Demension demensions มิติแห่งเทพนิยาย
zeal
บทนำ
"คิดจะทำมันไม่ง่ายซะหรอกนะอย่างนายน่ะมันก็ทำได้แค่..."ฮาเลนซ์พูดเสียงดัังลั่นทั่วสารทิศ
'ฟึบ' "โครม" "จะพูดเสียงดังทำไมเนี่ย?!" คอชพูดพลางเอามือปิดปากฮาเลนซ์
"0///0"<<ฮาเลนซ์
"อะไรO[]o"คอชถามแบบงงๆ
"ก็นายทับฉันอยู่ไงไอ้..."ฮาเลนซ์พูดไม่ทันจบก็หันไปมองคอชที่ช๊อกอยู่เบื้องหน้า
ณ ห้องพยาบาล
"เค้ามีอาการอะไรบ้างคะ"ครูห้องพยาบาลถาม
"ช๊อกค่ะ= =' "เป็นครูห้องพยาบาลภาษาอะไรวะ
"เป็นญาติฝ่ายไหนของผู้ป่วยคะ?"ครูห้องพยาบาลถามอีก
"เอ่อ...ไม่รู้ซักเรื่องจะได้ไหมรีบรักษาคนป่วยเถอะค่ะ- -' "
หลังจากนั้น10นาที
"-0-ฟื้นแล้วหรอ?"
"ถ้าไม่เห็นว่าป่วยอยู่ได้ต่อยกันแน่"ฮาเลนซ์พูดพลางง้างหมัดจะชกผม
"ค้าบๆ^^"ผมตอบ
"คนอุตส่าห์เป็นห่วงคนที่เสียหายคือฉันจำไว้ด้วย-0-"ฮาเลนซ์ย้ำ
"เอ้อ-^-"ผมตอบรับ
"คนใจเสาะ“
ณ ตอนกลางวัน
"เรื่องเมื่อเช้าน่ะ...ที่เราท้าแข่ง...เอ่อยกเลิกเถอะนะ^^"
ฮาเลนซ์อ้อนผมหลังจากที่แพ้จากการวิ่งแข่งเธอเริ่มจั๊กกะจี้ผม
"น้าๆน้า"ฮาเลนซ์เขย่าตัวผม
"แล้วคำด่าเมื่อเช้าล่ะ-^-"
"ขอโทษT^T"ฮาเลนซ์ทำหน้าเศร้า
"ก็ได้ๆ"สุดท้ายผมก็ต้องปล่อยเธอไปอีกครั้งเฮ้อ~ทุกทีสินะ
ณ ตอนกลางวันวิชาพละศึกษา
"วันนี้ครูจะสอนโหนบาร์นะ"ครูประจำวิชาพละพูดขึ้น
"ฮะ...เรียนแค่นี้"นักเรียน2คนกระซิบอยู่ซึ่งมีผมอยู่ตรงกลาง
'หยุด!คาบนี้โหนบาร์กระโดดไกลทรงตัวบนแท่นไม้และปีนเขา'ครูพูดขึ้นอีกครั้ง
'0[]0/O[]o'<<นักเรียน2คน
“นี่!”ฮาเลนซ์เดินมาสะกิดผม
“อะไรอีกล่ะ”ผมหันไปหา
“กล้าแข่งกับฉันไหมล่ะ”ฮาเลนซ์ท้า
“แน่นอน!!”ผมตอบรับคำท้า
“ให้เวลาซ้อม15นาที”ฮาเลนซ์พูดขึ้นอีก
“แล้วเธอล่ะ?”ผมถาม
“ฉันไม่ซ้อม!?”
15 นาทีผ่านไป ไวเหมือนรถไฟเหาะ
‘ฟิ้ว’เสียงบางอย่างกำลังพุ่งมาด้วยความเร็วสูงและ ‘ตุ๊บ’นั่นคือผมเองT^T
“ทำไมร่างกายมันไม่เป็นอย่างที่หวังซะ”T^Tผมรำพึงกับตัวเอง
“พอจะกระโดดไกลตัวฉันก็หยุดชะงักทุกที”ผมพูด
“เห้อ~ตามฉันมานี่มา”ฮาเลนซ์ที่ผมก็ไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหนพูดขึ้น-^-’
“จะไปไหนอ่ะ!!”ผมตะโกนถาม
“ซักผ้ามั้ง!”ฮาเลนซ์ตอบ เออผมยอมแพ้
ประมาณ 10 นาทีผ่านไปเราเดินมาถึง…
“สวนหลังโรงเรียน”0[]oผมอึ้งเพราะปกติมันห้ามคนเข้า
“ใช่!อ้อ ~ไม่ต้องสงสัยนะพอดีประตูมันไม่ได้ปิดน่ะ”ฮาเลนซ์พูดแก้ต่าง
“อืม~คงหมดคาบพละแล้วล่ะ”ผมพูดพลางเดินไปดูอะไรพลางๆ
“ไหนๆก็พักแล้วนายจะกินอะไรไหม”ฮาเลนซ์ถาม
“น้ำ!”ผมตอบ
“OK.. ^O^”ฮาเลนซ์ตอบ วันนี้ใจดีผิดปกตินะผมคิด-
ระหว่างที่ฮาเลนซ์กำลังปุซื้อของตาผมไปสะดุดกับอะไรบางอย่างเข้ามันมีลักษณะเหมือน…
“เฮ้-0-น้ำน่ะจะเอาไหม?”ฮาเลนซ์เรียกผม
“เอาสิ”จากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านแต่ผมสงสัยมากเลยมันคืออะไร?...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
