รักวุ่น ๆ ของประธานสุดโหด'!!

      ในที่สุดชั้นก็มาถึงญี่ปุ่นสักที เย้ ๆๆๆ  ตอนนี้ชั้นมาอยู่ที่บ้านพักของพ่อกับแม่  แล้ววว!!!!

 

ดีใจสุดๆๆไปเลยอ่า ชั้นไม่เคยมาญี่ปุ่นนี่เป็นครั้งแรกของชั้นเลย ชั้นเอนตัวไปพิงกับโซฟาที่ขนมากจาก

 

อิตาลีเป็นหนังแกะราคาแพง

 

 "ออเดย์!!"   ชั้นตะโกนเรียกแม่บ้านชาวอิตาลีมีชื่อว่า'ออเดย์' ที่คุณแม่ไว้ใจและเชื่อใจที่สุด อายุแค่ 20

 

"ค่าาา มีอะไรให้ออเดย์รับใช้คะคุณหนู ?^__^" ออเดย์ถามและยิ้มหวานให้ชั้น

 

"คือว่า ชุดนักเรียนกับหนังสือเรียนของชั้น ที่จะใช้ในวันพรุ่งนี้น่ะ เตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย ?"

 

"อ๋อ เรียบร้อยแล้วค่ะ ส่วนของอย่างอื่น เช่น กระเป๋าหรืออุปกรณ์ในการเรียน ออเดย์ก็เตรียมให้เรียบ

 

ร้อยแล้วเหมือนกันค่ะ"

 

"ดีมาก อ่อ แล้วก็พรุ่งนี้น่ะ ชั้นขอเดินไปโรงเรียนเองนะ ชั้นไม่อยากให้ใครไปรับไปส่ง มันคุณหนู

 

เกินไป ชั้นกลัวเพื่อนๆจะหาว่าชั้นเป็นคุณหนูเดินไปเองไม่ได้"

 

"ค่า เดี๋ยวออเดย์จะไปบอกซันนี่ให้เองค่ะ"

 

"จ่ะ" 

 

ซันที่ออเดย์พูดถึงคือคนขับรถ แต่เพราะว่า เพศเกิดการเปลี่ยนแปลง หรือพูดง่าย ๆ เพศที่สาม เลย

 

ต้องเติมนี่ไป นั่นคือ ซันนี่ เองล่ะ

   

     21:00 

 

ชั้นหันไปมองนาฬิกา พร้อมกับเสียงของออเดย์ที่ตะโกนขึ้นมา

 

"ตายยละ !! สามทุ่มแล้วหรอเนี้ยย" เสียงของออเดย์ทำให้ชั้นแสบแก้วหูมากกกก - -*

 

"ยังไม่ตายย นี่! ออเดย์ อย่าตะโกนได้มั้ย ชั้นหูจะแตกอยู่แล้ว " ชั้นหันไปเอ็ดออเดย์

 

"เอ่อ ข..ขอโทษนะคะคุณหนูู ^^" ออเดย์หันมาบอกชั้น

 

"อืม.. ไม่เป็นไรหรอก" ชั้นบอก

 

"คุณหนูคะ ได้เวลาเข้านอนแล้วนะคะ ไปนอนเถอะค่ะ นี่มันก็ดึกแล้ว แถมพรุ่งนี้คุณหนูก็ต้องไป

 

โรงเรียนเป็นวันแรกด้วย"

 

"อืม ๆ ชั้นก็เริ่มง่วงแล้วด้วย"

 

ชั้นบอกออเดย์ และลุกขึ้นจากโซฟา แล้วก็เดินไปที่ห้องนอนของตัวเอง ชั้นปิดประตูห้อง ห้องของชั้น

 

ตกแต่งไปด้วยสไตล์ฝรั่งเศส เตียงสีขาว ชั้นเอนตัวลงนอนกับเตียง แล้วก็หลับไปอย่างไม่รู้ตัว

 

 

"l'm just a little bit caught in the middle life is a maze and love is a riddle"

 

เสียงเพลง 'the show' ที่ดังมาจาก นาฬิกาปลุก ชั้นค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา พร้อมกับหันไปมองที่

 

ผ้าม่านมูลี่ ที่ แสงพระอาทิตย์ สาดส่องผ่านเข้ามาจนทำให้ชั้นเริ่มตื่นขึ้น ชั้นบิดตัวไปมา แล้วหันไป

 

หยิบโทรศัพท์ พร้อมกับสะดุ้งขึ้นมา กริ๊ดดดด นี่มัน 7โมงครึ่งแล้วนี่ ทำไม ไม่มีใครมาปลุกชั้นเลยย 

 

วันนี้เป็นวันแรกด้วยที่ชั้นต้องไปเรียน ฮือๆ Tt' โรงเรียนมันเข้ากี่โมงน้าา ชั้นทำสายตาคิดหนักก่อนจะ..

 

"8โมง!!!!!" ชั้นพูดก่อนที่จะเบิกตากว้างและ รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำ นี่มันอะไรกานนน โชคชะตา

 

กลั่นแกล้งกันชัด ๆ ถ้าไป โรงเรียนสายละก็..... ตายโหงแน่ๆๆๆ TT^TT

 

ชั้นอาบน้ำเสร็จ และวิ่งลงมา พร้อมกับเดินไปที่ห้องครัวแล้วรีบหยิบขนมปังมาแผ่นนึง ชั้นกินขนมปัง

 

เสร็จ ก็วิ่งออกจากบ้านไปเลย โดยไม่สนใจสิ่งที่คนรับใช้พูดหรือถามอะไรชั้นทั้งสิ้น เพราะตอนนี้ชั้น

 

ต้องมุ่งหน้าไปโรงเรียนให้ทัน โดยไม่ให้ไปสายเด็ดขาดดด!!!!!

 

ชั้นวิ่งมากอย่างเหนื่อย แต่ก็ไม่ท้อสู้ตายค่า ชั้นกลั้นใจวิ่งและแล้ว ชั้นก็ต้องสะดุดล้มจนได้ เฮ้อออ

 

"โอ้ยย เจ็บจังเลย" ชั้นพูดด้วยน้ำเสียง โอดโอยย ก็มันเจ็บนี่นา ชั้นกำลังจะลุกขึ้นแต่มันก็ไม่ไหวจริง

 

"คุณเป็นอะไรรึเปล่าน่ะ"

 

"เอ๊ะ !" ใครน่ะ ชั้นหันขึ้นไปมองแล้วก็พบกับ 'ประธานนักเรียนสุดโหดคนนั้น' ท่านผู้อ่านคงสงสัยกัน

 

ล่ะสิ ว่าชั้นรู้ได้ไง คนอย่างชั้นน่ะเหรอ เวลาย้ายไปโรงเรียนไหน ก็ต้องสืบประวัติมาก่อนสิ

 

ว่าที่มาเป็นยังไง ชั้นจะได้ทำตัวถูกต้องกับสถานที่ หรือคนรอบ ๆ ข้างน่ะสิ ว่าแต่ เดี๋ยวก่อนนะ

 

ประธานคนนั้น พูดกับชั้นเนี่ยนะ ไม่อยากจะเชื่อ

 

"นี่คุณ ได้ยินที่ผมพูดรึเปล่า!!! " ชั้นสะดุ้งเมื่อ ประธานคนนั้นตะโกนใส่ชั้น

 

"เอ่อ เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ ชั้นไม่ได้ฟัง" ชั้นตอบ

 

"ผมถามว่า คุณเป็นอะไรรึเปล่า" หมอนั่นทำหน้าตาโหด แอร๊ยย โหดจัง แต่หล่ออ่า เอ๊ะ นี่ชั้นคิดไร

 

อยู่เนี้ยยย ! -[]-

 

"อ่อ เจ็บข้อเท้าน่ะ" ชั้นตอบและจับข้อเท้าของตัวเอง

 

"อืม งั้นขึ้นมา" นายนั่น ตอบ และชี้ไปที่ จักรยาน

 

"หา จะให้ชั้นนั่งจักรยานของนายหรอ?" ชั้นถามก่อนจะทำสายตางุนงง

 

"ก็ใช่น่ะสิ นี่มันก็จะสายแล้ว ข้อเท้าคุณก็เจ็บ หรือคุณจะเดินไปก็ได้นะ ผมไม่ว่าอะไร"

 

จริงสิ นี่มันก็จะสายแล้ว  วันแรกด้วย ไปก็ไปโว้ยยย

 

นายนั่นพยุงตัวชั้นและก็ให้ชั้นนั่งซ้อนท้าย และนายนั่นก็ขี่จักรยานเร็วมากเลย นี่จะขี่จักรยาน

 

หรือจะขี่มอเตอร์ไซค์กันแน่เนี้ย ขี่ซะเร็วเชียว

 

 

ในที่สุดก็มาถึงสักที โรงเรียนซากุระ พอมาถึงชั้นก็ยืนขึ้น โดยไม่ต้องให้ใครมาพยุง สงสัยชั้นคงจะ

 

ตกใจมาก จนข้อเท้าที่เจ็บหายไปแล้ว

 

"ขอบใจมากนะ" ชั้นหันไปบอกหมอนั่น แต่ว่า สิ่งที่เห็น นายประธานสุดโหดหายไปแล้ว "เอ้า หาย 

ไปไหนเนี่ย" ยังไม่ได้ขอบใจหมอนั่นเลย ยังไงซะวันนี้ชั้นก็ต้องขอบใจหมอนั่นให้ได้

 

เอ๊ะ ลืมไปเลย ต้องรีบไปแล้วว เดี๋ยวจะสายซะก่อน

 

*โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ * 

..................................................................................................................................................................................

 

นักเขียน: ต้องขอขอบคุณก่อนเลยนะคะ ที่เข้ามาอ่านกัน กว่าจะแต่งเสร็จเหนื่อยเอา

 

มากๆเลย แต่ก็นะ ถึงจะเหนื่อยมากแต่นักเขียนคนนี้ก็จะพยายามแต่งออกมาให้ดีที่สุด

 

 ให้คนที่อ่านแล้วสนุก มีความสุขกับนิยายเรื่องนี้  ก็ขอฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ

 

 *รักวุ่นๆ ของประธานสุดโหด'!!*