Cute love น่ารักดีนัก ขอรักหน่อยละกัน!!!
Bifern
7) Very! Very! bad story(2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเสียงไรบางอย่างแตกดังก้องไปทั่วบริเวณ ฉันตกใจเล็กน้อยพลางหันไปดู แต่ก็อึ้งไปหลายวินาที
เมื่อเห็นต้นเหตุเสียง...
พี่นาริกะที่ตั้งใจเอาของมาให้คาคุโยะเพื่อเป็นการขอโทษ แต่มาเห็นจังหวะนี้พอดี ถ้าเป็นฉันก็คง
ช็อกตายไปแล้ว -*-"
"นาริ..พี่...พี่ไม่เคยเลย"
น้ำตาหยดหนึ่งไหลจากตาพี่นาริกะ ตามมาด้วยหยดที่สอง สาม สี่ และเสียงสะอื้นแสนจะโหยหวนปาน
จะขาดใจ เธอคงจะไม่คิดว่าน้องสาวคนนี้จะทรยศเธอได้ลงคอสินะ มาถึงจุดนี้ก็รู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้สิ
ถึงเธอจะไม่ใช่พี่สาวแท้ๆของฉัน แต่ฉันก็รักพี่นาริกะมาก พอๆกับคุณแม่โอยูมิเลยล่ะ
"พี่ไม่เคยคิด...ฮึก...ว่าน้องสาวคนนี้จะทำกับพี่ได้อย่างนี้"
"คือ...พี่คะ หนู..."
"อย่าพูดเลยนาริ ฉันรู้ว่าฉันผิด ไม่จำเป็นต้องอธิบายหรอก"
คาคุโยะขัดขึ้นมาก่อนที่ฉํนจะเปิดปากอธิบาย คนบ้า! รู้ทั้งรู้ว่าพี่นาริกะเข้าใจฉันผิดทั้งที ยังไม่ให้ฉัน
มาอธิบายอีกนะ อยากให้พี่นาริกะเกลียดฉันมากนักรึไง! คนใจร้าย! นิสัยไม่ดี!
"นะ...นายสินะ"
พี่นาริกะกรีดยิ้มร้าย...แต่มันน่าเศร้าสิ้นดี
"นายสินะ...ที่มาล่อลวงน้องสาวฉัน"
"..."
"พี่คะ...ไม่ชะ.."
"หยุดไปเลยนาริ!...นายหลอกฉัน ให้ฉันไปรัก ไปหลงใหลนาย แล้วนายก็ทำลายหัวใจฉันให้ป่นปี้ด้วยการมา
ทำให้น้องสาวฉันไปหลงใหลนายอีกคนใช่มั้ย!!!!!"
"..."
"!!!!"
ฉันช็อก ช็อกเพราะไม่คิดเลยว่าพี่นาริกะจะเข้าใจผิดเกินเลยถึงขนาดนี้ มิน่าล่ะ ตอนที่อยู่สวนสนุกถึง
ได้ร้องไห้เอาเป็นเอาตายขนาดนั้นน่ะ
"ใช่ ที่ผ่านมา...มันก็เป็นแค่การหลอกลวง มันก็เป็นแค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้นแหละ"
หลอกลวง...งั้นเหรอ
ใช่สินะ หน้าตาอย่างเขาคงจะมีสาวๆเข้ามารุมล้อม ใช่ เขาอาจจะเจอคนหน้าตาดีกว่าฉํนและพี่นาริกะ
อีกตั้งมากมาย
ใช่สินะ เขาคงจะไม่มาสนใจเด็กอายุยังเมื่อวานซืนอย่างฉันหรอก!
"ในที่สุด....ก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ"
"ฮึกๆ..ฮือๆ"
ฉันร้องไห้ออกมาราวกับเด็กเล็กๆ ทั้งๆที่พยายามกลั้นไว้แล้วแท้ๆ ยัยโง่เอ๋ย! เธอไม่ได้รักจริงๆจังๆ
ซะหน่อย อย่าอ่อนแอสิยัยนาริ!
แต่ถึงจะคิดอย่างนี้ น้ำตาก็พรั่งพรูออกมาอยู่ดี...
"ละ..ละ...แล้ว...แล้วที่นายจะ...จูบฉันล่ะ"
"จูบมันไม่ใช่เรื่องต้องห้ามสำหรับคนโสดสักหน่อย ผู้ชายที่ไหนก็จูบผู้หญิงได้ไม่ใช่หรือไง"
เขาใช้เท้าเตะก้อนหินแถวๆนั้นอย่างไม่สบอารมณ์(จะเรียกว่าเซ็งก็ได้)ราวกับว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ที่ต้อง
มาอธิบายเรื่องไร้สาระกับเด็กขี้แยอย่างฉันกับพี่นาริกะ มันทำให้ฉันเจ็บ เจ็บซะยิ่งกว่าการเอาน้ำกรดมาสาดใส่หน้า
ฉันเสียอีก เขาทำราวกับว่าฉันและพี่นาริกะเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งที่เมื่อตกยุคก็ทิ้งไป...
มันเจ็บปวด...รวดร้าวจนทนไม่ได้
"หยุดร้องไห้เถอะ ให้มันจบไปแค่นี้"
"นาริกะ เธอลบเบอร์ที่ฉันเคยให้ซะ แล้วไม่ต้องติดต่อมาอีก Email ก็ด้วย"
"แน่นอน..." พี่นาริกะกรีดยิ้มที่ร้ายที่สุดในรอบปีออกมาทั้งที่เธอจะร้องไห้
"ฉันลบแน่...ฉันจะลบ"
"..."
"ลบทุกอย่างที่มันเกี่ยวกับนายเลย!"
"..."
"แต่ก่อนอื่นล่ะนะ..." ไม่รู้ว่าผีตัวไหนเข้าสิง ถึงได้ทำให้ฉันสามารถทำได้อย่างนี้!!!!
เพียะ!
ฉันใช่มือบอบบางของฉันตบลงไปที่ใบหน้าคมคายจนขึ้นรอยฝ่ามือและเลือดกบปากออกมาเลยที
เดียว..........ฉันอาจจะไม่ใช่ผู้หญิงลุคแรงพอที่จะตบผู้ชายได้เลือดกบปากในครั้งเดียว แต่เพราะความโกรธที่
เขามาทำกับพี่นาริกะไง...ความโกรธทำให้ฉันเพิ่มแรงฝ่ามือได้เป็นเท่าตัว
ฉันจึงสามารถตบเขาขนาดขึ้นรอยแดงๆและเลือดกบปากได้เลยทีเดียว
"นายตัดเยื่อใยพี่สาวฉํนแล้ว"
"..."
"นายก็ออกไปจากบ้านนี้ซะ! แล้วอย่ามาเหยียบที่นี่อีก!"
"นาริ กลับบ้านกันเถอะ"
"ค่ะ"
ฉํนเดินเข้าขึ้นรถไปกับพี่นาริกะ โดยยังไม่วายหันหลังไปมอง ณ จุดเดิม
นัยน์ตาเหลืองราวกับพระจันทร์คู่นั้นมันยั่วเย้าใจฉันมากเกินไปนี่นา...
คฤหาสน์ซานิระ(คุณยายฉันเป็นเจ้าของคฤหาสน์ เลยใช้นามสกุลนี้ค่ะ)
"คุณหนูนาริคะ รับของว่างอะไรดีคะ"
"เอิม...วันนี้ขอโกโก้เย็นกับพายทูน่านะคะ อ้อ ขอน้ำส้มกับพายข้าวโพดให้พี่นาริกะด้วยค่ะ"
"ได้ค่ะคุณหนู"
คุณป้าแม่บ้านถามฉันทันทีเมื่อกลับมาบ้าน นี่ก็เป็นเรื่องปกติแหละ แต่มันแปลกหน่อยที่วันนี้ดันมี
เหตุการณ์ไม่ปกติขึ้นมาซะได้ ทั้งๆที่วันพรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้วแท้ๆเชียว เฮ้อ~
"นาริ ตาเธออาบน้ำแล้ว"
"คะ พี่อาบเสร็จแล้วเหรอ?"
ฉันเงยหน้าจากสมุดบันทึกที่จดบทเรียนเทอมสองขึ้นมามองพี่นาริกะที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ หยดน้ำที่เกาะ
ตามเนินอกขาวๆ ที่โผล่มานิดๆเพราะเสื้อคลุมอาบน้ำที่แหวกกว้างทำให้พี่นาริกะดูเซ็กซี่เข้าไปใหญ่เลย
มิน่าล่ะพี่นาริกะถึงได้ถ่ายแบบชุดว่ายน้ำบ่อยนัก
"อื้ม นาริไปอาบได้ละ จะได้มากินของว่าง~"
พี่นาริกะพูดอย่างมีความสุข ไม่เหมือนผู้หญิงที่เพิ่งร้องไห้มาเลยสักนิด ไม่เหมือนอารมณ์ฉันตอนนี้
ไม่ว่าจะอ่านยังไงก็ไม่เข้าหัวเลย มันว้าวุ่นไปหมด
"วันนี้งดเล่น Facebook วันนึงนะนาริ คุณพ่อบอกว่าพรุ่งนี้เราต้องตื่นหกโมงตรง"
"หา!!! ละ..ละ.แล้วเกมส์หนูล่ะพี่นาริกะ ผักหนูไม่เฉาแย่เหรอ"
ฉันโวยวาย เพราะว่าฉันเล่นเกม Barn Buddy ซึ่งเป็นเกมส์ปลูกผักที่ฉํนติดหนึบสุดๆ ถ้าไม่เล่นทุกวัน
ผักก็จะเฉา ฉันดันซื้อผักที่แพงๆและปลูกนานไว้ด้วยอ่า แงๆๆ
"เอาน่า ให้มันเน่าไปก็ได้ แต่วันนี้ต้องนอนเร็ว! เข้าใจมั้ย"
"...ค่ะ TOT"
ฉันจำต้องรับคำอย่างเสียไม่ได้ ถ้าไม่ทำตามพี่นาริกะก็จะเอาไปฟ้องคุณพ่อ ฉันก็หัวขาดตายเลยอ่ะดิ
พี่นาริกะนี่นะ ไม่เหลือเค้าคนร้องไห้มาเลยอ่า
แค่เรื่องคาคุโยะก็ปวดใจแล้วนา ยังมีเรืองนี้ให้ปวดหัวอีก นาริเครียดลงตับ!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
