รักบ้าซ่าของยัยห้าวสุดเสี้ยว

ความมืดมน หนทางมืดมิด ประตูล็อคสนิท หน้าต่างก็ล็อคสนิด ห้องมืดมีแสงไฟสลัว ฮือๆน่ากลัวจังเลยเจ้าค่าไอ้ไลน์นะไอ้ไลน์ทำกับฉันได้นะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องที่ตาไลน์จับโยนมาไว้ สยองอ่ะมันคิดจะเป็นห้องปิดตายเลยเรอะไม่มีแม้แต่รูหนูให้ออกเล้ย ครืด~~~ครืด!! เฮ้ยเสียงอะไรอ่ะคะท่านผู้อ่าน ฉันจึงรีบหันไปดูตามเสียงมันมีเงาตะคุ่มๆอยู่ตรงหน้าต่างแหนะ โอ้โนววว..... พุธโท พุธโท อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย ฉันได้แต่นั่งหลับตาปี๋และท่องพุธโทสัก100จบ เพล้ง!!!!!!! เฮ้ยทีนี้เสียงอะไรอีกละ ว๊ากกระจกหน้าต่างแตกมาแล้วๆฮือT^Tพุธโท พุธโท ทัมโม

"นี่นายพวกฉันไม่ใช่ผีหัดดูสะมั้ง"ใครนายยะฉันนางตะหากนายนั่นแหละหัดแหกตาดูมั้ง แต่เอมันเสียงคนนี่นาฉันจึงค่อยๆเงยหน้าดูมีผู้ชายอยู่สองคน แม่งอยากถามพวกมันจริงๆว่ากินอะไรเล่านายถึงได้หล่อปานนี้

"อ้าวผู้หญิงหรอเนี่ย"ก็เออดิเห็นเป็นกระเทยเรอะไง-0-^

"แล้วพวกนายเป็นใครเข้ามาได้ไง"ฉันถามพวกนั้นอย่างเสียงเข้ม

"ก็พังกระจกเข้ามาไงเธอไม่เห็นหรอคร๊าบ"เห็นดิถึงได้ถามไปงั้นๆ

"แล้วพวกนายเข้ามาทำอะไร"

"ผมมารับคนน่ารักนะครับไปกับพวกผมนะ"ไอ้นี่พูดมากจังว่ะ แต่อีกคนทำหน้าหยังกะเบื่อชีวิต-0-^

"ใครน่ารักอ่ะไม่เห็นจะเห็นเลย"

"ก็เธอไงละ^0^"

"เออจะน่ารักน่าเกลียดน่าเตะอะไรก็ช่างฉันแค่อยากจะรู้เพียงว่าพวกนายมาทำอะไรกันที่นี่"

"ก็มารับคนน่ารักใงคร๊าบ"

".......มารับฉันทำไม"พอฉันพูดเสร็จนั้นไอ้2คนนั่นไม่รีรออะไรต่างคนต่างจับแขนฉันไปคนละข้างและกระโดดออกไปทางหน้าต่าง ไม่น้าหนูยังไม่อยากตายนะเจ้าค่ะฉัน(เป็นโรคกลัวความสูงนิดหน่อยอ่ะนะ)ฉันไม่รู้จะทำยังไงต่อไปจึงหลับตาสนิดจนหลับไปเรียกง่ายๆอ่ะนะว่าสลบ กรรมๆฉันฝันเห็นผู้หญิงและผู้ชาย2คนได้เรียกฉันว่าลูกและพาฉันเดินไปยังก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งซึ่งบนหินก้อนนั้นได้สลักคำอ่าวไว้ แต่ฉันไม่ค่อยจะเห็นนักฉันได้แต่มองก้อนหินก้อนนั้นอย่างเดียวและยังมีลูกแก้วสีส้มแดงที่จะคอยเผาผลาญคนที่ดูมันได้มันอยู่ตรงใต้ก้อนหินมันอยู่ลึกมากแต่ทำไมฉันถึงเห็นมันละ และผู้ชายกับผู้หญิงสองคนนี้เป็นใครทำไมเรียกฉันว่าลูกละ 'ลูกคือคนเดียวที่จะช่วยโลกของพ่อกับแม่ได้นะจ๊ะลูกจงเดินสู่เส้นทางที่ลูกฝันไว้และเดินตามรอยพ่อและแม่อย่างกล้าหาญนะลูก'