The mission plan. ปฏิบัติการร้ายเปลี่ยนหัวใจนายแบดบอย
Um_brella
4) คู่หมั้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
คู่หมั้น
หนอยอีตาบ้าอาฟเตอร์กล้าดียังไงยะมาว่าฉันว่าไม่มีมารยาท มากไปแล้วนะ ฉันจะต้องจัดการนายให้ได้เลยคอยดูสิ !
“เอ่อ..หนูขออนุญาตตามอาฟเตอร์ขึ้นไปข้างบนได้ไหมคะ”
ฉันเอ่ยถามแม่ของนายอาฟเตอร์ไปอย่างมีมารยาท เพื่อจะได้ไม่ถูกนายนั่นว่าได้อีกว่าไม่มีมารยาท
“ได้สิจ๊ะหนูต้นหอม ตามสบายเลยนะเดี๋ยวฉันต้องขอตัวออกไปข้างนอกก่อน”
อ่าว.. ทิ้งฉันซะงั้นแหละ แล้วนี่ถ้านายนั่นอาละวาดลุกขึ้นมาบีบคอฉันจะทำไงล่ะ
พูดจบแม่ของอาฟเตอร์ก็หนีบกระเป๋าลุกขึ้นเดินออกไป ปล่อยฉันให้ยืนเผชิญชะตากรรมอยู่เพียงลำพัง ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ พลางคิดว่า เอาวะต้นหอมเป็นไงเป็นกัน อีตานั่นคงไม่ลุกขึ้นมาบีบคอแกหรอก(มั้ง)
ฉันเดินขึ้นบันไดมาที่ชั้นสองของบ้าน บ้านหลังนี้ใหญ่และเงียบมากจริงๆ มีห้องอยู่เยอะแยะไปหมด ตัวบ้านใหญ่กว่าตึกอพาร์ทเม้นทั้งตึกที่ฉันเช่าอยู่อีกมั้งเนี่ย ถ้าฉันถูกอีตาอาฟเตอร์ฆาตกรรมแล้วจับหมกไว้ในห้องใดห้องหนึ่งในบ้านหลังนี้คงไม่มีใครรู้แน่ๆ
ก่อนที่จะคิดว่าตัวเองจะถูกฆ่าหมกยัดไว้ห้องไหน ตอนนี้ฉันต้องหาห้องนายอาฟเตอร์ให้เจอซะก่อน ตะกี้ดันมัวแต่โกรธจนลืมถามแม่เขาด้วยสิว่าเขาอยู่ห้องไหน
ในเมื่อหาทางออกไม่ได้ ฉันเลยตัดสินใจเดินเคาะประตูห้องทีละห้องมันซะเลย
ห้องแรก
“ ก๊อก ๆ ๆ ๆ”
เงียบ
ห้องที่สอง
“ก๊อก ๆ ๆ ๆ”
เงียบ
ห้องที่สาม
“ก๊อก ๆ ๆ ๆ”
หนอยฉันเริ่มหมดความอดทนแล้วนะ เคาะกี่ห้องกี่ห้องก็เงียบ ไอ้บ้านหลังนี้ก็ไม่รู้จะมีห้องไว้ทำไมเยอะแยะนักหนา ได้ข่าวอยู่กันแค่สองคน เป็นไงเป็นกันวะ เอาอย่างนี้เลยแล้วกันต้นหอม
“นายอาฟเตอร์ นายอยู่ไหนออกมาเดี๋ยวนี้นะ”
ฉันตะโกนเรียกออกไป แต่ก็ยังคงได้รับแต่ความเงียบอยู่เหมือนเดิม
เรียกดีๆ ไม่ออกมาใช่ไหม ได้งั้นเอาแบบนี้เลยแล้วกัน!!
“อีตาบ้าอาฟเตอร์ หูหนวกรึไง ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”
พอฉันพูดจบใบหน้าหล่อๆ เจ้าของชื่อที่ฉันเรียกไปก็โผล่หน้าออกมาทันที เขายืนอยู่พิงอยู่ที่กรอบประตูห้องนอน สายตาของตอนนี้กำลังจ้องมาที่ฉันด้วย ดวงตาสีดำสนิท ใบหน้าเรียวยาวได้รูปขาวนวลยังกับผู้หญิง เข้ากันดีกับผมสีดำที่ซอยไล่ระดับระกับต้นคอนั่น ยิ่งขับให้เขาดูดีสุดๆ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมสาวๆ ถึงชอบเขา แต่ทว่าสายตาของเขาตอนนี้นี้นะสิ มันแลดูไม่ค่อยเป็นมิตรกับฉันสักเท่าไหร่เลยแฮะ
“นี่เธอขึ้นมาบนนี้ได้ไง ทำไมยังไม่กลับไปอีก เอะอะเสียงดังไม่มีมารยาท”
อ๊าก !! ไอ้บ้าๆ เจอหน้าก็ด่า เจอหน้าก็ด่า นี่ฉันไปทำอะไรให้นายนักหนาหา
“ก็ใครใช้ให้บ้านนายใหญ่กันล่ะ ฉันหานายไม่เจอก็ต้องตะโกนสิ”
ฉันอ้าปากเถียงไปทั้งที่ในใจนะหวั่นๆ ว่านายนี่จะด่าอะไรฉันอีกรึป่าว ไอ้ผู้ชายปากร้าย
“เธอไม่ควรขึ้นมาบนนี้ ที่บ้านไม่สอนรึไงมารยาทน่ะมารยาท”
“ฉันมารยาทน่ะฉันมีแน่นอน เพราะฉันขออนุญาตแม่นายก่อนขึ้นมาแล้ว”
หนอยๆๆ รู้จักฉันน้อยไป ดูซิเอาแม่มาอ้างแบบนี้จะกล้ามั้ย
“นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร อย่างเธอน่ะไม่มีสิทธิ์”
เออใช่ฉันไม่มีสิทธิ์ เฮ้ยไม่ใช่...!!!
“ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ในเมื่อ..”
“ในเมื่ออะไรไม่ทราบ!"
ในเมื่ออะไรดีอ่ะ อ๊าก !! คิดไม่ออก เอาอย่างนี้ละกัน
“ในเมื่อ.. ฉันเป็นคู่หมั้นนายนะสิ”
เอาสิ รู้จักต้นหอมน้อยไป นายอาฟเตอร์ถึงกับอึ้งจนเถียงไม่ออกเลยแหละ ฮ่าๆ ตลกชะมัด
“เธอว่ายังไงนะ”
นายอาฟเตอร์ท่าทางจะตั้งสติได้แล้ว ตอนนี้ดูเดือดปุดๆ เลยล่ะ สังเกตจากสีหน้าแววตาก็พอจะรู้ งานนี้ฉันโดนกินหัวแน่ๆ
“ฉันเป็นคู่หมั้นนาย”
ยังฉันยังปากดีอยู่ TT^TT
“พูดใหม่ซิ”
เขาพูดพลางขยับตัวมาใกล้ฉันอีก ท่าทางคุกคามชะมัด สายตาเขาดูเจ้าเล่ห์ยังไงชอบกลแถมยังกระตุกยิ้มมุมปากอีก น่ากลัวอ่ะ
“ฉัน - เป็น - คู่ - หมั้น – นาย”
ฉันทำเป็นอวดดีพูดออกไปงั้นแหละ แต่พูดจบฉันก็รู้ว่าตัวเองได้ทำเรื่องผิดพลาดไปแล้ว เมื่อมือของอาฟเตอร์รั้งฉันเข้าไปปะทะกับแผงอกกว้างของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ยังไม่ทันที่จะขัดขืนอะไรด้วยซ้ำสัมผัสอุ่นๆ ก็กดทับลงมาที่บริเวณริมฝีปากซะแล้ว ฉันพยายามจะดิ้นและเบี่ยงหน้าหนีก็ทำไม่ได้เมื่อมือข้างหนึ่งของอาฟเตอร์ได้จับอยู่ที่ท้ายทอยของฉันไม่ให้หันหนีไปไหน ส่วนมืออีกข้างก็โอบอยู่ที่บริเวณเอวของฉันและดึงเข้าหาตัวเขาจนตอนนี้แทบดิ้นไม่ได้ อะไรกันเนี่ย !! นี่อาฟเตอร์เขาจูบฉันเหรอ O_O
ริมฝีปากอุ่นร้อนบดขยี้และรุกล้ำเข้ามาในปากฉันอย่างเอาแต่ใจ สัมผัสที่เร่าร้อนและดุดันของเขาเล่นเอาฉันแทบล้มทั้งยืนเลยทีเดียว ถ้าเขาไม่โอบฉันไหวฉันคงลงไปกองกับพื้นแล้ว ริมฝีปากอิ่มของฉันถูกครอบครองเนิ่นนานนับนาทีกว่าที่เขาจะยอมถอนออก
“นายทำบ้าอะไรเนี่ย”
ฉันที่เพิ่งจะได้สติผลักเขาออกอย่างแรงหลังจาที่เขาถอนริมฝีปากออกไป
><...
“ก็ทำแบบที่คู่หมั้นเขาควรจะทำกันนะสิ เธอบอกเองนี่ว่าเป็นคู่หมั้นฉัน”
เขาพูดหน้าตายราวกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น หรือไม่ก็เป็นเรื่องธรรมดาอย่างนั้นแหละ นี่นายเพิ่งจะจูบฉันนะ จูบแรกของฉัน อ๊าย!! มีสามัญสำนึกบ้างมั้ย
“ตะ..แต่นายเพิ่งเคยเจอกับฉันนะ นายไม่ควรจะ...”
โอ๊ยอะไรกันเนี่ยฉันรวนจนพูดติดๆ ขัดๆ ไปหมดแล้ว
“ทำไมเพิ่งเจอก็ไม่เห็นจะแปลก ลึกซึ้งกว่านี้ก็ยังได้ จะลองไหมล่ะ”
อาฟเตอร์ไม่พูดเปล่ายังทำท่าจะดึงมือฉันเข้าไปในห้องด้วย ว้ายยยย !!
“ไม่ปล่อยนะ!!”
ฉันสะบัดมืออย่างแรง นายอาฟเตอร์หันมามองฉันนิดนึงแล้วยิ้มหยันๆ
“หึ! คิดว่าฉันจะทำอะไรเธอรึไง ฉันไม่ชอบผู้หญิงไม่มีมารยาทแบบเธอหรอกนะ”
“นี่นายแกล้งฉันเหรอ นาย..ไอ้ผู้ชายร้ายกาจ !!”
“แล้วเธอจะทำไมฉัน”
นายอาฟเตอร์พูดพลางยื่นหน้าของเขามาจนเกือบจะชิดกับหน้าฉัน ฉันรีบกระเถิบถอยหนีทันที กลัวถูก.. อีก >///< พอนายนั่นเห็นฉันหน้าแดงก็เลยหัวเราะอีกยกใหญ่แล้วก็เดินเขาห้องไปเลย ปล่อยให้ฉันยืนตัวสั่นด้วยความโกรธอยู่อย่างนั้น
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า....”
หนอย ไอ้บ้าอาฟเตอร์ฉันต้องเอาคืนนายให้ได้คอยดู !!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
