รักนาย..เจ้าชาย play boy

เฮ้อ !! กว่าจะมาโรงเรียนได้ ไกด์ นี่น่าเล่นซะเหนื่อย...ที่เหนื่อยเนี้ย วิ่งไล่เขาหรอก อย่าคิดเป็นอย่างอื่นนะ !! เขาก็เป็นแบบนี้ตลอดเลย ชอบโผล่มาเวลาแบบนี้ทุกที ไอ้ฉันก็ไม่ยักจะชิน กับพฤติกรรม อันป่าเถื่อน (แต่ฉันชอบ ><)นี่ซักที ทั้งๆที่คบกันมาก็ 8 เดือนล่ะ ฉันให้เขาได้มากสุดก็แค่จูบนี่แหละ เกินกว่านี้ฉันและเขาก็ไม่ยอมเหมือนกัน ไกด์ บอกว่ารอให้ฉันกับเขาอายุครบ 20 เมื่อไหร่ เขาจะมาคิดบัญชีกับฉันอีกที หึ! น่ากลัวจิ๊งง แฟนฉัน 

'อ้าวว น้ำนิ่ง ทางนี้ๆ'

ยัย 'มุ้ย' เพื่อนสาวสุด เปรี้ยว นั่งอยู่กับ 'ฟ้าใส' และ 'นุ่มนิ่ม' เพื่อนสาวของฉันเองแหละ มุ้ยโบกมือ เรียกฉันให้ไปนั่งด้วยกันที่ ม้าหินอ่อน หน้าตึกวิทย์ ที่ประจำพวกเราเอง ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงไปที่ โต๊ะประจำทันที

'อ๊ากก สวัสดีเพื่อนร๊ากก'

ฉันทักทายพวกเธอก่อน และฟ้าใส ก็เขยิบที่ของเธอออกให้ฉันนั้งด้วย ส่วน นุ่มนิ่มอ่ะนะ นั่งปั่นการบ้าน อย่างเคร่งเคลียดเลยล่ะ อย่างงี้แหละ ตอนนี้พวกเราเรียน ม.6 แล้วน้าา อีก 2 เดือนก็จบ ยิ๊ปปี้ พวกเราตั้งโครงการว่าจะ เรียนมหาลัยเดียวกันด้วย มีแแต่ นุ่มนิ่มที่ยังไม่แน่ใจว่าจะ ย้ายกลับไปเรียนเชียงใหม่รึเปล่า ช่วงนี้เลยขยันเป้นพิเศษมีงานอะไรต้องช่วยกันแชร์ อิอิ

'ที่รักเธอ ไปรับหรอจ๊ะ'

มุ้ย ถามฉันด้วยน้ำเสียงระริกระรี้ 

'อ่าฮะ'

แล้วก็ตามด้วยเสียงโหยหวน ของยัยมุ้ย เพื่อนฉัน นี่ก็แปลก นิสัยไม่เหมือนกันเลยซักคน อย่างที่เห็น มุ้ย เป็นคนช่างพูด พูดเก่ง เปรี้ยว และแรง นี่แหละคือ she ส่วนฟ้าใส ก็ค่อนข้างจะเงียบๆ เรียนเก่งที่สุดในกลุ่มแล้วล่ะ ยัยนี้ออกจะแนวเรียบร้อยๆ ต่างกับยัยมุ้ยสุดๆ แต่ 2 คนนี้สนิืทกันมากกว่าฉันซะอีก อีกคนคือ นุ่มนิ่ม มันก็ห้าวๆ เหมือนทอม ขัดกับหน้าตาอันสุดแสนจะน่ารัก ราวกับตุ๊กตาบลายท์ เสียดายหน้าตาแทนมัน จริงจริง  และ เท้น แทน แท่นน ฉัน น้ำนิ่ง ติ๊งต๊อง บ้าบอ ที่สุดในกลุ่มแล้ว จะดีใจ ดีไหมเนี้ย เพื่อนๆ มักจะเรียกฉันว่า 'ยัยเตี้ย' เพราะัฉัน ตัวเตี้ยที่สุดในกลุ่มแล้วอ่ะ T^T ฉันเปล่าเตี้ยนะย่ะพวกเธอสูงกันเองต่างหากล่ะ

กริ่งงงงงงง

เสียวออด บอกเวลาเข้าแถว ฉันจึงหยุดการสนทนากันเพียงเท่านี้และเตรียมตัวจะลุกไปเข้าแถว ยัย นุ่มนิ่ม ก็ โหยหวน กับ การบ้านที่ยังทำไม่เสร็จ  พวกฉันได้แต่ ส่ายหน้าเอื่อมๆ กับการกระทำของ ยัยนี่

.................................................................................................................................

พักกลางวัน...

หลังจากปวดหัว กับ วิชา คณิตศาสตร์ ที่ฉันนั่งอึน ไม่รู้เรื่องอยู่ 1 ชั่วโมงเต็ม มันทำให้สมองที่เส้นหยักไม่ค่อยจะมีแทบระเบิด โอ๊ย จะยากไปไหน มันยากหรือฉันโง่ ฟร่ะ !! 

'หิว หิว หิว ว๊อยยย'

เสียงครวญคราง ของ นุ่มนิ่ม บ่นมาตลอดทางมาโรงอาหาร จนคนข้างๆต้องหันมา ทำสายตา อาฆาต ใส่ยัยนี่ แต่ เธอ ไม่รับรู้เลย รู้แค่ว่าถ้าไม่ได้กินข้าว มันต้องลงแดงตายแน่ๆล่ะ ฉันไปจองโต๊ะก่อนละฝากให้ ฟ้าใสไปซื้อข้าวผัดจายโปรดมาให้ ในขณะที่น้ำนิ่งสุดสวยนั่งใจลอย ไปถึงเกาหลี แล้วมีวัตถุเหลวสีแดง หล่นใส่เสื้อนักเรียนตราทรงศิริ อ๊ากกก ใครก๊านน 

'อุ๊ย ขอโทษนะค่ะ เสื้อเปื้อนหมดเลย'

ฉันที่ อ้าปากค้งเตรียมจะด่า สัก 2 ชุด หุบปากทันที เมื่อ'แพร'ส่งสายตาสำนึกผิดสุดๆ มาให้ฉัน ฉันเลยต้องทำตัวเป็นนางเอก

'เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ'

ทั้งๆที่ อยากจะด่าเธอสักชุดใหญ่ๆแล้วใช้น้ำที่เหลือในแก้วราดหัวเธอ ชิ แต่ ฉันทำไม่ได้ จนยัย นุ่มนิ่มกลับมาก่อนคนอื่น มาเห็นฉันในสภาพนี้ก่อนแล้ว ก้ ถามโน่น ถามนี้ กว่าฉันจะได้ไปล้างเนื้อล้างตัวมดมันคงเจาะฉันเอาเครื่องในฉันเป็นที่อาศัยแล้วมั้งเนี้ย

'ฉันจะฆ่ายัยแพร หน้าจิ้มขี้นั้น มันต้องอิจฉาที่เธอเป็นฟนกับไกด์ได้นานกว่ามันแน่เลย'

ยัยนุ่มพูดด้วยสีหน้าอยากตรงไปกระชากหัวแพรมาตบๆๆๆ ซะตรงนี้เลยอ่ะ น่ากลัวว

'บ้าแก ก็ อุบัติเหตุน่า'

'ชิ แกจะนางเอกเิกินไปย่ะ แกไม่ใช่คุณดี้นะ เกิดมันคาบไกด์ที่รักสุดสวาทขาดใจของแกไปจะทำไง ห๊ะ'

ฉันได้แต่สงบ แล้วฟังมันบ่น รู้ตัวอีกที ยัยนี่ก็ละเลงเสื้อฉันซะเปียกไปหมดแล้ว >< อ๊ากก หมดกัน ถึงฉันจะใส่เสื้อทับมาแต่มันก็บางมากนะย่ะ เอาล่ะสิ ทำไงดี ฟร่ะเนี้ย คาบน้ำแดงก็ไม่ออก โอ๊ยย !! จะบ้าตาย เอาหน้าไปมุดโถส้วมดีไหมเนี้ย เมื่อไม่รู้จะทำไง ฉันกับยัยนุ่มเลย เดิน เอามือปิดนู่นปิดนี่เท่าที่จะปิดได้ แล้วเดินกลับมาที่โต๊ะ มีคนมองตามกันใหญ่เลย T^T แงๆๆๆ

'อ้าว แกไปอาบน้ำมางั๊ยเนี้ย'

ฟ้าใส สังเกตุเห็นฉันก่อน ยัย มุ้ย ที่กำลังโซ้ยแหลกอยู่ she เลยค่อยๆ เงยหน้ามามองฉันแล้วพูดคำเดียวกัน กับฟ้าใส

'เออ ไปอาบน้ำมาหรอย่ะ'

'บ้าสิ อุบัติเหตุนะ'

อันที่จริงฉันก็แอบหวั่นบาง ระหว่าง ไกด์ กับ แพร เพราะพวกเค้าเคยคบกันมาก่อนแถมบ้านพวกเค้ายังอยู่ใกล้ๆกันอีกต่างหาก และคนบอกเลิกคือ ไกด์ เหตุผลที่เพื่อนเค้าชอบแพร ตอนแรกเค้าก็ไม่ลิกแต่พอมารู้จักฉันเค้าเลยตัดสินใจที่จะเลิก ฉันรู้ว่าแพรเสียใจมากๆ และ ไกด์จะชอบเอาฉันไปเทียบกับแพร เรื่องนี้ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยๆ ฉันเคยไม่มั่นใจหลายครั้งว่าเค้ารักฉันจริงๆรึเปล่า แต่เราก็ผ่านมันมาได้จน 8 เดือนล่ะ ยังไงก้เถอะฉันก้หวั่นๆ อยู่ดี

..................................................................................................................................

ไม่เป็นอันเรียนเลยวุ้ย !! เพราะไอ้เสื้อนักเรียนที่เปีกชุ้มทำไมมันไม่แห้งซักทีฟร่ะ นี่อีก ไม่ถึ 5 นาทีจะกลับบ้านแล้ว เอาว่ะนิดเดียวเท่านั้น.....

'ที่เหลือการบ้าน จบ ไปล่ะสวัสดี'

อ๊ากกกๆๆ กลับบ้านๆๆๆ ฉันรีบเดินออกจากห้องโดยไม่สนใจจะลาใครทั้งนั้นรู้อย่างเดียวฉันไม่อาจจะอยู่ในสภาพนี้ได้

'เฮ่ นี่เธอจะรีบไปไหนเนี้ย'

ไกด์ที่มารอฉันอยู่หน้าห้องดึงแขนฉันไว้ อ้าว เค้ามาตอนไหนล่ะเนี้ย

'ทำไมเสื้อเธอ.....'

'เอ่อ....อุบัติเหตุน่ะ'

ไกด์กำลังสำรวจฉันหัวจรดเท้า ตอนนี้หน้าฉันหดเหลือ 2นิ้ว หน้ากลัวชะมัดเลย โอ๊ยย อึดอัด 

ไกด์ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของเค้าทีล่ะเม็ด อี๊ยย นายจะทำอ๊าร๊ายยย่ะ ฮื่อๆๆๆ หน้านายนิ่งมาก จนน่ากลัว เลยนะ คนมองกันใหญ่เลย แงๆๆ

'เอาไปคลุมเลย ด่วน'

ฉันยังไม่ทัน ตั้งสติ ไกด์ก็เอาเสื้อของเค้ามาคลุมให้ฉัน เผยให้เห็นร่างกาย ที่น่า....ซบ โอ๊ยย จะเซ็กซี่ไปไหม กำเดาจะพุ่ง ไกด์จับมือฉันแล้วราก็เดินผ่าสายตาผู้คน ออกมาจนถึงรถของเค้า 

'ขึ้นรถเลย เร็ว!!'

ไกด์ทำเสียงดุอีกแล้ว ขานี่แทบจะอัตโนมัติเลย พอขึ้นมาบนรถทุกอย่างก็ เงียบ.....

'อย่าทำตัวให้เป็นแบบนี้อีกนะ'

'ฉันขอโทษ'

'หึ !!'

'แงๆๆ ขอโทษ นิ่งสัญญา จะไม่ทำแย้ววว'

'เห็นว่าน่ารักนะ อภัยก็ได้'

'เย่ ^[]^'

'สำคุญรู้บ้างไหม ฉันหวง อย่าให้ใครเห็นเธอแบบนี้นอกจากฉันนะ'