Reality วุ่นรัก

  เย็นของวันนี้

"ใส่ชุดไหนดีเนี้ย"

ฉันพูด(คนเดียว)อยู่หน้าตู้เสื้อผ้าอันอลังการงานสร้างไม่รู้ว่ามันจะใหญ่ไปไหนเหมือนกันแต่ดูจากเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้จะหายสงสัยกันเลยแต่ละชุดฉันบอกได้ว่ามันสามารถเปิดโรงลิเกได้เลยทีเดียว ฉันหยิบชุด สีชมพูอ่อนที่เป็นชุดแขนตุ๊กตากระโปงโป่งๆนิดๆยาวเลยเข้าลงมานิดหน่อยมีโบว์ติดอยู่ที่เอว ดูแล้วจะเป็นชุดที่เรียบๆที่สุดในตู้นี้แล้ว แต่สำหรับฉันมันกลับน่ารักที่สุดแล้วล่ะ ถ้าลิต้า ผู้จัดการจอมเจ้ากี้เจ้าการอยู่ล่ะก็ฉันคงประดุจดั่งลิเกหลงโรงก็ไม่ปานแต่โชคดีไปลิต้าต้องไปงานศพ คุณปู่ที่ต่างจังหวัดกว่าจะกลับก็อีกซักพัก นี่ดีนะที่ฉันห้ามไม่ให้ติดต่อใครมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวฉันชั่วคราวไม่งั้นชีวิตที่แสนจะสงบสุขคงไม่ได้พบเจอกันอีกนานเลยล่ะ

     เออ...บ่นให้ฟังกันตั้งนานลืมแนะนำตัวซะได้ "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ไอติม ค่ะ อายุ 22"

ฉันโตเป็นสาวแล้วนะแต่ทำไมทุกคนยังบอกว่าฉันยังเด็กอยู่เลยไม่เข้าใจจริง เฮ้อ ฉันคิดพลางเดินออกไป ขึ้นรถสปอตร์ที่พึ่งถอยมาใหม่ แต่พอไม่มีลิต้าก็เหงาเหมือนกันนะเนี้ย

-----------------------------

โฮกกกก ในที่สุดก็ถึงซักที รถติดเป็นบ้าเลย ฉันก้าวลงจากรถและตรงไปยัง โรงแรมสุดหรูที่ใช้จัดงาน เปิดตัวน้ำหอม....เอ่อ...มันชื่ออะไรหว่า ช่างเหอะจำไม่ได้แล้ว ดูๆแล้วเนี้ยหรูใช้ได้แหะ  "ตุ๊บ!"

"โอ๊ย!"

"ขอโทษครับ"

มีวัตถุ ขนาดใหญ่กลิ่นหอม เสียงนุ่มๆ ชนฉันเข้าจังๆเลย ก้นฉันจจะพังไหมเนี้ย ในขณะที่ฉันกำลังจะอ้าปาก บอกไม่เป็นไร มือใหญ่นุ่มๆ ของใบหน้าหล่อๆก็มาพยุงฉันใหลุกขึ้น แวบนั้นฉํนแอบจ้องเขานิดนึงด้วย สาบานว่านี่คือมนุษย์เขาหล่อมาก เหมือนเทพบุตรหล่นลงมาจากท้องฟ้าเลย นี่แหละหน้าตาเจ้าชายในฝันของฉัน

"มะ..ไม่เป็นไรค่ะ>///<"

เขินๆนะเนี้ยอยู่ในอ้อมแขนคนหล่อแบบเนี้ย แต่เอ๋.....หน้าตาคุ้นๆ เขาต้องเป็นดาราซักคนแน่ๆเลย....อืม...เหมือนเห็นเขาบ่อยๆนะแต่จำไม่ได้แหะ ใครนะ?

"ผม ลีโอ นะครับ สวัสดีครับ"

"อ๋อ..ไอติมค่ะ สวัสดีค่ะ"

จำได้แล้ว ลีโอ หนุ่มเนื้อหอมที่ขึ้นหน้าปกหนังสือซุบซิบดารา บ่อยๆนี่เอง แต่พอได้อยู่ใกล้ๆแล้วพึ่งรู้ว่าเขาสูงมากเลยอ่ะ ไม่สงสัยเลยที่จะมีผู้หญิงหลายคนตกหลุมรักเขาเพียงแรกพบเนี้ยแต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่ฉันแน่นอน

"คุณก็จะไปงานข้างบนรึเปล่าครับ^^"

"อ๋อ..ใช่ค่ะ^^"

"งั้นเดี๋ยวผมขอเดินไปด้วยกันแล้วกันนะครับ"

"เชิญค่ะ"

หัวใจแอบเต้นแรงหน่อยๆนะเนี้ย เขาทั้งสุภาพ หล่อ ยิ้มหวาน สรุปเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากคนหนึ่ง เราเดินไปเรื่อยๆท่ามกลางความเงียบ และ เงียบ.....โอ๊ย หัวใจจะระเบิดแล้ว รู้สึกเหมือนถูกมองตลอดเลยอ่ะ

"คุณนี่ดูดีจังนะค่ะ"

"หรอครับ ขอบคุณ คุณก็เหมือนกันนี่นแหละครับ "

"ฮ่าฮ่า ขอบคุณค่ะ"

และกลับเข้ามาสู่ความเงียบอีกครั้ง ข้างหน้า ฉันเห็นคนเริ่มเยอะๆแล้วล่ะ มีนักข่าวหลายคนอยู่ตรงนั้นด้วยจะถึงงานแล้ว

"กรี๊ดดด"

อยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งชนฉันอย่างแรงจนตัวฉันเซเกือบล้มดีที่ลีโอ มารับฉันไว้ก่อน และวินาทีต่อมาฉันและลีโอก็ตกเป็นเป้าสายตานักข่าวที่อยู่หน้างาน ซวยแล้วสิ

"ไม่ทราบว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นค่ะ" คุณนักข่าวแว่นหนา

"คุณสองคนมาด้วยกันได้ยังไงครับ" คุณนักข่าวหน้าหนวด

"คุณมีสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรกันใช่ไหมค่ะ" ยัยนักข่าวปากแดง

โอ๊ย และอีกหลายคำถามถามมาแบบ ไม่ให้หยุดตอบเลย อีตา ลีโอ ก็เงียบไม่ยอมช่วยกันเลย ไอติมอยากมุดกระโปงใครซักคนเพื่อหนีนักข่าวพวกนี้ไปก่อนเถอะ แงๆๆๆTOToT