I need a girl
nannxmmeanทีเคอาร์
บทนำ
ห้องพักอาจารย์ภาควิชาจิตวิทยาการเลี้ยงเด็ก
“โง่มาก ! เธอเป็นนิสิตคนเดียวและคนแรกที่ไม่ผ่านการฝึกงาน !!”
“TOT”
โครม !
ใบประเมินการเข้าฝึกปฏิบัติจิตวิทยาเด็กที่มีเครื่องหมายขีดถูกในช่อง ‘ไม่ผ่าน’ ของร่างบางถูกวางโครมลงบนโต๊ะพร้อมเสียงดังของอาจารย์จอมโหด
“มีอะไรจะอธิบายมั้ย !”
“เอ่อ...”
จะว่าไปนี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่เธอถูกอาจารย์ที่ปรึกษาเรียกพบเป็นการส่วนตัวแบบนี้
ครั้งแรก... คือตอนที่เธอสอบตกวิชาจิตวิทยาทั่วไป ทั้งๆ ที่มันเป็นวิชาเลือกเสรีที่แม้แต่เด็กอนุบาลก็คงสอบผ่าน
ครั้งที่สอง (ครั้งล่าสุดนี่แหละ)... คือตอนที่เธอเป็นนิสิตคนแรกในรอบสามสิบปีตั้งแต่มีการก่อตั้งภาควิชานี้ขึ้นมาที่ไม่ผ่านการฝึกงาน (นิสิตที่ลงวิชาเลือกจิตวิทยาการเลี้ยงเด็กจะถูกบังคับให้ไปฝึกงานนอกสถานที่เป็นระยะเวลาหนึ่งเดือนเต็มในช่วงปิดเทอม) แต่เธอฝึกงานได้ไม่ถึงสัปดาห์ก็ดันมามีเรื่องขึ้นเสียก่อน แย่บัดซบ !
แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อเธอถูกไอ้อาจารย์หมอไร้จรรยาบรรณนั่นหลอกแต๊ะอั๋งแทบจะทุก24ชั่วโมง ไม่เว้นแม้แต่เวลาพักกินข้าวตลอดระยะเวลาที่เธอไปฝึกงาน จนในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวจนเผลอยกกระถางต้นไม้ทุ่มใส่หน้าโต๊ะไอ้อาจารย์หมอสุดทรามนั่น
และนั่นคือสาเหตุที่เครื่องหมายถูกไปปรากฏหราอยู่ที่ช่อง ‘ไม่ผ่าน’ บนใบประเมินการฝึกงานของเธอ
“อาจารย์เมตตาหนูเถอะค่ะ ยังไงหนูก็ไม่อยากรับปริญญาพร้อมน้องๆ มันโหดร้ายเกินไป... T[]T”
“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง ไม่เมื่อทางโรงพยาบาลแจ้งกับฉันมาโดยตรงว่าเธอ ‘ไม่ผ่าน’ -_-+++” เน้นย้ำคำว่าไม่ผ่านสุดๆ
“อาจารย์คะ หนูยอมทำทุกอย่างเพื่อแลกกับการที่อาจารย์จะช่วยแก้ F วิชาฝึกงานของหนู นะคะอาจารย์”
“เธอก็ลงทะเบียนเรียนใหม่ปีหน้าซะ !”
“อาจารย์ค้า... TOT”
กริ๊ง
“เอาล่ะ เธอเงียบก่อน ฉันจะคุยโทรศัพท์” อาจารย์บอกก่อนที่จะรับโทรศัพท์
ร่างบางที่อยู่ตรงข้ามนั่งมองอาจารย์พลางถอนหายใจ นี่ถ้าเธอไม่เผลอไปทุ่มกระถางต้นไม้ใส่ไอ้อาจารย์หมอโรคจิตนั่น เธอคงไม่ต้องมานั่งเซ็งจิตอยู่อย่างนี้ = =’’
กริ๊ก
พอวางหูเสร็จ อาจารย์ท่านก็มองเธอลอดแว่นสายตาหนาเตอะราวกับกำลังประเมินอะไรซักอย่าง...
“มีอะไรหรือเปล่าคะอาจารย์”
“ฉันรู้แล้วว่าจะให้เธอแก้ F วิชานี้ยังไง”
“ยังไงเหรอคะ *O*?”
“เธอต้องไปเลี้ยงเด็กที่บ้านของหลานชายฉันจนกว่าจะเปิดเทอม และไม่ใช่ไปกลับ แต่ไปค้างที่นั่นเลย”
“!!!!!!!!!!!!” อึ้งไป 2.27 นาที
“ถ้าทำไม่ได้ ฉันก็ไม่ว่าอะไร”
“ได้...ได้สิคะ”
“ถ้างั้นก็ดี อย่าไปสร้างปัญหาล่ะ”
“ค่า”
ห้องพักอาจารย์ภาควิชาจิตวิทยาการเลี้ยงเด็ก
“โง่มาก ! เธอเป็นนิสิตคนเดียวและคนแรกที่ไม่ผ่านการฝึกงาน !!”
“TOT”
โครม !
ใบประเมินการเข้าฝึกปฏิบัติจิตวิทยาเด็กที่มีเครื่องหมายขีดถูกในช่อง ‘ไม่ผ่าน’ ของร่างบางถูกวางโครมลงบนโต๊ะพร้อมเสียงดังของอาจารย์จอมโหด
“มีอะไรจะอธิบายมั้ย !”
“เอ่อ...”
จะว่าไปนี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่เธอถูกอาจารย์ที่ปรึกษาเรียกพบเป็นการส่วนตัวแบบนี้
ครั้งแรก... คือตอนที่เธอสอบตกวิชาจิตวิทยาทั่วไป ทั้งๆ ที่มันเป็นวิชาเลือกเสรีที่แม้แต่เด็กอนุบาลก็คงสอบผ่าน
ครั้งที่สอง (ครั้งล่าสุดนี่แหละ)... คือตอนที่เธอเป็นนิสิตคนแรกในรอบสามสิบปีตั้งแต่มีการก่อตั้งภาควิชานี้ขึ้นมาที่ไม่ผ่านการฝึกงาน (นิสิตที่ลงวิชาเลือกจิตวิทยาการเลี้ยงเด็กจะถูกบังคับให้ไปฝึกงานนอกสถานที่เป็นระยะเวลาหนึ่งเดือนเต็มในช่วงปิดเทอม) แต่เธอฝึกงานได้ไม่ถึงสัปดาห์ก็ดันมามีเรื่องขึ้นเสียก่อน แย่บัดซบ !
แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อเธอถูกไอ้อาจารย์หมอไร้จรรยาบรรณนั่นหลอกแต๊ะอั๋งแทบจะทุก24ชั่วโมง ไม่เว้นแม้แต่เวลาพักกินข้าวตลอดระยะเวลาที่เธอไปฝึกงาน จนในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวจนเผลอยกกระถางต้นไม้ทุ่มใส่หน้าโต๊ะไอ้อาจารย์หมอสุดทรามนั่น
และนั่นคือสาเหตุที่เครื่องหมายถูกไปปรากฏหราอยู่ที่ช่อง ‘ไม่ผ่าน’ บนใบประเมินการฝึกงานของเธอ
“อาจารย์เมตตาหนูเถอะค่ะ ยังไงหนูก็ไม่อยากรับปริญญาพร้อมน้องๆ มันโหดร้ายเกินไป... T[]T”
“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง ไม่เมื่อทางโรงพยาบาลแจ้งกับฉันมาโดยตรงว่าเธอ ‘ไม่ผ่าน’ -_-+++” เน้นย้ำคำว่าไม่ผ่านสุดๆ
“อาจารย์คะ หนูยอมทำทุกอย่างเพื่อแลกกับการที่อาจารย์จะช่วยแก้ F วิชาฝึกงานของหนู นะคะอาจารย์”
“เธอก็ลงทะเบียนเรียนใหม่ปีหน้าซะ !”
“อาจารย์ค้า... TOT”
กริ๊ง
“เอาล่ะ เธอเงียบก่อน ฉันจะคุยโทรศัพท์” อาจารย์บอกก่อนที่จะรับโทรศัพท์
ร่างบางที่อยู่ตรงข้ามนั่งมองอาจารย์พลางถอนหายใจ นี่ถ้าเธอไม่เผลอไปทุ่มกระถางต้นไม้ใส่ไอ้อาจารย์หมอโรคจิตนั่น เธอคงไม่ต้องมานั่งเซ็งจิตอยู่อย่างนี้ = =’’
กริ๊ก
พอวางหูเสร็จ อาจารย์ท่านก็มองเธอลอดแว่นสายตาหนาเตอะราวกับกำลังประเมินอะไรซักอย่าง...
“มีอะไรหรือเปล่าคะอาจารย์”
“ฉันรู้แล้วว่าจะให้เธอแก้ F วิชานี้ยังไง”
“ยังไงเหรอคะ *O*?”
“เธอต้องไปเลี้ยงเด็กที่บ้านของหลานชายฉันจนกว่าจะเปิดเทอม และไม่ใช่ไปกลับ แต่ไปค้างที่นั่นเลย”
“!!!!!!!!!!!!” อึ้งไป 2.27 นาที
“ถ้าทำไม่ได้ ฉันก็ไม่ว่าอะไร”
“ได้...ได้สิคะ”
“ถ้างั้นก็ดี อย่าไปสร้างปัญหาล่ะ”
“ค่า”
..........................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
