นายแบบสุดหล่อกับปาปารัสซี่สาวสุดวุ่นวาย

ขอรวบรัด....
  ณ ห้างสรรพสินค้าฯ
พนักงาน // จริงๆแล้วอันนี้ก็สวยนะคะ ส่วนอันนี้เป็นรุ่นใหม่ค่ะเบาะนิ่มมากค่ะ
แก้ว // อ๋อค่ะๆ แล้วอันนี้ล่ะคะ
โทโมะ // เดี๋ยวแก้วดูอันนี้ไปนะ เบ่พาลูกไปดูขวดนม
แก้ว // สักครู่นะคะ(พูดกับคนขาย)
แก้ว // ไม่ได้พาไปดูซื้อมาเลย เข้าใจมั้ย
โทโมะ // งืม เดี๋ยวดูให้จะได้เร็วๆ
แก้ว // งั้นเบ่ไปดูทางนั้นแก้วดูทางนี้เอง
โทโมะ // อืมม
พนักงาน // อันนี้ก็เป็นรุ่นใหม่ค่ะ เจ้านายของอิฉันยังใช้อันนี้ให้ลูกนอนเลยนะคะ
แก้ว // ค่ะเอาเปลนี้ค่ะ แล้วของเล่นเด็กอ่ะค่ะที่เป็นแบบฝึกสมอง นิทาน อะไรพวกนี้อยู่ตรงไหนค่ะ
พนักงาน // อ๋อ อยู่ทางนู้นค่ะเลี้ยวขวาแล้วเดินตรงไปก็เจอค่ะ
แก้ว // ขอบคุณค่ะ เดี่ยวให้ผู้ชายคนนั้นมายกไปนะคะ
พนักงาน // ค่ะๆ
แก้วเดินไปด้วยและโทรหาโทโมะ
แก้ว // ฮัลโหล เบ่ซื้อขวดนมเสร็จยังง ?
โทโมะ // เสร็จแล้วนะ ทำไมจ๊ะ
แก้ว // ไปยกเปลด้วยนะ เดี๋ยวแก้วซื้อ ชุด ของเล่น อาหาร อะไรอีกนิดหน่อยเจอกันที่รถละกันนะ
โทโมะ // แต่เหมือนลูกจะหิวแล้วนะ
แก้ว // เดี๋ยวกลับไปก็ป้อนละกันนะ ไม่เป็นไรหรอก
โทโมะ // จ้า เดี๋ยวเบ่รอในรถ
แก้ววางสายเมื่อถึงร้านพอดีแก้วซื้อของจุ๊กจิ๊ก-ของสำคัญของลูกไปและเดินไปที่รถ
แก้ว // ไปเบ่ กลับบ้านกัน
โทโมะ // ไม่หิวเหรอ เบ่หิวแล้วอ่ะ
แก้ว // เดี๋ยวถึงบ้านแก้วให้นมลูกแล้วเดี๋ยวกินข้าวกันนะ
โทโมะ // อืม
ทั้งสองนั่งรถกลับบ้านกันจนถึงบ้านทั้งสองคนช่วยกันยกของจนเสร็จแก้วก็ให้นมลูก แล้วจัดเตรียมที่นอนลูกจนลูกหลับจึงลงมากินข้าว
แก้ว // อ่ะนี่ข้าว
โทโมะ // ไข่ดาวอีกละ
แก้ว // เอาเหอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ทำผัดปลาดุกให้
โทโมะ // อิอิผัดปลาดุกของโปรดเลยยย
แก้ว // กินไปก่อนเร็ว
ทั้งสองกินข้าว อาบน้ำจนถึงเวลานอน
แก้ว // เบ่หยิบของให้หน่อยอยู่ข้างบนเนี่ยเบาๆนะเดี๋ยวลูกตื่น
โทโมะ // อึ๊บ!!! อ่ะนี่ฝุ่นเขลอะเลยเนอะ
แก้ว // เนี่ยอัลบั้มแล้วก็ของงในงานแต่งงานเราแก้วเก็บมาบ้าง
โทโมะ // เหรออ โห!
แก้ว // อืม
โทโมะนั่งจ้องมองแก้วอยู่นานสองนาน
แก้ว // มองอะไรนักหนาเนี่ย
โทโมะ // แก้วววว.....
แก้ว // หืมม มีอะ....(แก้วยังไม่ทันจะพูดอะไรแต่ก็โดนจูบซะก่อน)
โทโมะ // อืมมมมมมมมม
แก้ว // อืมมมมมมม
โทโมะอุ้มแก้วขึ้นไปบนเตียง(ลูกนอนในเปล)
โทโมะค่อยๆลูบไล้ไปทั่วร่างกายแต่...!ก็ไม่ได้ลูบไล้อย่างเดียวโทโมะยังถอดกระดุมทีละเม็ดทีละเม็ดและก็ถอดของตัวเองด้วย ทั้งสองจูบกันอยู่พักใหญ่โทโมะค่อยๆแหกขาของแก้วออกอย่างช้าๆและนิ่มนวลที่สุดแต่....!!!
แก้ว // อย่า!!!
โทโมะ // ทำไมล่ะแก้ว เบ่ไม่ไหวแล้วนะ
แก้วพยายามระงับตัวเอง
แก้ว // ไม่ได้แก้วไม่อยากมีลูกแล้ว
โทโมะไม่ฟังจะ...♥อย่างเดียว
แก้วพยายามเกร็งและหุบขาของตัวเอง
แก้ว // แก้วบอกว่าไม่ก็ไม่สิ
โทโมะ // โถ่! แก้วนิดนึงน่า
โทโมะไม่ปล่อยให้แก้วพูดต่อเพราะอารมณ์ของโทโมะกำลังพุ่งมาก
โทโมะจูบแก้วและทิ้งรอยเอาไว้แถวๆลำคอ เล้าโลมไปทั้งตัวแก้วเพื่อทำให้แก้วเกิดอารมณ์
แก้วพยายามระงับสติตัวเองแต่สุดท้ายความรักอันเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...♥
เช้าวันต่อมา......
แก้วนอนกอดโทโมะ(ซบที่อก)
โทโมะหลับสนิททั้งสองมีแต่ร่างเปลือยเปล่าที่มีแค่ผ้าห่มผืนสีขาวบางๆปกปิด