Rose Queen แย่งชิงรัก ลบเลือนหัวใจ นายเย็นชา
Blue
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
You me and him เราสามคน
" โห~ อย่างอนกันดิ " หวานกับรักเร่พูดพร้อมกัน ใจตรงกันจริงนะยัยพวกนี้
" ก็พวกเราต้องคอยคุมอยู่ที่ club นะ มีเหตุผลมั่งดิ " รังนก
" ขออภัยนะ เจ้าหญิง พวกเราจะไม่ทิ้งให้เธอกลับคอนโดฯ คนเดียวอีก T_T "
เน่าชะมัด ยัยทอมเอ็มเจ +_+
" เอาเป็นว่าพวกเราขอโทษนะ โปรแกรมเธอจะให้อภัยพวกเราไหม " น้ำหอมพูดเสียง
เรียบ
" ได้....แต่วันนี้ต้องให้ยัยทอมเอ็มเจไปคุม club แทนฉัน "
หึ ไหนๆ วันนี้ก็เป็นเวรฉันที่ต้องไปคุม club แต่ถ้าให้ยัยเอ็มเจไปคุมแทน ฮ่าๆ
ฉันจะได้ไปเที่ยว ^^
" อ่าว! ทำไมเป็นฉันที่ซวยคนเดียวเนี่ย T_T " เอ็มเจทำท่าจะร้องไห้ เห็นแล้วอยาก
หัวเราะให้ฟันหัก
" ฉันไปนะเอ็มเจที่รัก ^^ " ฉันเดินออกจากห้องสุดหรูไปที่รถ
# c club #
ฉัน ก้าวลงจากออดี้สีแดงสดสุดเลิฟที่ลานจอดรถ ฉันชะงักทันที อึ้งกับภาพตรงหน้า ขาแข็งจนก้าวไม่ออก ที่จริงมันก็ไม่เรื่องของฉันที่จะต้องสนใจ แต่พอนึกถึงผู้ชายคนนั้นแล้วคงอยู่เฉยๆไม่ได้ หึ ได้เวลาเอาคืนแล้วสิ
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาจะมาที่นี่มั้ยแต่ลองเข้าไปดูในผับก่อนเผื่อโชคชะตาจะเข้าข้างฉัน
หึ แล้วในที่สุดโชคก็เข้าข้างฉัน ฉันมองเขาที่กำลังสนุกสนานมีความสุขอยู่กับเพื่อนอยู่บนชั้นสองโดยที่ไม่รู้ เลยว่าแฟนที่แสนดีของเขากำลังเร้าร้อนกับการทำกิจกรรมบันเทิงกับชายคนอื่น อย่างเมามัน
ฉันจะทำให้นายตาสว่างเองเลิกมองขี้เป็นทองซะที
ฉันเดินไปกระชากให้เขาลุกขึ้นยืนจากโซฟา แต่ทว่า..
“ว๊ายยย!!!” เขาตัวหนักกว่าฉันเลยกลับเป็นฉันที่เสียหลักล้มลงนั่งทับบนตักเขาแทน
“เฮ้ย!!0_0” เพื่อนของเขาทำตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศแถมร้องเสียงดังอีก มันมีอะไรน่าตกใจฟะ แค่ฉันนั่งบนตักเบนแค่เนี่ย
เฮ้ย!!!!! ฉันนะ...นั่งอยู่บนตักเขา
“เธอ!!!” เขามองฉันตาเขียวเหมือนจะบอกว่าให้ฉันลุกขึ้นได้แล้ว ถึงจะบอกงั้นก็เถอะ ฉันขยับตัวไม่ได้นี่ ฉันไม่ชอบใกล้ชิดกับผู้ชายด้วยดิ
“หึหึ~นี่แกแอบไปมีกิ๊กตั้งแต่เมื่อไรวะ ร้ายเงียบนะมึง -,,-” อึ้ง พูดไม่ออก ขาไม่ขยับ
“นั่นดิ แฟนไปเข้าห้องน้ำ กิ๊กก็มาทำหน้าที่ต่อ เว้นช่วงมั้งไม่ได้นะมึง” ทนฟังไม่ไหวแล้วโว้ย! -_- ฉันรวมพลังขั้นสุดสอด (ดูคราก้อนบอลเกิ๊น) จนลุกขึ้นยืนได้ทักที เขามองฉัน ฉันมองเขา
“ถ้าจ้องกันขนาดนั้น ไปเปิดห้องกันเลยดีกว่ามั้ย-. -” ไอ... ใจเย็นไว้โปรแกรมอย่าสนใจ...อย่าสนใจ
“นายจำฉันได้มั้ย ^^” ฉันค่อยๆนั่งลงที่โซฟาตัวข้างๆเขา (โดยไม่ได้รับเชิญให้นั่ง) เขาจ้องฉันเขม่ง ทำท่านึก
“เธอชื่ออะไรล่ะ สุดสวย” ไอหัวแดงมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ยังไม่จบใช่มั้ย มึงตะ... ใจเย็นฉัน อย่าสนใจ
“นายจำฉันไม่ได้เหรอ เสียใจจังT^T” ฉันแสร้งทำหน้าเศร้า
“โปรแกรม -0-”
“เธอชื่อโปรแกรมเหรอ ชื่อแปลกจังนะสุดฮอต” อดทนไว้อย่าสนใจไอหัวแดงหัวดำหัวเขียวนั้น (ถึงจะหล่อก็เถอะ)
“เธอมาหาฉันทำไม -_-”
“นายช่วยไปกับฉันหน่อย” ได้เวลาแล้วที่ฉันจะซีกหน้ายัยพรขี้เน่านั้น ฮิฮ่า
“ไปไหน” เขาถามด้วยสีหน้างงๆ
“ไปโรงแรมใช่ปะ^.,^” เย็นไม่ไหวแล้วโว้ย ตายซะเถอะไอหัวแดง
“เงียบปาก ไอหัวแดงก่อนที่จะไม่มีปากให้พูด-_-”
“ แรงอ่ะ T^T ”
“ยังไม่หุบปากใช่มั้ย^^” ฉันยิ้มเลือดเย็นที่มุมปาก
“(_ _)” ดีมาก
“เบนนายต้องมากับฉันเดี๋ยวนี้”
“ทำไมฉันต้องไปกับเธอ” โหย คนจะช่วยให้หายโง้ยังจะมาเถียงอีกนะ
“มันสำคัญมากนะ ฉันพูดตรงนี้ไม่ได้” เพราะว่านายต้องเห็นด้วยตาของนายเองยะ
“เธอท้องกับมันเหรอ (. .)” แม้ ยังจะเสื฿%อีกนะ
“นายยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อมั้ยฮะ^^” ฉันยิ้มเยือกเย็นที่มุมปากมองหน้าไอ้หัวแดง
“เธอจะฆ่าฉันเหรอสุดสวย^^” ยัง ยังไม่สำนึก
“ไอ้โซนถ้ายังไม่หุบปาก ฉันนี่แหละจะฆ่าแกเอง -_- ”
“เออๆ ไปก็ได้วะแซวแค่นี้ทำเป็นของขึ้น” เข้าเรื่องได้ซะที ไอ้ตัวกวนประสาทไปแหละ
“ ตามใจนายนะ ถ้าอยากเป็นไอ้โง้โดนสวมเขาก็ตามใจ”
“เธอว่าไงนะ” เขาทำหน้างง หึ หล่อแต่บื้อจริงๆ(จะใช้คำว่าโง้ก็แรงไปอ่ะ สงสารพระเอกสุดหล่อของเค้าT^T)
“อย่าพูดมากได้ป่ะ หุบปากแล้วตามฉันมาก็พอ -_- ” ชักช้าไม่ทันใจเลยโว้ย
ดู เขาสิไม่ขยับตัวสักนิดเลย ฉันกระชากเขาให้ลุกจากโซฟาแล้วเดินตามฉัน ฉันกับเขาเดินกันมาถึงลานจอดรถ ตาฉันมองไปทั่ว อยู่ไหน อยู่ไหนอ่า เริ่มใจเสียแล้วดิ ดูอีตาบ้านี่ทำตายักษ์ใส่ฉันอีก โอ๊ยยย ไปคั่วกันอยู่ที่ไหนฟะ T_T
“มองอะไรของเธอ จะบอกอะไรฉันก็บอกมาสิ -_- ” แปปไม่ได้หรือไงฟะ
“หรือว่าที่ลงทุนกระชากฉันมา เธอลงเสน่ห์ฉันแล้วสิ^^” หืม ทำไมนายยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างนี้ล่ะ ยังไม่พอ หมอนี่ยังก้าวเข้ามาใกล้ฉันอีกหลังฉันชนกับรถแล้วนะ ><
“นะ...นายจะทำอะไร” ฉันถามเสียงสั่น ไม่ได้กลัวหรอกนะแต่หวั่นนิดๆ
“ก็...เธออยากให้ฉันทำอะไรล่ะ^^” ยิ้มอีก เขาค่อยๆโน้มตัวลงมาหาฉัน ใบหน้าของเขาอยู่ห่างฉันแค่คีบ สติฉันไม่เหลือใจฉันก็ดันเต้นแรงไม่หยุดยิ่งเห็นใบหน้าหล่อๆนั่นอยู่ใกล้จน สัมผัสได้ แต่ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะได้สัมผัสริมฝีปากฉันก็มีเสียง
อื้มมม~ อือ~
เสียงอะไรฟะ!?!
ฉันเรียกสติที่หยุดโลกให้กลับมา ฉันรีบดันเบนออกห่าง
ฉัน มองไปทางต้นเสียงที่มาจากซอกแคบๆข้างหน้าที่อยู่ห่างกับเราพอสมควรและก็อึ้ง เบนที่ยืนอยู่ข้างๆฉันก็อึ้งสีหน้าของเข้าดูไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ยัยพรหน้าด้านก็ยังไม่รู้ว่าแฟนตัวเองยืนอยู่ข้างหลังกำลังมองพวกเธอจูบกัน อย่างดูดดื่มแทบจะกินกันเข้าไปทั้งตัว
“นี่ แหละสิ่งที่ฉันจะบอกนะ...” เขาเดินเข้าไปหาสองคนนั้นด้วยอารมณ์เดือดจัด ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร เขาคงจะเจ็บปวดมากสินะ ในแววตาของเขามีแต่ความเย็นชา ฉันรู้ว่าเขาเสียใจ ฉันก็อยากจะช่วยเขาแต่ฉันเป็นคนนอกคงทำได้แค่ปลอบโยนเขาเท่านั้น แต่ลึกๆฉันก็สะใจอยู่เหมือนกัน :P
ผัวะ
เขากระชากแขนผู้ชายคนที่กำลังนัวเนียกับแฟนของเขาอย่างแรงชนกับผนัง ยัยพรก็อึ้งพูดอะไรไม่ออก
“...” เงียบ ไม่มีใครกล้าพูดอะไร บรรยากาศตอนนี้มันมาคุสุดๆ
“พร...เธอ ทำบ้าอะไรอยู่” เขากระชากมือยัยพรเน่าในนั้น “ทำไม...ทำไมเธอถึงหักหลังฉัน ทั้งๆที่ฉันรักเธอมากขนาดนี้ รักมากจนฉันไม่อาจรักคนอื่นได้อีก แล้วทำไมถึงเป็นเธอล่ะที่มีคนอื่น”
“ฉะ...ฉัน”
“เธอไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เธอคงสนุกมากสิ สนุกกับการปั่นหัวผู้ชายโง้ๆอย่างฉัน”
“...”
“หึ ถ้าฉันไม่มาเห็นกับตาฉันก็คงเป็นไอ้โง้ให้เธอหลอกสวมเขาอีกนานสินะ”เขาพูด น้ำเสียงกลั้นหัวเราะ แต่ฉันรู้ว่าตอนนี้หัวใจเขากำลังร้องไห้
“นะ...นายฟังฉันก่อนนะ”
“ฉันไม่อยากฟังผู้หญิงหลายใจอย่างเธอ” เขาพูดด้วยเสียงเยือกเย็นแล้วเดินมาคว้าข้อมือฉัน
“คำก็หลายใจสองคำก็หลายใจ แล้วตัวนายเองล่ะคบผู้หญิงทีเป็นสิบ เบนนายมันก็ไม่ต่างกับฉันมากนักหรอก”ยังจะตระโกนมาอีก หืม ขนาดตัวเองเป็นคนผิดนะ ยังกล้าขึ้นเสียงอีก ไม่มียาง(อาย)เอาซะเลย
“ถึงฉันจะมีใครต่อใครหลายคน แต่คนที่ฉันรักมีเพียงคนเดียวนั้นคือเธอ!” เขาบีบมือฉันแน่น ฉันรู้สึกได้ว่าเขาอึดอัดแค่ไหน แต่ก็นะ คำพูดเมื่อกี่นี้ฉันกระทืบ like ไห้เลย (เด็กติดเฟตบุ๊ก=_=) คมสุดๆ
เราสองคนเดินจูงมือกันเข้ามาในผับเขาพาฉันมาถึงเคาเตอร์บาร์ เขาหันไปสั่งวอดก้ามาดื่ม
“นาย...”
“ฉันอยากนั่งเงียบๆ...ได้มั้ย” เขาขัดฉันก่อนที่ฉันจะพูดจบ ฉันนั่งมองเขาดื่มโดยที่ไม่พูดอะไร
“พอแล้ว นายเมาแล้วนะ” หลังจากนั่งมองเขาดื่มเงียบๆ นี่ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้วนะ แต่เขาก็ยังดื่มวอดก้าเหมือนดื่มน้ำเปล่า
“อีกแก้ว” ยังจะดื่มอีก ผู้ชายอะไรฟะพูดไม่รู้เรื่อง
“จะดื่มให้ตายเลยรึไง” อีตาบ้ามันไม่สนใจคำพูดของฉันเลย เขาหยิบวอดก้าขึ้นกำลังจะดื่ม โมโหแล้วโว้ย! ฉันแย่งวอดก้าในมือเขาแล้วก็ดื่มมันรวดเดียว
“เธอ” ยังจะมามองฉันตาขวาง(โลก)อีกนะ -_-
“กลับบ้านไปได้แล้ว เมาขนาดนี้เดี๋ยวฉันไปส่งให้ก็ได้นะ^^”
“อย่ามาแส่เรื่องของฉัน” ไอ้...ไอ้ผู้ชายปากปีจอ
“กลับได้แล้วน่า ผับจะปิดแล้ว” ฉันดึงมือเขาให้ลุกขึ้นแต่เขากลับสะบัดมือฉันทิ้ง
เจ็บนะโว้ย!
“ฉันกลับเองได้ เธอจะไปไหนก็ไป!” เขาเดินเซซ้ายเซขวาไปเรื่อย จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ ฉันถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปประคองคนเมาปากปีจอ -_-^ เขาเสียสติไปแล้ว ฉันลากเขาออกมาจากผับไปที่รถออดี้สีแดงของฉัน กว่าจะลากออกมาได้เกือบตาย ตัวก็หนัก สูงก็สูง เหนื่อยเป็นบ้า -_-; ฉันยัดเขาเข้าไปในรถ
เวร! แล้วบ้านเขาอยู่ไหนฟะ ฉันมองคนไม่ได้สติที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน
“ช่วย ไม่ได้ งั้นคืนนี้นายคงต้องนอนที่คอนโดฯฉันแล้วล่ะสุดหล่อ” ใบหน้าเขายามหลับชั่ง...น่ารัก น่ากัด น่าฟัด ซะจริง (พึ่งรู้นะ...ว่าเธอเป็นคนอย่างนี้-_-^)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
