีย และเต๋อต้องย้ายไปอยู่กับพี่สาวและแม่ที่ชลบุรี ฉันบอกเต๋อว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวก็เจอกัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะแม่และีพี่สาวของเต๋อคงไม่มีธุระอะไรที่นี่ T.T และที่ฉันเสียใจที่สุด คือฉันแอบชอบเต๋อมาตั้งแต่ ป.1 จนตอนนี้ ป.6 มันก็ยังไม่รู้ แล้วมันก็คงไม่มีโอกาสได้รู้แ้ล้วด้วย ที่อยู่ , เบอร์โทร ฉันก็ไม่มี มีอยู่อย่างเดียวตอนนี้คือรูปถ่ายของเราสองคน ... แงๆๆๆๆ ฮืออ ๆๆๆ TT อยากจะร้องไห้ให้น้ำตาท่วมโลก ทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ด้วยยย ~!

"พอใจ เข้าบ้านได้แล้วลูก" นี่ฉันยืนพร่ำเพ้อซะนานเลยหรอเนี่ย TT

"ค่ะ..."

สายลมพัดอ่อนๆ พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ท้องนา ทุ่งญ่า อากาศแบบชนบทมันทำให้้คิดถึงสุดใจ ไม่มีอีกแล้วสินะ คนที่เดินไปโรงเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ... 

"หมดเวลาแล้ว...เธอคงต้องไป แต่สิ่งที่เหลือในใจ ยังอยู่"

"คือความคิดถึง ที่เธอ..นั่นไม่รู้ พูดไม่ได้"

"ทำได้เพียงแค่ คิดถึงเธอ"