soulmate เนื้อคู่ อยากรู้ว่าใช่เธอ
ปลาทองในขวดโหล
3) soulmate เนื้อคู่ อยากรู้ว่าใช่เธอ บท3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“สวัสดีค่ะเจ้ฟาย”
“สวัสดี ชั้นบอกแกกี่ทีแล้วว่าชื่อชั้นสะกดด้วยพอพาน ไม่ใช่ฟอฟัน เรียกชั้นชะยังกับสัตว์ในท้องนาที่มีนกเอี้ยงเกาะเลย”
“มันก็คล้ายกันนั่นแหละ อันที่จริงชื่อฟายก็แปลกใหม่ดีน่ะพี่”
“หรอย่ะเก็บไว้ตั้งชื่อลูกแกเหอะ ว่าแต่วันนี้ลมอะไรหอบมาล่ะจ้ะเดย์”
“ก็ไม่มีไรหรอก พอดีอาจารย์ให้ต่อวงจรไฟฟ้าอ่ะเจ้ช่วยหน่อยนะ”
“โนเวยจ๊ะน้องรัก ช่วงนี้ชั้นโดนทำโทษขัดห้องน้ำอยู่”
“โห แค่ขัดห้องน้ำเอง ช่วยเดย์ หน่อยน้า นะ น้องสาวคนสวยเดย์อุตส่าคาบข่าวมาบอก”
“ข่าวอะไรหรอ”
“เจ้พาย สัญญาว่าจะช่วยก่อนดิแล้วเดย์จะบอก”
“ไม่ค่อยอ่ะ สัญญาก่อนได้แต่ถ้าเรื่องที่แกบอกไม่น่าสนใจพอเตรียมตัวตายได้เลย”
“ง่า ตายเลยหรอ”
“จะเปลี่ยนใจก็ได้นะสาวน้อย”
“ไม่เปลี่ยนหรอก เดย์มั่นใจว่าพี่พายต้องอยากรู้แน่ๆ”
“ว่ามาสิ”
“คือเดย์ได้ยินมาจากรุ่นพี่ในคณะนิเทศ เค้าลือกันว่าพี่วินเทอร์จะจีบยัยเพลงอ่ะ”
“เห้ยย แน่ใจนะว่าข่าวไม่มัว”
“แน่ใจสิ เค้าลือกันไปทั่วคณะแล้ว ไม่เชื่อพี่ก็ลองให้พัตเตอร์ไปสืบดูสิ”
“ถ้าพึ่งพัตเตอร์ ชั้นเชื่อแกดีกว่าว่ะ ว่าแต่วินเทอร์นี่มันชื่อคุ้นนะ”
“ตายแล้ว พี่พายไปหลบอยู่ไหนมาพี่วินเทอร์เค้าออกจะดัง แต่ว่าตอนนี้พี่เค้าน่าสงสารมากเลยโดนยัยผู้หญิงบ้าที่ไหนไม่รู้ทำให้ต้องถูกทำโทษล้างห้องน้ำตั้ง 1 เดือน ”
“บางทีผู้หญิงคนนั้นอาจจะไม่ผิดก็ได้นะ นายวินเทอร์อะไรนั้นหน่ะปากร้ายจะตาย”
“ไปเอามาจากไหนว่าพี่วินเทอร์ปากร้าย พี่เค้าสุภาพจะตายไป”
“สุภาพหรือสร้างภาพกันแน่”
“พี่พายว่าไงนะ”
“เปล่า ใครจะไปกล้าแตะต้องล่ะ เห็นแกออกจะปลื้มสักขนาดนะ นี่ถ้าแกเจอผู้หญิงคนนั้นแกไม่ด่าเค้าเปิดเปิงเลยหรอ”
“เดย์ไม่ด่าหรอ เดย์จะต่อยให้หน้าแหกเลย”
“ต่อยเลยหรอ รุนแรงไปมั้ง”
“ไม่แรงไปหรอก ทำไมพี่พายดูเข้าข้างยัยนั้นจังเลย”
“อ้อ ก็ไม่อะไรหรอก พอดีผู้หญิงที่ทะเลาะกับอีตาวินเทอร์คนดีของเธอคือชั้นเองละจ๊ะน้องรัก”
“ห้า ความจริงแล้วพี่พายก็ไม่ได้ผิดหรอกนะ พี่วินเทอร์อาจจะกวนพี่พายก่อนก็ได้”
“เปลี่ยนข้างเร็วเหลือเกินนะย่ะ เธอคงไม่ได้สืบสายพันธ์มาจากจิ้งจกหรอกนะ”
“บ้าหรอจิ้งจกสปีชีร์ไหนจะงดงามขนาดนี้ แล้วตกลงงานพี่พาย ยังจะช่วยชั้นอยู่ใช่ไหม”
“เออๆๆๆ ช่วยก็ได้ แกถืออะไรมาหนะ”
“นิตรสารsoulmateไงให้ตายสิพี่ไม่รู้จักหรอ เล่มนี้แม่นมากเลยนะ”
“แม่นตรงไหน เมื่อวานไอ้หนังสือเล่มนี้ยังบอกว่าชั้นจะเจอเนื้อคู่แบบไม่ทันตั้งตัวเลย”
“จริงหรอพี่พาย แล้วเมื่อวานพี่เจอป่ะ”
“เจอกับผีอะไรล่ะ ก้เมื่อวานที่ชั้นโดนทำดทษก้เพราะนายวินเทอร์เอาไอ้หนังสือบ้าเนี่ยปาใส่หัวชั้น”
“จะว่าไปพี่วินเทอร์อาจจะเป้นเนื้อคู่พี่พายก้ได้นะ”
“คู่กรรมล่ะสิไม่ว่า”
“พี่พายนิ พี่วินเทอร์เค้าออกจะน่ารัก ไม่คุยด้วยแล้วกลับดีกว่า”
“เดี๋ยวก่อนใครบอกว่าชั้นจะช่วยแกแบบไม่มีค่าตอบแทน”
“หืมค่าตอบแทนไร เดย์ยอมทู้กกกอย่างเลย”
“พาชั้นไปหาอีตาวินเทอร์หน่อยสิ ชั้นคิดว่านายนั่นคงต้องคุยกันอีกยาว
วินเทอร์said
ขณะที่ผมกำลังดูแผ่นฟิล์มที่เพิ่งล้างในสตู ไอ้ออสก้าก็ทำหน้าอย่างกับเพิ่งวิ่งหนีผีมา
“ไอ้ลมเกิดเรื่องแล้ว”
“เรื่องอะไรว่ะ”
“ก็เรื่องที่แกจะจีบยัยเด็กที่ชื่อเพลงนะสิ”
“แล้วไงว่ะ เพลงก็อายุมากกว่า18ปีแล้ว ชั้นก็ไม่ได้พรากผู้เยาว์นิ เฮ้ยแกรู้ได้ไงว่ะ”
“นี่แกคงอยู่แต่ในสตู จนไม่รู้ว่าเค้าลือกันไปทั่วคณะแล้ว”
“แล้วแกรู้ไหมว่าใครปล่อยข่าว”
“จะไปรู้หรอ แกชอบเด็กนั่นจริงๆอ่ะ”
“ทำไมว่ะ”
“ก็น่ารักดีน่ะ แต่ออกจะจืดชืดไปหน่อยชั้นคิดว่าแกชอบแบบเนื้อ นม ไข่ ซะอีก”
“นั่นมันแก ไม่ใช่ชั้นโว้ยยย =.= ”
“ว่าแต่แกแน่ใจน่ะ ว่าจีบยัยเพลงแล้วแกจะลอดครบสามสิบสองประการ”
“อะไรอีกฟ่ะ”
“แกไม่รู้หรอว่ายัยเพทาย โคตรหวงน้องสาวเลย เท่าที่ไอ้ออกัสเล่าสรรพคุณมานะ ยัยนั่นเทควันโดสายดำเชียวนะ”
“แล้วไง”
“นี่แกไม่กลัวเลยหรอ”
“สูงแค่หลักกิโลอย่างนั้นจะทำอะไรชั้นได้ว่ะ”
“ได้ไม่ได้ก็ลองดูไหมล่ะ” หลังจากเสียงหวานดังขึ้น ร่างเล็กในชุดยูนิฟอร์มคณะวิศวกรรมก็ก้าวลงมายังห้องสตูดิโอของผม
“สวัสดีนายวินเทอร์ ” ยัยเพทายพูดพลางยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจ
“ยัยเพทาย”
“ไม่เรียกชั้นว่าหลักกิโลแล้วหรอย่ะ”
“พี่ฟายใจเย็น”
“ฮ่าๆๆๆ เธอชื่อฟายหรอ ก็บอกมาตั้งแต่แรกสิชั้นจะได้เรียกเธอว่า ฟาย”
“ชั้นชื่อพายย่ะ”
“อ่ะๆ เรียกพายก็ได้ มาหาชั้นอ่ะคิดถึงหรอ”
“คิดถึงกับผีล่ะสิ นายกล้ามากน่ะที่ประกาศไปทั่วว่าจะจีบน้องชั้น”
“ถ้าชั้นจะจีบคิดว่าเธอจะขวางได้หรอ”
“โฮะๆๆ ถึงชั้นไม่ขวาง น้องชั้นก็ไม่เอานายทำพันธ์หรอกย่ะ น้องชั้นรสนิยมสูงพอ”
“นี่ๆผมขอสงบศึกเถอะครับคุณพี่สะใภ้”
“ฝันหรอย่ะ ชั้นไม่มีวันสงบศึกกับนาย แล้วใครเป็นพี่สะใภ้นายไม่ทราบ”
“ก็เธอไงสาวน้อย”
“ไม่มีวัน”
“จะต้องทำยังไง ให้เธอช่วยชั้น”
“ทำใจสิ เพราะชั้นจะขัดขวางนายให้ถึงที่สุด”
“พี่พายกลับเหอะ ถ้าพี่พายไม่กลับเดย์กลับแล้วนะ”
“เดย์ เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”นี่ไม่ใช่เสียงยัยเพทายแต่เป็นเสียงของออสการ์เพื่อนตัวแสบของผม
“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีมีมือมีเท้าเดินไปเรียนเองได้ ขอบคุณค่ะสำหรับความหวังดี เดย์รอพี่พายได้”
~ ~ มีแมลงตัวหนึ่ง เกาะอยู่บนจมูก กระต่าย มันจึงปัด มันจึงปัด~~
“ว่าไงกัสจัง”
“เรียกซะแต้วเลยนะ แกอยู่ไหนเนี่ย”
“คณะนิเทศ”
“แล้วไปทำไรแถวนั้นว่ะ”
“มาธุระนิดหน่อยว่ะ แกมีไร”
“แค่จะบอกว่าโครงงานส่งพรุ่งนี้นะ แกรีบกลับมาทำเลย”
“เออๆๆ แกทำไปก่อน แล้วชั้นจะรีบตามไป”
“ถ้าแกช้าเกิน 10 นาที ค่าอุปกรณ์แกจ่ายนะ”
“เห้ยได้ไงอ่ะ เออจะรีบไปเดี๋ยวนี้หละค่ะ”
จบการสนทนา ตู้ด ตู้ด ........
“แฟนโทรตามหรอ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ เดย์กลับกันเถอะ”
“ยัยเดย์” ยัยพายขึ้นเสียงสูงขึ้นเมื่อเห็นน้องสาวคนสนิทหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนโซฟาแสนไฮโซของผม
“หืม พี่พายจะกลับแล้วหรอ” เด็กคนนั้นเงยหน้ามองยัยเพทายด้วยใบหน้าสะลึมสะลือ สักแปบหนึ่งแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟาผมต่อ ยัยเพทายชักสีหน้านิดหน่อยก็จะเดินไปลากรุ่นน้องที่กำลังงัวเงียกลับคณะ ผมได้ยินเธอบ่นพึมพำว่า “ติดนิสัยขี้เซาจากใครมาฟ่ะ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
