9 Day Of Sora 9วันของโซระ ตอนที่2 ฉลับแก้ไข

9 Day Of Sora
Day 2
6.40 น.
"นี่ ....คาคุง คาคุง.... ตื่นสิ เช้าแล้วนะ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ" โซระพูดตะโกนเสียงดังปลุกอากิระ
"หืม โซระหรอ....... ขออีก5นาทีน๊าาาาา แดดยังไม่ออกเลย จะรีบตื่นไปไหนน่ะ" อากิระงัวเงียพูดขอต่อเวลานอน
"จะบ้าเรอะ นี่มันจะ 7 โมงอยู่แล้วนะยะ ที่แดดไม่ออกเพราะฝนมันตะย่ะ นอนไม่รู้เรื่องเลยนะนายเนี่ย ตื่นสิ ชั้นอยากกินปลาอ่ะ!!" โซระตะโกนปลุก ด้วยความหิว
"อยากกินก็ไปทำเองก็ได้นี่" อากิระพูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วก็นอนต่อ
"ชั้นทำกับข้าวไม่เป็นนี่นา คาคุงตื่นมาทำให้หน่อยสิ"
"ก็ได้ๆ แค่ตื่นมาทำให้ก็พอใช่ไหม" อากิระตื่นเพราะความรำคาน
"เย้ งั้นชั้นขอปลาทอดนะ วันนี้ทำไมไม่รู้ชั้นอยากกินปลามากเลยอ่ะ ชั้นจะไปรอที่โต๊ะกับข้าวนะ รีบๆด้วยล่ะ" พูดเสร็จโซระก็เดินไปนั่งรอที่โต๊ะกับข้าวอย่างรวดเร็ว
"รีบๆ งั้นหรอ? เธอเป็นคนปลุกชั้นตื่นมานะ แล้วยังมาสั่งให้รีบๆอีกหรอ เธอเนี่ยนะ"
"อย่าพูดมากน่ารีบๆทำมาซะ ถ้าไม่รีบทำเดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายนะ"
"ก็ได้ๆ งั้นชั้นขอไปอาน้ำก่อนแล้วกันนะ เสร็จแล้วเดี๋ยวทำให้ แล้วนึกยังไงอยากกินปลาเนี่ยโซระ?" อากิระถามด้วยความสงสัย
"ก็ไม่รู้สินะ ดูเหมือนชั้นจะมีนิสัยของแมวแล้วน่ะสิ" โซระตอบ
"คงเพราะ มีหูกับนางแมวงอกออกมานั่นแหละมั้ง" อากิระพูดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

6.57 น.
"เอ้า เสร็จแล้วปลาทอดของเธอ รีบกินซะ" อากิระพูดพร้อมวางจานปลาทอดหน้าโซระ
"อื้ม.....ขอบใจนะ รอซะตั่งนาน อ่าว แล้วข้าวเช้าของนายล่ะ?"
"อ๋อ เดี๋ยวชั้นกินขนมปังน่ะ เพราะว่ากับข้าวไม่มีแล้ว ปลาทอดของเธอน่ะตัวสุดท้ายแล้ว"
"ไหงงั้นล่ะ นี่สรุปว่าชั้นโขมยข้าวเช้าของนายหรอ ขอโทษนะ ชั้นมาอยู่ที่นี่ทำให้าคุงลำบากสินะ" โซระพูดพร้อมกับทำท่าจะร้องไห้
"ไม่ลำบากอะไรหรอกน่า เดี๋ยวตอนขากลับจากโรงเรียนแวะซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตก็ได้นี่ รีบกินเถอะ" อากิระพูดเชิงปลอบไปนิดๆ
"อือ... ขอบใจนะ" โซระพูด แล้วลงมือจัดการปลาทอดที่อยู่ตรงหน้า
(ระหว่างกินข้าวเราจะไม่พูดนะครับ เดี๋ยวข้าวจะติดคอ)
"นี่โซระ กินหมดหรือยัง" อากิระถามโซระหลังจากกินขนมปังเสร็จ
"เสร็จแล้วๆ ขอเอาจานไปเก็บก่อนนะ คาคุงไปหารุ่มเถอะข้างนอกฝนตกนะ"
"อืม ร่มมีคันเดียวอยู่ที่ชั้นวางรองเท้าหน้าห้องน่ะ" อากิระบอกโซระที่กำลังวิ่งหน้าตั้งไปที่ล้างจาน
"งั้นหรอ งั้นคลุมไปด้วยกันก็ได้ รีบไปกันเถอะ" โซระพูดเสร็จก็รีบเดินมาขว้ามาของอากิระที่ยืนถือร่มคอยอยู่หน้าห้อง วิ่งออกประตูไป
"นี่กางร่มสิ เดี๋ยวก็เปียกหมดหรอก" โซระบอกอากิระเมื่อเดินถึงใต้ตึก
"ครับๆ ทราบแล้วครับ คุณหญิง" อากิระพูดด้วยน้ำเสียงประชด
"อย่าบ่นน่ารีบๆเดินไปเถอะ" โซระพูดเสร็จก็เดินเข้าไปใกล้ๆอากิระแล้วควงแขนอากิระไว้
"เฮ้ย โซระ ทำอะไรน่ะ" อากิระพูดด้วยความตกใจ
"ก็ถ้าเดินใกล้ๆกันแขนมันจะเกะกะน่ะสิ ชั้นขอกอดแขนนายไว้ได้มั้ย" โซระพูดด้วยท่าทีเขินอาย
"อืม กะ..ก็ได้ ตามใจเธอสิ" อากิระก็พูดด้วยความอายไม่แพ้กัน
"อุ่นจัง....แขนของคาคุง อยากกอดแบบนี้นานๆจัง" โซระคิดในใจ ระหว่างเดินไปโรงเรียน
"อุ่นจัง....นมของโซระมันโดนแขนเราเต็มๆเลยอะ พระเจ้าครับ ขอบคุณครับที่ประทานโชคดีมาให้ผมตั่งแต่เช้าแบบนี้ ไม่อยากให้ถึงโรงเรียนเลยวู้ย" อากิระก็คิดในใจเหมือนกัน

7.32 น. ณ.ปากทางเข้าอาคารเรียน
"นี่ๆเธอนั่นไงๆ ยัยบ้าคอสเพลย์มาแล้ว วันนี้ก็แต่งคอสเพลย์หูแมวมาอีกแหละ แต่ทำไมยัยนั่นถึงมากับอากิระคุงได้ล่ะ"
"นั่นสิเธอ.... ซุปซิปๆ" พวกนักเรียนคนอื่นที่เห็นพวกอากิระกับโซระเดินควงแขนกันมาในร่มเดียวกัน ก็เลย... แฮ่ อย่างที่ว่าแหละ

"นี่โซระ ทำไมคนอื่นเขามองพวกเราแปลกๆจัง หรือเพราะหูกับนางของเธอ" อากิระกระซิบถามโซระที่อยู่ข้างๆ
"ก็คงอย่างนั้นล่ะมั้งรีบเข้าห้องเรียนเถอะ" โซระพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด(เพราะเมื่อกี้ได้ยินคนอื่นแอบุยกันว่าโซระเป็นโรคจิตบ้าคอสเพลย์)


"อ้าว ไงพวกนาย ทำไมวันนี้ถึงมาเดินควงกันได้ล่ะเนี่ย หรือว่าพวกนายกำลังกิ๊กกันอยู่ ไม่เคยจะบอกพวกเราเลยนะ" เพื่อนๆในห้องถามทั้ง2คน

"อื้ม พวกเรากำลังคบกันอยู่น่ะ ขอโทษทีนะที่ไม่ได้บอก" อากิระพูดแก้ตัวกับเพื่อนๆ
"เฮ้ย ตาบ้านี่ไปบอกเพื่อนๆว่าชั้นกำลังคบอยู่กับนายได้ยังไงกัน จะบ้าไปแล้วเรอะ พูดแบบนั้นออกไปชั้นเสียหายนะ" โซระกระซิปบอกอากิระ
"ตามน้ำไปเถอะน่าโซระ ถ้าคืนคนอื่นรู้ว่าเราอยู่ด้วยกันแล้วไปบอกอาจารย์ล่ะก็ ซวยนะ แล้วถ้าบอกว่าบกันไปไหนมาไหนด้วยกันคงไม่มีใครสงสัยว่าอยู่ด้วยกันหรอก แล้วถึงเข้าบ้านด้วยกันก้ไม่มีใครสงสัย" อากิระกระซิปบอกโซระเรื่องแผน
"แต่ว่า...." โซระพูดยังไม่ทันจบอากิระก็พูดแทรกขึ้นมา
"เธออยากให้ชั้นช่วย ชั้นก็ช่วยอยู่นะ อย่างเรื่องมากสิ" อากิระบอกโซระด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"กะ...ก็ได้ เอาตามนั้น" โซระพูดตกลงจะทำตามแผนด้วยน้ำเสียงเขินอายและแผ่วเบา

"ในเมื่อตกลงกันได้แล้วก็เริ่มแสดงได้" อากิระพูดให้โซระเริ่มทำตามแผน
"อื้ม ดะ....ดะ....ได้เลย" โซระยังอายค้างจากเมื่อกี้!!
"เราคบกับได้สักพักแล้วล่ะ แหะๆ" โซระพูดกับเพื่อนๆ

กิ๊งก๋อง ออดเข้าเรียนดังขึ้น พร้อมอาจารย์แก่ๆที่เดินเข้ามาในห้อง พวกโซระที่คุยกันอยู่รีบกลับไปนั่งที เตรียมตัวเรียน

8.00 น. เริ่มเรียน
"เอาล่ะ ก่อนที่จะเริ่มเรียนกันวันนี้อาจารย์จะขอประกาศว่า วันนี้ ประมาณบ่าย3โมง จะมีอาจารย์จากโรงเรียนอื่นมาสอนถักผ้าพันคอนะ ให้นักเรียนไปเรียนถักผ้าผันคอกันที่หอประชุมนะ พยายามเข้าล่ะ อาจารย์เองก็จะไปเรียนด้วยเหมือนกัน จะถักให้เมียน่ะ" อาพูดเสร็จ ก็เริ่มสอนทันที

ตัดมาที่บ่าย 3โมงเลยแล้วกัน
15.00 น. ณ.หอประชุม
"ที่เธอถักดีๆสิ" อากิระพูดบอกโซระที่กำลังถักมั่วอยู่
"มัวแต่ว่าของคนอื่นของตัวเองก็เละพอกันนั่นแหละ" โซระพูดย้อนอากิระ ที่ถักเละพอๆกัน
"ชั้นเป็นผู้ชายนะไม่คุ้นกับเรื่องเย็บปักถักผ้าผันคอหรอกนะ" อากิระพูดแก้ตัว
"เออนี่ โซระถ้าถักผ้าผันคอผืนนั้นเสร็จ เธอจะเอาไปให้คนอื่นหรือใช้เองล่ะ" อากิระถามโซระ
"ให้คนอื่นน่ะ" โซระตอบสั้นๆเพราะกำลังตั้งใจทำ
"ให้ใครหรอ" อากิระถามด้วยความสงสัย
"คนที่ชอบน่ะ ถามทำไมหรอ?" โซระถามกลับ
"ถามเฉยๆไม่มีอะไรหรอก นี่ขากลับต้องแวะซุปเปอร์มาเก็ตด้วยนะอย่าลืมล่ะ"
"อืม...." โซระกำลังตั้งใจทำอย่างสุดฝีมือ
"ของชั้นใกล้เสร็จแล้วนะ ของเธอล่ะ เห็นตั่งใจทำใหญ่เลยนี่นา" อากิระถามเพราะใกล้จะเสร็จแล้วจะได้กลับพร้อมกัน
"เสร็จแล้วล่ะ เย้ สวยมั้ย" โซระยกให้อากิระดู
"โห..... สวยนี่ต่างจากเมื่อกี้ลิบลับเลย เก่งนี่ คนที่เธอชอบคนนั้นคงดีใจมากแน่" อากิระพูดชม
"อื้อ หวังว่าเขาคงจะชอบนะ" โซระพูดอย่างมีความหวัง
"แล้วผ้าพันคอของคาคุง จะเอาไปให้ใครหรือเปล่า" โซระถามอากิระกลับบ้าง
"ให้คนที่ชอบ" อากิระตอบ
"ตาบ้า อย่ามาย้อนนะ รีบเอาไปให้อาจารย์ตรวจแล้วกลับกันเถอะ" โซระพูดแล้วเดินไปหาอาจารย์
"เฮ้ รอชั้นด้วยสิโซระ" อากิระวิ่งตามไปติดๆ
ระหว่างเดิน โซระเหลือบเห็น ม้วนไหมพรมกลมๆ กลิ้งอยู่ โซระรีบวิ่งเข้าไปตะครุบทันที
"เฮ้ย.... อากิระ ทำอะไรน่ะ" อากิระรีบถามเพราะคนอื่นมองกันใหญ่
"ไม่รู้สิ ชั้นเห็นบอลไหมพรมนี่แล้วมันควบคุมตัวเองไม่ได้มันรู้สึกอยากเล่นมากๆเลย" โซระพูดไปพรางขย่ำ กัด ฟัด บอลไหมพรมอย่างเมามัน
"เอ่อ....โซระ พะ...พอได้แล้วมั้ง ชั้นอายแทน คนอื่นมองกันใหญ่แล้วนะ">>อากิระ
"ไม่อาวววว อยากเล่นอ่ะ">>โซระ
"กลับเถอะ">>อากิระ
"ขอเล่นก่อน">>โซระ
"กลับได้แล้ว เลิกเล่นเถอะนะ">>อากิระ
"เรากำลังมันอ่า เนี๊ยว">>โซระ

"เฮ้ย ยัยนี่ เป็นแนมไปจริงๆแล้วหรือนี่ ทั้งเล่นบอลไหมพรม ทั้งร้องเนี๊ยว งานใหญ่แล้วสิจะทำยังไงดีเนี่ย" อากิระบ่นคนเดียวในใจ

"นี่ๆเธอ ยัยนั่นบ้าจริงๆด้วยแหละดูสิ ยังกับแมวที่บ้านชั้นเลยล่ะเธอ" เพื่อนๆที่นังดูอยู่กำลังแอบซุปซิปกันอีกแล้ว

"ชั้นอายนะเนี่ยที่ทำแบบนี้ แต่ชั้นก็อยากเล่นด้วย ทำไมกันนะ หรือชั้นมีบุคลิกแมวมากกว่าบุคลิคคนอีกหรอเนี่ย ชั้นต้องพยายามเอาบุคลิกความเป็นคนกลับคืนมาให้ได้ พยายามเข้าโซระเอ้ย" โซระคิดในใจ และพยายามตั้งสมาธิ ควบคุมอาการที่เกิดขึ้น และแล้วมันก็ได้ผล
"เยสสสส ชั้นควบุมได้แล้ว เอาล่ะต้องรีบกลับบ้านแล้วสิ อายจะตายแล้ว" โซระคิดในใจ แล้วรีบวิ่งขว้าผ้าผัดคอที่เพิ่งถัดเสร็จแล้วกลับไป

"เฮ้โซระรอชั้นด้วยสิ" อากิระตะโกนบอกโซระที่วิ่งนำไปไกลแล้ว
"เฮ้...... ทันจนได้ แฮ๊กๆๆๆๆๆ เหนื่อยชิป เพราะเธอเป็นแมวเลยวิ่งเร็วสินะ กว่าจะตามทัน วิ่งมาถึงซุปเปอร์มาเก็ตเลยหรือเนี่ย ปกติถ้าเดินต้องใช้เวลา15นาทีนะ แฮ๊กๆ นี่โซระฟังอยู่หรือเปล่า" อากิระบ่นๆๆๆๆๆๆ
"ชั้นอายนี่ ทำแบบนั้นต่อหน้าคนตั้งเยอะแยะ ชั้นอายเลยตั้งสมาธิจนควบคุมได้เลยรีบวิ่งหนีมา" โซระบอกกับอากิระ และร้องไห้ไปด้วย
"โซระ ไม่เป็นไรแล้วนะ ชั้นไม่ให้ใครมาทำอะไรเธอแน่ ถ้าคนไหนกล้ามาพูดเรื่องเมื่อกี้อีกสิชั้นจะอัดให้ยับเลย ชั้นสัญญา" อากิระพูดปลอบใจโซระ หลังจากปลอบเสร็จ อากิระก็เข้าไปเช็ดน้ำตาให้โซระ
"ชั้นไม่เป็นไรแล้วหล่ะ ขอบใจนะคาคุง ขอบใจมากจริงๆ เราซื้อกับข้าวกันดีกว่านะ" โซระพูดเสร็จก็เดินเข้าชุปเปอร์มาเก็ตไป
"ปลอบแบบนี้คงดีแล้วสินะ" อากิระพูดในใจแล้วเดินตามโซระเข้าไปในร้าน

16.30 น. ณ ซุปเปอร์มาร์เก็ต
"นี่อากิระ ซื้อเนื้อหนูไปตุนไว้ด้วยนะ มาม่าด้วย แล้วก็อาหารแห้งที่เก็บไว้ได้นานๆด้วยนะ" โซระสั่งอากิระ
"ไอ้เนื้อหมูนี่พอเข้าใจนะ ว่าแต่ไอ้มาม่ากับอาหารแห้งเนี่ย จะซื้อไปทำไมหรอ" อากิระถามด้วยความสงสัย
"ก็ตอนเช้าชั้นดูข่าวน้ำถ่วงที่ประเทศไทยน่ะสิ ชั้นเลยกลัวว่า อีกไม่นานประเทศเราก็จะท่วมด้วยก็เลยจะเตรียมไว้ก่อนน่ะ" โซระพูดด้วยความกังวล
"มะ....ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้ ถ้าน้ำจะท่วงจริงๆเดี๋ยวเขาคงมีประกาศเองแหละ แล้วเราค่อยมาซื้อก็ได้นะ" อากิระพูด แล้วคิดในใจว่า น้ำจากประเทศไทยมันคงไม่ไหลมาญี่ปุ่นหรอกยัยบ๊องเอ้ย
"เอาล่ะได้ของที่จำเป็นแล้ว ไปคิดตังกัน" โซระพูดทันทีเมื่อซื้อของชิ้นสุดท้ายเสร็จ และเดินเข็นรถเข็บไปที่แคชเชียร์
"ไม่ต้องรีบนักก็ได้น่าโซระ เอ่อ ว่าแต่ ซื้อ แต่ปลากับเนื้อหนูมาแต่2อย่างเนี่ยนะ แล้วซื้อมาซะเยอะเลยจะเอาไปกินหรืออะไรกันแน่" อากิระถามด้วยความสงสัยอย่างยิ่ง
"อ๋อ ก็ตอนที่ชั้นยังปกติชั้นชอบกินเนื้อหมูมากเลยน่ะสิ แต่ตอนนี้ชั้นเป็นแบบนี้ชั้นอยากกินปลามาก แต่ชั้นก็ยังชอบเนื้อหมูอยู่ ชั้นเลยซื้อทั้ง2อย่างเลยไง" โซระพูดอย่างร่าเริง เหมือนไม่ใช่คนที่เพิ่งร้องไห้มาหมาดๆ
"แหะๆ งั้นหรอ.... งั้นก้ไปคิดเงินเลย" อากิระพูดแล้วคิดในใจว่า "ยัยนี่ติ้งต้องได้อีก"

17.00 น. ณ ทางเดินระหว่างกลับบ้าน
"พรุ่งนี้อย่าลืมไปดูพวกเราโชว์นะค๊า ที่ลานหน้าห้างในเมืองนะค๊า" เสียง2สาวพูดพร้อมกัน และกำลังแจกไปปริวอยู่
"เอ้านี่ค๊า" 2สาวนั่นยื่นใบปริวให้อากิระ โชว์ เต้นโคโยตี้การกุศลหาเงินช่วยประเทศไทยที่น้ำท่วมงั้นหรอ?
"เอ่อ ใจบุญจริงๆเลยนะครับพี่สาวทั้ง2คน" อากิระพูดกับ2สาวนั่น
"ค่ะ ถึงแม้งจะไม่รู้จักกัน ไม่เคยไปเที่ยวเมืองไทย ถึงจะพูดคนละภาษา แต่ก็ยังเป็นเพื่อนร่วมโลกนี่คะ เขาเดือดร้อนก็ต้องช่วยกันหน่อย" สาวๆพวกนั้นตอบ
"อ๋อครับ ถ้าว่างผมจะไปดูและช่วยบริจากด้วยนะครับ" อากิระพูดแล้วก็เดินไปกับโซระ
"นี่เดี๋ยวค่ะ คุณผู้หญิงหูแมวคนนั้นอย่าเพิ่งไปค่ะ" สาวๆพวกนั้นเรียกโซระ
"คะ? มีอะไรหรอคะ ถ้าจะให้ไปเต้นด้วยหนูขอผ่านนะคะ" โซระถามและพูดดักไว้ก่อน
"คือว่านั่น หู กับ หาง ของจริงนี่คะ คุณหนูคนนี้เป็นใครกันคะ" สาวๆนั้นถามโซระ
"คะ....คือว่า คือ...." โซระไม่รู้จะบอกยังไง
"พวกเราเป็นภูตนะคะ บอกมาเถอะค่ะ" 2สาวนั่นบอกกับโซระ
"ภูตหรอ? อย่าล้อกันเล่นสิคะ"
"ยูกิ เอาเลย" 1ในสาวคนนั้นพูด
"ได้เลย ยูมิ" สาวอีกคนพูดรับ
"แปรงร่าง" ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
ทั้ง2คนมีปีกงอกออกมาต่อหน้าตา อากิระและโซระ
"พวกเราคือภูติแลกเปลี่ยนระหว่างนรกกับสวรรค์"ทั้ง2สาวพูดพร้อมกัน
"นางฟ้านรก ยูกิ" 1ในสาวพวกนั้นพูด
"ปีศาจสวรรค์ ยูมิ" สาวอีกคนพูด

"เอ่อ ภูติแลกเปลี่ยน นรกกับสวรรค์ งั้นหรอ" โซระกับอากิระพูดพร้อมกัน
"คุณนางฟ้านรก มีปีกสีขาว แต้มีเขาปีศาจงอกออกมา" โซระพูด
"คุณปีศาจศวรรค์ มีปีกสีดำ มีหางปีศาจ แต่มีวงแหวนนางฟ้า" อากิระพูด
"ใช่แล้วค่ะ ชั้นคือนางฟ้าที่ถูกส่งตัวไปนรก" ยูกิพูด
"ส่วนชั้นก็คือปีศาจที่ถูกส่งไปไปศวรรค์" ยูมิพูด
"เพื่อยุติสงครามระหว่งนรกและสวรรค์ เพื่อความสงบสุข และตอนนี้นรกกับศวรรค์ได้เป็นมิตรกันแล้ว และกำลังร่วงกันวิจัยโลกมนุษย์ค่ะ" ทั้ง2สาวพูดพร้อมกัน

อากิระ และ โซระ เมื่อได้เห็นแบบนี้แล้วจึง้ล่าความจริงให้ทั้ง2สาวฟังเผื่อเขาจะช่วยได้

"คือว่าหนูกินยาอะไรเข้าไปไม่รู้เจอแถวๆนี้แหละค่ะถ้าจำไม่ผิด แล้วหลับไปพอตื่นเช้ามา หู กับ หาง ก็งอกออกมาอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ" โซระพูด
"แล้วผมก็พยายามช่วยหาทางแก้ให้โซระกลับเป็นเหมือนเดิมอยู่ครับ" อากิระพูด
"เอ่อ คือจะบอกว่า ยานั่นพวกเราทำตกไว้เองแหละค่ะ ยานั่นเป็นเซรุ่มแมวที่สกัดเข้นข้นมากค่ะ ด็อกเตอร์ที่วิจัยเรื่องนี่อยู่ในนรก และเขาให้พวกนำยาไปส่งที่สวรร์ แต่ระหว่างทางไปเราแวะมาหลีหนุ่มๆแถวนี้น่ะค่ะ แปปเดียวเองแล้วก็รีบไปสวรรค์เลยแต่พอไปถึงสวรรค์ยาก็หายไปแล้ว คิดว่าน่าจะตกแถวๆนี้เลย มายืนแจกใบปริวแถวๆนี้น่ะค่ะ" 2สาวนั่นเล่าเรื่องทุกอย่างให้ โซระและ อากิระ ฟัง
"อ๋อเรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เองหรอ" โซระบ่น
"ยัยบ้า จะมาหลีหนุ่มๆอะไรตอนน๊าน ทำเอาชีวิตชั้นเดือดร้อนโคตรๆเลยเห็นมั้ยย๊าาาาาา" โซระอาลาวาดด่า2สาวนั่นเต็มที่
"เอาน่าโซระใจเย็นๆนะ"อากิระพยายามพูดให้โซระใจเย็นๆ
"ไม่เย็นแล้วเฟ้ย ชั้นจะกระโดดงับหัวยัย2คนนี้" โซระคลั่งใหญ่แล้ว
"เอ่อแล้วมีวิธีรักษามั้ยครับ เช่นยาถอนเซรุ่มอะไรประมาณนี้น่ะครับ" อากิระถาม2สาว
"อันนี้พวกชั้นเองก็ไม่รู้ค่ะต้องไปถามด็อกเตอร์เอง เอาเป็นว่า พรุ่งนี้หลังโชว์เสร็จ พวกเราจะพาไปพบด็อกเตอร์เองนะคะ" 2สาวพูด
"ทำไมไม่พาไปวันนี้เลยล่ะครับ" อากิระถาม
"ก็เพราะว่าพวกเราต้องไปแจกใบปริวต่อไงคะ ตอนนี้ไม่ว่างเลย จะหาเงินไปช่วยน้ำท่วมน่ะค่ะ" 2สาวพูด
"เอ่อ.... งั้นหรอครับ งั้นก็ได้ครับ พรุ่งนี้เจอกันนะครับ" อากิระพูดกับ2สาวและต่างคนก้แยกย้ายกันไป 2สาวไปเดินแจกใยปริวต่อ ส่วนอากิระ กับ โซระ ก็เดินกลับบ้าน
"นี่โซระหายโกรธพวกเขาเถอะนะพวกเขาไม่ได้ตั่งใจ แล้วก้จะช่วยหาทางแก้ให้ด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงนะ" อากิระพูดปลอบใจโซระ
"ถ้าคาคุงพูดอย่างงั้นล่ะก็ หายโกรธก็ได้" โซระ พูดอย่างเขินๆ

17.30 น. ณ ห้องของอากิระ
"เอ้า โซระ ปลาทอดกลับ หมูทอดเสร็จแล้วนะ กินได้เลย ชั้นก็จะกินพร้อมเธอด้วย" อากิระพูดพร้อมวางจานอาหารลงบนโต๊ะกินข้าว
"อื้ม ขอบใจนะ กำลังหิวเลย" โซระพูดไปน้ำลายไหลไป แผลบๆ
"ถ้าไม่หิวล่ะสิแปลก ก็เล่นอาลาวาดมาซะยกใหญ่นี่นา" อากิระแซวโซระเล่นๆ
"รีบๆกินเถอะน่า" โซระสั่งอากิระไปงั้นแหละ แก้เขิน
"ให้ทานข้าวพร้อมกับคาคุง ดีใจจังเลย แต่เขินมากกว่า ใจเต้นตึ๊กตั๊กไปหมดแล้วเรา" โซระดในใจระหว่างกินข้าว
(ระหว่างทานข้าวห้ามพูด เดี๋ยวติดคอนะ)
"นี่โซระ ชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ เธอช่วยไปล้างจานทีได้มั้ยเดี๋ยวชั้นอาบเสร็จแล้วจะไปช่วย" อากิระพูดกับโซระแล้วก้ไปหยิบผ้าเช็ดตัว
"อย่าแอบดูล่ะ เดี๋ยวจะเป็นลมอีก" อากิระพูดแหย่ไปนิดนึงก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
"ใครจะไปอยากดูของนายย๊าาาาา" โซระหน้าแดงก่ำ ร้องสุดเสียง แล้วก็เดินไปโต๊ะ เอาหน้าถูโต๊ะ เดินไปที่ประตูห้องนอน เอาหน้าถูขอบประตู(ปกติแล้วแมวถ้าเอาตัวถูกับอะไรแสดงว่าเขาชอบของสิ่งนั้น แสดงความเป็นเจ้าของ พูดง่ายๆคือทำกลิ่นไว้นั่นเอง) หลังจากทำกลิ่นเสร็จแล้วโซระก็เดินไปหยิบผ้าพันคอที่เพิ่งถักมาเอาไปใส่ไว้ในตู้เสื้อผ้าของอากิระ แล้วเขียนโน๊ตแปะไว้ว่า "ชั้นให้เธอ คาคุง" แล้วก็เดินไปล้างจาน
"นี่คาคุง ไม่ต้องช่วยล้างจานแล้วนะ ชั้นล้างเสร็จแล้วล่ะ" โซระตะโกนบอกอากิระที่อยู่ในห้องน้ำ
"เสร็จแล้วงั้นหรอ ขอบใจนะ" อากิระตะโกนออกมาบอกโซระ
"อื้มชั้นเปิดทีวีรอนะนะอาบเร็วๆหน่อยสิ" โซระพูดแล้วก็เดินไปเปิดทีวี
"เอาล่ะโซระ เธอเข้าต่อได้แล้วชั้นอาบเสร็จละ" อากิระพูดแล้วก็ออกมาจากห้องน้ำก่อนจะไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วเปิดออกเพื่อจะหาเสื้อผ้าแต่งตัว แล้วก้เห็นผ้าผันคอของโซระแล้วก้โน๊ตของโซระที่เขียนไว้
"โซระ นี่เธอ เคยบอกว่าผ้าผันคอนี่จะให้คนที่ชอบหรือว่า เธอชอบชั้นงั้นหรอ โอ้วแม่จ้าว ขอบคุณสวรรค์ สาวสวยน่ารักมาอยู่ที่บ้าน แถมยังมาชอบเราอีก อะไรจะโชคดีปานนี้หน๋อ แต่ว่าเราเองก็มองๆโซระอยู่ตั่งแต่2ปีที่แล้ว นี่ถึงเวลาที่จะสารภาพแล้วเอาวิธีของโซระนี่แหละวะ" อากิระคิดในใจ แล้วก็เดินไปหยิบผ้าผันคอกับกระดาษโน๊ตมาแล้วเขียนว่า "ชั้นให้เธอ โซระ" แล้วก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของโซระ เปิดออกมา
"เห้ย....เปิดผิดอันที่มันตู้ใส่กางเกงในกับเสื้อใน ว่าแต่ตั้งลายทั้งสีแจ่มๆทั้งนั้นเลย สมเป็นสาวน้อยไร้เดียวสา น่ารักเชียว" อากิระคิดในใจเสร็จแล้วก็ปิดตู้นี้ไปเปิดอีกตู้ แล้วก็ใส่ไว้ แล้วไปนั่งดูทีวี

โซระอาบน้ำเสร็จ เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดออกมาก็เป็นผ้าผันคอเละๆของอากิระและโน๊ตที่ทิ้งไว้
"เยส นี่อากิระก็ชอบเราเหมือนกัน แสดงว่าเรา2คนใจตรงกันน่ะสิ แล้วทีนี้จะทำยังไงต่อไปดีล่ะ" โซระคิดไปคิดมาก็คิดออก
"พรุ่งนี้ไปปรึกษา คุณนางฟ้านรก ยูกิ กับคุณปีศาจสวรรค์ ยูมิ ก็แล้วกัน เขา2คนคงประสบการณ์เยอะพอดู รีบแต่งตัวแล้วนอนดีกว่า" โซระรีบแต่งตัวแล้วก้เข้าไปนอน
"อ่าวโซระนอนแล้วหรอ?" อากิระตะโกนถาม
"อื้ม จะนอนแล้ว วันนี้เหนื่อยน่ะ" โซระตะโกนบอก
"งั้นเดี๋ยวชั้นนอนด้วยชั้นเองก้เหนื่อมากที่วิ่งไล่ตามเธอน่ะ" อากิระพูดเสร็จก็ปิดทีวีแล้วรีบเข้าไปนอน

20.30 น. ณห้องนอน
"นี่โซระ" อากิระเรียกโซระที่กำลังเคลิ้มๆใกล้จะหลับ
"หืม... มีอะไรหรอ" โซระถาม
"พรุ่งนี้ เธอช่วยปลุกชั้นเหมือนวันนี้ได้ไหม ปกติชั้นอยู๋คนเดียวนอนตื่นสายไปโรวเรียนสายทุกวันเลย"
"ได้สิ ชั้นก็เห็นคาคุงมาสายประจำเลย เพิ่งรู้ว่าเป็นคนนอนขี้เซานะเนี่ย คิกๆ"
"อื้ม ขอบใจนะ"
"อื้ม ไม่เป็นไร ถือซะว่าเป็นค่าตอบแทนที่ช่วยชั้นวันนี้แล้วก็ที่คาคุงให้ชั้นมาอยู่ที่นี่ แล้วยังอยทำกับข้าวให้อีกเรื่องแค่นี้ถือว่าเล็กน้อย"
"อื้ม งั้นก็ราตรีสวัสดิ์นะ" อากิระบอก
"อื้ม ราตรีสวัสดิ์จ้ะ" โซระบอกตอบ
"โซระ .... ชั้น.... ชอบเธอนะ หลับหล่ะ" อากิระสารภาพรักไปแล้วก็นอนทันที ปล่อยโซระให้นอนเขินอยู่คนเดียว เขินๆๆๆๆๆๆ เขินจนเผลอหลับไป.....


ติชมได้เลยครับ มือใหม่หัดแต่งหลังจากหายไปหลายเดือน หวังว่าคงชอบกัน ผมเอาสถาณการณ์ปัจจุบันเข้าไปแทรกด้วยนิดหน่อย ไม่รู้จะเวิร์กมั้ย ติชมกันด้วยนะครับ ขอบคุณครับ เจอกัน Day 3 นะครับ