Alchemist of Academy โรงเรียนป่วนก๊วนเล่นแร่แปรธาต

The New Beginning of Life In The Academy (6)

 

 

               

 

          Felt หันไปยิ้มให้กับPamelaอย่างอ่อนโยนพร้อมกับทำท่าเหมือนจะเดินชิ่งหนี แต่

กลับถูกPamelaวิ่งเข้ามาหาจับแขนเอาไว้แล้วจู่ๆเธอก็เดินเข้าไปโอบกอดFelt ทันที่ จน

Feltที่ถูกPamelaโอบกอดแบบนั้นถึงกับทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนหน้าแดงอยู่ตรงนั้นด้วยความ

อายโดยที่ตัวเองไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี! ก่อนที่Feltจะก้มดูใบหน้าของPamelaที่กำลังเงยหน้า

ขึ้นมามองหน้าFeltพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนจะน่ารักน่าเอ็นสุดๆ Felt ยิ้มให้กับPamela แล้วก็

เอามือของตัวเองไปลูบหัวPamelaเบาๆด้วยความเอ็นดูเหมือนกับน้องสาวของตัวเอง ทั้งๆที่

Pamela เองอายุก็น่าจะพอๆกับFelt แต่ท่าทางของเธอนั้นยังดูเหมือนเด็กมาก จนFeltเห็น

แล้วนึกถึงIris ผู้เป็นน้องสาวของตัวเองขึ้นมาทันที่ Pamelaที่โดนFeltลูบหัวไปมาด้วย

ความเอ็นดูแบบนั้นก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าทำไมFeltถึงทำแบบนั้น ก่อนที่Pamela จะปล่อย

Felt ออกจากอ้อมกอดของเธอแล้วถามออกไปว่า

 

Pamela : ^0^ ลูบหัวเค้าเหมือนเด็กๆเลยนะตัวเอง~! เค้าไม่ใช่เด็กๆแล้วน้า~! >.<

 

Felt : ^ ^ ไม่รู้สิ! แต่ฉันว่าท่าทางของเธอดูเหมือนเด็กมากเลยนะPamela~จัง! ^ ^ ดูคล้ายกับน้องสาวของฉันมากเลยล่ะ! คิกๆๆ~!

 

Pamela : >///< งั้นเหรอ? นี่ตัวเองหาว่าเค้าเหมือนเด็กๆงั้นเหรอ? ><  เค้าไม่ใช่เด็กๆแล้วน้า~!

 

Felt : ^_^ จ้าๆๆ! เข้าใจแล้ว! รีบๆเข้าเรียนกันเถอะ! Pamela~จัง

 

Pamela : ^0^ ค่า~!

           

         FeltและPamela ต่างพากันเดินกลับไปที่ห้องเรียนของตัวเองทันที่ด้วยท่าทางที่จะดู

มีความสุขเอามากๆ ทั้ง2คนเดินจับมือกันเหมือนกับคู่รักไม่มีผิดและก็เดินคุยกันไปมาท่าทาง

จะดูมีความสุขเอามากๆ จนทำให้VayneกับEdge ที่แอบตามมาดูอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าเกิด

อะไรขึ้นกับFelt ก่อนที่ทั้ง2คนจะแอบเดินตามFeltจนไปถึงที่ห้องเรียน พอมาถึงที่ห้องเรียน

Feltก็รีบเดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองทันที่ ส่วนPamela ก็ไปนั่งที่นั่งของตัวเองเช่นกันพร้อม

กับโบกให้อย่างเป็นมิตร พอได้จังหวะที่Pamela ถอยห่างออกจากFelt แล้วก็รีบใช้จังหวะ

นั้นวิ่งเข้าไปถามFelt ทันที่ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่! ก่อนที่RazeกับRoxis ที่เห็นFelt เดินเข้า

มาในห้องพร้อมกับPamelaอยู่แบบนั้นก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นจึงได้เดินเข้ามา

ถามพร้อมกับEdgeและVayne!

 

Edge :ไงFelt~! เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ? ทำไมนายกับเด็กผู้หญิงคนนั้นถึงได้เดินเข้ามาในห้องพร้อมกันได้ล่ะ? แถมยังจับมือกันซะด้วยสิ! นายไปทำอะไรกับเธอมางั้นเหรอFelt~?

 

Vayne : ไม่ใช่แค่นั้นนะ! ฉันยังเห็นนายกับเธอ2คนยืนกอดกันตรงหน้าระเบียงด้วยล่ะ! หรือว่าเธอคนนั้นจะตกหลุมรักนายเข้าให้แล้ว? ^ ^

 

Felt : - - พวกแกแอบตามมาดูฉันด้วยงั้นเหรอ? ให้ตายสิ!! จริงๆเลยน้า~! มันก็จริงอย่างที่พวกนายคิดเอาไว้นั้นแหละ! เอาเป็นว่าฉันไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งนั้น!

 

Raze : ^.^ โห้~! ไม่เบาเลยนะFelt~! เธอคนนั้นบอกชอบนายก่อนงั้นเหรอ?

 

Felt : - - ก็ประมาณนั้นแหละ! แต่ฉันเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวมากกว่าน่ะ!

 

Raze : = = เอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวงั้นเหรอ? อ้าวว~! นี่นายไม่ได้ชอบเธอแบบแฟนงั้นเหรอ? ทำแบบนี่เหมือนนายจะเป็นฝ่ายหักอกเธอเลยแหะ~! ไม่ไหวๆ~!

 

Felt : -^- เดี่ยวก่อนสิ! แล้วจะให้ฉันทำยังไงได้ล่ะRaze? ก็ฉันชอบเธอแบบน้องสาวนิ!

 

Edge : จะว่าไปแล้วเธอคนนั้นก็ดูน่ารักดีนะ! - - แต่พอเห็นแบบนี่แล้วดูยังไงมันก็เหมือนกับนางฟ้ากับเห็บหมาชัดๆ~! ฉันว่าน้ำหน้าอย่างนายไม่คู่ควรกับเธอหรอก? เชื่อฉันสิ!

 

Felt : |||^- เปรียบเทียบกันแรงเกินไปแล้วนะEdge~! นายเป็นเพื่อนสนิทของฉันจริงๆหรือเปล่าเนี่ย? จะว่าไปมันก็จริงอย่างที่นายพูดอยู่นะEdge~! แต่ว่าเธอคนนั้นเข้ามาชอบฉันก่อนนะ! ถ้าจะให้หักอกเธอล่ะก็ฉันคงทำไม่ลงหรอก? ^ ^

 

Edge : - - นึกไว้แล้วนายต้องพูดออกมาแบบนี่! ถ้ายังไงล่ะก็พยายามเข้าล่ะFelt!

 

Raze : ดูท่าฉันชักจะชอบนายขึ้นมาแล้วสิFelt~! ^ ^ นายมีอะไรดีๆมากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก

 

Felt : |||_- นี่นายเป็นเกย์งั้นเหรอ?

 

Raze : - - ขอถอนคำพูดดีไหมเนี่ย? ให้ตายสิ!

 

Roxis : เอาน่า! เอาน่า!! ผมว่าต่อไปนี่พวกเราทุกคนน่าจะไว้ใจกันได้แล้วนะครับ!! ทุกคนคิดเหมือนผมหรือเปล่าครับ? ^ ^

 

Vayne : ^.^ เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยล่ะRoxisคุง!  

 

Edge : ^ ^ พูดได้ดีนิเจ้าเด็กแว่น~!ไว้ใจกันถึงจะดีที่สุด!

 

Roxis : - - คุณEdge? คุณนี่ล่ะก็!

 

Raze : ฉันเองก็เห็นด้วยนะ~! ^ ^ ดูท่าต่อไปนี้ฉันคงจะไว้ใจพวกนายทุกคนได้แล้วล่ะ!

 

Felt : ^ ^ เช่นกันRaze~!

           

        ทุกคนต่างหันมามองหน้ากันแล้วอมยิ้มนิดๆ ก่อนจะพากันหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันดังๆ

แล้วเอาศอกของตัวเองกระแทกใส่กันไปมาอย่างสนุกสนานแล้วก็หัวเราะกันไปมาอย่างสนุก

สนาน จนใครหลายคนในห้องถึงกับต้องหันมามองทันที่แล้วก็อดที่จะยิ้มในใจเอาไว้ไม่ได้ ทั้ง

รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของทุกคนในตอนนี่ดูมีความสุขเอามากๆมิตรภาพของความเป็นเพื่อน

เองก็ดูท่าจะแน่นแฟงยิ่งขึ้น! หลังจากที่ได้คนได้รู้จักกันมากยิ่งขึ้นทำให้ทุกคนในตอนนี่ได้

กลายมาเป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมากและจะเป็นเพื่อนกันแบบนี่ตลอดไป จะไม่มีอะไรในโลกนี่

ที่จะสามารถมาทำลายมิตรภาพเหล่านี่ได้! ตราบใดที่ทุกคนยังเป็นเพื่อนกันอยู่แบบนี่ตลอด

ไป! หลังจากนั้นไม่นานชั่วโมงเรียนแรกก็ใกล้จะเริ่มต้นขึ้น! นักเรียนทุกคนต่างพากันนั่ง

ประจำที่ของตัวเองโดยที่ใครอยากนั่งตรงไหนก็นั่งตรงนั้นไปได้เลย เพราะทางโรงเรียนไม่ได้

บังคับเรื่องที่นั่งอยู่แล้ว! แต่ถ้าหากนั่งตรงไหนแล้วก็จะต้องตรงนั้นตลอดไปเลย! โดยที่ไม่

สามารถจะเปลี่ยนที่นั่งได้อีกแล้ว! เพราะว่าคุณนักได้เลือกที่นั่งเป็นของตัวเองแล้ว! ทำให้ทุก

คนในห้องต้องคิดมากในการเลือกที่นั่งที่ตัวเองชอบ Felt ที่กำลังมองหาที่นั่งไปมาทั่วทั้ง

ห้องก็ต้องตีหน้าเครียดขึ้นมาทันที่เพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะนั่งตรงไหนดี! ก่อนจะมองไปตรงที่นั่ง

ริมหน้าต่างด้านหลังของห้องที่กำลังว่างอยู่แล้วตัดสินใจเดินไปนั่งที่นั่งริมหน้าต่างตรงกลาง

ห้องทันที่ ส่วนคนอื่นๆก็แยกย้ายกันนั่งไปกันคนละทิศคนละทาง หลังจากนั้นไม่นานเสียง

ระฆังของโรงเรียนก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าชั่วโมงเรียนแรกที่ทุกคนกำลังรอมาได้มาถึงแล้ว!

ทุกคนในห้องต่างพากันนั่งประจำที่เพื่อเตรียมตัวเรียนในชั่วโมงเรียนแรกด้วยใบหน้าที่ดูยิ้ม

แย้มสุดๆ ก่อนที่จะมีอาจารย์ผู้ชายแก่ๆคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง มาในสภาพที่ดูเหมือนกับพ่อ

มดในชุดสีขาว มาในชุดคลุมยาวสีขาว ผมยาวสีขาวดูรุงรัง มีหนวดเครายาวสีขาวดูรุงรังอีก

เช่นกัน แววตาสีฟ้าอ่อน ท่าทางของเขานี่ดูจะใจดีมาก มือหนึ่งถือหนังสือ อีกมือถือไม้เท้า

ตามประสาคนแก่ พอเดินเข้ามาในห้องอาจารย์คนนั้นก็วางหนังสือเล่มใหญ่ลงบนโต๊ะทันที่

พร้อมกับเอาไม้เท้าสีขาวที่ดูเหมือนกับคถาเวทย์พิงเอากับโต๊ะของอาจารย์แล้วส่งยิ้มให้นัก

เรียนอย่างเป็นมิตร ก่อนที่อาจารย์คนนั้นจะกล่าวทักทายนักเรียนทุกคนอย่างเป็นมิตรแล้วยิ้ม

ให้กับนักเรียนทุกคน

 

??? : ^o^ อรุณสวัสดิ์นักเรียนหน้าใหม่ทุกคนของโรงเรียนAcademy~! วันนี้คงเป็นวันแรกของการเปิดเรียนสินะ!

 

นักเรียนทุกคน : ^o^ ครับ,ค่ะ~~!!

 

Felt : ^ ^ เอ่อ.....อาจารย์ฮะ! ไม่ทราบว่าอาจารย์เป็นอาจารย์ประจำชั้นของห้อง1-Bหรือเปล่าฮะ?

 

??? : เป็นคำถามที่ดี! ^ ^ ไหนๆก็ถามมาแล้วจะตอบให้เลยก็แล้ว! ครูไม่ใช้อาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอหรอกนะ? พอดีว่าวันนี้อาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอติดธุระนิดหน่อย! เลยให้ฉันเข้ามาสอนแทนก่อนในคาบนี้! ที่จริงแล้วครูเป็นอาจารย์สอนวิชาศาสตร์เวทมนตร์พื้นฐานในปีนี้! พวกเธอคงจะได้เจอกับครูแน่นอนในภาคเรียนนี้! เพราะมันเป็นวิชาภาคบังคับที่พวกเธอต้องเรียน!

 

นักเรียนทุกคน : ครับ,ค่ะ อาจารย์~! ^0^ 

 

Pamela : อาจารย์ค่ะ~! ว่าแต่อาจารย์ชื่ออะไรเหรอค่ะ? ^.^

 

??? : ^ ^ เป็นคำถามที่ดี! ครูชื่อ Semanost! (ซิเมนอสท์) อาจจะเป็นชื่อที่ไม่ค่อยกับครูสักเท่าไหร่! แต่ก็ขอให้พวกเธอเรียกครูว่าอาจารย์Semanost ก็แล้วกัน!! ^ ^  

 

นักเรียนทุกคน : ครับ,ค่ะ อาจารย์Semanost~! ^0^

 

Semanost : ^ ^ ถ้ายังไงแล้วมาเริ่มเรียนกันเลยก็แล้วกัน! เอาล่ะวันนี่ทุกคนยังไม่มีหนังสือเรียนที่! ฉะนั้นแล้วครูจะถามคำถามไปมาแล้วให้พวกเธอตอบแบบปากเปล่าก็แล้วกัน! ตกลงทุกคน!

 

นักเรียนทุกคน : โอ้วววว~!! ^0^

           

        และแล้วชั่วโมงเรียนแรกก็ได้เริ่มต้นขึ้น Felt ที่พอเห็นอาจารย์Semanost เริ่มต้น

สอนนักเรียนก็รู้สึกเบื่อขึ้นมาทันที่แล้วนั่งเซ็งอยู่ที่โต๊ะของตัวเองอยู่แบบนั้นก่อนจะเพล้อหลับ

ไปโดยไม่รู้ตัว จนEdge ที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆพยายามสะกิดFeltให้ตื่น แต่ก็ไม่ได้ผลเพราะFelt

นั้นนอนหลับน้ำลายยืดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนที่ชั่วโมงเรียนแรกจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว

โดยที่Feltยังนั่งหลับคาโต๊ะอยู่แบบนั้นตั้งแต่ต้นคาบยันท้ายคาบ โดยที่ทุกคนในห้องเรียนนั้น

ตั้งหน้าตั้งตาเรียนกันอย่างเต็มที่แทบจะไม่มีใครคิดจะนั่งหลับในห้องเลยแม้แต่น้อย!

 

Semanost : ถ้างั้นวันนี้พอแค่นี้ก็แล้วกัน! เลิกเรียนได้! ^ ^

 

นักเรียนทุกคน : ขอบคุณครับ,ค่ะคุณครู~! ^0^

 

         พอคาบเรียนแรกสิ้นสุดลงFelt ก็ตื่นขึ้นมาทันที่อย่างงัวเงียสุดๆพร้อมกันหันไปมอง

หน้าห้องเรียนที่มีอาจารย์Semanostกำลังเดินออกไปจากห้องเรียน Felt เอามือขยี้ตาตัว

เองไปมาแล้วหันไปมองหน้าEdge ที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆที่กำลังจ้องมองมาทางนี้พร้อมกับทำตา

ขวางใส่ ก่อนที่Edge จะพูดขึ้นมาว่า

 

Edge : - - ให้ตายสิFelt!! แค่คาบเรียนแรกนายก็ดันมานั่งหลับในห้องแล้วเหรอ? ถามจริงเถอะนายจะเอายังไงกับชีวิตกันแน่Felt?

 

Felt : - - ยังไงก็ได้! ขอแค่ให้ได้ใช้ชีวิตให้มันคุ้มค่าก็พอใจแล้ว!

 

Edge :  =.= นายไม่มีเป้าหมายในชีวิตบ้างรึไงกันฟ่ะ? ถึงได้ใช้ชีวิตแบบไร้สาระไปวันๆน่ะถามที่เถอะ~!

 

Felt : พูดมากจริ๊ง~! มีสิ! เอาเป็นว่านายไม่ต้องมาเป็นห่วงฉันก็แล้วกัน! ห่วงตัวเองไปก่อนเถอะ!

 

Edge : - - จริงๆเลยน่า~ นายเนี่ย~!

 

??? : ^ ^ เมื่อกี้นายหลับในห้องเรียนเหรอ? ทำแบบนั้นไม่ดีเลยนะจ้ะ!

           

        เสียงพูดของเด็กผู้หญิงที่มีผมสีชมพูยาวสลวย หน้าตาก็น่ารักสุดๆ ท่าทางของเธอเอง

ก็ดูเรียบร้อยมาก ชุดนักเรียนที่เธอใส่ก็คงจะดูคล้ายกับชุดของPamela แต่เสื้อคลุมนั้นสั้น

กว่าและก็พอดีตัว ใส่กระโปรงสั้นสีกลม ที่นั่งอยู่ด้านEdge เสียงพูดของเธอนั้นทำให้Felt

และEdge ต้องรีบหันกลับไปมองทันที่ ก่อนที่เธอคนนั้นจะหันมาพูดคุยด้วยอย่างเป็นมิตร

 

Felt : มันก็จริงอย่างที่เธอพูดอ่ะนะ!.....ว่าแต่เธอเป็นใครกันเหรอ?

 

Edge : - - พวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านน่ะFelt!! อย่าไปสนใจเธอคนนั้นเลย!

 

??? : = = ปากของนายมีไว้ให้พูดจาแบบนี้เหรอ? ปากเสียงจังเลยนะนายเนี่ย!!

 

Edge : แล้วทำไมเธอต้องมายุ่งเรื่องของพวกฉันด้วยล่ะ? นั่งเฉยๆอยู่ตรงนั้นก็ไม่มีใครว่าเธอหรอกนะ? - - ให้ตายสิ!!

 

??? : -*- อะไรนะ?.....ฉันจะไม่พูดกันนายด้วยแล้ว!! ผู้ชายปากเสียแบบนี้ฉันเกลียดที่สุดเลยล่ะ!

 

Felt : เอาน่า! เอาน่า!! ใจเย็นๆก่อนสิ! ^.^ Edge ก็แค่พูดจาล้อเล่นอะไรนิดๆหน่อยๆเอง! อย่าไปถือสาคนบ้าเลยนะ!

 

Edge : -*- เฮ้ยยย~!!

 

??? : จ้าๆๆ~! -.- เข้าใจแล้ว! พึ่งหลุดออกมาจากโรงพยาบาลบ้าสินะ? มิน่าล่ะทำไมถึงชอบพูดจาแบบนี้! อยู่ที่นั้นคงจะเก็บกดมากเลยสินะ! โธ่! น่าสงสารเธอจัง! หึ~!

 

Edge : -*- เชอะ~!

 

Felt : ^ ^ ดูท่าพวกเราคงจะเป็นเพื่อนที่ดีกันได้นะ! ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ?

 

??? : ^ ^ ฉันชื่อJessica~! แต่อยากจะให้พวกเธอเรียกฉันว่าJess ก็แล้วกัน!! จะได้ดูสนิทสนมกันยังไงล่ะ? แล้วพวกเธอล่ะชื่ออะไรเหรอ? ^ ^

            Jessica      Philomeloe

 

Felt : ฉันชื่อFelt~!นะ ส่วนคนที่พูดจากวนประสาทใส่เธอที่นั่งอยู่ด้านหลังของเธอก็คือเพื่อนสนิทฉันเองชื่อว่าEdge~! ยินดีที่ได้รู้จักนะ!

 

Edge : เชอะ~! - -

 

Jess : ^0^ จ้า~! ทางนี้ก็เช่นกัน! จริงสิ! เดี่ยวฉันจะแนะนำให้พวกเธอได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ของฉันอีก2คนก็แล้วกันนะ! เดี่ยวมานะจ๊ะ~! ^ ^

 

Felt : อืม~! ^ ^ ฝากด้วยนะ!

 

                                                             To Be Continue Chapter 1 Part 7