Pop Star กระชากหัวใจนายป็อบพลูล่า

"นี้ใครมีความคิดยังไงบ้าง" หัวหน้าห้องถาม
    "...." ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก.หัวหน้าห้องเลยบอกอีกว่า "งั้นทุกคนไปคิดมาพรุ่งนี้มาโหวดกันต่อว่าจะใช้กิจกรรมของใคร"     อ๊อดดด
     เสียงอ๊อดดังทั่วโรงเรียนเพื่อให้รู้ว่าโรงเรียนเลิกแล้ว เพื่อนๆก็ต่างแยกย้ายกันออกจากห้องเพื่อกลับบ้าน ฉันก็เลยคิดว่าจะชวนยัยชิกส์การ์ไปกินไอติมสักหน่อยก่อนกลับ
     "นี่ยัยชิกส์เราไปกินไอติมร้านหน้าโรงเรียนกันเถอะ"
     "ไปสิ แต่..."
     "แต่อะไร"
     "แกต้องเลี้ยงฉันนะ" ยัยนี้มีข้อต่อรอง
     "อืม...ก็ได้" ฉันคิดก่อนตอบ และเราก็เก็บข้าวของสัมภาระแล้วกำลังเดินออกมาจากห้อง ยัยชิกส์การ์ก็เดินไปชนกับป๊อบคร์อนสุดหล่อเข้า
     "โอ๊ย" เป็นเสียงอุทานของซิกส์ที่ลงไปนั่งกับพื้น
     "เออซิกส์เป็นอะไรไหม" ป๊อบถาม
     "ไม่เป็นหรอยัยนั้นมันหนังเหนียว" ฉันตอบแทน ฉันเข้าไปพยุงยัยซิกส์การ์ให้ลุกขึ้นมา
     "ให้ช่วยไหมชิกส์..."
     "ไม่เป็นไร" ยัยนั้นตอบทั้งๆที่ป๊อบยังพูดไม่จบ
     กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
     "เบลเราไปกินไอติมกันเถอะ"
     ณ ร้านไอติม
     "ต้องการไอติมรสอะไรดีครับ"
     "รสช็อกชิพค่ะ" ยัยซิกส์ตอบ
     "ของฉันเอาสตอเบอร์รี่ละกัน" 
     "รับอะไรเพิ่มอีกไหมครับ"
     "พอแค่นี้ละกัน"
     หลังจากสั่งไอติมเราก็คุยเรื่องเรียนบ้างเรื่องหนังบ้าง สักพักไอติมก็มา ตอนที่ไอติมมาพวกเรามองไปเห็นผู้ชาย 2 คน กำลังเดินมา จะใครละก็ป๊อบคร์อนกับเท็กซัลน้องชายฝาแฝด(แฝดคนละฝา)ของฉัน
     "นี้เบลแกเห็นน้องชายแกไหม"
     "เห็น ทำไหมหรอ"
     "นี้แกจำได้ไหมตอนอยู่ ม.ต้นน้องแกไปจีบผู้หญิงคนหนึ่งแต่เขาไม่เล่นด้วย จำได้ไหม"
     "จำได้สิ น้องฉันมันไปจีบยัยชิล เด็กท๊อบของโรงเรียน"
     "เออจริงสิ แกทำคณิตยัง"
     "ยัง รับกินสิจะได้ไปทำ"
     พอกินเสร็จฉันก็รีบลากยัยซิกส์ออกจากร้านไอติมทันที่ แล้วรีบกลับบ้านพักเพื่อไปทำคณิต ออฉันลืมบอกไปฉันนอนบ้านพักอาจารย์(เพราะพ่อยัยซิกส์เป็น พอ. โรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่)
     "ยัยเบลแกโทรศัพท์แกมีเงินไหมพอดีฉันจะโทรไปหาพ่อแม่นะ เออพอดีเงินฉันหมด" 
     "เดียวฉันยิบให้ เห้ยอยู่ไหนโทรศัพท์มันหายทั้งกระเป๋าสตางค์ ยัยซิกส์แกเห็นไหม" 
     "ไม่เห็นแกลืมไว้ที่ไหนหรือป่าว"
     "น่าจะเป็นร้านไอติมนะ"