สรุป!นายเป็นแฟนฉันใช่ไหม
GooDMemoriEs
1) คลุมถุงชน!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แม่คะ แก้วจะไม่ทำอย่างนั้นแน่ๆ"สาวน้อยพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวและเสียใจ
"แต่ลูกต้องทำ ทุกๆคนเขาก็เห็นด้วยทั้งนั้น"หญิงชราพูดในหน้าตาที่กลัดกลุ้ม
"ไม่"สาวน้อยตอบสั้นๆพร้อมกับน้ำตา
"คลุมถุงชนน่ะ ถึงตอนนี้ลูกไม่ได้รักกันอยู่ไปก็รักกันไปเอง"หญิงชราพูดเพื่อปลอบหญิงสาว
"แม่ครับ...แต่ผมว่าให้เวลาน้องทำใจหน่อยก็ดีนะครับ"หนุ่มหล่อ เข้ม เพดออกมาอย่างเงียบขรึม
"ใช่ค่ะ หนูทำไม่ได้หรอก"สาวน้อยพูดแล้ววิ่งขึ้นห้องไป
"เห้อ! ฉันล่ะกลุ้มใจจริงจริ๊งมีลูกสาวอย่างแก้วเนี่ย"หญิงชราพูด
"คุณจะไปเอาอะไรกับลูกนักหนา เค้าไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องให้เค้าแต่งสิ เค้ายังไม่รู้จักเจ้าโทโมะเลยนะ"ชายชราที่ยังดูหนุ่มแน่นพูดขึ้นกับหญิงชรา
"ใช่ครับ..ผมว่าน้องยังเด็กเกินไปแล้วก็ยังไม่รู้จักด้วย"หนุ่มหล่อพูดขึ้น
"นี่พวกเธอไม่ต้องมาสอนฉัน ฉันรู้ว่าจะให้ลูกสาวเดินทางไหนที่ดีและเหมาะสม"หญิงชราเอ่ย
"แล้วถ้าลูกเราไม่ยอมล่ะ"ชายชราพูด
"แล้วจะเอายังไง ยัยแก้วก็ไม่ยอมแต่งยัยมีนก็ยังไม่กลับจากต่างประเทศแล้วจะให้ทำยังไง"
"แล้วแต่คุณเถอะ"ชายชราพูดพร้อมกับเดินขึ้นห้องไป
"นี่นายเขื่อน เธอว่ายังไงคุณลุงเค้าไม่ยอมแกยังจะไม่ยอมอีกคนเหรอ"
"ไม่รู้สิครับ..."ชายหนุ่มตอบประชด
"ฉันน่ะเลือกทางที่ดีให้กับลูกสาวแล้วนะ แต่ไม่มีใคตรเห็นด้วยเลย"
"..."ชายหนุ่มเงียบ
"นี่เขื่อน แกรู้ไหมว่าฉันแต่งงานกับพ่อแกก็เพราะคลุมถุงชนยังมีแกมาได้เลย"
"แล้วแม่จะเลิกกับพ่อทำไม"ชายหนุ่มฉุนเฉียว
"คือว่า..มันเกิดปัญหานิดหน่อย"
"ก็พ่อกับแม่ไม่ได้รักกันไงครับ"ชายหนุ่มพูด
"แกอย่ามายอกย้อนฉันนะนี่มันเรื่องของผู้ใหญ่ถ้าฉันไม่เลิกกับพ่อแกก็ไม่มียัยแก้วกับยัยพิมหรอก"
"แม่ไม่ต้องเอาน้องๆมาอ้างเลยครับ แม่ไม่ได้รักพ่อเพราะแม่ถูกคลุมถุงชน ยัยแก้วก้เหมือนแม่แหละครับ"
"ไม่จริง...ฉันก็รักพ่อแกแต่แค่ว่ามันเกิดปัญหาฉันจึงต้องเลิก"
"ผมลาล่ะครับ จะไปหาเพื่อนวันนี้เลี้ยงรุ่น"ชายหนุ่มพูดแล้วเดินออกจากบ้านไป
ณ ห้องของแก้ว
"ฮือฮือ ทำไมทำไมชีวิตฉันต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย ฮือฮือ"
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"ฮัลโหล"
"แก้ว ฉันฟางนะพรุ่งนี้แกจะไปกินข้าวกับฉันไหม"
"ไม่อ่ะ แกไปเหอะ"
"แกเป็นอะไรรึเปล่าอ่ะ น้ำเสียงแกไม่ค่อยดีเลยนะ ไม่สบายเหรอ"
"ฉันๆ....จะถูกคลุมถุงชน ฮือฮือฮือ"
"แก....ไม่เป็นไรหรอกมองโฌลกในแง่ดีไว้สิ แม่แกหวังดีนะ"
"งืมมมม แต่ยังไง ฮือฮือ ฉันก็ๆ...ไม่อยากแต่งงาน"
"เห้อออ ฉันก็ช่วยอะไรแกไม่ได้นะ แกมีอะไรก็โทรมาละกันนะ"
"งืมมมม ฮือฮือฮือ"
หญิงสาวร้องไห้จนหลับไป
เช้าวันต่อมา....
"แก้ว แก้ว ตื่นเร็ว"
"ทำไมอ่า"
"ไปกินข้าวกันเร็ว"
"ไม่อะ ฉันไม่อยากไปไม่หิว"
"แต่ต้องไป"เสียงหญิงแก่ๆแทรกขึ้นมา
"ไม่..หนูไม่ไป"
"แกต้องไป แก้วออกมาเดี๋ยวนี้นะ"
"หนูรู้ว่าแม่จะพาหนูไปหาเจ้าบ่าวใช่ไหมล่ะ"
"แล้วแกจะทำไม"
ทั้งสองคนถกเถียงกันอยู่นานสองนานจนกระทั่ง
กริ๊ง กริ๊ง
"เขื่อนเอ้ยย ไปดูซิใครมา"
"ครับ คุณลุง"
หน้าบ้าน
"สวัสดีลูก ฉันมาหาหนูแก้วกับแม่ของเธอน่ะ"
"ครับๆ เดี๋ยวไปตามให้ครับ"
หน้าบ้าน
"โทโมะ ออกมานี่เร็วๆ"
"ไม่แม่ไม่ออกไม่อยากแต่งงานน"
"มานี่เดี๋ยวนี้นะ"
"ก็ได้คร๊าบบบบ"
"สวัสดีค่ะ"เสียงหญิงชราดังขึ้น
"ค่ะ สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีคุณน้าเค้าสิลูก"
"หวัดดี"ชายหนุ่มตอบห้วนๆ
"แล้วไหนล่ะคะ หนูแก้ว"
"อ๋อ นี่ค่ะ"
"แก้ว แก้ว ออกมานี่ซิลูก"
"สวัสดีค่ะ"
"นี่เหรอหนูแก้ว หน้าตาน่ารักจังเลยเนี่ย"
"โฮะโฮะ"หญิงชราแม่ฝ่ายหญิงสาวหัวเราะ
"เฮ้ยยย สวยว่ะ"ชายหนุ่มคิดในใจ
"เข้ามาในบ้านก่อนซิคะ"หญิงชราพูด
"ค่ะ ยินดีค่ะ"
แล้วทั้งสองฝ่ายเข้าไปในบ้านเพื่อพูดคุยกันจนได้ฤกษ์ในสัปดาห์หน้า วันอังคาร
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ติดตามด้วยนะ ถ้าจะให้ดีเม้ลหน่อยนะ
Thank you
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
