ลุ้นรักฉบับเพื่อนซี้ []Yaoi[]

อาจารย์บอกลาเมื่อชั่วโมงสอนตัวเองหมดลง และต่อจากนี้ผมก็ได้มีเวลาแอบมองคนที่นั่งข้างๆหน้าต่างแล้วสินะ โอกาสที่เฝ้ารอมาช้านานในที่สุดก็มาถึงเสียที

ผู้ชายตัวสูง หล่อ แมนๆเล่นกีฬาเก่ง การเรียนไม่เป็นรองใคร เขาคือ โอม (เกริกเกรียติ ธัญญ์วิมล ) เป็นที่หมายปองของรุ่นน้องและรุ่นพี่ แม้กระทั้งเพื่อนต่างห้องก็ไม่เว้น อยากจะจับจองเป็นเจ้าของหัวใจสีแดงของเขาทั้งนั้น ..อ้อ รวมทั้งผมคนนี้ด้วยนะ

แต่ผมคงไม่มีวาสนาบุญญาได้ใจของเขามาหรอก เพราะขนาดนั่งข้างๆกันแบบนี้ ห้องเรียนเดียวกันแท้ๆเขายังไม่เคยจะมาเสวนากับผมเลย หันหน้ามอง เหลือบแลยังไม่เคยเลย แล้วผมจะได้หัวใจสีหวานๆของเขามาได้อย่างไรกันจริงมั้ยครับ ..

.. แต่ยังไก็ชั่งเหอะ ตอนนี้ขอสูบรูปลักษณ์ภายนอก อันหล่อบาดใจ ของโอมไปก่อนแล้วกันนะ .. หู้วแม่งหล่อรากอ่ะ หล่อร้าย ผู้ชายอาร๊ายหล่อได้ใจกูจริงๆ 

แอบมองโอมผ่านสมุดในมือ เมื่อเอามากางบังหน้าเพื่อหลบสายตาของพองเพื่อน นั่งเล่น พูดคุยกันในห้องขณะรออาจารย์เข้ามาสอนวิชาต่อไป แต่อยู่ๆการกระทำของผมคงจะไปสะกิดตุ่มต่ำตรงตีนข้างไหนของคนนั่งข้างๆถัดไปมั้งเลยโดนเข้าให้ซ่ะ

ป๊าบ!

"เชี้ย! ใครตบกบาลกูว่ะ"

"กูเองอ่ะ มีไรป่าว" 

"สัด! มือมึงว่างนักก็เอาการบ้านกูไปทำไป๊"

"ไม่อ่ะ ของกูก็มี แต่ที่กูตบมึงเพราะหมั่นไส้มึงว่ะ แค่นี้แหละ"

จากนั้นเจต (เจษฏา นภาวิรัตน์) ก็หันไปทำการบ้านตัวเองต่อไป ..ไอ้นี่มันยังไง เห็นผมกรี๊ดกราดคนหล่อกว่ามัน (เสียที่ไหน) นี่ไม่ได้เลยหรือไง หึๆ คงจะอิจฉาสินะ ช่วยไม่ได้เว้ยเฮ้ย  มึงหล่อน้อย(ซ่ะเมื่อไหร่)กว่าเขาเองนี่หว่า ผมคิดว่ามันใจแล้วก็รีบหันไปสูบ ชื่นชมคนข้างซ้ายติดหน้าต่างนั่นต่อไป (ผมนั่งตรงกลางนะ ข้างหลังสุดเลย ด้านซ้ายก็หล่อโอมอ่ะ ด้านขวามือก็หล่อเจตอ่ะครับ อิจฉาล่ะซี๊ คึคึ

ปึก!

ครั้งนี้เป็นหนังสือเล่มหนา ส่งผ่านอากาศลอยหวืดเข้าศรีษะผมเต็มๆก่อนจะร่วงลงไปนอนกางที่พื้น ก็ไม่ใช่ฝีมือใคร คนเดิม เจ้าเดิม จากที่เดิมนั่นแหละ โต๊ะไอ้เจต ..ชิชะ เล่นไม่เลิกนะมึง

ครืด!!!

ผมลากโต๊ะ เก้าอี้ ก่อนจะมานั่งลงข้างๆไอ้เจต เพื่อนแสนดี (แสนเลว ต่างหากตอนนี้) กล้าทำลายบรรยากาศเเสนสุขของผมลง ก่อนจะกอดคอมันล็อกแล้วกระซิบถามันเบาๆในขณะเพื่อนคนอื่นเห็นคงคิดว่าผมกับมันหยอกล้อกันธรรมดาไม่มีไร แต่ไอ้เจตมันรู้ดีว่าผมโกรธมันแหละตอนนี้

"ทำไมมึงต้องยุ่งกับกูด้วยเวลาที่กูมองไอ้โอมมันน่ะห๊ะ"

"กูบอกเหตุผลไปแล้ว"

"มั่นไส้กูอ่านะ?"

"อื้ม"

"เชี้ย! รึว่ามึงหึงกู"

"ถ้ากูบอกว่าใช่กูหึงมึง มึงจะทำไรกู?"

"สัด! ตายซ่ะเถอะมึง!"

ผมถามออกไปในขณะที่เจตมันเอาหนังสือบังหน้าอ่านทำความเข้าใจกับงานที่อาจรย์สั่ง และใบหน้าของผมใกล้มันนิดเดียวเมื่อผมไม่กล้าเสียงดังถามเอาคำตอบกับมัน เพราะกลัวและอายคนอื่นจะได้ยินด้วย เจตหันหน้ามามองผมนิ่ง คล้ายกับมันอึ้งกับคำถามของผมก่อนจะตอบออกมาและผมคิดว่ามันพูดเล่น แต่ไม่ใช่..

เจต ตอบผมจริงจังไม่มีท่าทีเสแสร้ง ก่อนจะขยับใบหน้านิดเดียวริมฝีปากผมและของมันก็ประกบกัน ด้านหลังหนังสือเล่มหนาที่เจตเปิดค้างบังสายตาใครๆนั่น กว่าจะเข้าใจอะไร เจตมันก็ละใบหน้าออกห่างไปแล้ว

"กูรักมึง อาร์มแชร์ (รวีกานต์ อลัญวินิชย์)"

มือผมที่ยังกอดรักคอเพื่อนสนิท ที่คิดไม่สื่อกับผมเอาไว้ยังไม่ได้ปล่อย เพราะยังอึ้ง ตกใจกับคำกระซิบหลังจูบครั้งแรกของผมแต่ไม่รู้หรอกว่านั่นจูบแรกของเจตในด้วยหรือเปล่า

"มึงต้องล้อกูเล่นแน่ๆเจต"

"กูพูดจริงอาร์มแชร์ กูรักมึง"

เป็นเจตเองที่วางหนังสือลงและจับสองแขนที่โอบรอบคอตัวเองออก เมื่อผมเอาแต่จ้องหน้ามัน สับสน คิดว่าต้องถอยห่างแต่ร่างกายผมกลับไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

"ไปนั่งที่มึงได้แล้วและก็เลิกมองไอ้นั่นเสียที.. เพระมึงมีแฟนแล้ว"

"ห๊ะ? กะ กูมีแฟนแล้ว"

เสียงของผมดังไปทั่วห้องเรียนพร้อมกับร่างที่ลุกยืนราวกับว่ามีเกีร์ยออโต้ในร่าง ทำให้ทุกคนต่างมองมายังผม แม้กระทั้งคนหล่อแสนเพอร์เฟคยังวางหนังสือที่ชอบอ่านฆ่าเวลารออาจารย์มาสอนนั่นด้วย โอ้ว. ..อยากหายตัวได้มันตอนนี้จังแมน

เจษฎา ส่ายหน้าให้กับผมก่อนจะ หันไปสนใจทำการบ้านตัวเองต่อ เหมือนกับว่ามันไม่ได้พูดอะไร เอ่ยอะไร และไม่ได้ทำอะไรกับริมฝีปากแสนสวยของผมด้วย .. ส สัด ทำแล้วไม่รับผิดชอบ ทำกูแล้วจะปล่อยทิ้งปล่อยขวางอย่างนี้ แล้วยังมีหน้ามาบอกรักกูอีกนะมึง

"ลุกขึ้น"

"ไปไหน เดี๋ยวอาจารย์จะมาแล้วนะมึง!"

ผมฉุดเจตมันลุกขึ้นก่อนและปิดปากมันด้วยมือผมเมื่อเพื่อนทุกคนเอาแต่เรียกชื่อมันและตั้งคำถามให้มันตอบ บอกว่าคนที่เป็นแฟนผมน่ะชื่ออะไร? อยู่ที่ไหน? ห้องไหน? 

.. ไม่ๆๆๆ พระเจ้าต้องเข้าข้างผม ต้องไม่เป็นแบบนี้สิครับท่าน ผมยังไม่ทันจะได้เอ่ยความในใจกับโอมเลยนะ ท่านก็ปิดโอกาสของผมได้อย่างไร ได้โปรดเถอะ ให้โอกาสผมอีกสักครั้งเถอะท่าน

ผมคิดอ้อนวอนพระเจ้าในใจตลอดการฉุดให้เจตเดินตามผมออกมาจากห้องและแวะเข้าห้องที่ว่างไร้ผู้คนเข้าใช้ ผมผลักอกเจตแรงๆจนแผ่นหลังมันติดกับผนังห้อง ก่อนจะตามไปกระซิบเสียงเย็น

"มึงจูบกูใช่มั้ย"

"ใช่"

"มึงบอกว่ารักกู กูพูดถูกมั้ย"

"ถูก"

ชิ มึงจะไม่ปฏิเสธมันสักคำถามเลยหรือไงว่ะสัด และดูหน้าตามันสิ จริงจังมากจนผมเองที่เริ่มหวั่นใจว่าจะทำให้อีกคนเปลี่ยนใจ เปลี่ยนคำพูดนั่นได้จริงหรือเปล่า และยังไม่เชื่อหรอกว่ามันพูดจริง

"เจต มึงอย่าล้อเล่นกับกูแบบนี้ กูเพื่อนสนิทมึงนะ มึงเข้าใจมั้ยว่าเพื่อนสนิทน่ะ"

เจต หลับตา ก่อนจะเปิดดวงตาคมของมันขึ้น ใบหน้าหล่อของมันที่ผมบอกว่าหล่อน้อยกว่าโอมนั่นไม่จริงหรอกหล่อมากเลยไอ้เจตน่ะ และมีแฟนคลับคนรักมันมากมาย และที่ผมไม่สนใจนี่อาจจะเป็นเพราะมันเป็นเพื่อนสนิทของผม เล่นกัน นอนด้วยกัน ค้างที่บ้านและตอนไปเที่ยวด้วยกันออกบ่อยๆทำให้ผมชินที่จะมีมันอยู่ข้างๆแต่ให้เป็นคนรักนี่ ผมยังไม่เคยคิดเลย .. ให้ตายสิอย่าจ้องกูแบบนั้นสิเจต

"มึงไม่คิดไรกับกู ตอนนี้ก็รู้แล้วแต่อยากจะให้รู้เอาไว้ด้วยเหมือนกันว่า ..กูไม่เคยมองใครคนไหนนอกจากมึงอาร์มแชร์"

ร่างของผมที่ดันร่างเจต กักกันข่มขู่มันอยู่ก่อนนั้นเปลี่ยนมาอยู่ด้านในอ้อมแขนที่กางกั้นผมเอาไว้ทั้งสองข้างของมันบ้าง ก่อนใบหน้าหล่อ ขาวใสจะเคลื่อนเข้าใกล้ จ้องมองตากันและพูดจริงจังจนผมหวั่นใจ

"แต่กู.."

"ช่างเถอะกูไม่อยากฟัง"

นิ้วสวยๆขาวสะอาดของเจตยกแตะริมฝีปากของผมห้ามเอาไว้ เมื่อผมจะบอกมันว่าผมไม่ไดรักมัน ชอบมัน แต่ผมชอบโอม คนที่นั่งเงียบ เป็นหนอนหนังสือนั่นต่างหาก 

ริมฝีปากที่ประกบจูบผมก่อนนั้น แตะจูบเข้าที่หน้าผากหลังจากที่ผมหลับตาเม้มปากแน่น เมื่อคิดว่าเจตมันต้องจูบผมอีกครั้งแน่ๆ แต่ไม่ใช่.. เจตมันแค่จูบที่หน้าผากผมก่อนจะชวนให้กลับไปเรียนด้วยกัน

"อาจารย์เช็คชื่อมึงว่าวันนี้มึงขาดเรียน กูไม่รู้เรื่องด้วยนะ"

จากนั้นคนตัวสูงไม่ต่างจากโอม ก็เดินนำเอามือสอดเข้ากระเป๋ากางเกงเดินเท่ห์กลับไปยังห้องเรียนที่ผมเพิ่งจะลากมันออกมา ปล่อยให้ผมยืนนิ่งค้าง ครุ่นคิดกับตัวเอง ต่อไปผมจะวางตัวอย่างไรกับมัน? ทำตัวอย่างไรเมื่อเจอหน้ากัน? และหัวใจของผมที่เต้นตึกตักแรงๆนี่มันคืออะไร?

"ใครก็ได้ช่วยผมที.."