love until dead ขอรักเธอ จนวันตาย

สิบปีก่อน

“ไฟว์ รอด้วยสิ สโนว์ จะวิ่งไม่ไหวแล้วนะ แฮกๆๆ “ เด็กน้อยวัย 7 ขวบพยายามวิ่งตามเด็กชายไม่ลดละ

“แฮกๆๆ ใครจะไปรอยัยหมูอ้วนอย่างเธอล่ะ”

“เดี๋ยวเราจะไม่ได้เจอกันแล้วนะ  แฮกๆ ขอถ่ายรูปเฉยๆเอง”

“เธอก็พูดแบบนี้ประจำ แต่วันต่อมาเธอก็โผล่มาอยู่ดี”

“ครั้งนี้สโนว์ไม่ได้โกหกนะ เดี๋ยวสโนต้องไปอเมริกาแล้ว …โอ๊ย!”

                หลังจากได้ยินเสียงโอ๊ย เด็กชายก็หันไปมอง และพบเด็กหญิงหกล้มและกำลังพยายามลุกขึ้น และเธอมีแผลที่หัวเข่าด้วย

“แบร่ๆๆ สุดท้ายเธอก็จับเราไม่ได้ งั้นเราไปก่อนนะ ฮ่าๆๆ” เด็กชายพูดแล้วก็วิ่งไป แต่ไม่ทันได้สังเกตเลยว่า เธอที่กำลังจะลุกล้มลงไปอีกและยังเหลือสติเลือนรางมาก แถมหน้ายังซีดสุดๆ

“…อย่า…พะ…เพิ่งไป…รอ ……ด้วย…สะ..”

แล้วเธอก็สลบไป

วันต่อมา

ไฟว์หันไปมองนาฬิกาเป็นรอบที่ร้อย ซึ่งตอนนี้เข็มสั้นอยู่ที่เลข 8 และเข็มยาวอยู่ที่เลข 12 พอดี แต่ก็ยังไม่เห็นเด็กหญิงแม้แต่เงา

กริ๊งงงงงงงง

เสียงออดเข้าเรียนเริ่ม คุณครูประจำชั้นเดินเข้ามา และพูดในสิ่งที่ไฟว์ฟังแล้วแทบช๊อค

“ปีนี้ เด็กหญิงนัยน์ปพร หรือน้อง สโนว์ จะไม่ได้มาเรียนแล้วนะจ๊ะ เนื่องจากเธอต้องไปผ่าตัดที่อเมริกา”

“ผ่าตัดอะไรครับ? ไขมันเหรอ ฮ่าๆๆ” เหรียญ เด็กอารมณ์ดีของห้องพูดขึ้นมาอย่างขำๆ

“สโนว์ไปผ่าตัดหัวใจจ้ะ เดี๋ยวปีหน้าเธอก็กลับมาแล้ว”

และครูก็เริ่มสอน

ทั้งวัน ไฟว์รู้สึกเบื่อมาก เพราะปกติ เวลานี้ เขาจะมีเด็กอ้วนๆถักเปีย2ข้าง วิ่งไล่ตาม และตะโกนว่า

‘โตขึ้น เราแต่งงานกันนะ!!!’

เขาเองก็จะปฎิเสธแล้ววิ่งหนีเสมอ แต่วันนี้ ไม่มีอีกแล้ว

“ปีเดียวเอง เดี๋ยวก็กลับมากวนแล้ว” เขาพูดปลอบใจตัวเองแล้วไปเล่นกับเพื่อนๆที่ปกติไม่ค่อยได้เล่นด้วยกันเท่าไหร่