love แค่ (หลอกๆ)

8.3

เขียนโดย fahjungnaka

วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 20.30 น.

  2 chapter
  5 วิจารณ์
  7,654 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ความเจ็บช้ำ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

" เอ้า เอาเข้าไปเซ่~ -0-  ฟังอยู่นั่นแหล่ะเพลง cry ของปาลม์มี่ "

" ทำไมอ่า ก็แหมฉันเสียใจนี้ที่พี่เข้ามีแฟนอยู่แล้ว  T-T " ฮึก ฮึก จริงมั้ยล่ะถ้าคุณรู้ว่า คนที่ชอบมีแฟนแล้วคุณจะ

เสียใจม้ายยยยย  

" โธ่! เอ๊ย ก็แค่แฟนเก่า แกคิดมากป่ะเนี่ย ว่าแต่ไม่ฟังเพลง อยากมีรักแบบไม่แอบรักแล้วรึ  "

" ไม่อ่ะ ฉันอยากร้องไห้มากกว่า ไม่ว่าพี่เค้าจะมีแฟนเก่า  ถ้าเค้ายังไม่หมดรักล่ะ  TOT"

" อืม ฉันว่าแกน่าจะไปบอกรักพี่เข้าเลย  ดีกว่าน๊าา  ^^ "

" ฉันอายน๊าา เป็นผู้หญิงไปสารภาพรักอ่ะ เดี๋ยวคนอื่นเค้าว่า  หน้าด้านน >////< "  โหวว พูดง่ายนี้ ยัยมินตรา

ใครๆเค้าก็อายทั้งน้านนนนนน  แหล่ะจ้า

" ฉันก็ว่า งั้นแหล่ะีพี่เข้าไม่สนใจแกหรอกนะ  นู้น แซมมี่ยังน่ารักกว่า เยอะ  ^O^ " นี้พูดแทงใจดำ เปล่าเนี่ยยย

YOY  ว่าไปก็น่ารักดีนะ ยัยนั่นเป็นหัวหน้าห้องเรา  แต่ก็สนิทกับพี่เค้ามากกอ่า ผมสีน้ำตาลบลอนด์ สะบัดบ๊อบ  

ตากลมโต เหมือนเด็กฝรั่ง ก็แหงล่ะลูกครึ่งไทย-อเมริกันนี้ฟะ   ผิวขาวเนียนหน้าไม่มีสิว  ซักเม็ดเลยย

" T^T "

" เป็นไรเนี่ย  - - "  แหมพูดซะขนาดนั้นงอนเลย ชิชะ ยัย กินลา ^O^  ตัวเองสวยยยตายแหล่ะ ฮึ!!

" น่าขอโทษน้าา  v_v"

" อื้อ ไม่เป็นไรจ่ะ ^w^ "

"ขอบใจมาก"   หุหุ ดีจริงๆเลยนะ วันนี้เรียนครึ่งวัน เพราะพรุ่งนี้วันครู หยุด >.<

กริ๊งงงงงงงง

" ฉันไปก่อนนะ บาย พ่อจะพาไปดูหนัง " มินตรารีบคว้ากระเป๋า แล้วบ้ายๆฉันเฉยเลย  

" จ้า บาย ^^W " โฮะๆๆวันนี้กลับไป อ่านนิยายแจ่มใสดีกว่า คิก คิก มันส์พะย่ะค่ะ ตึกๆ ฉันวิ่งลงจากห้องเรียน

มาเจอ...รุ่นพี่ฉันพยายามหลบ เพราะฉันไม่อยากได้ยินว่า เค้ามีแฟนเก่าอ่ะ  TTTOTTT

" เดี๋ยวก่อนสิ " รุ่นพี่เดินตรงมาคว้าข้อมือฉันไว้   ฉันไม่หันกลับไป เพราะโกรธที่แฟนเก่า รุ่นพี่มาหาเรื่องฉัน

"เมื่อวานพี่ขอโทษ" จึก เจ็บจี๊ดดดในใจ  ฮึ ยังมีหน้าขอโทษอีกนะ

"..."

"เอ่อ พี่ขอโทษแทนแฟนพี่ด้วยนะ  "

" พี่น่าจะเก็บคำขอโืทษนี้ไป อบรมสั่งสอนแฟนเก่าพี่เถอะึ่ค่ัะ  "  T0T  เช้อะ !!!  แฟนพี่ต่างหากที่หาเรื่ิองงอ่า

มายุ่งเรื่องไม่เป็นเรื่อง สะเอ่อะมากเลยยยเป็นแค่...แฟนเก่า  จริงๆอ่ะพี่ไม่ผิดหรอก เทพสุดหล่อของฉันน *0*

" อืม พี่ ไม่ผิดหรอกค่ะหนูไปก่อนนะคะบายๆค่ะ "

" อืม บายพี่ก็จะกลับแล้วล่ะ ^_^ " คิกๆ่น่ารักที่ซู้ดดดดดด ในโลกกกนี้เลยดูรอยยิ้มแฝงเจ้าเล่ห์นั้นสิน่าฮักกกอ่า

"ค่า"   ฉันเดินกลับบ้านมาได้สักพัก ก็เห็นโบนัสสสสส เพื่อนรักของฉันข้างบ้านนี้เอง เราเล่นกันตั้งแต่เด็ก   ตอนนี้

ก็ยังเล่นกันอยู่เลยยยยอ่า  ><   

" ลาคิสสสสสสสส >O</ "  ดูสิน่ารักมากเลยเพื่อนฉัน ตากลมแบ๋ว เหมือนเด็กแขกเลยยย ผมยาวสลวยเลย

แถมยังนิสัยดีมากกกกก

" จ้าาาาาา เป็นไงบ้างอ่ะ โบนัสสสส  ^3^~ "

" สบายดีจ้าาา เพื่อนร๊ากกกก " อยู่ดีๆๆ ก็โดดโผเข้ากอดฉันแน่นมากเลยอ่ะ แค่กๆๆๆจะตายแล้วววน๊า -0-

" ฉันไปก่อนนะเดี๋ยวแม่ว่า บายจ้า " ฉันโบกมือลา ยัยโบนัสสสอย่างอารมณ์ดีีี  ^-^w

กริ๊งงงงงงงงงงงงงง

" จ้าๆจะมาเปิดประตูล่ะนะ " แม่ฉันเดินคาบขนมมา เอ๊ย!!! o.O กินขนมอยู่ในปาก  ขืนพูดไปมีเรื่องแน่เราา 

"แม่สวัสดีค่า ^ /\ ^ " พอฉันไหว้แม่เสร็จ ฉันรีบวิ่งขึ้นห้องทันที อิอิ อาบน้ำหน่อยดีกว่า  >-<  

" ซุ่ว์ๆๆ เย็นมากกอ่า  หนาวจังงงงง "  เฮ้อ ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วลงมากินข้่าวอย่าง อารมณ์ดี และวิ่งขึ้นนอน

จะนอนล่ะน๊าาา  Zzz

กริ๊งงงงงง กร๊างงงงง!!!   

ปลั่ก โอ๊ยอะไรกันเนี่ย วันนี้วันเสาร์ทำไมต้องนอนตกเตียง นี้ ฮ้าวววว เช้านี้หลับสบายยยๆหน่อยไม่ได้หรือไงฟะ

" โอโม้้้้้ >< " น้องหมาฉันนี้เองอ่า ฉันกระโดดเข้ากอด แต่ปรากฎว่า  - -;  ฉันดั้นหน้าทิ่มซะงั้นอ่าา  หน่อยมานี้

นะ เจ้าโอโม้

" ตื่นได้แล้วนะลูกๆๆๆๆ  แม่ให้โอโม้วิ่งไปปลุกเองแหล่ะ  -*-"

โครมมมมม ~ 

ต๊ายยยยยย ฉันวิ่งสะดุดขั้นบันไดแล้วชนกลับแม่ดังปลั่ก  ล้มทับแม่เลยยยยยยอ่า หน๊อยยยเพราะ  โอโม้

แท้ๆๆๆๆเลยยยยยยอ่า  *0* 

" ลูกร๊ากกกก = = "

"ขอโทษค่าาแม่ "

" ได้แต่มีข้อแม้นะ ลูกต้องไป พาโอโม้วิ่งนอกบ้านนะ !!!" ง่ะ  TT^TT ไม่อยากกกเลยยยยยยยอ่า  Y_Y 

เวรลิขิตบันดาลชักพา~ ก่อนนี้อยู่กันแสนไกลล พรหมลิขิต ทำให้พบกับเว๊รรร 

" โอโม้้ๆๆๆๆๆ มาเดี๋ยวนี้จะพาไปเดินเล่นนนนนนน " เฮ้อหมาตัวนี้ มาและหมั่นไส้จริงงง เดี๊ยวตบหน้าเลยนะ  ฮึ่ย!!

โมโหโว้ยยยยยยยย  หมากวนประสาทท หน๊อยวิ่งไปไหนกลับมาาาาาา  

ปลั่ก!!! 

ง่ะ ซุ่มซ่ามจริงๆ เดินไม่ดูคนเลยหรือไงฟะ ฉันหงุดหงิดเพราะ ไปชนกับใครเข้า  -0-;  ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบกับคน

คนหนึ่ง

" 0///0 "

" ดีคร้าบน้องน่ารัก ^^" อร๊ายยยยยยย  เค้าชมฉ้านนนด้วยยยอ่ะ ลาคิสคนนี้เขินน๊า >////<  แหะๆ ฉันดีใจมาก

จนวิ่งเข้ากอด พี่เข้าและล้มทับกันเฉยยเลย  จากนั้นปากเรา...โดนกันนอ่า  !!!!  โคตรๆๆเขินเลยยย

อยู่ดีๆ มีคนเดินมาจับมือฉันและลุกขึ้น  และ 'เพียะ'

" ทำอะไรน่ะ แยมโรล  "   ฉันแหงนหน้าขึ้นไปมองพบ แยมโรล ทำหน้าโมโหใส่และ กำลังจะตบหน้าฉัน เองอ่ะ

แต่ว่าพี่เค้าคว้าข้อมือยัย แยมเน่าไว้ทันไม่นั้นเละ เป็นโจ๊กแน่เรา  T^T   เจ็บค่ะเจ็บมากกกกก  กลับบ้านดีกว่า  

ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวาง คอ  ฉันวิ่งออกไปโดยไม่หันหลังกับอดีต.....อีกเลยย    

                                               

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา