love until dead ขอรักเธอ จนวันตาย
ซาตาน
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ10 ปีถัดมา
“เฮ้ย ไอ่ไฟว์ มีเด็กน่ารักมาโรงเรียนด้วยหว่ะ หน้าตาน่ารักมากเลย พวกกูมองกันตาค้างเลยหว่ะ”
“ชื่อไรวะ” เด็กหนุ่มสงสัย ปกติเหรียญไม่เคยแนะนำใครให้เขาฟัง
“รู้สึกว่าชื่อ สโนว์ นะ กูได้ยินผ่านๆ”
เด็กหนุ่มช็อค เพราะเขายังจำเธอได้เสมอ เด็กหญิงตัวกลมๆถักเปียคนนั้น เขาจำได้ว่า เธอก็ชื่อสโนว์เหมือนกัน โลกคงไม่กลมขนาดนั้นมั้ง
“ไหนๆพวกมึง สวยนักไม่ใช่”
และบังเอิญ เธอหันมาพอดี พอสบตากันปุ๊บ เธอก็วิ่งเข้ามา และกระโดดเกาะเขาเป็นหมีโคอาล่าเลยทีเดียว
“ไฟว์ใช่มั้ย สโนว์คิดถึงมากเลย ตอนนี้สโนว์สวยขึ้นแล้วนะ เราแต่งงานกันได้รึยัง” พอเด็กหนุ่มได้ยินแบบนี้ก็นึกสนุก แกล้งเธอ
“ขอโทษครับ ผมไม่ใช่คนที่คุณพูดถึงอ่ะครับ”
เด็กสาวค่อยๆคลายอ้อมกอดและขาออก กลับมายืนบนพื้นอีกครั้ง และก็ขอโทษขอโพยกันใหญ่
“ขอโทษนะคะ พอดีคุณเหมือนกันคนที่จะชอบมากๆๆๆ คนนั้นมาก”
“โห นี่สโนว์คนนั้นเหรอเนี้ย สวยขึ้นเป็นกองเลย จำเราได้มั้ย เหรียญไง แล้วก็ไม่ต้องขอโทษมันหรอก เนี่ยแหละไอ่ไฟว์ตัวจริงเสียงจริง” ไฟว์หันไปมองเพื่อนสนิทตัวเองอย่างเคืองๆ
“จำได้ๆ ใช่ไฟว์จริงๆด้วย สโนว์คิดถึงไฟว์มากเลยนะ มากอดที”
พอสโนว์ทำท่าจะวิ่งเข้ามากอดเขาจริงๆ เขาก็เอามือดันหัวเธอไว้
“หายแล้วรึไง ถึงกลับมาอย่างนี้ แล้วไหนตอนแรกๆบอกจะไปปีเดียวไง แล้วกลับมาเมื่อไหร่ แล้วดูสิ คนอื่นมองหมดแล้ว ไม่อายบ้างเหรอ”
พอถูกถามเป็นชุดอย่างนี้เด็กสาวก็หัวเราะขึ้นมา
“หัวเราะอะไร”
“ดีใจที่ไฟว์ไม่ลืมสโนว์ ฮิๆ งั้นสโนว์จะตอบทีละคำถามนะ สโนว์หายดีแล้ว แล้วตอนแรกๆคิดว่าผ่าตัดครั้งเดียวก็หาย ไปๆมาๆ กลายเป็น หลายครั้ง และแต่ละครั้งพักฟื้นนานมาก แถมกรุ๊ปเลือดสโนว์ยังหายากอีก ไม่พอผ่าตัด แล้ว…คำถามต่อไป อะไรนะ”
“กลับมาเมื่อไหร่”
“เมื่อวาน แล้วก็รีบมาหาไฟว์ก่อนเลย และมีที่สำคัญ สโนว์ไม่อายที่จะแสดงความรักที่มีให้ไฟว์อย่างเปิดเผย เราไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย เราก็แค่รักกัน”
“ไม่ใช่เรา เธอคนเดียวต่างหาก แล้วก็ บ๊ายบาย” พูดจบ ไฟว์ก็วิ่งไปทันที และด้วยฝีเท้าที่เป็นถึงนักกรีฑาของโรงเรียนเลยไปไกลเลยทีเดียว
“สโนว์ไม่ยอมแพ้หรอก”
แล้วเด็กสาวก็วิ่งตามไป แต่พอวิ่งไปได้สักพัก เธอก็ล้มลง และกุมหัวใจไว้ ไฟว์ที่คอยมองเธอเป็นระยะๆเห็นเธอเป็นอย่างนั้น ก็รีบวิ่งมาหา
“เธอเป็นอะไรรึเปล่า!!”
“สโนว์…สโนว์...จับไฟว์ได้แล้ว ฮิๆ” ไม่ว่าเปล่า แขนเรียวบางก็กอดร่างของชายหนุ่มในทันที
“เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย! รู้มั้ยว่าคนอื่นเค้าเป็นห่วงเธอแค่ไหน ! ถ้าเธอหัวใจวายไปอีก ก็ต้องไปผ่าตัดอีกไม่ใช่เหรอ! มันทรมานไม่ใช่เหรอ เลือดหายากด้วยไม่ใช่รึไง ”
“สโนว์…สโนว์ขอโทษ…สโนว์ไม่คิดว่าไฟว์จะโกรธมากขนาดนี้ ไฟว์อย่าโกรธสโนว์เลยนะ ครั้งหน้าสโนว์จะไม่ทำอีกแล้ว”
กรี๊งงงงงงง
“ฉันต้องไปเรียนแล้ว เธอจะไปไหนก็ไป ไม่ต้องมากวนฉันอีกนะ รู้ไว้ด้วยว่า ฉันรำคาญ!!!”
พูดจบไฟว์ก็วิ่งออกไปโดยทิ้งสโนว์ที่นั่งนิ่งอยู่ที่เดิม สักพัก น้ำตาก็ออกมาจากดวงตาของเธอ เธอนั่งอยู่อย่างนั้นและพูดกับตัวเองว่า
“ก็สโนว์ไม่มีที่ไปแล้ว…ฮึก……ป๊ากับม้า…เขาไล่สโนว์มาที่นี่…สโนว์ไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว ถ้าไฟว์พูดออกมาว่ารำคาญ สโนว์อีก3 รอบ สโนว์จะไม่มาให้ไฟว์เห็นหน้าอีกเลย” เธอตกลงกับตัวเอง ไว้แล้วก็พิงหัวตัวเองไว้กับกำแพงข้างๆ และหน้าของเธอก็ซีดราวกับหิมะเหมือนชื่อของเธอ และเนื่องจากตอนนี้เป็นฤดูหนาว ทำให้มีลมพัดตลอดๆ เธอเอาแขนเรียวบางกอดตัวเองไว้ แล้วก็เผลอหลับไป
กรี๊งงงงงงง
ออดจบคาบเรียนดังขึ้นไฟว์ค่อยๆลุกขึ้นมาและเดินออกไปจากห้องและเดินไปตามระเบียง แต่พอเดินไปเรื่อยๆก็พบกับกลุ่มคนที่มุงอะไรซักอย่างอยู่ เขาจะไม่สนใจอะไรเลย ถ้าตรงนั้นไม่ใช่ที่ๆสโนว์นั่งเมื่อก่อนที่เขาจะไปเข้าห้อง!!!!
“หลบหน่อยครับ..ขอโทษครับ ขอทางหน่อยครับ..ขอโท..เฮ้ย!!”
------------------------------------ติดตามตอนต่อไปนะจ้ะ :D------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
