นายแบบสุดหล่อกับปาปารัสซี่สาวสุดวุ่นวาย

ขอรวบรัด....

  ณ ห้างสรรพสินค้าฯ

พนักงาน // จริงๆแล้วอันนี้ก็สวยนะคะ ส่วนอันนี้เป็นรุ่นใหม่ค่ะเบาะนิ่มมากค่ะ

แก้ว // อ๋อค่ะๆ แล้วอันนี้ล่ะคะ

โทโมะ // เดี๋ยวแก้วดูอันนี้ไปนะ เบ่พาลูกไปดูขวดนม

แก้ว // สักครู่นะคะ(พูดกับคนขาย)

แก้ว // ไม่ได้พาไปดูซื้อมาเลย เข้าใจมั้ย

โทโมะ // งืม เดี๋ยวดูให้จะได้เร็วๆ

แก้ว // งั้นเบ่ไปดูทางนั้นแก้วดูทางนี้เอง

โทโมะ // อืมม

พนักงาน // อันนี้ก็เป็นรุ่นใหม่ค่ะ เจ้านายของอิฉันยังใช้อันนี้ให้ลูกนอนเลยนะคะ

แก้ว // ค่ะเอาเปลนี้ค่ะ แล้วของเล่นเด็กอ่ะค่ะที่เป็นแบบฝึกสมอง นิทาน อะไรพวกนี้อยู่ตรงไหนค่ะ

พนักงาน // อ๋อ อยู่ทางนู้นค่ะเลี้ยวขวาแล้วเดินตรงไปก็เจอค่ะ

แก้ว // ขอบคุณค่ะ เดี่ยวให้ผู้ชายคนนั้นมายกไปนะคะ

พนักงาน // ค่ะๆ

แก้วเดินไปด้วยและโทรหาโทโมะ

แก้ว // ฮัลโหล เบ่ซื้อขวดนมเสร็จยังง ?

โทโมะ // เสร็จแล้วนะ ทำไมจ๊ะ

แก้ว // ไปยกเปลด้วยนะ เดี๋ยวแก้วซื้อ ชุด ของเล่น อาหาร อะไรอีกนิดหน่อยเจอกันที่รถละกันนะ

โทโมะ // แต่เหมือนลูกจะหิวแล้วนะ

แก้ว // เดี๋ยวกลับไปก็ป้อนละกันนะ ไม่เป็นไรหรอก

โทโมะ // จ้า เดี๋ยวเบ่รอในรถ

แก้ววางสายเมื่อถึงร้านพอดีแก้วซื้อของจุ๊กจิ๊ก-ของสำคัญของลูกไปและเดินไปที่รถ

แก้ว // ไปเบ่ กลับบ้านกัน

โทโมะ // ไม่หิวเหรอ เบ่หิวแล้วอ่ะ

แก้ว // เดี๋ยวถึงบ้านแก้วให้นมลูกแล้วเดี๋ยวกินข้าวกันนะ

โทโมะ // อืม

ทั้งสองนั่งรถกลับบ้านกันจนถึงบ้านทั้งสองคนช่วยกันยกของจนเสร็จแก้วก็ให้นมลูก แล้วจัดเตรียมที่นอนลูกจนลูกหลับจึงลงมากินข้าว

แก้ว // อ่ะนี่ข้าว

โทโมะ // ไข่ดาวอีกละ

แก้ว // เอาเหอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ทำผัดปลาดุกให้

โทโมะ // อิอิผัดปลาดุกของโปรดเลยยย

แก้ว // กินไปก่อนเร็ว

ทั้งสองกินข้าว อาบน้ำจนถึงเวลานอน

แก้ว // เบ่หยิบของให้หน่อยอยู่ข้างบนเนี่ยเบาๆนะเดี๋ยวลูกตื่น

โทโมะ // อึ๊บ!!! อ่ะนี่ฝุ่นเขลอะเลยเนอะ

แก้ว // เนี่ยอัลบั้มแล้วก็ของงในงานแต่งงานเราแก้วเก็บมาบ้าง

โทโมะ // เหรออ โห!

แก้ว // อืม

โทโมะนั่งจ้องมองแก้วอยู่นานสองนาน

แก้ว // มองอะไรนักหนาเนี่ย

โทโมะ // แก้วววว.....

แก้ว // หืมม มีอะ....(แก้วยังไม่ทันจะพูดอะไรแต่ก็โดนจูบซะก่อน)

โทโมะ // อืมมมมมมมมม

แก้ว // อืมมมมมมม

โทโมะอุ้มแก้วขึ้นไปบนเตียง(ลูกนอนในเปล)

โทโมะค่อยๆลูบไล้ไปทั่วร่างกายแต่...!ก็ไม่ได้ลูบไล้อย่างเดียวโทโมะยังถอดกระดุมทีละเม็ดทีละเม็ดและก็ถอดของตัวเองด้วย ทั้งสองจูบกันอยู่พักใหญ่โทโมะค่อยๆแหกขาของแก้วออกอย่างช้าๆและนิ่มนวลที่สุดแต่....!!!

แก้ว // อย่า!!!

โทโมะ // ทำไมล่ะแก้ว เบ่ไม่ไหวแล้วนะ

แก้วพยายามระงับตัวเอง

แก้ว // ไม่ได้แก้วไม่อยากมีลูกแล้ว

โทโมะไม่ฟังจะ...♥อย่างเดียว

แก้วพยายามเกร็งและหุบขาของตัวเอง

แก้ว // แก้วบอกว่าไม่ก็ไม่สิ

โทโมะ // โถ่! แก้วนิดนึงน่า

โทโมะไม่ปล่อยให้แก้วพูดต่อเพราะอารมณ์ของโทโมะกำลังพุ่งมาก

โทโมะจูบแก้วและทิ้งรอยเอาไว้แถวๆลำคอ เล้าโลมไปทั้งตัวแก้วเพื่อทำให้แก้วเกิดอารมณ์

แก้วพยายามระงับสติตัวเองแต่สุดท้ายความรักอันเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...♥

เช้าวันต่อมา......

แก้วนอนกอดโทโมะ(ซบที่อก)

โทโมะหลับสนิททั้งสองมีแต่ร่างเปลือยเปล่าที่มีแค่ผ้าห่มผืนสีขาวบางๆปกปิด