Change fairy tale.เปลี่ยนเทพนิยาย กลายเป็นตำนานเพี้ยน!?

เจ้าชายอาเธอร์ขี่ม้าตามมังกรไฟไปติดๆ  จากรูปการณ์แล้วต้องมีเจ้าหญิงแสนสวยรอเขาอยู่แน่  ถึงวิธีหาเจ้าหญิงตามป่าเขาแบบนี้มันจะยากกว่าการส่งสาห์นขออภิเษกไปตามอาณาจักรก็ตาม  แต่คุณภาพหน้าตาของเจ้าหญิงที่โดนจับมานั้นค่อนข้างคับแก้วอยู่  เป็นสิ่งดึงดูดใจกว่าเจ้าหญิงจอมเลิศเชิดหยิ่งที่นั่งสะบัดผมพริ้งๆ ด้วยใบหน้าสวยธรรมดาๆ ในปราสาทหลายร้อยเท่า  เจ้าหญิงในป่านั้นสวยจับจิตจับใจเลยล่ะนะ

แต่สิ่งที่ยากลำบากก็คือมังกรไฟ!  พวกมันมักจับนางมากักขังไว้ตามถ้ำหรือหอคอย  รอจนเจ้าชายสักองค์ฆ่ามันได้ก็ชิงตัวเจ้าหญิงกลับอาณาจักร  แต่งงานมีความสุขชั่วกาล...จบ!

การที่มาชิงตัวเจ้าหญิงแบบนี้คือเรื่องของชื่อเสียงและความกล้าหาญ  มันคือหน้าตาและเกียรติยศเหนือคณานับในการฆ่ามังกร  และมันก็ยังเป็นสิ่งเชิดชูในอนาคตอีกด้วย  อาเธอร์คิดแบบนี้ถึงได้วันดีคืนดีลุกขึ้นจัดกระเป๋าหนีออกนอกวังมาหาเจ้าหญิงสวยๆ กลับไปแต่งงานให้พระราชาและพระราชินีของอาณาจักรได้ตกอกตกใจกันเล่นๆ

เจ้ามังกรไฟออกทำธุระของมันข้างนอกอีกครั้งเมื่ออาเธอร์มาถึงหอคอย  เขาหัวใจพองโตคับอกเมื่อเริ่มเห็นเจ้าหญิง  นางมีเส้นผมสีทองประกาย  ผิวขาวเนียน  เมื่อเจ้าชายยกกล้องขึ้นส่องก็พบว่าดวงตาของนางเป็นสีฟ้าน้ำทะเลงดงามยิ่งนัก  ดูจากการถอนหายใจเบาๆ นั่นก็รู้แล้วว่านางทั้งเศร้าทั้งเบื่อในการต้องยู่บนหอคอยเพียงลำพัง 

ไม่ต้องห่วงโฉมงาม!  เจ้าชายจะไปช่วยเจ้าเดี๋ยวนี้

อาเธอร์คิดอย่างเปรมปรีดิ์แล้วเริ่มหาเชือกเส้นยาว  ใช้ผ้าชุบน้ำยาขัดเงาดาบให้วาววับ  จัดการเสื้อผ้าหน้าผมให้ดูองอาจ  ครบเครื่องเจ้าชายเจ้าเสน่ห์จากหนังสือร้อยแปดวิธีเป็นเจ้าชายรูปงาม!

เจ้ามังกรกลับมาเหมือนรู้ว่าอาเธอร์เตรียมจับมันขึ้นเขียงเตรียมเชือด  มันบินขึ้นจ้องมองเจ้าหญิงบนหอตอยอย่างรักใคร่แล้วทำจมูกฟุดฟิดเหมือนด้กลิ่นอะไรแปลกออกไปแล้วทำท่ามึนหัวตาลาย  จะอะไรเล่าก็อาเธอร์เล่นใส่น้ำหอมเต็มที่เพื่อการพบกันที่แสนเพอร์เฟ็กต์กับเจ้าหญิงจนฟุ้งชวนเอียนแทนโดยที่เขาไม่รู้ตัว

“เจ้าหญิงไม่ต้องห่วง!”  อาเธอร์กระโดดออกมาจากพุ่มไม้แล้วตะโกนขึ้นไป  “ข้าจะปราบมังกรแล้วช่วยเจ้าเดี๋ยวนี้”

เจ้าหญิงที่ทำหน้าเบื่อๆ เมื่อครู่หูกระดิกเมื่อได้ยินเสียงมนุษย์แล้วชะโงกหน้าออกไปดูจากตรงหน้าต่างที่มีเพียงบานเดียว  เจ้ามังกรทำเสียงฮึ่มฮั่มเหมือนโมหัด  มันพ่นไฟใส่เจ้าชายไม่ยั้ง  ส่งผลให้อาเธอร์ตรงม้วนตัวหนีบ้างอะไร  ช่วยไม่ได้ใครให้ดาบเล่มนี้มันกันไฟไม่ได้ล่ะ!

นางในฝันของอาเธอร์เท้าคางมองจากหน้าต่างยิ้มๆ เหมือนกำลังชมศึกมังกร vs เจ้าชายด้วยความเพลิดเพลิน  หลายครั้งรู้สึกหวาดเสียวไปบ้างที่มีฝ่ายใดกำลังจะสิ้นท่า  แต่กลับลุกขึ้นมาพลิกสถานการณ์ได้อีก  สลับไปสลับมาจนผ่านไปนาน

จนกระทั่ง ดาบของเจ้าชายอาเธอร์พุ่งเข้าใส่มังกรอย่างแม่นยำ...หากไม่ถูกอะไรปัดกระเด็นไปซะก่อน

หญิงสาวงามเย้ายวนผู้หนึ่งกำลังก้าวเข้ามาใกล้มังกรโดยไม่กลัวอันตราย  สัญชาติญาณอันเลิศเลอของเจ้าชายบอกได้เลยว่านี่ต้องเป็นแม่มดแน่ๆ!  ผู้หญิงอะไรจะไม่กลัวมังกร  แล้วคลื่นพลังที่ปัดดาบเขาปลิวนั่นด้วย

“ดาโกรน่า!  ข้าบอกแล้วใช่ไหมว่าให้ปล่อยเขาไป”  สาวงามมาใหม่พูดฉอดๆ ใส่เจ้ามังกรพลางชี้มือไปบนหอคอยจนมันจ๋อย  นางโบกมือสองทีมันก็โผบินจากไปอย่างซึมๆ  ดูจากท่าการบินของมันก็รู้!

แต่เอ๊ะ...ดราโกน่า?  ตะ...ตัวเมียเหรอ  งั้น...งั้นเจ้าหญิงบนหอคอยล่ะ?  นี่มันอะไรกัน!?

หญิงสาวงดงามผู้นั้นเดินเข้ามาหาอาเธอร์แล้วจับคางเขาบิดไปมาเหมือนสำรวจหน้าตา  เมื่อเขาตั้งสติได้ก็รีบถอยกรูดแล้วยกดาบขึ้นมาในท่าเตรียมโจมตีพลางตะโกนอย่างกล้าหาญชาญชัยด้วยเสียงอังดังเกินเหตุเพื่อให้เจ้าหญิงบนหอคอยได้ยินคำกล่าวนั้นไปด้วย

“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครก็ตาม!  แต่แม่มดอย่างเจ้าจะถูกข้าปราบในวันนี้...  อั้ก!”

แม่มดสาวต่อยเจ้าชายอาเธอร์จนตัวงอเป็นกุ้งขด  ตามด้วยเสียงอุทานเบาๆ ของนางในฝันบนหอคอย  และด้วยเสียงนั้นทำให้เจ้าชายฮึดสู้อีกครั้ง  แพ้แม่มดขายหน้า  แต่แพ้แม่มดต่อหน้าสาวงามมันขายหน้ายิ่งกว่า!  เขาโซเซมาหานางอีกครั้งพยามยกดาบขึ้นมาด้วยมือที่ไร้เรี่ยวแรงเนื่องจากความเจ็บจากการโดนต่อยนั้นหนักหนา

“เพราะเจ้าเป็นเจ้าชายข้าถึงใช้แค่หมัดหรอก  ถ้าเจ้าเป็นคนธรรมดาโดนเก็บไปนานแล้ว!”

“หนะ...หนอย!  นางแม่มด!”

หญิงสาวผู้นั้นเลิกคิ้ว  “เจ้าไม่รู้เหรอว่าข้าเป็นใคร”

แม่มดหมุนตัวหนึ่งครั้งชุดเสื้อผ้าก็เปลี่ยนไปหมด  จากชุดสีดำแบบแม่มดที่โชว์สัดส่วนจนดูเซ็กซี่กลายเป็นชุดหรูหรางดงามจนคล้ายกับเจ้าหญิง  อาเธอร์คลับคล้ายคลับคลาแล้วดีดนิ้วเ)หนึ่งด้วยความที่นึกอะไรขึ้นมาได้

“อ๊า!  เจ้าคือเจ้าหญิงเจซีเฟีย!?  ทำๆ ๆ ทไมเจ้ามาอยู่นี่ได้ล่ะ  ได้ยินว่าอาณาจักรของเจ้าล่มสลายไปแล้ว  ส่วนเจ้าหญิงก็หายสาบสูญไม่มีใครพบ!”

ก่อนที่ใครจะพูดอะไร  เสียงเรียกจากหอคอยก็ดังขึ้นมาก่อน

“ช่วยข้าลงไปก่อนได้ไหม!”  คนบนหอคอยตะโกนลงมา  “เจ้ามาช่วยข้าไม่ใช่หรือ”

อาเธอร์รีบผละออกจากแมดด้วยดวงตาเป็นประกาย  ใช้เชือกที่เตรียมไว้มัดแล้วก็มัดจนแข็งแรง  เขาเตรียมปีนขึ้นไปรับเจ้าหญิงของตนเองอย่างมีความสุขหลังเตรียมเชือกให้พร้อมตั้งครึ่งชั่วโมง  หอคอยก็สูงกว่าจะเอาปลายเชือกอีกด้านโยนขึ้นไปได้ก็แทบแย่

แม่มดก็ยังเป็นแม่มดอยู่วันยังค่ำ  นางรอจนอาเธอร์ปีนขึ้นไปจะสุดก็ใช้พลังรับตัวเป้าหมายแสนงามของอาเธอร์ลงจากหอคอยอย่างง่ายดายและปลอดภัย  นางพูดกับเขาเบาๆ ว่า

“ให้ข้าคิดนะ  เจ้าชายอาเธอร์เป็นคนที่มีดวงความรักย่ำแย่พอสมควรเลยล่ะ”