LoVe ' ความหมายของคำว่ารัก '

เป็นนิยายสั้นเรื่องแรกที่ไม่เคยแต่งของ PF มาก่อนเลยนะคะ อ่านยังไงก็ช่วยกันเม้นหน่อยนะคะ วิบัติบ้างไรบ้างขอโทษที่สุดคะ

 

-----------------------------------------------------------



ชั้น เคยเป็นคนที่ ไม่รู้จักและไม่เคยเข้าใจคำว่ารัก แต่พอมีเค้าเข้ามาในชีวิต เค้าที่คอยอยู่ข้างๆ เค้าที่คอยพร่ำบอกคำว่ารักกับชั้นทุกวัน แต่แล้ววันนึง เขาคนนี้ก็จากไป~ ทำให้ฉันได้เข้าใจว่ารักคือ...


 ‘LOVE’ ความหมายของความรัก




อังกฤษ เวลา 16:00 น


แปะ แปะ

ฝนร่วงโรงลงมา อย่างไม่ขาดสาย มันทำให้ใครบางคนเหงา....

เหงาทั้งกายและใจ ‘


ชั้นไม่เข้าใจว่าทำไมคนต้องมีความรักกันด้วยนะมีไปก็มีแต่ความเจ็บปวด การจากลา


แต่ทำไมคนส่วนใหญ่ก็ยังจะดิ้นรนคว้าเอามาให้ได้ ?


ชั้นไปคนหนึ่งที่อยากมีความรัก แต่รักที่มันได้มาไม่เคยมีความสุขนะสิ

แผลจากครั้งนั้นทำให้ชั้นปิดใจไม่คบใครอีกเลย เพราะว่าใจชั้นมี
เค้าเพียงคนเดียว และใครก็ไม่สามารถมาแทนที่เค้าได้อีกด้วย




ซึ่งตัวชั้นเองไม่เคยรู้จัก ‘ความหมายของคำว่ารักเลย’




แต่ครั้งนี้มันทำให้ความคิดชั้นเปลี่ยนไป ชั้นอยากมีคนมาดูแล ใส่ใจ และอยากมีความรักบ้างเหมือนใครหลาย ๆ คน ก่อนที่มันจะไม่ได้เปิดใจรับใครเข้ามาอีกเลย ....




‘ความรักเป็นสิ่งสวยงาม...แต่ถ้าเอื้อมมือไปถึงมันก็จะพังทลายลงมาเพราะฉะนั้นชั้นจึงไม่อยากได้มันมาครบครอง’







4 ปีต่อมา ...


ประเทศไทย เวลา 14:30 น


กริ่ง กริ่ง


‘’สวัสดีคะ ยินดีต้อนรับคะ รับอะไรดีคะ’’

‘’เอาโกโก้ร้อนกับเค้กวานิลลาครับ’’

‘’เอ่อ ... คะ ’’

เหมือนมากเลยเหมือนมากจริง ๆ

ป๊อปปี้นายกลับมาหาชั้นแล้วใช่มั้ย ฮึก

ชั้นรอนายมานานแล้วนะ ป๊อป เมื่อไหร่นายจะกลับมาหาชั้นสักที

‘’คุณครับเป็นอะไรหรือเปล่า’’


ผู้ชายคนนั้นว่าพลางยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้หญิงสาวขี้แงไม่มีเปลี่ยน ซึ่งทำให้ความคิดโพล่ขึ้นมา ....





‘โอ๊ย เจ็บอะป๊อป แง ๆ ฮึก ฮือ เลือดไหลเต็มเลย ’

’ฟาง เป็นอะไรมากเลยเปล่า มาขี่หลังป๊อปสิ ’

’ฮึก อืม ...’

’หายยัง ^^ ’

’หายแล้วหล่ะ ขอบคุณมากนะ ‘




’’เอ่อ .. คือ คุณเหมือนคนรักของชั้นนะคะ ขอโทษด้วยนะคะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับผ้าเช็ดหน้าด้วยคะ^^’’


’’อืม ไม่เป็นไรครับ’’






5 ปีก่อน @สวนสาธารณะ

’’ฟาง เป็นแฟนกับป๊อปนะ’’

’’อืม ... ได้สิ >////<’’

’’ว้าว แหวนสวยจังเลย’’

’’ยื่นมือมาสิ ป๊อปจะใส่ให้ ’’

เคร้ง ตึก ~!

ปริ้น ๆ โครมม


’’ป๊อปปี้ ไม่ กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นายฝื้นมาคุยกับชั้นสิ’’

’’ ฟะ ฟาง ดูแลตัวเองด้วยนะ แหวนวงนี้จะเป็นตัวแทนของป๊อป ป๊อปจะอยู่กับฟางตลอดไปนะ’’

’’ฮึก ไม่ป๊อปตื่นมาคุยกับฟางสิ ป๊อป ฮือ ใครก็ได้ช่วยด้วยคะ ’’



วูบ ~ แล้วตัวชั้นก็หมดสติลง


@โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง


อืม...ตื่นขึ้นมาใน โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งจำได้ว่าตอนแรกชั้นนอนกอดป๊อปปี้อยู่ที่ถนน แล้วตอนนี้หล่ะ !!

’’ป๊อปปี้นายอยู่ไหน’’

’’เอ่อ คุณครับ ใช่ญาติของคุณ ภาณุ หรือเปล่าครับ’’

’’อ๋อ ใช่คะแล้วป๊อปปี้หล่ะ’’

’’ถ้าคุณหมายถึงผู้ชายคนนั้น ...คุณภาณุเสียชีวิตแล้วครับ’’

’’ไม่จริง ชั้นไม่เชื่อ มี่จริง ฮือ ๆม่ายยยยยยย กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด’’

’’คุณครับตั้งสติก่อนครับ แต่ว่า ผมเห็น แหวนวงนี้อยู่กับตัวของคุณภาณุครับ’’

’’ฮึก นายจะจากชั้นไปอย่างนี้จริง ๆ หรอ ‘’



กลับสู่ปัจจุบัน

ป๊อปปี้ตอนนี้นายจะอยู่ที่ไหนนะ ชั้นรอนายเสมอ ชั้นรักนายมาก นายอย่ามาทิ้งชั้นไว้แบบนี้สิ

ถึงชั้นจะพูดอีกกี่รอบนายก็คงไม่ได้ยินหรอกชั้นเจ็บปวดมากนะที่นายต้องจากไป

ป๊อปปี้เป็นคนดี เค้าดูแล เค้าคอยห่วงใยชั้นมามาก ชั้นคิดถึงเค้าเหลือเกินตอนนี้ นายจะเป็นความทรงจำของชั้นตลอดไปนะ

ภาณุ จิระคุณ ป๊อปปี้ .... นายจะได้ยินที่ชั้นพูดมั้ยนะ ...



3 ปีผ่านไป


’’ยัยฟางไปเที่ยวทะเลกันมั้ย’’

ยัยแก้วเพื่อนสนิทของชั้นเองแหละ
พวกนี้ฉลองที่พวกเราเรียนจบแล้ว
พวกเราเรียนจบแล้วนะ จะได้ใช้ชีวิตอย่างสบายไง
แต่ชั้นก็ยังคิดถึงป๊อปปี้อยู่ตลอดเวลา เพราะความผูกพันที่เราอยู่ด้วยกันไง ชั้นว่าตอนนี้นายคงจะอยู่ข้าง ๆ ชั้นเนี่ยแหละ ^^

’’อืม ไปสิ ชั้นก็อยากพักผ่อนเหมือนกันนะ’’

’’นี่ฟาง ชั้นเชื่อว่าป๊อปอ่ะ เค้าคงยังอยู่แถว ๆ นี้แหละ นะ ป๊อปเค้าไม่ไปไหนง่าย ๆ หรอกถ้ายังไม่ได้สวมแหวนให้เธอ ^^ ’’

’’อืม จะไปตอนนี้เลยใช่มั้ย’’

’’ใช่ ๆ ’’


`@ ทะเล

’’นายสบายดีมั้ยนะป๊อป ชั้นคิดถึงนายมากนะป๊อป กลับมาหาชั้นสักทีสิ ฮือ กลับมาหาชั้นสักที
ชั้นรักนายมากแล้วก็ไม่เคยรักใครเท่านายมาก่อนเลย นายมาทิ้งชั้นไว้อย่างนี้ได้ยังไงฮะ ได้ยังไง ฮือ ๆ ฮึก
อย่าทิ้งชั้นไปอย่างนี้นะ นายสัญญาแล้วไงว่าเราจะอยู่ด้วยกัน ตลอดไป ทำไมนายเป็นคนผิดสัญญาแบบนี้ ’’


ชั้นตะโกนระบายความในใจที่อัดอั้นมานานออกไปหวังว่ามันจะช่วยชั้นได้บ้างนะ

ตอนนี้พระอาทิตย์ตกดินแล้ว ชั้นว่ากลับก่อนดีกว่า มันเริ่มมืดขึ้นมาแล้วหล่ะ



ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก


ชั้นเดินเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เพราะได้ยินเสียงฝีเท้าตามมาข้างหลัง ยิ่งชั้นเดินเร็วเท่าไหร่เสียงนั้นยิ่งมากใกล้ชั้นมากขึ้นเท่านั้น ...


’’ โอ๊ยย ขอโทษค่ะ/ครับ ’’

ชั้นนี่ซุ่มซ่ามจริง ๆ เดินชนคนอื่นไปทั่วเลย ยัยฟางเอ้ยย ...

‘’ขอโทษจริง ๆ นะคะ ชั้นเดินไม่ดูทางเองคะ เอ่อ ... ป๊อปปี้ ’’

เฮ้ย นี่ชั้นตาฝาดมากขนาดมองเห็นว่าเป็นป๊อปปี้เลยหรอเนี่ย หลายรอบแล้วเนี่ยชั้น
แต่เค้าเหมือนป๊อปปี้มากเหมือนไม่มีผิด เหมือนที่สุดหรือว่านายจะกลับมาหาชั้นแล้ว

‘’ ป๊อปปี้นายกลับมาหาชั้นแล้วหรอ ฮึก ’’

’’ฟะ ฟาง … ’’

The EnD ….

__________________________


โครตเน่าเลย - - เม้นกันหน่อยนะ เป็นกำลังใจให้หน่อย รักทุกคน จุ๊ฟๆ