berry mint เรื่องของฉัน^_^
Baiberrymint
1) ก้าวแรก สู่โรงเรียนใหม่ Berrymint...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
...แกร๊ง˜ แกร๊ง˜ เสียงนาฬิกาปลุกแสนห่วยดังขึ้น สาวน้อยเอมมีรี่รีบตื่นขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวัน เธอพึมพัมอะไรบางอย่างก่อนจะมารับประทานอาหารเช่นเคย...
"เอมมีรี่ -_-^"
คุณพ่อของเอมมีรี่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ พร้อมทำหน้างงไปด้วยพร้อมกัน
"คะ คุณพ่อ- .-"
ฉันอยากรู้จังว่าทำไมพ่อถึงทำหน้างงๆ เวลาพูดกับฉันง่ะฉันมันไม่ดีหรือ T^T
"พ่อแม่จะต้องไปทำงานต่างประเทศน่ะ เลยจะให้ลูกย้ายโรงเรียน พ่อมีโรงเรียนที่จะให้เรียนแล้วนะ เดี๋ยวพ่อไปส่งที่โรงเรียนใหม่ละกัน^^;"
พ่อฉันพูดแบบเหงื่อตกไปด้วย - -
"ค่ะ"
ฉันตอบสั้นๆ ก่อนที่จะเอาจานไปแช่อ่างล้างจานแล้วแอบหันมามองหน้าของพ่อที่กำลังกินอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย ก็แค่ไปทำงานต่างประเทศแค่เนี้ยถึงกับต้องย้ายโรงเรียนเฮ้อออ ระหว่างรอพ่อฉันเลยหยิบเอาอูคูเลเล่แสนรักมาเล่นเป็นเพลง อยากบอกว่าอูคูเลเล่ตัวนี้ชื่อ"ฮาวายเดย์" พ่อแม่ฉันซื้อมาให้จากฮาวายน่ะพอเล่นจบฉันก็เก็บที่เดิม...
"เอมมีรี่"
"คะ คุณพ่อ"
"ขึ้นรถได้แล้วนะ"
"ค่ะ คุณพ่อคะแล้วจะต้องสอบไหมคะ"
ฉันถามพ่อในขณะที่พ่อขับรถออกจากบ้าน
"สอบสิ ตอนนี้ก็6 โมงครึ่งแล้วด้วยไม่รู้จะสอบทันหรือเปล่า"
"ค่ะ ไปสอบที่โรงเรียนอะไรเหรอคะ"
"Berry Mint(เบอร์รี่มิ้นท์) จ้ะ"
"ค่ะ ^-^"
ฉันพูดพลางทำหน้าสงสัย แต่มันก็หน้าสงสัยจริงๆนะชื่อก็หน้ากินมากก อยากรู้สภาพโรงเรียนจัง :)
@ โรงเรียนเบอร์รีมิ้นท์
ฉันก้าวลงรถแล้วต้องอดตกใจไม่ได้เพราะ มันมหึมามากกกคงจะแพงหน้าดูเลยล่ะ ดูเด็กแต่ละคนที่เดินผ่านฉันไปสิ แก่แดดทั้งนั้น!! แต่จะสวยมันก็สวยอยู่หรอกนะ เอ๋ๆๆ ฉันว่าตอนนี้มีคนมองฉันอยู่นะ
อ้าวว ฉันหันไปก็เจอเด็กประมาณเท่าฉันนั่งเรียงกันสามคน บร๊ะเจ้า!! นี่มันแฝดอ่าา O_O โหๆๆ หน้าตาก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ๆ ผมดำ หน้าตาก็เหมือนฉันยังกับแกะแน่ะ ว๊ากกกฉันไม่มีแฝดน๊าาา+ อีคนแรกเอาผ้าพันคอปิดปากหลับแล้วมั๊ง คนสองนั่งเอาผมหน้าม้าติดตา คนที่สามใส่หูฟังอันใหญ่แล้วหลับตา
<<<เหมือนฉันจริงๆนะนั้น>>>
"เอมมีรี่ ไปสอบได้แล้วนะถึงเวลาแล้ว"
"ค่ะ ไปตรงไหนเหรอคะ"
"ในปราสาทใหญ่นั้นน่ะ เลี้ยวซ้ายตรงไปเลื้อยๆ แล้วจะเจอเด็กๆ นั่งสอบอยู่"
"ค่ะ คุณพ่อ"
ฉันรีบวิ่งไปอย่างที่พ่อบอก และแล้วก็ถึงจนได้ เหนื่อยแย่เลยล่ะ ปราสาทที่นี่ใหญ่มากเด็กสอบเยอะด้วยล่ะ
"เอมมีรี่ คิวตี้ มาเอาข้อสอบ"
เสียงของผู้คุมสอบเรียกฉันไปเอาข้อสอบอย่างเสียงดังมาก
"ค่ะ ฉันรีบวิ่งไปปเอาข้อสอบ"
ขอเน้นคำว่า"รีบ"นะคะ ไม่งั๊นฉันคงเจอดีแน่นอนเลยล่ะ T^T
ว่าแต่ฉันได้เลขที่นั่งที่ 1,900 นะเนี้ย เอาล่ะฉันจะทำข้อสอบให้เต็มที่เลย ^.^ พอฉันเปิดข้อสอบมาก็พอกับข้อสอบที่ยากมาก
(รู้นะ ว่าคนอ่านอ่านไม่ออกหรอก) ฉันกังวลกับตัวเองมากเลยT^T แต่ไม่เป็นไรฉันจะสู้ๆ แต่...เด็กที่นั่งข้างๆฉันน่ะทำหน้างงมากเลยจะไหวหรือเปล่าเนี้ย!! -____- เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมงแล้ว ผู้คลุมสอบเริ่มเก็บข้อสอบโดยเก็บไปเลื่อยๆ (ใครไม่เสร็จก็เก็บอ่ะจ้ะ)
พอตกเย็นในขณะที่ฉันรอพ่อมารับฉันก็ได้ยินเสียงของคนที่เรียกชื่อฉัน แต่ฉันอยากรู้ว่ารู้ชื่อฉันได้ยังไงเนี้ย!! - -
"เอมมีรี่"
"อะไรเหรอ?"
เสียงใครก็ไม่รู้นะ
"เธอมานั่งรออะไร"
ยัยนี่ถามแบบว่าโคตรสงสัย
"รอพ่อมารับไง - -"
ฉันก็ตอบตามควาจริงน่ะ
"ที่นี่มันโรงเรียนประจำนะ ที่นี่เขาเตรียมที่นอนไว้ให้เธอตั้งนานแล้วเธอนอนห้องเดียวกับฉันน่ะ"
"อ้าวเหรอ ทำไมไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้"
"เอาเหอะ รีบมานอนได้แล้วนะ"
"จ้าา"
ฉันตอบสั้นแบบอารมณ์ดีๆๆๆมาก เหตุผลน่ะเหรอ ไม่มีแน่นอนจ้ะ ฮ่าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
