Devil doll เกมร้ายสยบรัก

บทนำ

            ณ กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

        “ห้อง 5/5 ”เป็นศูนย์รวมเด็กเลวหรือจะเรียกให้มันหรูหน่อยก็ ห้องเด็ก(ชอบ)มีปัญหา ทุกๆคนในห้องนี้ล้วนมีฐานะร่ำรวยกันทั้งนั้น และยังเรียนเก่งมากอีกด้วย ทุกคนในห้องนี้ล้วนมาจากคนละที่คนละทาง มีนิสัยใจคอแตกต่างกันไป แต่เราทุกๆคนในห้องนี้ต่างรักและห่วงใยซึ่งกันและกัน ไม่เคยทิ้งกัน แม้จะเจอกับปัญหาหนักหนาสักแค่ไหน และพวกเราในห้องนี้ล้วนมีหน้าตาราวกับเทพบุตรกับนางฟ้าในเทพนิยาย แต่ภายใต้ใบหน้าหล่อสวยนั้นแอบซ่อนความชั่วร้ายเอาไว้จนน่าขนลุก จนคนในโรงเรียนต่างเรียกเราว่า Devil Doll ซึ่งฉันก็ชอบชื่อนี้นะ ฟังแล้วร้ายสุดขั้วชั่วสุดขีดดี

       ฉันชื่อ ยามาทาดะ ไอริซ ทุกๆคนจะเรียกฉันว่า “ไอริซจัง” ฉันเป็นหัวหน้าห้องและยังถูกยัดเหยียดตำแหน่งหัวหน้าแก๊งเดวิลดอลให้อีก แต่ฉันไม่ซีเรียสหรอกนะเพราะฉันว่ามันท้าทายดี ฉันเกิดมาในครอบครัวที่โคตรจะร่ำรวยจนหลายคนอิจฉา ฉันมีพี่ชายฝาแฝดสุดหล่อแอบเท่ห์เล็กน้อย จนกลายเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงในญี่ปุ่นมากมาย ฉันมีแม่ที่แสนดี(เกิน)ไป เพราะแม่ชอบสอนให้เป็นกุลสตรีที่แสน(น่าเบื่อ)ดีของท่าน และฉันมีพ่อที่หล่อสุดๆและโหดมากๆ แต่พอกับแม่นี้กลับเหมือนลูกแมวซะงั้น สรุปแล้วครอบครัวฉันอบอุ่นดีไม่ได้แตกแยก อยากรู้ล่ะซิว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้ ก็เพราะฉันมันเป็นประเภทชอบลอง(ดี)ไงล่ะ

“ไอริซแย่แล้ว!” มิกกิสาวสวยร่างเพรียววิ่งเข้าห้องมาอย่างเหนื่อยหอบ

“มีไรมิกกิ...ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้นด้วย!!!”

“ไม่มีเวลาแล้ว เราต้องรีบไปช่วยไอ้เซโจกับไอ้เรียวตะก่อน” มิกกิจับมือลากไอริซออกห้องไป

“เห๊ยย..ปล่อยก่อนๆๆ” ไอริซขืนตัวไว้อย่างตกใจกับอาการของมิกกิ ที่ทำอะไรโดยไม่คิด

‘ขืนบุกไปโดยไม่วางแผน มีหวังโดนยำเท้ากลับมาแน่ๆ’ ไอริซคิดในใจ

“ไอริซแกไม่ห่วงเพื่อนหรอวะ!”

“ห่วงสิ! แต่เราต้องวางแผนกันก่อน ขืนสุ่มสี่สุ่มห้าไปมีหวังได้ตายกันหมด”

“เอ่อ... ฉันลืมไป ขอโทษทีที่บุ่มบ่ามไปหน่อย”

“ไม่เป็นไร... แต่อย่าเป็นบ่อยก็แล้วกัน”

“อ่าหะ!!” มิกกิพยักหน้าหงึกๆ เพื่อกลบเกลื่อนความอายเอาไว้

“ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆเลยนะแกเนี่ย... แก้เท่าไหร่ก็แก้ไม่เคยหายสักที ‘นิสัยใจร้อน’เนี่ยทิ้งๆไปบ้างก็ดีน๊ะ”

          -ประชุม-

ปังงง!!! เสียงทุบโต๊ะดังลั่นห้อง จนทุกคนต้องหยุดทำทุกสิ่งทุกอย่าง ต่างหันมามองว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น

“ประชุมด่วน!” นี่คงจะรอบแรกในสี่วันที่เราประชุมกันซินะ ไม่มีใครมาหาเรื่องเซ็งจัง ตอนนี้ทุกคนกลับไปนั่งโต๊ะของตนเองอย่างรู้หน้าที่ และเงียบฟังอย่างตั้งใจ

“ตอนนี้ ไอ้เซโจกับไอ้เรียวตะโดนแก๊ง Six Snack จับตัวไป” ฉันพูดอย่างเคร่งเครียดและทุกคนก็เครียดไม่ต่างไปจากฉันเลย เพราะแก๊งซิกสแน็คเนี่ยมันน่ากลัวไม่เบาเลยนะ ถึงจะไม่ได้เรื่องก็เหอะ! แต่พวกมันเยอะกว่าเรามาก

“................”

“ลำพังพวกเรามีกันไม่กี่คน และครั้งนี้ฉันขอ ‘งด’ รุ่นน้องเด็ดขาด!!” ฉันพูดดักพวกมันไว้ก่อน ขี้เกียจเข้าห้องปกครองอีก คราวที่แล้วยังเข็ดไม่หายเลย ก็ไอ้เซกิดันพารุ่นน้องไปเกือบหมดโรงเรียน เป็นเดือดเป็นร้อนฉัน จนต้องไปนั่งสอบสวนเขียนบันทึกส่งฝ่ายปกครองเป็นร้อยแผ่น ฉันไม่ได้กลัวครูหรอกนะ แต่ขี้เกียจพูดมาก ถามอะไรก็ไม่รู้ไร้สาระ เปลืองน้ำลายมากมาย

“ถ้าไม่เอาน้อง! แล้วเราจะทำยังไงกัน?” เซกิถาม มองหน้าก็รู้แล้วว่ามันโคตรเซ็งมาก เพราะทั้งชีวิตมันใช้แต่น้อง ตัวเองล่ะขี้เกียจสุดๆๆ

“นั่นนะสิไอริซ อย่าบอกนะว่าหนึ่งต่อยี่สิบเหมือนตอนเกรทสิบ ฉันไม่เอาด้วยหรอกน๊ะ!!” นาโนพูดพลางส่ายหน้า ฉันเห็นด้วยกับแกว่ะ ตอนนั้นโคตรเหนื่อยสุดๆเลย

“นั่นแหล่ะประเด็นสำคัญ!!”

“ฉันว่าเราแบ่งออกเป็นสามกลุ่มดีไหม?” มิกกิเสนอความคิดเห็น

“เป็นความคิดที่ดี!”

ฉันหยิบปากกาเขียนไวท์บอร์ดขึ้นมาเขียนขึ้นกระดาน “เราจะแบ่งกันเป็นสามกลุ่ม กลุ่มแรกขอเป็นผู้หญิงล้วนๆละกันนะ ให้นาโนเป็นบอสละกัน กลุ่มแรกมีหน้าที่ไปยั่วพวกนั้นให้พวกมันสนใจแต่ผู้หญิงจนลืมหน้าที่ไปเลย... แต่ถ้าให้ดีก็ล่อมันออกมาจากผับให้ได้”

“ให้ฉันทำอย่างกับโสเภณี อี๊...ฉันทำไม่ลงหรอกนะยะ” นาโนพูดเบ้ปาก

“ทำอย่างกับทุกวันนี้ไม่ใช่นั่นแหล่ะ” ฉันจิกตามองยายนาโนจอมเรื่องมาก

“ @#$*#4$#@& ” หึหึ! ถึงกับด่าออกมาไม่เป็นภาษาคนเลยหรอยายนาโน

“ต่อกันเถอะ เวลามีน้อย” มิกกิพูด

“อือ... กลุ่มที่สองขอชายหญิงคละๆกันไปนะ บุกเข้าจัดการทางด้านหลังผับ ให้ไอ้เซกิเป็นบอสล่ะกัน ส่วนกลุ่มสุดท้ายคือคนที่เหลือทั้งหมด เราจะบุกเข้าทางด้านหน้าผับ ฉันเป็นบอสเอง มีใครจะคัดค้านอะไรไหม?”

“......” ไม่มีเสียงตอบรับ

“ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้” ฉันวางปากกาไวท์บอร์ด แล้วเดินไปหยิบกระเป๋า เห๊ยย!!! เกือบลืมไปเลย

“เออ...อย่าลืมอุปกรณ์ล่ะ” อุปกรณ์ที่ว่าก็อาวุธนั่นแหละ แต่ฉันจะเอาไรไปดีน๊าาา อืม... รู้แล้ว! เอาปืนไปสักกระบอกแล้วก็ไม้เบสบอลเหล็กที่ฉันสั่งทำพิเศษก็คงพอแล้วมั้ง

            ตอนนี้ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน(ก่อนเวลา)อย่างไม่มีเหตุผลกันหมดแล้ว โดยที่อาจารย์ไม่กล้าต่อว่าแม้แต่คำเดียว เพราะอะไรน่ะหรอ? ก็เพราะว่าไม่มีใครกล้ายุ่งกับเด็กมีปัญหาบ้านรวยอย่างพวกเราหรอก ส่วนฉันตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับการเลือกปืนเบาๆสักกระบอก เอาอันนี้ละกันขี้เกียจเลือกแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า

...................................................................................

อิอิ.. สวัสดีค่ะชื่อ พราวฟ้านะ (ก็แนะนำตัวไปแล้วนี่นา)
พราวแต่งเรื่องนี้ช่วงว่างๆจากการอ่านหนังสือ
ไม่รู้ว่ามันจะดีรึเปล่า ถ้าผิดพลาดหรือควรแก้ตรงไหน ก็ช่วยบอกด้วยนะ
เราหวังว่าเพื่อนๆทุกคนจะชอบนิยายที่เราแต่งนะ
ช่วยวิจารณ์กันเยอะๆนะ ไม่ต้องเกรงใจจร้า
อ้อ..บ้านนี้ไม่รับข้อความลูกโซ่นะค่ะ
ไปละ..บายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย