Magic ศึกการ์ดเวทย์ชิงบรรลังค์

บทนำ

เวทย์มนต์คืออำนาจลึกลับที่จะทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เกิดขึ้นมา แต่มันเป็นเพียงเรื่องเล่าขานของบรรพชนเท่านั้นที่เชื่อว่าเวทย์มนต์มีจริง แต่ในโลกแห่งเวทย์มนต์ สิ่งนี้คือทุกสิ่ง

ผู้คนต่างก็ใช้เวทย์มนต์ในการดำรงชีวิตเพื่อให้อยู่รอด แต่แล้วก็เกิดมหัตภัยครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นในโลกเวทย์มนต์ เวทย์มนต์ศูนย์หาย ผู้คนล้มตายอย่างไร้สาเหตุ เหล่าผู้อาวุโสทั้งสี่ผู้ครอบครองมหาเวทย์แห่งแสงก็มิอาจจะร่วงรู้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

จึงส่งผู้กล้าคนแล้วคนเล่าไปหาคำตอบว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นมันเกิดจากใครหรืออะไร แต่ก็ไม่มีผู้กล้าคนไหนได้กลับมา จนเหลือผู้กล้าคนสุดท้ายที่เป็นความหวังของเหล่าผู้อาวุโสและเหล่าประชาชนแห่งอาณาจักรเวทย์มนต์ คนผู้นั้นก็คือ ท่านลอร์ด ลูคัส แบล็คเบริ์ด ซึ่งเป็นจอมนักรบแห่งเวทย์ผู้ครอบครองการ์ดศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังมากที่สุดและมีเพียงใบเดียวเท่านั้น

ลอร์ดลูคัสออกเดินทางไปยังหมู่บ้านต่างๆทั่วอาณาจักรแต่ก็มิพบเบาะแสอะไรที่จะบอกได้เลยว่าเรื่องราวทั้งหมดนั้นมันเกิดขึ้นได้อย่างไร จนกระทั่งได้ไปพบกับชายคนหนึ่งซึ่งชราภาพมากแล้ว แต่ยังเดินได้คล่องเหมือนคนหนุ่มสาว ลอร์ดลูคัสไม่รีรอเข้าไปถามว่าเป็นใคร แต่ชายชรากลับไม่ตอบอีกทั้งยังไม่พูดอะไร ลอร์ดลูคัสได้แต่เดินตามชายชราเข้าไปในถ้ำที่มืดสนิทถึงขนาดก้มมองนิ้วตัวเองไม่เห็น

ทันทีที่เข้าไปถึงเปลวไฟสีฟ้าก็ถูกจุดขึ้นตรงกำแพงทำให้ถ้าสว่างจนมองเห็นสภาพภายในถ้ำได้ชัดเจน สภาพของถ้ำนั้นถูกวาดด้วยอักขระเวทย์มนต์ขั้นสูง ซึ่งบางคำท่านลอร์ดเองก็ไม่ทราบความหมาย

“อย่าบอกข้านะว่าท่านคือ..” ลอร์ดลูคัสอุทานขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“ไม่ต้องพูดสิ่งที่เจ้าคิดถูกต้องทุกอย่าง” เป็นครั้งแรกที่ชายชราพูด จึงได้รู้น้ำเสียงที่แท้จริงของชายชรา เสียงของเขานั้นแหบห้าวแต่ดังกังวานอย่างไม่จบสิ้น ชายชราไม่ได้ขยับปากแม้แต่นิดเดียวขนะพูด ซึ่งนั้นก็ทำให้ท่านลอร์ดลูคัสผู้ยิ่งใหญ่ต้องขุกเข่าคำนับ

“ยืนขึ้น เจ้ามาที่นี้มีเหตุผลอันใดลูคัส” ชายชราพูดขณะมองดูลอร์ดลูคัส

“ข้ามาตามหาเบาะแสท่าผู้อาวุโส เบาะแสที่จะชี้ให้เห็นตัวการที่ทำให้อาณาจักรเวทย์มนต์ต้องดับสลาย”

ชายชรา หรือผู้อาวุโสที่ลอร์ดลูคัสถามนั้นไม่ได้ตอบแต่กลับแสดงให้ดูแทน เขาจุดไฟขึ้นมาบนมือ เปลวไฟสีฟ้าครามที่ดูสวยงามยิ่ง แต่มันก็เป็นอันตรายถึงชีวิตเช่นกันถ้าโดนเข้าไป ซึ่งลอร์ดลูคัสก็รู้ดีว่าวิชาที่ชายชราหรือผู้อาวุโสกำลังสร้างขึ้นมานั้นมีชื่อเรียกว่า เปลวไฟแห่งความรู้ ซึ่งเป็นมหาเวทย์มนต์ขั้นสูงและมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ร่ายได้

และในไม่ช้าหลังจากที่ผู้อาวุโวร่ายมหาเวทย์เสร็จแล้วก็ปรากฏผู้ก่อคดีที่เขาต้องการจับตัว แต่เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองคนที่ทำให้เกินเรื่องขึ้นคือ ผู้อาวุโสทั้งสี่เอง ลอร์ดลูคัสหลังได้รู้ความจริงก็ขอลาชายชราออกเดินทางไปยังอาณาจักรแห่งใหม่เพราะเกรงว่าที่ผู้กล้าไม่รอบกลับมาอาจเป็นเพราะเหล่าผู้อาวุโสก็ได้

ลอร์ดลูคัสออกเดินทางไปไกลกว่าหลายร้อยกิโลเมตร ผ่านป่าและหมู่บ้านมามากมายแต่ก็ไม่มีหมู่บ้านไหนที่เขาพออยู่ได้ แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ละอองเวทย์มนต์ไหลขึ้นมาจากพื้นดินและกระจายไปรอบตัวของลอร์ดลูคัส ละอองเวทย์มนต์เกาะตามตัวและส่วนต่างๆของร่างกายไม่เว้นแม้แต่จมูกจะหายใจ

ทันทีที่ละอองเวทย์มนต์เกาะตามตัวของลอร์ดลูคัสจนเต็มก็เกิดการระเบิดขึ้น และก็สลายไปไม่มีร่องลอยของลอร์ดลูคัสอีกเลย ลอร์ดลูคัสที่โดนระเบิดนั้นล่องลอยอยู่ในมิติเวลาอยู่นานหลายวันจนในที่สุดก็หลุดออกมาจนได้

เขาลงนอนกองกับพื้นอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ลุกขึ้นยืน ทันทีที่ลุกขึ้นเขาก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ภาพนั่นคือ ตึงตราบ้านช่องสูงท่วมฟ้า เสียงดังโหวกเหวกดังจากถนนใหญ่ มลพิษเกิดขึ้นทุกที มีต้นไม้เพียงน้อยนิด ช่างเป็นอาณาจักรที่น่าหดหู่ยิ่งนัก ผู้คนเดินกันขวักไขว่อยู่เต็ม ไม่มีใครทักทาย หรือพูดคุยกัน เป็นอาณาจักรป่าเถื่อนดีๆนี่เองในความคิดของลอร์ดลูคัส

ในที่นี้ลอร์ดลูคัสเป็นตัวประหลาด การแต่งตัวแปลกแตกต่างจากผู้คนในอาณาจักรแห่งนี้ ลอร์ดลูคัสเดินผ่านฝูงชนที่มองเขาด้วยสายตาดูถูกและรังเกียจ เขาเดินไปเรื่อยจนไปถึงตรอกแห่งหนึ่งแล้วก็ล้มลงนอนสลบไปตรงนั้น

ระหว่างที่ลอร์ดลูคัสสลบอยู่นั้นมีพลเมืองดีคนหนึ่งช่วยพยุงและพาลอร์ดลูคัสไปยังห้องนอนของเธอและคอยดูแลเช็ดตัวลูคัสอย่างดีจนลอร์ดลูคัสได้สติฟื้นขึ้นมา ลอร์ดลูคัสลืมตาขึ้นและมองดูรอบห้องแล้วก็เจอกับหญิงสาวคนหนึ่งกำลังทำอาหารอยู่ ลอร์ดลูคัสพยายามลุกขึ้นยืนแต่ก็ถูกห้ามไว้

“พักผ่อนก่อนเถอะคะ คุณเพลียมากนะ นี่อาหารฉันทำมาให้” หญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมถาดอาหารในมือ

“ที่นี่ที่ไหน!”  ลอร์ดลูคัสถามขึ้น

“ห้องฉันเองค่ะ ทำไมหรอค่ะ” หญิงสาวตอบกลับไปทันทีทันควัน

“ไม่ใช่ที่นี่อาณาจักรอะไร” ลอร์ดลูคัสถามขึ้นอีกครั้ง

“อาณาจักรหรือค่ะไม่มีอาณาจักร มีแต่ โลกมนุษย์” หญิงสาวค่อนข้างแปลกใจในคำถามแต่ก็ตอบกลับไปเช่นกัน

“โลกหรอ!” ลอร์ดลูคัสบ่นพึมพำกับตัวเอง

“แล้วเจ้าชื่ออะไรละ” ลอร์ดลูคัสถามหญิงสาวที่กำลังนำน้ำสีส้มมาให้เขา

“ฉันชื่อว่า เจนน่า ดรอเฟสค่ะ” หญิงสาวตอลกลับมาด้วยท่าทางยิ้มแย้ง

“เจนน่าหรอ ชื่อเพราะดีนี้ ข้าชื่อว่า ลอร์ดลูคัส แบล็คเบริ์ด เรียอกว่า ลูคัสก็ได้”

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวนามเจนน่าตอบกลับไปพร้อมป้อนอาหารให้ลูคัส

หลังจากทั้งคู่ได้รู้จักกัน และได้ใช้ชีวิตร่วมกันก็เกิดตกหลุมรักและแต่งงานอยู่กินกันตั้งแต่นั้นมา