Mission-Conquer-Demons. ภารกิจพิชิตมาร

"อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!สายแล้วเว้ยเฮ้ยยยย!!!" เสียงหญิงสาวตะโกนจนบ้านแทบแตก

"แม่ง่า~สายแล้วทำไมไม่ปลุกหนูอ่า T^T" หญิงสาวตะโกนบอกแม่ของเธอแล้วรีบวิ่งลงบันได แล้วหยิบขนมปังทาแยมแผ่นนึงมาคาบไว้ในปาก

"แม่ปลุกแล้ว ปลุกไป20รอบได้แล้วมั้ง ลูกไม่ยอมตื่นเองนะ'สตรีม' " อ่ะฮะ!สตรีมคือชื่อของเธอ นักศึกษาเทพสาวอายุ16 จอมซุ่มซ่าม

"อือ?อุก ออน ไอ๋ อว่า ไอ้ เอ็น อู๊ เอื้อง เอย(หือ?ปลุกตอนไหนหว่าไม่เห็นรู้เรื่องเลย)" สตรีมที่ตอนนี้มีขนมปังอยู่ในปากพูดไม่เป็นภาษาเทพ

"กินให้หมดก่อนสิแล้วค่อยพูด มันน่าเกลียดแม่ไม่เคยสอนรึไง เรื่องความเป็นกุลสตรี - - " แม่ของเธอยืนกอดอก

'เหอะๆๆๆอย่างชั้นเนี่ยนะกุลสตรี กุน(หมู)สตรีล่ะไม่ว่า' สตรีมคิดในใจ "อ่ะค่าๆงั้นหนูไปก่อนนะสายแล้ว" สตรีมเดินไปเปิดประตูบ้านแล้วที่กลางหลังก็มีปีกสีขาวบริสุทธิ์ผุดขึ้นมาแล้วเธอก็ใช้ปีกนั้นบินไปด้วยความเร็วแสง

"แง้ๆๆๆไปสายแน่เลย โดนทำโทษให้ไปล้างคอกหมูบินแหงเลยง่า Oh nooooo~ม่ายน้าาา T[ ]T" สตรีมที่กำลังกระวนกระวายอยู่...

"อะ..อ๊ะ ห่ะ!" มีเสียงหนึ่งดังมาจากโดมเล็กๆสำหรับทิ้งขยะ (เป็นเสียงที่ชวนให้คิดมากเลยทีเดียว)

"ฮ..เฮ้ย..เสียงแบบนี้..มัน..อ่ะป่ะจะเฮ้ย!มันยังเช้าอยู่เลยนะเฟ้ยมาอะจึ๋ยๆกันในที่สาธารณะได้ไง จังซี่มันต้องสั่งสอน" สตรีมที่ได้ยินเสียงก็บินไปที่โดมนั้น พอเห็นก็แทบจะกรีดร้องออกมา จนต้องเอามือปิดปากตัวเองไว้

'อึก..น..นั่นมัน..พวกปีศาจครูเอลที่เห็นในข่าว กำลังกิน..เทพ!!!' สตรีมคิดแล้วค่อยๆบินถอยห่างออกมาพยายามไม่ให้มีเสียง แต่เธอดันบินไปชนกับผู้ชาย(?)คนหนึ่งที่จะมาทิ้งขยะเข้า ทำให้เธอต้องลืมตัวอุทานออกมา ครูเอลชะงักแล้วหันมามองเธอและคนที่เธอบินไปชน  ก่อนจะคำรามแล้วกระโจนใส่

"เฮ้ย!!ไอ้นั่นมันตัวอะไรวะ!" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นกำลังจะบินหนี แต่ก็ถูกครูเอลจับตัวได้ซะก่อน

"ฮะๆๆๆดีจริงๆ!!วันนี้มีอาหารเข้ามาหาเองเลยแฮะ" ครูเอลหน้าตาน่าเกลียด มีเลือดเปรอะเต็มปากและลำคอยิ้มโชวฟันเหลืองอ๋อย

"จ...เจ้าครูเอล!ปล่อยเทพตนนั้นเดี๋ยวนี้นะ!" สตรีมที่บินอยู่กลางอากาศ ตะโกนบอกครูเอลอย่างกึ่งกล้ากึ่งกลัว

"หือ?ทำไมข้าจะต้องปล่อยเจ้านี่ มันเป็นอาหารของข้า เจ้าเองก็เหมือนกันได้เป็นอาหารของข้าแน่ หึๆๆๆ " ครูเอลพูดแล้วกระโจนใส่สตรีมที่ตอนนี้ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก

'ต..ตายแน่ จะทำยังไงดี ชั้นไม่อยากตาย ไม่อยากเป็นอาหารเช้าให้เจ้านี่ ชั้นยังไม่ได้แต่งงานเลยนะยะ!(?)' สตรีมหลับตาปี๋ ยืนนิ่งรอรับความตาย

"เฮ้ย!ยัยป้าคนนั้นน่ะ มัวยืนนิ่งอะไรอยู่เล่า อยากตายรึไง =[ ]=!!" ผู้ชายที่ตอนนี้อยู่ในมือของครูเอลตะโกนบอกสตรีม คำว่า 'ป้า' คำนั้นทำให้สตรีมเส้นเลือดปุดเลยทีเดียว

"น..นายบ้า!!กว่าเรียกชั้นว่าป้าเหรอยะ เจ้าคน(?)ปากเสีย พูดงี้มาตบปากเลยดีกว่า เจ้าครูเอลปล่อยหมอนั่นเลยนะ ชั้นมีเรื่องต้องเคลียร์!!" สตรีมบินเข้าครูเอลโดยไม่เกรงกลัว ในหัวสมองของเธอตอนนี้มีแต่การจับผู้ชายคนนั้นมาฉีกเป็นชิ้นๆ

"ฮ่าๆๆๆๆเจ้าเทพงี่เง่า คิดว่าจะได้เจ้านี่ไปงั้นเรอะ ฝันไปเถอะ!" ครูเอลกำหมัดเตรียมชกสตรีมเต็มที่ สตรีมหันหัวเตรีียมพุ่งใส่ ทำให้ครูเอลหัวเราะออกมา 

"กร๊ากกกก! ฮ่าๆๆๆ วู้วววววว~เจ้านี่มันบ้าดีแท้จะสู้กับข้าแต่ไม่มีอาวุธ ไม่ใช้คาถา แต่ใช้หัวของตัวเอง ฮ่าๆๆๆ อ๊อก!" สตรีมใช้หัวของตัวเองพุ่งไปชนกับท้องของครูเอลเข้าเต็มๆจนครูเอลกระอักเลือด ล้มตึงลงไป

"แกประเมินหัวชั้นต่ำไปไม่เคยได้ยินฉายานี้รึไง 'Destroyer heads' น่ะ! หัวพิฆาตเคยได้ยินมั้ย!เจ้าปีศาจสมองนิ่ม! น่าตาน่าเกลียดแล้วยังโง่ไม่รู้ข่าวสารบ้านเมือง!แว้ดๆๆๆ แจ๊ดๆๆๆ" <--(ทำยังกะตัวเองดังมาก) ระหว่างที่สตรีมกำลังเทศนาและตื้บครูเอลอยู่  ผู้ชายที่ก่อนหน้านี้อยู่ในมือของครูเอลก็ค่อยๆแกะมือของครูเอลออกแล้วบินหนีออกมาเงียบๆ แต่ก็ไม่พ้นสายตาของสตรีม

"นี่!เจ้าคนนั้นน่ะ หยุดนะ!" สตรีมดึงคอเสื้อของผู้ชายคนนั้นไว้

"เฮ้!ปล่อยนะ ยัยป้า อย่าเพิ่งมาหาเรื่อง หนีก่อนที่ไอ้ปีศาจนั่นจะลุกขึ้นมาตื้บเรา!" ผู้ชายคนนั้นปัดมือสตรีมออกจากเสื้อของตัวเอง กางปีกเตรียมบินหนีแต่เจ้าครูเอลก็ลุกขึ้นมาจะกระโจนใส่พวกเขาอีกครั้ง สตรีมเห็นขวดแก้วขนาดใหญ่วางอยู่ก็ยกขึ้นมาฟาดหัวของครูเอลอย่างแรง แล้วใช่เศษแก้วนั้นแทงเข้าที่อกซ้ายของครูเอลจนเลือดกระฉูด ครูเอลร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด นอนดิ้นทุรนทุราย ก่อนจะสิ้นใจไปในที่สุด

"ห..โหดโครต" ผู้ชายที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่รู้ว่ารายต่อไปที่จะเป็นแบบนั้นคือเขาแน่จึงบินหนีด้วยความเร็วสูง จังหวะเดียวกับที่ ตำรวจเทพและเทพแถวนั้นก็บินเข้ามาดู ก็ต้องตกใจมาก รีบส่งโทรจิตเรียกปอเต๊กตึ๊ง(?)มาเก็บซากครูเอล แล้วเชิญสตรีมไปรับเหรียญพลเมืองดี เกียรติบัตร โล่ ออกทีวี บลาๆๆๆอีกมากมาย

"โอ้ววววว~คุณนี่สุดยอดจริงๆจัดการพวกครูเอลได้ โดยไม่มีคนช่วยเนี่ย" พวกตำรวจเทพและประชากรเทพ ปรบมือให้สตรีมดังลั่น สตรีมที่กำลังเซ็งเรื่องที่ยังไม่ได้จัดการผู้ชายคนนั้นเอาแต่ก้มหน้ามองพื้นโดม แล้วก็พบบัตรประจำตัวที่เหมือนจะเป็นบัตรของชายคนนั้นสตรีมหยิบขึ้นมาดู

'ไดมอนด์..ชื่อหมอนั่นน่ะเอง' สตรีมอ่านชื่อบนบัตรในใจ

"เอ่อ..คุณตำรวจคะ ช่วยตามหาที่อยู่ สถานศึกษาของผู้ชายคนนี้ให้หน่อยได้มั้ยคะ" สตรีมพูดพลางยิ้ม

'หึหึหึ นายหนีชั้นไม่พ้นหรอก กล้าดียังไงมาเรียก ชั้นว่าป้า อย่างนี้ยอมไม่ได้โว้ยยยยยยย!นายได้ตายอีกรอบแน่!

ย๊ากกกกกกกก!!!' (หารู้ไม่ว่าเธอน่ากลัวกว่าครูเอลอีกสตรีม)     

                        ...ติดตามต่อได้ในตอนที่ 2ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านค่ะ...