แม่มดหน้าหวาน&แวมไพร์หนุ่มสุดโหด

3.7

วันที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.30 น.

  1 chapter
  7 วิจารณ์
  8,158 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

บทนำ

 

“นายมาทำไมไอ้ตูดหมึก”ยัยนั่นจะต่อว่าผมทุกทีเวลาผมมาที่บ้านของเธอ  เธอกับผม

 เราสนิทกันมาก แล้วมันจะเป็นอะไรไหมถ้า ‘เพื่อน’จะแอบรัก ‘เพื่อน’  เธอคนนั้นเป็นคนน่ารัก ไร้เดียงสา เธอไม่เคยมีแฟน เธอมักแสดงออกมาโดยไม่รู้ตัวว่าเธอน่ะ ..ชอบผม..

เธอคนนั้นตัดผมทรงบ๊อบ ตาตี่ ไม่โตเหมือนกับพี่สาวของเธอ ทำให้เธอดูเกาหลีนิดหนึ่ง  เธอมีจมูกนิดหนึ่ง(เหมือนไม่ใช่คนเลย) ปากอิ่มสีชมพู ผิวขาวซีด ตัวเล็กๆ ผอม ๆ

แต่แรงเยอะชะมัด พร้อมกับเก่งด้านเวทย์มนตร์  เธอเป็นคนน่ารักมาก จนผมหลงรักเธอ ที่สำคัญ เธอเป็น ‘แม่มด’

“ฉันถามนายไม่ได้ยินหรือไงนายตูดหมึก !  แล้วนั่นนายพาใครมาด้วยน่ะ”เธอถามขนาดที่เข้ามาดึงเสื้อผมขึ้นจนตัวผมแทบลอย เธอแรงเยอะชะมัด

“พี่ชายฉันน่ะ ชื่อเครสเซนท์หรือเรียกว่าเครสก็ได้”ผมพูดขนาดเดินเข้าไปหอมแก้มเธอ เธอเขินด้วยล่ะ น่ารักชะมัด ^ ^

“สวัสดีค่ะพี่เครส”

“สวัสดี บีบี สบายดีนะ”พี่ชายผมถามเธอ เธอยิ้มให้พี่ชายผมด้วย ชิ! หึงชะมัด

“ค่ะ สบายดี”แล้วทั้งสองคนก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระ ทำเหมือนกับผมไม่มีตัวตน ผมจึงกระแอมให้พี่ชายผมรู้ตัวว่า ที่เขามาที่นี่น่ะ มีวัตถุประสงค์อะไร พี่ชายผมน่ะ รู้ว่าผมคิดยังไงกับเธอ แล้วผมก็รู้ด้วยว่าพี่ชายผมคิดยังไงกับพี่สาวของเธอ

“ อะแฮ่ม !!”

“เอ่อ .. นายเป็นอะไรหรอไทม์”ถ้าผมไม่เรียกร้องความสนใจ เธอก็คงจะไม่สนใจผมสินะ น้อยใจนะ

“พี่พิมมี่อยู่ไหม?”

“อือ .. อยู่เดี๋ยวไปเรียกให้นะ”แล้วเธอก็เดินไปตรงที่เป็นพื้นสีน้ำตาลอ่อน ทำด้วยอิฐ ระเบียงทางเดินในบ้านของเธอ

“ไง ไทม์!” เสียงของพี่พิมมี่ดังมาก่อนที่ตัวเธอจะมาถึง แล้วยัยตัวแสบของผมก็เดินมากับแม่ของเธอ เธอไม่ค่อยเหมือนแม่ของเธอเท่าไร เธอออกจะเหมือนพ่อของเธอมากกว่า ไม่เหมือนกับพี่สาวของเธอที่สวยเหมือนแม่ อย่างกับแกะกันออกมา

“สบายดีไหม ไทม์ อ้าว ! แล้วนั่นใครหรอ?”

“พี่ชายผมครับ เขาชื่อ เครส”

“สวัสดีค่ะคุณเครส”

“สวัสดีครับคุณพิมมี่”

“เอ่อ .. คุณหญิงโรสครับ พี่ชายผมมีเรื่องจะคุยด้วยครับ”

“มีอะไรหรอ?”

“พี่ชายคุยกับคุณหญิงในห้องนี้นะ ผมมีเรื่องจะคุยกับบีบี”

 

 

 

 

“มีอะไรจะคุยกับฉันหรอ?”เธอทำหน้าตาบ๊องแบ๊วขนาดพูด จนผมอดใจแทบจะไม่ไหว เธอพาผมเข้ามาในห้องนอนของเธอ เธอไว้ใจผมมากเกินไปแล้ว

“รู้สึกว่าเธอจะอยากรู้จักกับพี่ชายฉันเหลือเกินนะ”พูดจบผมก็ผลักเธอลงบนเตียง แล้วผมก็นั่งลงไปตาม

“ก็เขาเป็นพี่ชายของนายไม่ใช่หรอ?แล้วนายก็เป็นเพื่อนฉัน ฉันจะสนิทกับพี่ชายนาย มันก็ไม่ผิดไม่ใช่หรอไทม์ ? ทำไมนายต้องเซียสด้วยอ่ะ”

“ก็เพราะว่าเป็นพี่ชายฉันน่ะสิ ฉันถึงไม่อยากให้เธอยุ่งน่ะ บีบี” เธอบอกว่า เธอเป็นเพื่อนกับผม แต่ผมไม่อยากเป็นเพื่อนนี่ ผมต้องเป็นมากกว่าเพื่อนให้ได้ ในโลกเวทย์น่ะ เรื่องเซ็กซ์มันไม่ใช่เรื่องห้าม แล้วแม่เธอคงไม่ว่าผมหรอก ก็แม่เธอน่ะอยากได้ผมเป็นลูกเขย แล้วคุณนายโรสก็ไม่เคยคิดว่าจะมีใครที่จะปราบยัยตัวเล็กนี่ได้ดีเท่าผมอีกแล้ว

“ยังไงฉันไม่เข้าใจ นายเป็นอะไรไทม์นายบอกฉันสิ”

“ฉันหึงเธอ !  ทีนี้เธอรู้หรือยังบีบี?

“นะ นาย มะ .. หมายความว่ายังไงอ่ะ” หึๆ เธอถึงขนาดอ้ำอึ้งเลย เธอของผมน่ารักไม่เคยเปลี่ยน ไม่น่าล่ะผมถึงหลงรักเธอมาได้ถึง 5 ปี ตั้งแต่เธออายุ 10 ปี ซึ่งตอนนั้นผมอายุ 13 ปี กำลังแตกหนุ่มเลยล่ะ

“ฉันชอบเธอ ! ชอบมานานแล้วด้วย ชอบตั้งแต่เธอบอกฉันว่า ‘ฉันเสกบุหรี่เข้าปอดนายให้นายเป็นเอดส์ตาย’ตอนนั้นฉันตลกมากเลย มันไม่เกี่ยวกันเลยสักนิด”ผมดัดเสียงเล็กเสียงน้อยเล่าให้เธอฟัง เธอหัวเราะเสียงผมด้วยล่ะ

“แล้วเธอล่ะชอบฉันหรือป่าว?”ผมถามเธอขนาดที่เอามือลูบแก้มเธอ

“เอ่อ .. ตรงไปไหมไทม์”ฮะ ฮะ เธอคิดว่าผมไม่เขินเหรอ?

“เร็วๆ ถ้าเธอไม่ตอบฉันจับเธอแก้ผ้าแน่”ผมแกล้งขู่เธอ

“ชิ! ต่อให้บอก นายก็จะจับฉันแก้ผ้าอยู่ดี”เธอรู้ทันผมด้วยล่ะ เขินแฮะ ^///^

“ก็รู้นี่ ว่าฉัน .....” เธอค้อนให้ผมเสียวงใหญ่เลยล่ะ ก็ผมเล่นมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตากรุ้มกริ่มแบบนั้น

“อีตาบ้า !!”

“หึๆ ว่าไง จะบอกไม่บอกไม่บอกจะถอดเสื้อเธอแล้วนะ”

“บอกแล้วๆ”บอกแต่แรกก็สิ้นเรื่อง

“ว่าไปซิ”

“ฉัน .. ชอบนาย!

“ฮึ!!อะไรนะ เธอบ่นอะไรของเธอฉันไม่เห็นได้ยินเลย

“ไทม์  นายแกล้งฉัน”

“ก็ฉันไม่ได้ยินจริงนี่ พูดใหม่ซิ”

“ฉันชอบนาย!!!

“อะไรนะ”

“ฉันชอบนาย!!!!!!”ผมว่าถ้าผมบอกว่าไม่ได้ยินอีก ผมถูกเธอฆ่าตายแน่

“หึ ๆ ฉันก็ชอบเธอ”

“นายจะมากอดฉันทำไมไทม์”เธอบ่นตอนที่ผมเข้าไปกอดเธอ ก็เธอนอนอยู่บนเตียงส่วนผมนั่งมองหน้าเธออยู่ข้าง ๆ จะอดใจยังไงไหวล่ะ ก็เลยกอดซะเลยก่อนที่จะขึ้นทาบทับตัวเธอ

“ไทม์”

“หืม?”

“นายออกไป อ๊ะ !” ผมหยุดเสียงน่ารำคาญนั่นด้วยปากของผม โอ้!ผมว่าผมต้องเป็นจูบแรกของเธอชัวร์ ก็เธอไร้เดียงสาซะขนาดนี้  บีบีเอ๋ย ปากเจ้าหวานยิ่งนัก ยอดรักของไทม์

เธอปัดมือผมเพราะมือของผมเริ่มอยู่ไม่สุข ปลดกระดุมของเธอทีละเม็ด  แล้วเราสองคนก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติ  เธอเป็นของผม ผมเป็นของเธอ ผมรู้สึกว่าผมหวงเธอมากกว่าเดิมเสียอีก หวง หึง รัก และ คิดถึง ก็เธอเล่นน่ารักซะขนาดนี้ บีบีเอ๋ย เจ้าช่างน่ารักจริง ๆ น่ารักไปทั้งตัว

‘บีบี เธอต้องเป็นของฉันคนเดียวฉันจะไม่ยอมให้เธอไปเป็นของใครเด็ดขาด บีบีเมียแห่งข้า’

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา