love until dead ขอรักเธอ จนวันตาย

 เช้าวันต่อมา (ตี๕)

เคร้งๆ โครม! เพล้ง!

ไฟว์รู้สึกตัวขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินเสียงดังมาจากห้องครัวชั้นล่าง เขารีบลงไปทันที และพอถึง เขาก็พบสโนว์กำลังเก็บเศษจานที่แตกอยู่

“เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย!?”

“สโนว์ก็แค่…”

“ก็แค่อะไร!” ไฟว์หันมาตวาดใส่สโนว์ทันที สโนว์ทั้งตกใจและกลัวมากเพราะไม่เคยเห็นไฟว์เป็นแบบนี้มาก่อยเลย

“ฮึก สโนว์ก็แค่อยากทำอะไรให้ไฟว์กินก่อนปะ ฮึก ไป ซ้อมตอนเช้า ฮึก เท่านั้นเองนะ”

“คราวหน้า คราวหลัง ไม่ต้องทำอีกนะ! รู้มั้ยว่าฉันขี้เกียจเก็บเศษจานนะ เฮ้อ ! วันนี้สงสัยไม่ได้ไปซ้อมเช้าแน่เลย ผู้หญิงนี่น่ารำคาญจริงๆ”

                รำคาญเหรอ…คำนี้อีกแล้ว ครั้งที่2แล้วนะไฟว์ และไฟว์ทำให้สโนว์รู้ตัวว่า ต่อให้สโนว์จะสวยขึ้นแค่ไหน แต่สโนว์ก็ยังเป็นสโนว์ คนที่สามารถทำให้ฝ่ายตรงข้ามรำคาญได้เสมอ อีกแค่ครั้งเดียว โอกาสที่สโนว์จะได้อยู่ร่วมกับคนที่เธอรัก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รักเธอก็ตาม…

“งั้นฉันไปโรงเรียนก่อนนะ” ไฟว์บอกสโนว์หลังจากเก็บเศษจานเสร็จ

“งั้นสโนว์จะรออยู่บ้านนะ”

“อ้าว เธอไม่ไปโรงเรียนเหรอ”

“ไม่เป็นไร เห็นอย่างนี้สโนว์ก็เรียนล่วงหน้าไฟว์เยอะแล้วนะ ตอนนี้สมองของสโนว์เท่าคนเรียนปริญญาโทที่นี่แหละ”

“งั้นว่างๆช่วยสอนฉันหน่อยละกัน ฉันไปละ”

                พูดจบ ไฟว์ก็เดินออกจากบ้านไป และจู่ๆสโนว์ก็ล้มลงไปกองกับพื้น กุมหัวใจไว้ และในขณะที่สติเรือนราง สโนว์ก็คิดถึงคำของหมอที่อเมริกา

‘หนูจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ’

‘จริงค่ะ’

‘หนูจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้แค่หนึ่งเดือนนะถ้าหนูไป’

‘ค่ะ หนูเตรียมใจไว้ก่อนแล้วค่ะ’

‘งั้นถ้าอาการกำเริบก็ทานยานี่นะ’

‘ขอบคุณค่ะหมอ ขอให้หมอได้เงินเดือนเยอะๆนะคะ ถ้าหนูจากไปก่อน อย่าลืมหนูล่ะนะคะ ขอบคุณสำหรับ 10 ปีที่ผ่านมาค่ะ’

                1 เดือนเหรอ…สำหรับสโนว์ตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่ 15 วันเท่านั้น หรืออาจจะน้อยกว่านั้น เพราะเธอโกหกไฟว์ว่าเธอเพิ่งกลับมา ความจริงเธออาศัยอยู่ที่ของเล่นในสนามเด็กเล่นตอนที่ยังหาไฟว์ไม่เจอ เธอมีเงินติดตัวแค่ 500 บาท เธอใช้จ่ายค่าอาหารจนหมด และเธอก็ไม่ได้กินข้าวมา 2 วันเต็มๆ แต่เธอก็ไม่แสดงอาการให้ไฟว์เห็นเลยแม้แต่น้อย

                สโนว์พยายามประคองตัวเองไปยังห้องนอน และหายาที่หมอเตรียมไว้ให้ เธอกินมันเข้าไป และเนื่องจากฤทธิ์ยาทำให้เธอนอนหลับไป