รักวุ่นวายของเจ้าชาย K-otic

10.0

เขียนโดย polovely

วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.32 น.

  2 ตอน
  36 วิจารณ์
  9,690 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ผับ Zheza

   ณ ผับ Zhezaที่ดังที่สุดในใจกลางเมืองของเมืองZhezaแห่งนี้ ได้มีนักท่องราตรีหลากหลายกลุ่มที่กำลังสนุกสนานกับแสงสีเสียงในผับแห่งนี้ แต่มีอยู่กลุ่มหนึ่งที่อยู่ตรงโซนVIPจะเครียดมากเป็นพิเศษ

ฟาง:"ท่านพี่เราหนีเที่ยวอย่างนี้ ฟางกลัวว่าท่านพ่อท่านแม่จะจับได้อ่ะ" สาวน้อยที่ดูน่าจะเป็นคนที่เรียบร้อยที่สุดหวาดกลัวว่าผู้เป็นพ่อแม่จะจับได้

แก้ว:"เอาน่าฟาง ไม่ต้องกลัวหรอกทำอย่างกับว่าเพิ่งเคยหนีเที่ยวเป็นครั้งแรกอย่างนั้นแหล่ะ"

เฟย์:"นั่นนะซิ เฟย์ก็เห็นด้วยกับท่านพี่นะ ท่านพี่ฟางจำไม่ได้หรอว่าเราหนีเที่ยวกันนับไม่ถ้วนแล้วนะ"

ฟาง:"ก็คนมันกลัวนิ แล้วมันก็ผิดกฎด้วย แล้วครั้งนี้ก็รู้สึกสังหรใจไม่ดีด้วย"

ขนมจีน:"ท่านพี่ฟางคิดมากไปรึเปล่า จะมากลัวอะไรตอนนี้เนี่ย เราทำผิดกฎไม่รู้เท่าไหร่แล้วทิ้งความกลัวแล้วมาสนุกกันเหอะ"

จินนี่:"ใช่!! จินนี่เห็นด้วยกับท่านพี่ขนมจีน ถึงท่านพ่อท่านแม่จะจับได้ก็คงลงโทษไม่ร้ายแรงเหมือนทุกทีนั่นแหละ"

แก้ว:"เอาล่ะๆ มันจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่าง แต่ว่าตอนนี้ชน" แก้วพูดพร้อมชูแก้วขึ้น

4สาว:"ชน!!" ทั้ง5สาวก็ชนแก้วกัน แล้วดื่มกันแค่หอมปากหอมคอเท่านั้น แล้วก็ยังคงสนุกสนานต่อไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกฝั่งหนึ่งจะวุ่นวายแค่ไหน

ปราสาท Zheza

   ตอนนี้ที่ปราสาทกำลังชุลมุลวุ่นวายไปหมดเนื่องด้วยกำลังตามหาใครบางคนอยู่

คนใช้:"เจ้าหญิงเพคะ เจ้าหญิง!!" เสียงของคนใช้และทหารนับร้อยกำลังตามหาคนที่หายไป

ราชินี:"เป็นไง เจอลูกข้าไหม" ผู้ที่เป็นราชินีของปราสาทแห่งนี้ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงลูกสาวทั้ง5คน

คนใช้:"ยังเลยเพคะองค์ราชินี"

ราชา:"หยุด!! ไม่ต้องหาแล้ว" ผู้ที่เป็นราชาของที่นี่ได้ตะโกนสั่งบรรดาคนใช้และทหารให้หยุดหา

ราชินี:"ทำไมล่ะคะท่านพี่" ราชินีถามสามีด้วยความสงสัย

ราชา:"พี่ว่าคงไม่หายไปไหนหรอกนอกจาจะหนีเที่ยวอีกตามเคย คอยดูนะกลับมาเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย" ราชาพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

ผับ Zheza

   ฝั่งนี้ก็ยังคงสนุกสนานต่อไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ว่าหายนะกำลังจะมาเยือนไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

แก้ว:"เอ่อ พี่ว่ากลับกันเหอะนี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ"

4สาว:"ค่ะ ท่านพี่" จากนั้น5พี่น้องก็เดินออกมาาจากผับแล้วมุ่งหน้าไปยังปราสาทZheza

ปราสาท Zheza

แก้ว Part

   ตอนนี้ฉันทั้ง5คนก็อยู่ที่หน้าปราสาทเรียบร้อยแล้วซึ่งปราสาทแห่งนี้การป้องกันความปลอดภัยสูงมากกกกกกกกกกกกกกกกก แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะว่าฉันมีทางลับนั่นก็คือห้องใต้ดินนั่นเองมันเชื่อมต่อกับห้องเก็บของอ่ะ มันอยู่ทางหลังปราสาทแล้วตรงพื้นมันมีกระดานไม้ที่ถูกผืนหญ้าทับอยู่ ตอนนี้ฉันก็อยู่ที่ห้องใต้ดินแล้วระหว่างที่เดินมาพวกชั้นทั้ง5คนก็คุยกันไปเรื่อยๆจนถึงห้องเก็บของ

ห้องเก็บของ

เฟย์:"วู้ว!! ในที่สุดก็ถึงซะที"

ฟาง:"ยัยเฟย์ เงียบๆหน่อยซิ"

เฟย์:"ค้าาาาา ท่านพี่ฟาง"

แก้ว:"นี่!! เงียบๆกันทั้ง2คนนั่นแหล่ะ แล้วตามมา" ชั้นหันไปดุยัย2คนนั้นก่อนก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องเก็บของแล้วมุ่งหน้ามายังห้องโถงเพื่อขึ้นบันไดไปยังชั้น2เพราะมันเป็นทางเดียวที่จะเข้าห้องนอนได้

ห้องโถง

~พรึ่บ~

   ทันใดที่ฉันเหยียบห้องโถงจากที่มืดๆกับกลายเป็นว่าอยู่ดีๆไฟก็เปิดขึ้นมาซะงั้น แต่นั่นมันก็ไม่ตกใจเท่ากับที่ฉันเห็นว่ารอบๆห้องโถงนั้นเต็มไปด้วยทหารมากมาย และท่านพ่อกับท่านแม่ ตอนนี้สีหน้าบรรดาน้องๆของฉันซีดอย่างเห็นได้ชัดเลย

ราชินี:"ทำไมลูกทำตัวอย่างนี้ ลูกก็รู้ว่ามันผิดกฎนี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ผิดหวังในตัวลูกๆ เมื่อไหร่ลูกจะทำตัวเป็นเจ้าหญิงที่ดีบ้าง" ท่านแม่พูดออกมาด้วยความผิดหวังสุดๆ

แก้ว:"คือว่า...ท่านแม่ลูกขอโทษ ลูกก็แค่อยากออกไปผ่อนคลายอยากไปสนุกเหมือนคนทั่วไปบ้างก็เท่านั้นเอง"

ราชา:"แล้วทำไมลูกไม่ขอพ่อดีๆล่ะ"

เฟย์:"พวกเราเคยขอท่านพ่อกี่ครั้งแล้วแต่ท่านพ่อก็ไม่อนุญาติ"

ราชา:"ก็แต่ละที่ ที่ลูกขอมันไม่น่าให้ไปซักนิด ขอไปผับบ้าง ขอไปดูคอนเสริต์บ้าง ขอไปสนามแข่งรถบ้าง มีแต่ที่อันตรายทั้งนั้นใครจะปล่อยให้ไป"

จินนี่:"โธ่!! ท่านพ่อพวกเราโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆเหมือนเมื่อก่อนแล้ว"

ราชา:"โตแล้วอย่างงั้นหรอ ก็ดีเหมือนกันในเมื่อโตๆกันแล้วพ่อก็จะให้ลูกทำหน้าที่อย่างหนึ่ง"

ขนมจีน:"อะไรหรอท่านพ่อ?"

ราชา:"ลูกจำกฎเจ้าหญิงที่ดีได้รึเปล่า?"

5สาว:"จำได้ค่ะ"

ราชา:"อืม ในเมื่อลูกก็โตกันแล้วอายุก็18-21กันแล้ว ก็น่าจะ..." ท่านพ่อเว้นวรรคเอาไว้ทำให้ฉันถึงกับตาโตเลยทีเดียว

แก้ว:"นี่ท่านพ่ออย่าบอกนะว่าจะให้พวกเราแต่งงานอ่ะ"

4สาว:"ห๊า!! แต่งงาน" น้องทั้ง4คนของชั้นอุทานด้วยความตกใจ

ราชินี:"ใช่แล้วจ๊ะแต่งงาน ที่นี้ลูกก็จะกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวอย่างที่พวกลูกพูดไว้แล้ว"

ฟาง:"ฟางไม่ยอมนะคะท่านพ่อท่านแม่"

3สาว:"ใช่!!พวกเราก็ไม่ยอม" แล้วยัย4คนนี้ก็ร่วมใจกันปฏิเสธแต่มีแค่ฉันนี่แหล่ะที่นิ่งไม่ยอมพูดอะไรอยู่คนเดียว

ราชา:"ไม่ยอม ก็ต้องยอมเพราะพ่อได้ไปคุยกับฝั่งนู้นมาแล้ว ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพ่อเองคือพระราชาแห่งKZ มีลูกชายอยู่5คนซึ่งคนทั่วไปจะเรียกพวกเค้าว่าเจ้าชายK-otic เอาล่ะไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้ไปปราสาทKZตอนเที่ยงแต่งตัวให้สวยๆล่ะลูกสาวสุดที่รักของพ่อ" ท่านพ่อพูดจบก็เดินออกไปทันทีพร้อมกับท่านแม่และพวกทหารซึ่งตอนนี้ก็เหลือเราแค่พวกฉัน5คน เจ้าชายK-oticงั้นหรอ ทำไมชื่อมันคุ้นหูจังแหะ

จินนี่:"ท่านพี่!! เราจะทำไงดี หนีดีมั๊ย"

แก้ว:"จินนี่!!" ฉันเผลอตวาดยัยจินนี่ที่คิดอะไรไม่เข้าท่าจนทำให้ยัยจินนี่กับพวกน้องๆฉันหน้าเสียและเงียบทันที เพราะว่ายัยพวกนี้รู้ไงว่าถ้าฉันเก็บอารมณ์ไม่อยู่ฉันก็คือปีศาจดีๆนี่เอง "วันหลังอย่าคิดอะไรที่มันไม่เข้าท่าอีกเราต้องแต่งงานเพื่ออาณาจักร ถ้าเราเกิดหนีขึ้นมาก็เท่ากับว่าเราปฏิเสธสัมพันธ์ไมตรีกับฝั่งนู่นแล้วมันก็จะเกิดสงครามขึ้น จำไว้ว่าเราทำเพื่อประชาชน แล้วก็เธอยัยขนมจีนพรุ่งนี้เช้าเอาประวัติไอ้พวกเจ้าชายที่เราต้องแต่งงานด้วยมาให้พี่ที่สวนดอกไม้10โมง พวกเธอ3คนก็ต้องมาด้วย" พอฉันพูดจบก็เดินขึ้นไปห้องนอนทันที

ขนมจีน Part

   พอท่านพี่ขึ้นไปบนห้องพวกชั้นทั้ง4คนก็ถอนหายใจพร้อมกันทันที ก็จะไม่ให้ถอนใจได้ไงล่ะท่านพี่เค้ามีโรคประจำตัวก็คือโรคที่ควบคุมตัวเองไม่ได้เวลาโมโห เมื่อก่อนถ้าท่านพี่เกิดโมโหขึ้นมามากๆก็จะต้องอาละวาดทันทีและทุกครั้งที่อาละวาดท่านพี่ก็จะมีแผลทุกครั้ง แต่ตอนนี้ยังดีที่ท่านพี่เก็บอารมณ์ได้ดีขึ้นแต่ก็ยังมีแผลเหมือนทุกที เมื่อกี้ฉันเห็นท่านพี่กำหมัดซะแน่นเชียวและมีเลือดไหลออกมานิดนึงด้วย เชื่อซิว่าอีกไม่นานท่านพี่ต้องอาละวาดในห้องนอนตัวเองแน่เลย

~ตุ้บ ตั้บ ปัง โครม เพล้ง~

เป็นไงล่ะบอกแล้วว่ามันต้องเกิดขึ้น

ฟาง:"ฮือ~ ฉันสงสารท่านพี่จัง ฮึก เมื่อไหรไอ้โรคบ้าๆนี่จะหายซะที" ท่านพี่ฟางพูดไปร้องไห้ไปด้วยความสงสารท่านพี่

เฟย์:"ไม่ต้องร้องนะท่านพี่ฟางพวกเราก็สงสารท่านพี่ไม่ต่างกับท่านพี่ฟางนั้นแหล่ะ" ท่านที่เฟย์เข้าไปปลอบใจท่านพี่ฟาง

จินนี่:"จินนี่ไม่อยากเห็นท่านพี่เจ็บตัวและทรมานอีกแล้ว"

ขนมจีน:"เราช่วยอะไรท่านพี่ไม่ได้หรอก นอกจากจะให้กำลังใจเท่านั้น ขึ้นห้องกันเถอะเดี๋ยวขนมจีนต้องไปหาข้อมูลเอาไปให้ท่านพี่พรุ่งนี้อีก" แล้วต่างคนต่างก็ขึ้นห้องนอนตัวเองแต่ว่าฉันนี่ซิต้องหาข้อมูลก่อนถึงจะนอนได้แต่ว่าเสียงข้าวของที่ท่านพี่อาละวาดยังคงดังต่อไปเรื่อยๆจนฉันหลับก็ยังดังอยู่ไม่รู้ว่าเสียงเงียบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

.........................................................................................................................

อัพแล้วนะแต่ไม่รู้ว่ารีดเดอร์จะชอบรึเปล่า เม้นๆกันด้วยนะ

.........................................................................................................................

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา